Το πρωτογενές πλεόνασμα 2,2% έως το 2060 είναι μακράν το πιο αντιαναπτυξιακό μέτρο που θα μπορούσε να θεσπιστεί
Το στοίχημα του διεθνούς κεφαλαίου φαίνεται ότι χάνει η Ελλάδα, το σημαντικότερο στοίχημα της πολύχρονης προσπάθεια ώστε να ανακάμψει η οικονομία και να βγει από τα μνημόνια.
Για να μπορέσει η Ελλάδα να μετατρέψει σε επιτυχία τα 8 χρόνια ακραίας λιτότητας και εξόδου από τα μνημόνια δεν φθάνει να δώσει ο Τσίπρας ο έλληνας πρωθυπουργός στην ΔΕΘ φοροελαφρύνσεις 700-800 εκατ ευρώ.
Μπορεί να έχουν επικοινωνιακή – πολιτική διάσταση αλλά είναι ψίχουλα εμπρός στο οικονομικό σοκ της χώρας.
Η μεγάλη ανάγκη της Ελλάδος είναι να πείσει το διεθνές κεφάλαιο να έρθει και να επενδύσει.
Όμως το πρώτο κύμα ενδιαφέροντος είναι έως τραγικό, όχι απογοητευτικό.
1)Στο road show του ελληνικού χρηματιστηρίου στην Νέα Υόρκη δεν εμφανίστηκε ένας ξένος επενδυτής και ειδικά αμερικανός διατεθειμένος να επενδύσει
2)Στα ομόλογα τα περιθώρια βελτίωσης είναι μικρά γιατί μικρή ήταν η αναβάθμιση της Ελλάδος από τους οίκους αξιολόγησης μόλις 1 βαθμίδα σε Β+ ενώ όσο κρατάει η κρίση στην Ιταλία το spread θα παραμείνει σε ελεγχόμενα επίπεδα.
Η διαφορά Ελλάδος – Ιταλίας στο 10ετές είναι 120 μονάδες και το πολύ να υποχωρήσει στις 100 μονάδες.
Δεν υπάρχει ενθουσιασμός στα ομόλογα και έτσι εξηγείται γιατί το ελληνικό δημόσιο εξετάζει νέα έκδοση 3ετούς και όχι 10ετούς ομολόγου το επόμενο διάστημα.
3)Η διευθέτηση του χρέους είναι μετριότητα καθώς οι 2 από τους 3 βασικούς επόπτες της Ελλάδος το ΔΝΤ και η ΕΚΤ θα χαρακτηρίσουν το ελληνικό χρέος μακροπρόθεσμα μη βιώσιμο.
4)Αυτό όμως που ενόχλησε τους διεθνείς επενδυτές είναι ότι επιβλήθηκε σε μια χώρα που υπέστη βιβλική οικονομική καταστροφή να διατηρεί υποχρεωτικά πρωτογενή πλεονάσματα 2,2% έως το 2060 δεν έχει υπάρξει ανάλογο προηγούμενο.
Σε βάθος χρόνου οι τόκοι για την εξυπηρέτηση του χρέους από 5,5 δισεκ. θα αυξηθούν στα 7 με 7,3 δισεκ. και εάν δεν αυξηθεί αισθητά το ΑΕΠ το πρωτογενές πλεόνασμα 2,2% δεν θα επαρκεί για να καλυφθούν οι τόκοι των δανείων και του χρέους συνολικά.
Το πρωτογενές πλεόνασμα 2,2% έως το 2060 είναι μακράν το πιο αντιαναπτυξιακό μέτρο που θα μπορούσε να θεσπιστεί.
Η γενική αίσθηση μεταξύ των διεθνών επενδυτών είναι ότι η Ελλάδα δεν είναι επενδύσιμη χώρα που διαθέτει αδύναμες τράπεζες, που θα χρειαστούν νέα κεφάλαια.
Που δεν έχει ισχυρή αναπτυξιακή προοπτική ενώ και σε πολιτικό επίπεδο η χώρα είναι θολό τοπίο.
