Η προσπάθεια δημιουργίας μιας νέας Αρχής, της ΡΑΑΕΥ, προδίδει την πρόθεση της Κυβέρνησης να μεταβιβάσει την ευθύνη για τον έλεγχο, την εποπτεία αλλά εμμέσως και την τιμολογιακή πολιτική για το νερό μακριά από το κράτος
Στο ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής το είδαμε, μας εξόργισε, το καταγγείλαμε και βεβαίως εισηγηθήκαμε την καταψήφισή του ζητώντας και ονομαστική ψηφοφορία επί συγκεκριμένων άρθρων. Το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας έφερε μια πανσπερμία διατάξεων σε ένα Πολυνομοσχέδιο – σκούπα, που μεταξύ άλλων αφορούσαν στη μετονομασία της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας σε Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων (ΡΑΑΕΥ). Διατάξεις, οι οποίες στην κυριολεξία «βγάζαν μάτι», με τροπολογίες της τελευταίας στιγμής, φωτογραφικές διατάξεις και πελατειακές ρυθμίσεις.
Από πού να το πιάσει και πού να το αφήσει κάποιος, σε σχέση με την προσχηματική διαβούλευση-παρωδία των τεσσάρων έως έντεκα ημερών για ένα πολυνομοσχέδιο, το οποίο στην ουσία ήταν τρία σε ένα, με τις βραδινές τροπολογίες και βέβαια με αποκορύφωμα τη συζήτησή του την ίδια ακριβώς ώρα με την κρίσιμη συνεδρίαση της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας για την τραγωδία των Τεμπών. Κι όλα αυτά ενώ πρόκειται για ένα Νομοσχέδιο-Χίμαιρα που πλησίασε τα 300 άρθρα, όταν τα τρία μνημόνια και τα δύο μεσοπρόθεσμα δεν είχαν τόσα άρθρα συνολικά μαζί!
Έμμεση ιδιωτικοποίηση του νερού μέσω της ΡΑΑΕΥ
Αντί για μια ενιαία δημόσια αρχή που θα εποπτεύει, θα ελέγχει, θα αξιολογεί, θα τιμολογεί, τις υπηρεσίες ύδρευσης, άρδευσης και λυμάτων και θα συμβαδίζει με όσα επιτάσσει το Σύνταγμα, η Οδηγία 2000/60 και όλες οι αποφάσεις του ΣτΕ, η Κυβέρνηση προκρίνει κατακερματισμό ευθυνών και αρμοδιοτήτων και διασπά τον ενιαίο κύκλο του νερού. Επικαλείται αδυναμία να χειριστεί το κράτος τον έλεγχο της κακής κατάστασης των δικτύων, της αδιαφάνειας των τιμολογίων νερού στις πόλεις και τα χωριά, της επιβολής προστίμων κλπ και έτσι πετάει το μπαλάκι των ευθυνών της με τρίτους. Έτσι, μεταφέρονται κρίσιμες αποφασιστικές, ελεγκτικές και κυρωτικές αρμοδιότητες στον τομέα των υδάτων σε μια Ρυθμιστική Αρχή, η οποία δεν υπάγεται στο Δημόσιο.
Ακόμη και στην έκθεση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής που αποδεικνύεται έκθεση-κόλαφος, εκφράζονται έντονοι προβληματισμοί και ερωτήματα για το κατά πόσο οι ρυθμίσεις των άρθρων 12 και 15 συμβαδίζουν µε τη νομολογία του ΣτΕ, ζητώντας παράλληλα άπειρες διορθώσεις και διευκρινίσεις. Οι αλλαγές αυτές και μια τέτοια διάσπαση εγκυμονεί κινδύνους για την ασφαλή και ανεμπόδιστη παροχή ποιοτικού και φθηνού νερού σε όλους τους πολίτες. Τα παραδείγματα άλλων χωρών όπως η Γαλλία, η Γερμανία, η Πορτογαλία και το Ηνωμένο Βασίλειο που αναγκάστηκαν να πάρουν πίσω τις ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών και δικτύων ύδρευσης, δεν στάθηκαν ικανά να αποτρέψουν τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Η Κυβέρνηση αγνοεί επίσης τις πρόσφατες αποφάσεις του ΣτΕ, που για μια ακόμα φορά κρίνουν ως παράνομη την μεταφορά των μετοχών της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ στο Υπερταμείο.
