Τι εκτιμούν οι αναλυτές για τις αποφάσεις του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ
Η ίδια η ΕΕ πρόκειται να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους εκδότες ομολόγων της Ευρώπης καθώς στρέφεται στις χρηματοπιστωτικές αγορές για τη χρηματοδότηση του πακέτου ανάκτησης 750 δισ. ευρώ που συμφωνήθηκε στις 21 Ιουλίου 2020.
Και σύμφωνα με τη Citigroup, η επερχόμενη αύξηση χρέους από τις Βρυξέλλες θα μπορούσε να συμβάλει στη δημιουργία ενός νέου δείκτη τιμολόγησης σε ολόκληρη την περιοχή, ενισχύοντας παράλληλα τον ρόλο του ευρώ ως αποθεματικού νομίσματος.
«Νομίζω ότι αυτό θα μεταμορφώσει τις κεφαλαιαγορές στην Ευρώπη», δήλωσε ο Philip Brown, επικεφαλής αγορών της Citigroup.
"Θα υπάρχει σε λίγο ένα κοινό ασφαλές περιουσιακό στοιχείο που είναι αρκετά μεγάλο για να βρεθεί σε δείκτες και χαρτοφυλάκια κρατικών ομολόγων".
Η ΕΕ έχει μέχρι τώρα μικρή παρουσία στις αγορές ομολόγων, με τίτλους περίπου 50 δισ. ευρώ, τα περισσότερα από τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για τη χρηματοδότηση δανείων προς την Ιρλανδία και την Πορτογαλία κατά τη διάρκεια της κρίσης χρέους της περιοχής πριν από μια δεκαετία περίπου.
Αλλά αυτό το ποσό θα επιστραφεί από τις πωλήσεις χρέους ύψους 196 δισ. ευρώ το επόμενο έτος, με παρόμοια ποσά να ακολουθούν το 2022 και το 2023, σύμφωνα με προβλέψεις της Citigroup.
Μέχρι το τέλος του επόμενου έτους, ο δανεισμός της ΕΕ (συμπεριλαμβανομένων άλλων ευρωπαϊκών ιδρυμάτων όπως τα ταμεία διάσωσης και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων) θα ανέρχονται συνολικά σε 980 δισ. ευρώ - περίπου το μέγεθος της αγοράς ομολόγων της Ισπανίας.
Και όπως σχολιάζει και ο Paul O'Connor, επικεφαλής διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων της Janus Henderson Investors, η συμφωνία για το ταμείο ανάκαμψης αντιπροσωπεύει την πρώτη φορά που οι ηγέτες της ΕΕ συμφώνησαν στην κοινή έκδοση χρέους σε ουσιαστική κλίμακα.
«Ο συμβολισμός εδώ είναι πολύ σημαντικός», είπε, περιγράφοντας την κίνηση ως την «πρώτη πραγματική προσπάθεια της ευρωζώνης να αμοιβαιοποιήσει το χρέος και το μεγαλύτερο βήμα της προς την κατεύθυνση της δημοσιονομικής ολοκλήρωσης».
Οι επενδυτές ομολόγων έχουν λίγες επιλογές εάν θέλουν να αγοράσουν ευρωπαϊκό χρέος σε μεγάλα μεγέθη.
Η λιτότητα του Βερολίνου κατά την τελευταία δεκαετία οδήγησε σε μείωση της προσφοράς γερμανικών ομολόγων, ενώ η Ιταλία και η Γαλλία, οι δύο μεγαλύτεροι οφειλέτες του μπλοκ, δεν έχουν κορυφαίες πιστοληπτικές αξιολογήσεις.
Αλλά η ΕΕ βαθμολογείται με ΑΑΑ από δύο από τους τρεις μεγάλους οργανισμούς.
«Υπάρχει τεράστια ζήτηση εκεί έξω για τέτοιου είδους περιουσιακά στοιχεία», δήλωσε ο Iain Stealey, διευθυντής επενδύσεων σταθερού εισοδήματος στην JPMorgan Asset Management.
«Και θα έχουν ελκυστική τιμή σε σχέση με τα μετρητά ή τα γερμανικά ομόλογα.