Εάν δει κανείς ποιοι είναι οι περιβόητοι ξένοι επενδυτές στην Ελλάδα το συμπέρασμα είναι αποκαρδιωτικό.
Funds που διαχειρίζονται προβληματικά δάνεια και ανοίγματα.
Αυτό δεν ονομάζεται ανάπτυξη αλλά διαχείριση του κακού παρελθόντος.
Η ελληνική κυβέρνηση παρουσίασε την αναπτυξιακή της πρόταση και η επίδραση της στην συμπεριφορά της αγοράς ήταν έως απογοητευτική.
Όταν η Ελλάδα ποντάρει στην αναπτυξιακή τράπεζα που χρειάζεται κεφάλαια και ρευστότητα για να λειτουργήσει τότε είναι μαθηματικώς βέβαιο….ότι αυτό το project είναι αποτυχημένο.
Ο μεγάλος κίνδυνος είναι έχοντας αποκαλυφθεί τα μέτρα για το χρέος και το cash buffer και χωρίς να υπάρχει κάποιος άλλος ουσιώδης καταλύτης να βαλτώσει επενδυτικά και να απονευρωθούν μετοχές στο χρηματιστήριο και τα ομόλογα.
Αποτελεί ψευδαίσθηση ότι οι φοροελαφρύνσεις επιδοκιμάζονται από τους επενδυτές, το ξένο κεφάλαιο αδιαφορεί εάν η Ελλάδα θα δώσει φοροελαφρύνσεις εστιάζεται στην αναπτυξιακή πρόταση που παραμένει θολή και σίγουρα μη υλοποίησιμη.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σε 14 μήνες από σήμερα θα παραδώσει την εξουσία οπότε η αναπτυξιακή της πρόταση έχει ημερομηνία λήξεως 14 μήνες οπότε πρακτικά δεν υπάρχει αναπτυξιακή πρόταση.
Ο μεγάλος κίνδυνος είναι ότι η Ελλάδα χαρακτηρίζεται μη επενδύσιμη οικονομία, οπότε η πιθανότητα να βαλτώσουμε είναι επικίνδυνα μεγάλη.
Για να μπορέσει η Ελλάδα να μετατρέψει σε επιτυχία τα 8 χρόνια ακραίας λιτότητας και εξόδου από τα μνημόνια δεν φθάνει να δώσει ο Τσίπρας ο έλληνας πρωθυπουργός στην ΔΕΘ φοροελαφρύνσεις 700-800 εκατ ευρώ.
Μπορεί να έχουν επικοινωνιακή – πολιτική διάσταση αλλά είναι ψίχουλα εμπρός στο οικονομικό σοκ της χώρας.
Η μεγάλη ανάγκη της Ελλάδος είναι να πείσει το διεθνές κεφάλαιο να έρθει και να επενδύσει.
Όμως το πρώτο κύμα ενδιαφέροντος είναι έως τραγικό, όχι απογοητευτικό.
1)Στο road show του ελληνικού χρηματιστηρίου στην Νέα Υόρκη δεν εμφανίστηκε ένας ξένος επενδυτής και ειδικά αμερικανός διατεθειμένος να επενδύσει
2)Στα ομόλογα τα περιθώρια βελτίωσης είναι μικρά γιατί μικρή ήταν η αναβάθμιση της Ελλάδος από τους οίκους αξιολόγησης μόλις 1 βαθμίδα σε Β+ ενώ όσο κρατάει η κρίση στην Ιταλία το spread θα παραμείνει σε ελεγχόμενα επίπεδα.
Η διαφορά Ελλάδος – Ιταλίας στο 10ετές είναι 120 μονάδες και το πολύ να υποχωρήσει στις 100 μονάδες.
Δεν υπάρχει ενθουσιασμός στα ομόλογα και έτσι εξηγείται γιατί το ελληνικό δημόσιο εξετάζει νέα έκδοση 3ετούς και όχι 10ετούς ομολόγου το επόμενο διάστημα.