Για το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, δυο είναι τα κεντρικά ζητούμενα στην ιστορία του νερού. Το πρώτο, η ορθολογική διαχείριση των υδατικών πόρων και το δεύτερο το ποιος ρυθμίζει την τιμολόγηση του νερού. Και τα δύο μπορούν να επιτευχθούν μόνο μέσα από μια σύγχρονη δημόσια διακυβέρνηση. Δυστυχώς, η Κυβέρνηση κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση και εκμεταλλευόμενη τον φαύλο κύκλο που δημιούργησε η πρόσφατη ομόφωνη ακύρωση από το ΣτΕ της Υπουργικής Απόφασης για την τιμολόγηση του νερού από το 2017 επί ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, με τις ρυθμίσεις που φέρνει «πετώντας» την ευθύνη σε έναν Ρυθμιστή, οδηγεί σε μια έμμεση ιδιωτικοποίηση.
Η έμμεση ιδιωτικοποίηση συνίσταται στο γεγονός ότι θα έρθει κάποια στιγμή ως πρόταση της ΡΑΑΕΥ η εμπλοκή ιδιωτών με την επίφαση της βελτίωσης και της συγχώνευσης των ΔΕΥΑ. Και όλα αυτά, αντί να δοθεί προτεραιότητα στην στήριξη των ΔΕΥΑ με κάθε απαραίτητο τρόπο, καθώς αποτελούν κοινωφελείς και μη κερδοσκοπικές επιχειρήσεις που λειτουργούν με ανταποδοτικότητα. Αν σε όλα αυτά συνυπολογίσουμε την επιστολή των εργαζομένων της ΡΑΕ που αναφέρονται στην παντελή απουσία τους από κάθε μορφής διαβούλευση αλλά και στην αδυναμία της Αρχής να ανταπεξέλθει στον νέο φόρτο και τις νέες αρμοδιότητες, εύλογα καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι το παρόν Νομοσχέδιο θα φέρει την πλήρη αποδυνάμωση και αποσύνθεση της Αρχής. Την ίδια στιγμή, αγνοείται η πρόταση της περίφημης Επιτροπής Πισσαρίδη, η οποία είχε προτείνει τη δημιουργία Ανεξάρτητης Αρχής για την προστασία του Περιβάλλοντος.
Κοντά στην υδρολογική πενία θα προστεθεί και η υδατική φτώχεια
Η διασφάλιση του νερού ως δημόσιου αγαθού είναι υποχρέωση μιας δημοκρατικής χώρας που νοιάζεται για τους πολίτες της. Η προσπάθεια δημιουργίας μιας νέας Αρχής, της ΡΑΑΕΥ, προδίδει την πρόθεση της Κυβέρνησης να μεταβιβάσει την ευθύνη για τον έλεγχο, την εποπτεία αλλά εμμέσως και την τιμολογιακή πολιτική για το νερό μακριά από το κράτος, στα χέρια ρυθμιστών ή ιδιωτών, κάτι που θα σηματοδοτήσει αυξήσεις στην τιμή του. Ειδικά όταν η ΡΑΑΕΥ θα εισπράττει τέλη από τις ΔΕΥΑ, θα τους επιβάλει πρόστιμα κ.α που όλα αυτά θα τα μετακυλήσουν ως κόστος στους καταναλωτές.
Δυστυχώς, κοντά στην υδρολογική πενία που μαστίζει ήδη πολλά γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας θα προστεθεί η υδατική φτώχεια για νοικοκυριά και καλλιέργειες με τις αυξήσεις στο νερό, κατά αντιστοιχία της ενεργειακής φτώχειας. Η αποτελεσματική απάντηση σε αυτά τα ζητήματα είναι η ενίσχυση της αρμόδιας Γενικής Γραμματείας του Υπουργείου Περιβάλλοντος και η στήριξη με αξιολόγηση των ΔΕΥΑ, οργανωτικά και διοικητικά. Χρειαζόμαστε ένα σύγχρονο κράτος κι όχι ένα πελατειακό κράτος, όπως αυτό που δημιουργεί για ακόμη μία φορά η Κυβέρνηση παραβιάζοντας βασικές αρχές καλής νομοθέτησης.