Ένα ομόλογο της ΕΕ που λήγει το 2031 διαπραγματεύεται με απόδοση -0,14%, περίπου σύμφωνα με παρόμοιο γαλλικό χρέος αλλά πολύ πάνω από το γερμανικό ισοδύναμο, το οποίο αποδίδει -0,47%.
Το πιο επικίνδυνο χρέος σε όλη την ευρωζώνη σημείωσε άνοδο καθώς οι ηγέτες της ΕΕ πλησίασαν μια συμφωνία τη Δευτέρα, ωθώντας την 10ετή απόδοση της Ιταλίας στο 1,07%, τη χαμηλότερη από τις αρχές Μαρτίου.
Την ίδια ώρα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, από την πλευρά της, έχει ανακοινώσει σχέδια για την αγορά ομολόγων ύψους 1,5 τρισ. ευρώ περίπου ως απάντηση στην οικονομική και χρηματοοικονομική επίπτωση από την πανδημία.
Ωστόσο, η ΕΚΤ έχει επικριθεί για την προτίμηση των αγορών ομολόγων της προς τις χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο - όπως η Ιταλία - και θα μπορούσε τώρα να μετατοπίσει ορισμένες από τις αγορές της στα νέα ομόλογα της ΕΕ.
Η κεντρική τράπεζα μπορεί να αγοράσει έως και το 50% του χρέους που εκδίδεται από υπερεθνικά ιδρύματα.
Η νέα προμήθεια ομολόγων της ΕΕ είναι επίσης πιθανό να προσελκύσει τους διαχειριστές συναλλαγματικών διαθεσίμων, ενισχύοντας ενδεχομένως την ελκυστικότητα του ευρώ, σύμφωνα με τον αναλυτή της ING, Antoine Bouvet.
«Αυτός ο δανεισμός μπορεί να έχει προσωρινό χαρακτήρα, αλλά είναι αρκετά μεγάλος και αρκετά ρευστός για την αγορά», είπε.
Ορισμένοι επενδυτές παραμένουν πεπεισμένοι ότι το ταμείο ανάκαμψης είναι ένα βήμα για τη μεγαλύτερη δημοσιονομική ολοκλήρωση εντός της ευρωζώνης.
Τα 750 δισ. ευρώ για επιχορηγήσεις και δάνεια για τα κράτη μέλη συνοδεύονται από όρους - συμπεριλαμβανομένης της απαίτησης για ανάληψη οικονομικών μεταρρυθμίσεων.
"Όλα σχετικά με αυτό είναι περιορισμένα και υπό όρους", δήλωσε ο James Athey, διαχειριστής κεφαλαίων της Aberdeen Standard Investments.
«Η Ιταλία δεν μπορεί απλώς να πάρει αυτά τα χρήματα και να πληρώσει τους δημόσιους υπαλλήλους της.
Αν... αυτή η κρίση δεν μπορεί να μας οδηγήσει σε πιο ουσιαστικές φορολογικές μεταφορές μεταξύ των μελών, είναι δύσκολο να δούμε τι μπορεί", προσθέτει.
Επιπλέον, από μια κρίσιμη άποψη, η έκδοση της ΕΕ σταματά να στερείται πλήρους αλληλοεπένδυσης του χρέους.
Τα ομόλογα έρχονται χωρίς τις λεγόμενες ρήτρες πολλαπλής προεπιλογής, πράγμα που σημαίνει ότι μεμονωμένα κράτη μέλη δεν είναι σε θέση να αποπληρώσουν εάν οι Βρυξέλλες χρεοκοπήσουν.
Αυτό καθιστά το καθεστώς τριπλού Α της ΕΕ ευάλωτο σε οποιαδήποτε μελλοντική πολιτική κρίση, σύμφωνα με τον Moritz Kraemer, πρώην επικεφαλής αξιολογήσεων στην Standard & Poor's.
Τα δάνεια ανάκτησης δεν πρόκειται να εξοφληθούν πλήρως για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, αφήνοντας άφθονο χρόνο για να επανεμφανιστούν ερωτήσεις σχετικά με το μέλλον της ΕΕ.
