Θα επιτρέψει το Ιράν την εγκατάσταση ρωσικών δυνάμεων στο έδαφός του; Θα συμμετάσχει η Κίνα στην αμερικανικής έμπνευσης «συμμαχία των προθύμων» στον Περσικό; Αλήθειες και ψέμματα
Η λέξη περίπλοκο, δεν είναι ακριβώς η κατάλληλη για να περιγράψει τη θέση του Ιράν και της Ρωσίας στη γεωπολιτική σκακιέρα.
Για την ώρα είναι εταίροι, όχι στρατηγικοί όπως η Ρωσία με την Κίνα, ωστόσο Ρωσία – Κίνα – Ιράν, παραμένουν μια καίρια τριάδα στην επικείμενη πολυεπίπεδη ενοποίηση που συντελείται στην Ευρασία.
Άρθρο που κυκλοφόρησε ευρύτερα στον ασιατικό Τύπο, υποστηρίζει πως η Ρωσία ετοιμάζεται να μετατρέψει τα ιρανικά λιμάνια του Bandar Abbas και του Chabahar σε προηγμένες στρατιωτικές βάσεις με υποβρύχια, ειδικές δυνάμεις Spetsnaz και αεριωθούμενα αεροσκάφη Su-57, στενεύοντας τον «στρατιωτικό κλοιό» στον Περσικό Κόλπο.
Παρά το γεγονός ότι το άρθρο επικαλείται «ύπατες πηγές κοντά στο ιρανικό καθεστώς», θα πρέπει να επισημανθούν δύο σημεία που θέτουν ερωτηματικά για την εγκυρότητά του.
Για παράδειγμα, για ποιο λόγο «ύπατες πηγές κοντά στο ιρανικό καθεστώς» θα αποκάλυπταν ποτέ τόσο ευαίσθητα στοιχεία εθνικής ασφάλειας, γιατί να το κάνουν και μάλιστα σε Αγγλοαμερικανικά διεθνή μέσα ενημέρωσης;
Ποιον εξυπηρετεί η ενδεχόμενη κλιμάκωση της έντασης στον Περσικό;
Αξιόπιστη πηγή κοντά στην κυβέρνηση της Τεχεράνης όταν ερωτήθηκε από τους Asian Times για την ορθότητα ή μη των αποκαλύψεων, διέψευσε ρητά και κατηγορηματικά τους ισχυρισμούς: «Απολύτως όχι» δήλωσε, διευκρινίζοντας ότι το σύνταγμα του Ιράν απαγορεύει σε ξένα στρατεύματα να σταθμεύουν στο έδαφός του.
Το Majlis - το ιρανικό κοινοβούλιο - δεν θα ενέκρινε ποτέ μια τέτοια κίνηση που θα επέφερε, σε μια ακραία περίπτωση, μια αμερικανική στρατιωτική επίθεση.
Όσον αφορά τη στρατιωτική συνεργασία Ρωσίας-Ιράν, οι επερχόμενες κοινές στρατιωτικές ασκήσεις στο «βόρειο τμήμα του Ινδικού Ωκεανού», συμπεριλαμβανομένου του στενού Hormuz, είναι μια πρώτη τέτοια ευκαιρία, που κατέστη δυνατή κατόπιν ειδικής συμφωνία.
Ο αναλυτής Gennady Nechaev σημειώνει ότι σε περίπτωση αυξανόμενης συνεργασίας Ρωσίας-Ιράν, θα είναι ανοικτή η δυνατότητα «μόνιμης βάσης του ρωσικού ναυτικού σε έναν από τους ιρανικούς λιμένες με την παροχή ενός αεροδρομίου κοντά, κατόπιν ενός διακανονισμού όπως έχει γίνει στις περιοχές Tartus και Hmeimim στις μεσογειακές ακτές της Συρίας.
«Για να φτάσουν όμως εκεί τα δύο κράτη έχουν μακρύ δρόμο γεμάτο στροφές».
Κι ερχόμαστε στην ενδιαφέρουσα περίπτωση του λιμανιού Chabahar.
Το Chabahar είναι λιμάνι βαθιά στον κόλπο του Ομάν και βασικό σημείο αναφοράς στο «Δρόμο του Μεταξιού» που οραματίζεται να φτιάξει η Ινδία.
Η Ινδία επένδυσε πολύ στο Chabahar, συνδέοντας το με αυτοκινητόδρομο με το Αφγανιστάν και την Κεντρική Ασία και στο μελλοντικά χτίζοντας σιδηροδρομική γραμμή προς τον Καύκασο.
Είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να διαθέτει για να παρακάμψει το Πακιστάν όσον αφορά τις εμπορικές οδούς.
Το Chabahar, ωστόσο, μπορεί επίσης να γίνει ένας σημαντικός κόμβος των Νέων Δρόμων του Μεταξιού ή της πρωτοβουλίας Belt and Road της Κίνας.
Η Ινδία και η Κίνα - καθώς και η Ρωσία - είναι μέλη του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO).
Το Ιράν, αργά ή γρήγορα, θα γίνει επίσης πλήρες μέλος του SCO κάτι που αγωνίζεται επί χρόνια να πετύχει.
Μόνο στην περίπτωση που από συνδεδεμένο μέλος γίνει πλήρες, μόνο τότε ανοίγουν κάποιες δυνατότητες για την Ρωσία και την Κίνα να αποβιβάζουν στρατιωτικές / ναυτικές δυνάμεις στο Chabahar, αλλά να μην το χρησιμοποιούν ως στρατιωτική βάση.
Σχετικά με το Ιράν, η στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας προχωρά παράλληλα.
Η προτεραιότητα της Κίνας είναι να διασφαλίσει τις ενεργειακές της προμήθειες - και το Πεκίνο ενεργεί προς αυτή την κατεύθυνση στη σκακιέρα.
Ήδη ο Κινέζος πρεσβευτής στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έριξε στο τραπέζι την πρόταση πως το Πεκίνο θα μπορούσε να αναλάβει τη συνοδεία πετρελαιοφόρων σε ολόκληρο τον Περσικό Κόλπο και τα Στενά του Hormuz.
Αυτό θα μπορούσε να συμβεί ανεξάρτητα ή – ως προσφορά «καρότο» - ως μέρος της επιχείρησης Sentinel της Ουάσινγκτον, η οποία επί του παρόντος κατόρθωσε να βρει μόνο έναν συμμετέχοντα στη «συμμαχία των προθύμων»: το Ηνωμένο Βασίλειο.
Αυτό που συμβαίνει τώρα στον Περσικό Κόλπο όμως είναι πολύ πιο ενδιαφέρον.
Η ζήτηση για πετρέλαιο έχει αυξηθεί σε σχέση με το 2018 και κατά συνέπεια το Ιράν συνεχίζει να πωλεί το μεγαλύτερο μέρος του πετρελαίου του.
Πως;
Ένα δεξαμενόπλοιο αφήνει το Ιράν με τον αναμεταδότη κλειστό.
Το πετρέλαιο μεταφέρεται σε άλλο πετρελαιοφόρο στην ανοικτή θάλασσα και συνεχίζει υπό άλλη ετικέτα.
Σύμφωνα με έναν αναλυτή, «εάν αφαιρούνται δύο με τρία εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως από την αγορά, με τη Βενεζουέλα και το Ιράν να υφίστανται κυρώσεις, συν τις περικοπές του ΟΠΕΚ, θα δείτε την τιμή να ανεβαίνει».
Δεν υπάρχει υψηλότερη τιμή.
Το αργό πετρέλαιο Brent παραμένει κοντά σε ένα χαμηλό επτά μηνών, γύρω στα 60 δολάρια το βαρέλι.
Αυτό σημαίνει ότι το Ιράν συνεχίζει να πωλεί, κυρίως στην Κίνα.
Ο υπουργός Εξωτερικών του Ιράν, Javad Zarif, αποδεικνύει ξανά και ξανά τη διπλωματική του κυριαρχία, δοκιμάζοντας την προεδρία του Donald Trump.
Αλλά όλες οι σημαντικές αποφάσεις στο Ιράν προέρχονται από τον Ανώτατο ηγέτη Ayatollah Ali Khamenei.
Αυτό ισχύει και για τη θέση της Τεχεράνης σε σχέση με τις πολυεπίπεδες μορφές υποστήριξης από τη στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας.
Αυτό που οι τελευταίοι μήνες έχουν καταστήσει ξεκάθαρο είναι πώς η έλξη της Ρωσίας-Κίνας προσελκύει βασικούς παίκτες της Ευρασίας Ιράν, Τουρκία και Πακιστάν.
