Το γιγαντιαίο κοίτασμα πετρελαίου Nasiriyah έχει εκτιμώμενα αποθέματα 4,36 δισεκατομμυρίων βαρελιών
Σχετικά Άρθρα
Αυστρία: Θέλει να τερματίσει την σύμβαση εισαγωγής φυσικού αερίου της OMV με την Gazprom
Σύμφωνα με τον Simon Watkins από το oilprice, την ίδια περίπου στιγμή, ανακοινώθηκε ότι η China Petroleum Engineering and Construction Corp (CPECC) και η PetroChina θα ολοκληρώσουν το κρίσιμης σημασίας έργο φυσικού αερίου Halfaya μέχρι το τέλος του πρώτου τριμήνου του τρέχοντος έτους.
Να σημειωθεί πως το κοίτασμα Halfaya βρίσκεται 175 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του κοιτάσματος πετρελαίου Nasiriyah και, μαζί με τη Βασόρα στα νότια, σχηματίζουν ένα τρίγωνο επιρροής που εσωκλείει αρκετές σημαντικές πηγές κερδοφορίας για ρωσικές και κινεζικές εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Οι δύο αυτές εξελίξεις ακολουθούν με τη σειρά τους την πολύ πρόσφατη ανακοίνωση της Κίνας ότι έχει διανύσει μεγάλη απόσταση στο θέμα της κατασκευής της μεγαλύτερης εγκατάστασης αποθήκευσης αργού πετρελαίου στο Ιράκ, επίσης στη Nasiriyah.
Αυτή η εγκατάσταση θα λειτουργήσει επίσης ως κέντρο διοικητικής υποστήριξης για όλα τα έργα πετρελαίου και φυσικού αερίου της Κίνας και της Ρωσίας στο νότιο Ιράκ και για την κατασκευή επίσης έργων που συνδέονται με την ολοκληρωμένη «συμφωνία-πλαίσιο Ιράκ-Κίνας».
Το γιγαντιαίο κοίτασμα πετρελαίου Nasiriyah έχει εκτιμώμενα αποθέματα 4,36 δισεκατομμυρίων βαρελιών, αλλά από την ανακάλυψή του στην επαρχία DhiQar από την Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου του Ιράκ το 1975 ελάχιστα έχουν γίνει για την αξιοποίηση του πετρελαίου.
Το πρώτο εξάμηνο του 2009 η ENI, η Nippon Oil, η Chevron και η Repsol υπέβαλαν προσφορές για την ανάπτυξη του κοιτάσματος σε βάση σύμβασης μηχανικής προμήθειας-κατασκευής (EPC), ενώ μια κοινοπραξία αποτελούμενη από τις Nippon Oil, Inpex και JGC Corporation φαινόταν ότι θα κέρδιζε τη σύμβαση πριν από τη διακοπή των διαπραγματεύσεων.
Η αποχώρηση, το 2014, της διχαστικής φιγούρας του σιίτη ισλαμιστή Nouri Al Maliki από την πρωθυπουργία και η αντικατάστασή του από τον επίσης σιίτη, Haider al-Abadi οδήγησε σε αισιοδοξία στο Ιράκ ότι το έργο Nasiriyah θα μπορούσε να προχωρήσει και πάλι, αλλά και αυτές οι ελπίδες διαψεύστηκαν.
Πολλά τα deal
Το σχέδιο ανάπτυξης της Nasiriyah διευρύνθηκε στη συνέχεια στο πλαίσιο ενός ολοκληρωμένου σχεδίου Nasiriyah (NIP) που περιλάμβανε ένα διυλιστήριο 300.000 βαρελιών ημερησίως.
Αυτό αποτελούσε μέρος του σχεδίου του Ιράκ εκείνη την εποχή για την αύξηση της ικανότητας διύλισης σε όλο το νότο κατά περισσότερο από 700.000 bpd μέχρι (τότε) το τέλος του 2015.
Διάφορα deal έκλεισαν στο μεταξύ με διάφορες διεθνείς πετρελαϊκές εταιρείες (IOC) τόσο από τον Παγκόσμιο Βορρά όσο και από τον Παγκόσμιο Νότο για να επιτευχθεί αυτό, με επενδύσεις ύψους περίπου 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ που προορίζονται για τέτοιες
εξελίξεις στην Καρμπάλα, το Κιρκούκ, το Μισάν, τη Μοσούλη και τη Νασίριγια.
Και πάλι, τα σχέδια αυτά υπέστησαν καθυστερήσεις και αλλαγές.
Στο σημείο αυτό, ωστόσο, είναι σκόπιμο να σημειωθεί ότι η σύμβαση ανάπτυξης που συμφωνήθηκε με την Gazprom για τη Nasiriyah δεν περιλαμβάνει προηγούμενα σχέδια για το διυλιστήριο.
Όλο και ενεργότερος ο ρόλος της Κίνας
Αυτό αφήνει ανοιχτό το δρόμο για να αναλάβει το έργο του διυλιστηρίου κινεζική εταιρεία, όπως δήλωσε αποκλειστικά στο OilPrice.com την περασμένη εβδομάδα ανώτερη πηγή που συνεργάζεται στενά με το υπουργείο Πετρελαίου του Ιράν.
Μια τέτοια εξέλιξη θα προωθούσε -όπως γίνεται κατανοητό- τα συμφέροντα της Κίνας για το Ιράκ.
Το Πεκίνο θεωρεί εδώ και καιρό την ανάπτυξη ολόκληρης της επαρχίας DhiQar ως κλειδί της στρατηγικής του στο να μετατρέψει το Ιράκ σε δορυφορικό της κράτος, όπως έχει κάνει σε μεγάλο βαθμό με το γειτονικό Ιράν.
Στην περίπτωση της Τεχεράνης, αυτό επιτεύχθηκε μέσω της 25ετούς συνολικής συμφωνίας συνεργασίας Ιράν-Κίνας, ενώ η Κίνα φαίνεται πως θέλει να ακολουθήσει την ίδια μέθοδο και με το Ιράκ.
www.worldenergynews.gr