«Μια τραυματική διάλυση της ΕΕ φαίνεται απίθανη σήμερα», είπε ο Kraemer.
«Αλλά πολλά μπορούν να πάνε στραβά πριν από το 2058», πρόσθεσε.
www.worldenergynews.gr
Και σύμφωνα με τη Citigroup, η επερχόμενη αύξηση χρέους από τις Βρυξέλλες θα μπορούσε να συμβάλει στη δημιουργία ενός νέου δείκτη τιμολόγησης σε ολόκληρη την περιοχή, ενισχύοντας παράλληλα τον ρόλο του ευρώ ως αποθεματικού νομίσματος.
«Νομίζω ότι αυτό θα μεταμορφώσει τις κεφαλαιαγορές στην Ευρώπη», δήλωσε ο Philip Brown, επικεφαλής αγορών της Citigroup.
"Θα υπάρχει σε λίγο ένα κοινό ασφαλές περιουσιακό στοιχείο που είναι αρκετά μεγάλο για να βρεθεί σε δείκτες και χαρτοφυλάκια κρατικών ομολόγων".
Η ΕΕ έχει μέχρι τώρα μικρή παρουσία στις αγορές ομολόγων, με τίτλους περίπου 50 δισ. ευρώ, τα περισσότερα από τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για τη χρηματοδότηση δανείων προς την Ιρλανδία και την Πορτογαλία κατά τη διάρκεια της κρίσης χρέους της περιοχής πριν από μια δεκαετία περίπου.
Αλλά αυτό το ποσό θα επιστραφεί από τις πωλήσεις χρέους ύψους 196 δισ. ευρώ το επόμενο έτος, με παρόμοια ποσά να ακολουθούν το 2022 και το 2023, σύμφωνα με προβλέψεις της Citigroup.
Μέχρι το τέλος του επόμενου έτους, ο δανεισμός της ΕΕ (συμπεριλαμβανομένων άλλων ευρωπαϊκών ιδρυμάτων όπως τα ταμεία διάσωσης και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων) θα ανέρχονται συνολικά σε 980 δισ. ευρώ - περίπου το μέγεθος της αγοράς ομολόγων της Ισπανίας.
Και όπως σχολιάζει και ο Paul O'Connor, επικεφαλής διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων της Janus Henderson Investors, η συμφωνία για το ταμείο ανάκαμψης αντιπροσωπεύει την πρώτη φορά που οι ηγέτες της ΕΕ συμφώνησαν στην κοινή έκδοση χρέους σε ουσιαστική κλίμακα.
«Ο συμβολισμός εδώ είναι πολύ σημαντικός», είπε, περιγράφοντας την κίνηση ως την «πρώτη πραγματική προσπάθεια της ευρωζώνης να αμοιβαιοποιήσει το χρέος και το μεγαλύτερο βήμα της προς την κατεύθυνση της δημοσιονομικής ολοκλήρωσης».
Οι επενδυτές ομολόγων έχουν λίγες επιλογές εάν θέλουν να αγοράσουν ευρωπαϊκό χρέος σε μεγάλα μεγέθη.
Η λιτότητα του Βερολίνου κατά την τελευταία δεκαετία οδήγησε σε μείωση της προσφοράς γερμανικών ομολόγων, ενώ η Ιταλία και η Γαλλία, οι δύο μεγαλύτεροι οφειλέτες του μπλοκ, δεν έχουν κορυφαίες πιστοληπτικές αξιολογήσεις.
Αλλά η ΕΕ βαθμολογείται με ΑΑΑ από δύο από τους τρεις μεγάλους οργανισμούς.
«Υπάρχει τεράστια ζήτηση εκεί έξω για τέτοιου είδους περιουσιακά στοιχεία», δήλωσε ο Iain Stealey, διευθυντής επενδύσεων σταθερού εισοδήματος στην JPMorgan Asset Management.
«Και θα έχουν ελκυστική τιμή σε σχέση με τα μετρητά ή τα γερμανικά ομόλογα.
Ένα ομόλογο της ΕΕ που λήγει το 2031 διαπραγματεύεται με απόδοση -0,14%, περίπου σύμφωνα με παρόμοιο γαλλικό χρέος αλλά πολύ πάνω από το γερμανικό ισοδύναμο, το οποίο αποδίδει -0,47%.