Αλλά προσοχή: Όσο η Τεχεράνη μπορεί να είναι εξαιρετικά υπερήφανη για την πολιτική ανεξαρτησία της, είναι καθησυχαστικό να γνωρίζουμε ότι το Ιράν είναι και θα συνεχίσει να είναι η κόκκινη γραμμή για τη Ρωσία-Κίνα.
www.bankingnews.gr
www.worldenergynews.gr
Για την ώρα είναι εταίροι, όχι στρατηγικοί όπως η Ρωσία με την Κίνα, ωστόσο Ρωσία – Κίνα – Ιράν, παραμένουν μια καίρια τριάδα στην επικείμενη πολυεπίπεδη ενοποίηση που συντελείται στην Ευρασία.
Άρθρο που κυκλοφόρησε ευρύτερα στον ασιατικό Τύπο, υποστηρίζει πως η Ρωσία ετοιμάζεται να μετατρέψει τα ιρανικά λιμάνια του Bandar Abbas και του Chabahar σε προηγμένες στρατιωτικές βάσεις με υποβρύχια, ειδικές δυνάμεις Spetsnaz και αεριωθούμενα αεροσκάφη Su-57, στενεύοντας τον «στρατιωτικό κλοιό» στον Περσικό Κόλπο.
Παρά το γεγονός ότι το άρθρο επικαλείται «ύπατες πηγές κοντά στο ιρανικό καθεστώς», θα πρέπει να επισημανθούν δύο σημεία που θέτουν ερωτηματικά για την εγκυρότητά του.
Για παράδειγμα, για ποιο λόγο «ύπατες πηγές κοντά στο ιρανικό καθεστώς» θα αποκάλυπταν ποτέ τόσο ευαίσθητα στοιχεία εθνικής ασφάλειας, γιατί να το κάνουν και μάλιστα σε Αγγλοαμερικανικά διεθνή μέσα ενημέρωσης;
Ποιον εξυπηρετεί η ενδεχόμενη κλιμάκωση της έντασης στον Περσικό;
Αξιόπιστη πηγή κοντά στην κυβέρνηση της Τεχεράνης όταν ερωτήθηκε από τους Asian Times για την ορθότητα ή μη των αποκαλύψεων, διέψευσε ρητά και κατηγορηματικά τους ισχυρισμούς: «Απολύτως όχι» δήλωσε, διευκρινίζοντας ότι το σύνταγμα του Ιράν απαγορεύει σε ξένα στρατεύματα να σταθμεύουν στο έδαφός του.
Το Majlis - το ιρανικό κοινοβούλιο - δεν θα ενέκρινε ποτέ μια τέτοια κίνηση που θα επέφερε, σε μια ακραία περίπτωση, μια αμερικανική στρατιωτική επίθεση.
Όσον αφορά τη στρατιωτική συνεργασία Ρωσίας-Ιράν, οι επερχόμενες κοινές στρατιωτικές ασκήσεις στο «βόρειο τμήμα του Ινδικού Ωκεανού», συμπεριλαμβανομένου του στενού Hormuz, είναι μια πρώτη τέτοια ευκαιρία, που κατέστη δυνατή κατόπιν ειδικής συμφωνία.
Ο αναλυτής Gennady Nechaev σημειώνει ότι σε περίπτωση αυξανόμενης συνεργασίας Ρωσίας-Ιράν, θα είναι ανοικτή η δυνατότητα «μόνιμης βάσης του ρωσικού ναυτικού σε έναν από τους ιρανικούς λιμένες με την παροχή ενός αεροδρομίου κοντά, κατόπιν ενός διακανονισμού όπως έχει γίνει στις περιοχές Tartus και Hmeimim στις μεσογειακές ακτές της Συρίας.
«Για να φτάσουν όμως εκεί τα δύο κράτη έχουν μακρύ δρόμο γεμάτο στροφές».
Κι ερχόμαστε στην ενδιαφέρουσα περίπτωση του λιμανιού Chabahar.
Το Chabahar είναι λιμάνι βαθιά στον κόλπο του Ομάν και βασικό σημείο αναφοράς στο «Δρόμο του Μεταξιού» που οραματίζεται να φτιάξει η Ινδία.
Η Ινδία επένδυσε πολύ στο Chabahar, συνδέοντας το με αυτοκινητόδρομο με το Αφγανιστάν και την Κεντρική Ασία και στο μελλοντικά χτίζοντας σιδηροδρομική γραμμή προς τον Καύκασο.
Είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να διαθέτει για να παρακάμψει το Πακιστάν όσον αφορά τις εμπορικές οδούς.