ΠΗΓΗ: https://seleo.gr/ekloges2023/giorgos-arvanitidis-ouranokatevates-tropologies-kai-allages-me-stocho-to-nero/
www.worldenergynews.gr
Από πού να το πιάσει και πού να το αφήσει κάποιος, σε σχέση με την προσχηματική διαβούλευση-παρωδία των τεσσάρων έως έντεκα ημερών για ένα πολυνομοσχέδιο, το οποίο στην ουσία ήταν τρία σε ένα, με τις βραδινές τροπολογίες και βέβαια με αποκορύφωμα τη συζήτησή του την ίδια ακριβώς ώρα με την κρίσιμη συνεδρίαση της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας για την τραγωδία των Τεμπών. Κι όλα αυτά ενώ πρόκειται για ένα Νομοσχέδιο-Χίμαιρα που πλησίασε τα 300 άρθρα, όταν τα τρία μνημόνια και τα δύο μεσοπρόθεσμα δεν είχαν τόσα άρθρα συνολικά μαζί!
Έμμεση ιδιωτικοποίηση του νερού μέσω της ΡΑΑΕΥ
Αντί για μια ενιαία δημόσια αρχή που θα εποπτεύει, θα ελέγχει, θα αξιολογεί, θα τιμολογεί, τις υπηρεσίες ύδρευσης, άρδευσης και λυμάτων και θα συμβαδίζει με όσα επιτάσσει το Σύνταγμα, η Οδηγία 2000/60 και όλες οι αποφάσεις του ΣτΕ, η Κυβέρνηση προκρίνει κατακερματισμό ευθυνών και αρμοδιοτήτων και διασπά τον ενιαίο κύκλο του νερού. Επικαλείται αδυναμία να χειριστεί το κράτος τον έλεγχο της κακής κατάστασης των δικτύων, της αδιαφάνειας των τιμολογίων νερού στις πόλεις και τα χωριά, της επιβολής προστίμων κλπ και έτσι πετάει το μπαλάκι των ευθυνών της με τρίτους. Έτσι, μεταφέρονται κρίσιμες αποφασιστικές, ελεγκτικές και κυρωτικές αρμοδιότητες στον τομέα των υδάτων σε μια Ρυθμιστική Αρχή, η οποία δεν υπάγεται στο Δημόσιο.
Ακόμη και στην έκθεση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής που αποδεικνύεται έκθεση-κόλαφος, εκφράζονται έντονοι προβληματισμοί και ερωτήματα για το κατά πόσο οι ρυθμίσεις των άρθρων 12 και 15 συμβαδίζουν µε τη νομολογία του ΣτΕ, ζητώντας παράλληλα άπειρες διορθώσεις και διευκρινίσεις. Οι αλλαγές αυτές και μια τέτοια διάσπαση εγκυμονεί κινδύνους για την ασφαλή και ανεμπόδιστη παροχή ποιοτικού και φθηνού νερού σε όλους τους πολίτες. Τα παραδείγματα άλλων χωρών όπως η Γαλλία, η Γερμανία, η Πορτογαλία και το Ηνωμένο Βασίλειο που αναγκάστηκαν να πάρουν πίσω τις ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών και δικτύων ύδρευσης, δεν στάθηκαν ικανά να αποτρέψουν τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Η Κυβέρνηση αγνοεί επίσης τις πρόσφατες αποφάσεις του ΣτΕ, που για μια ακόμα φορά κρίνουν ως παράνομη την μεταφορά των μετοχών της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ στο Υπερταμείο.