3)Η διευθέτηση του χρέους είναι μετριότητα καθώς οι 2 από τους 3 βασικούς επόπτες της Ελλάδος το ΔΝΤ και η ΕΚΤ θα χαρακτηρίσουν το ελληνικό χρέος μακροπρόθεσμα μη βιώσιμο.
4)Αυτό όμως που ενόχλησε τους διεθνείς επενδυτές είναι ότι επιβλήθηκε σε μια χώρα που υπέστη βιβλική οικονομική καταστροφή να διατηρεί υποχρεωτικά πρωτογενή πλεονάσματα 2,2% έως το 2060 δεν έχει υπάρξει ανάλογο προηγούμενο.
Σε βάθος χρόνου οι τόκοι για την εξυπηρέτηση του χρέους από 5,5 δισεκ. θα αυξηθούν στα 7 με 7,3 δισεκ. και εάν δεν αυξηθεί αισθητά το ΑΕΠ το πρωτογενές πλεόνασμα 2,2% δεν θα επαρκεί για να καλυφθούν οι τόκοι των δανείων και του χρέους συνολικά.
Το πρωτογενές πλεόνασμα 2,2% έως το 2060 είναι μακράν το πιο αντιαναπτυξιακό μέτρο που θα μπορούσε να θεσπιστεί.
Η γενική αίσθηση μεταξύ των διεθνών επενδυτών είναι ότι η Ελλάδα δεν είναι επενδύσιμη χώρα που διαθέτει αδύναμες τράπεζες, που θα χρειαστούν νέα κεφάλαια.
Που δεν έχει ισχυρή αναπτυξιακή προοπτική ενώ και σε πολιτικό επίπεδο η χώρα είναι θολό τοπίο.
Εάν δει κανείς ποιοι είναι οι περιβόητοι ξένοι επενδυτές στην Ελλάδα το συμπέρασμα είναι αποκαρδιωτικό.
Funds που διαχειρίζονται προβληματικά δάνεια και ανοίγματα.
Αυτό δεν ονομάζεται ανάπτυξη αλλά διαχείριση του κακού παρελθόντος.
Η ελληνική κυβέρνηση παρουσίασε την αναπτυξιακή της πρόταση και η επίδραση της στην συμπεριφορά της αγοράς ήταν έως απογοητευτική.
Όταν η Ελλάδα ποντάρει στην αναπτυξιακή τράπεζα που χρειάζεται κεφάλαια και ρευστότητα για να λειτουργήσει τότε είναι μαθηματικώς βέβαιο….ότι αυτό το project είναι αποτυχημένο.
Ο μεγάλος κίνδυνος είναι έχοντας αποκαλυφθεί τα μέτρα για το χρέος και το cash buffer και χωρίς να υπάρχει κάποιος άλλος ουσιώδης καταλύτης να βαλτώσει επενδυτικά και να απονευρωθούν μετοχές στο χρηματιστήριο και τα ομόλογα.
Αποτελεί ψευδαίσθηση ότι οι φοροελαφρύνσεις επιδοκιμάζονται από τους επενδυτές, το ξένο κεφάλαιο αδιαφορεί εάν η Ελλάδα θα δώσει φοροελαφρύνσεις εστιάζεται στην αναπτυξιακή πρόταση που παραμένει θολή και σίγουρα μη υλοποίησιμη.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σε 14 μήνες από σήμερα θα παραδώσει την εξουσία οπότε η αναπτυξιακή της πρόταση έχει ημερομηνία λήξεως 14 μήνες οπότε πρακτικά δεν υπάρχει αναπτυξιακή πρόταση.
Ο μεγάλος κίνδυνος είναι ότι η Ελλάδα χαρακτηρίζεται μη επενδύσιμη οικονομία, οπότε η πιθανότητα να βαλτώσουμε είναι επικίνδυνα μεγάλη.
www.bankingnews.gr
www.worldenergynews.gr