Το Chabahar, ωστόσο, μπορεί επίσης να γίνει ένας σημαντικός κόμβος των Νέων Δρόμων του Μεταξιού ή της πρωτοβουλίας Belt and Road της Κίνας.
Η Ινδία και η Κίνα - καθώς και η Ρωσία - είναι μέλη του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO).
Το Ιράν, αργά ή γρήγορα, θα γίνει επίσης πλήρες μέλος του SCO κάτι που αγωνίζεται επί χρόνια να πετύχει.
Μόνο στην περίπτωση που από συνδεδεμένο μέλος γίνει πλήρες, μόνο τότε ανοίγουν κάποιες δυνατότητες για την Ρωσία και την Κίνα να αποβιβάζουν στρατιωτικές / ναυτικές δυνάμεις στο Chabahar, αλλά να μην το χρησιμοποιούν ως στρατιωτική βάση.
Σχετικά με το Ιράν, η στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας προχωρά παράλληλα.
Η προτεραιότητα της Κίνας είναι να διασφαλίσει τις ενεργειακές της προμήθειες - και το Πεκίνο ενεργεί προς αυτή την κατεύθυνση στη σκακιέρα.
Ήδη ο Κινέζος πρεσβευτής στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έριξε στο τραπέζι την πρόταση πως το Πεκίνο θα μπορούσε να αναλάβει τη συνοδεία πετρελαιοφόρων σε ολόκληρο τον Περσικό Κόλπο και τα Στενά του Hormuz.
Αυτό θα μπορούσε να συμβεί ανεξάρτητα ή – ως προσφορά «καρότο» - ως μέρος της επιχείρησης Sentinel της Ουάσινγκτον, η οποία επί του παρόντος κατόρθωσε να βρει μόνο έναν συμμετέχοντα στη «συμμαχία των προθύμων»: το Ηνωμένο Βασίλειο.
Αυτό που συμβαίνει τώρα στον Περσικό Κόλπο όμως είναι πολύ πιο ενδιαφέρον.
Η ζήτηση για πετρέλαιο έχει αυξηθεί σε σχέση με το 2018 και κατά συνέπεια το Ιράν συνεχίζει να πωλεί το μεγαλύτερο μέρος του πετρελαίου του.
Πως;
Ένα δεξαμενόπλοιο αφήνει το Ιράν με τον αναμεταδότη κλειστό.
Το πετρέλαιο μεταφέρεται σε άλλο πετρελαιοφόρο στην ανοικτή θάλασσα και συνεχίζει υπό άλλη ετικέτα.
Σύμφωνα με έναν αναλυτή, «εάν αφαιρούνται δύο με τρία εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως από την αγορά, με τη Βενεζουέλα και το Ιράν να υφίστανται κυρώσεις, συν τις περικοπές του ΟΠΕΚ, θα δείτε την τιμή να ανεβαίνει».
Δεν υπάρχει υψηλότερη τιμή.
Το αργό πετρέλαιο Brent παραμένει κοντά σε ένα χαμηλό επτά μηνών, γύρω στα 60 δολάρια το βαρέλι.
Αυτό σημαίνει ότι το Ιράν συνεχίζει να πωλεί, κυρίως στην Κίνα.
Ο υπουργός Εξωτερικών του Ιράν, Javad Zarif, αποδεικνύει ξανά και ξανά τη διπλωματική του κυριαρχία, δοκιμάζοντας την προεδρία του Donald Trump.
Αλλά όλες οι σημαντικές αποφάσεις στο Ιράν προέρχονται από τον Ανώτατο ηγέτη Ayatollah Ali Khamenei.
Αυτό ισχύει και για τη θέση της Τεχεράνης σε σχέση με τις πολυεπίπεδες μορφές υποστήριξης από τη στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας.
Αυτό που οι τελευταίοι μήνες έχουν καταστήσει ξεκάθαρο είναι πώς η έλξη της Ρωσίας-Κίνας προσελκύει βασικούς παίκτες της Ευρασίας Ιράν, Τουρκία και Πακιστάν.
Αλλά προσοχή: Όσο η Τεχεράνη μπορεί να είναι εξαιρετικά υπερήφανη για την πολιτική ανεξαρτησία της, είναι καθησυχαστικό να γνωρίζουμε ότι το Ιράν είναι και θα συνεχίσει να είναι η κόκκινη γραμμή για τη Ρωσία-Κίνα.
www.bankingnews.gr
www.worldenergynews.gr