Για το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, δυο είναι τα κεντρικά ζητούμενα στην ιστορία του νερού. Το πρώτο, η ορθολογική διαχείριση των υδατικών πόρων και το δεύτερο το ποιος ρυθμίζει την τιμολόγηση του νερού. Και τα δύο μπορούν να επιτευχθούν μόνο μέσα από μια σύγχρονη δημόσια διακυβέρνηση. Δυστυχώς, η Κυβέρνηση κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση και εκμεταλλευόμενη τον φαύλο κύκλο που δημιούργησε η πρόσφατη ομόφωνη ακύρωση από το ΣτΕ της Υπουργικής Απόφασης για την τιμολόγηση του νερού από το 2017 επί ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, με τις ρυθμίσεις που φέρνει «πετώντας» την ευθύνη σε έναν Ρυθμιστή, οδηγεί σε μια έμμεση ιδιωτικοποίηση.
Η έμμεση ιδιωτικοποίηση συνίσταται στο γεγονός ότι θα έρθει κάποια στιγμή ως πρόταση της ΡΑΑΕΥ η εμπλοκή ιδιωτών με την επίφαση της βελτίωσης και της συγχώνευσης των ΔΕΥΑ. Και όλα αυτά, αντί να δοθεί προτεραιότητα στην στήριξη των ΔΕΥΑ με κάθε απαραίτητο τρόπο, καθώς αποτελούν κοινωφελείς και μη κερδοσκοπικές επιχειρήσεις που λειτουργούν με ανταποδοτικότητα. Αν σε όλα αυτά συνυπολογίσουμε την επιστολή των εργαζομένων της ΡΑΕ που αναφέρονται στην παντελή απουσία τους από κάθε μορφής διαβούλευση αλλά και στην αδυναμία της Αρχής να ανταπεξέλθει στον νέο φόρτο και τις νέες αρμοδιότητες, εύλογα καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι το παρόν Νομοσχέδιο θα φέρει την πλήρη αποδυνάμωση και αποσύνθεση της Αρχής. Την ίδια στιγμή, αγνοείται η πρόταση της περίφημης Επιτροπής Πισσαρίδη, η οποία είχε προτείνει τη δημιουργία Ανεξάρτητης Αρχής για την προστασία του Περιβάλλοντος.
Κοντά στην υδρολογική πενία θα προστεθεί και η υδατική φτώχεια
Η διασφάλιση του νερού ως δημόσιου αγαθού είναι υποχρέωση μιας δημοκρατικής χώρας που νοιάζεται για τους πολίτες της. Η προσπάθεια δημιουργίας μιας νέας Αρχής, της ΡΑΑΕΥ, προδίδει την πρόθεση της Κυβέρνησης να μεταβιβάσει την ευθύνη για τον έλεγχο, την εποπτεία αλλά εμμέσως και την τιμολογιακή πολιτική για το νερό μακριά από το κράτος, στα χέρια ρυθμιστών ή ιδιωτών, κάτι που θα σηματοδοτήσει αυξήσεις στην τιμή του. Ειδικά όταν η ΡΑΑΕΥ θα εισπράττει τέλη από τις ΔΕΥΑ, θα τους επιβάλει πρόστιμα κ.α που όλα αυτά θα τα μετακυλήσουν ως κόστος στους καταναλωτές.
Δυστυχώς, κοντά στην υδρολογική πενία που μαστίζει ήδη πολλά γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας θα προστεθεί η υδατική φτώχεια για νοικοκυριά και καλλιέργειες με τις αυξήσεις στο νερό, κατά αντιστοιχία της ενεργειακής φτώχειας. Η αποτελεσματική απάντηση σε αυτά τα ζητήματα είναι η ενίσχυση της αρμόδιας Γενικής Γραμματείας του Υπουργείου Περιβάλλοντος και η στήριξη με αξιολόγηση των ΔΕΥΑ, οργανωτικά και διοικητικά. Χρειαζόμαστε ένα σύγχρονο κράτος κι όχι ένα πελατειακό κράτος, όπως αυτό που δημιουργεί για ακόμη μία φορά η Κυβέρνηση παραβιάζοντας βασικές αρχές καλής νομοθέτησης.
ΠΗΓΗ: https://seleo.gr/ekloges2023/giorgos-arvanitidis-ouranokatevates-tropologies-kai-allages-me-stocho-to-nero/
www.worldenergynews.gr