Το πιο επικίνδυνο χρέος σε όλη την ευρωζώνη σημείωσε άνοδο καθώς οι ηγέτες της ΕΕ πλησίασαν μια συμφωνία τη Δευτέρα, ωθώντας την 10ετή απόδοση της Ιταλίας στο 1,07%, τη χαμηλότερη από τις αρχές Μαρτίου.
Την ίδια ώρα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, από την πλευρά της, έχει ανακοινώσει σχέδια για την αγορά ομολόγων ύψους 1,5 τρισ. ευρώ περίπου ως απάντηση στην οικονομική και χρηματοοικονομική επίπτωση από την πανδημία.
Ωστόσο, η ΕΚΤ έχει επικριθεί για την προτίμηση των αγορών ομολόγων της προς τις χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο - όπως η Ιταλία - και θα μπορούσε τώρα να μετατοπίσει ορισμένες από τις αγορές της στα νέα ομόλογα της ΕΕ.
Η κεντρική τράπεζα μπορεί να αγοράσει έως και το 50% του χρέους που εκδίδεται από υπερεθνικά ιδρύματα.
Η νέα προμήθεια ομολόγων της ΕΕ είναι επίσης πιθανό να προσελκύσει τους διαχειριστές συναλλαγματικών διαθεσίμων, ενισχύοντας ενδεχομένως την ελκυστικότητα του ευρώ, σύμφωνα με τον αναλυτή της ING, Antoine Bouvet.
«Αυτός ο δανεισμός μπορεί να έχει προσωρινό χαρακτήρα, αλλά είναι αρκετά μεγάλος και αρκετά ρευστός για την αγορά», είπε.
Ορισμένοι επενδυτές παραμένουν πεπεισμένοι ότι το ταμείο ανάκαμψης είναι ένα βήμα για τη μεγαλύτερη δημοσιονομική ολοκλήρωση εντός της ευρωζώνης.
Τα 750 δισ. ευρώ για επιχορηγήσεις και δάνεια για τα κράτη μέλη συνοδεύονται από όρους - συμπεριλαμβανομένης της απαίτησης για ανάληψη οικονομικών μεταρρυθμίσεων.
"Όλα σχετικά με αυτό είναι περιορισμένα και υπό όρους", δήλωσε ο James Athey, διαχειριστής κεφαλαίων της Aberdeen Standard Investments.
«Η Ιταλία δεν μπορεί απλώς να πάρει αυτά τα χρήματα και να πληρώσει τους δημόσιους υπαλλήλους της.
Αν... αυτή η κρίση δεν μπορεί να μας οδηγήσει σε πιο ουσιαστικές φορολογικές μεταφορές μεταξύ των μελών, είναι δύσκολο να δούμε τι μπορεί", προσθέτει.
Επιπλέον, από μια κρίσιμη άποψη, η έκδοση της ΕΕ σταματά να στερείται πλήρους αλληλοεπένδυσης του χρέους.
Τα ομόλογα έρχονται χωρίς τις λεγόμενες ρήτρες πολλαπλής προεπιλογής, πράγμα που σημαίνει ότι μεμονωμένα κράτη μέλη δεν είναι σε θέση να αποπληρώσουν εάν οι Βρυξέλλες χρεοκοπήσουν.
Αυτό καθιστά το καθεστώς τριπλού Α της ΕΕ ευάλωτο σε οποιαδήποτε μελλοντική πολιτική κρίση, σύμφωνα με τον Moritz Kraemer, πρώην επικεφαλής αξιολογήσεων στην Standard & Poor's.
Τα δάνεια ανάκτησης δεν πρόκειται να εξοφληθούν πλήρως για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, αφήνοντας άφθονο χρόνο για να επανεμφανιστούν ερωτήσεις σχετικά με το μέλλον της ΕΕ.
«Μια τραυματική διάλυση της ΕΕ φαίνεται απίθανη σήμερα», είπε ο Kraemer.
«Αλλά πολλά μπορούν να πάνε στραβά πριν από το 2058», πρόσθεσε.
www.worldenergynews.gr
