Γρήγορα ο ενθουσιασμός θα καταλαγιάσει και πολύ σύντομα θα επικρατήσει πάλι προβληματισμός και αβεβαιότητα....γύρω από την Ελλάδα
ΕΚΤ και ΔΝΤ αλλά όπως αποδεικνύεται και μεγάλο μέρος των επενδυτών σε χρηματιστήριο και ομόλογα αμφισβητούν τις παρεμβάσεις για το ελληνικό χρέος.
Εάν αποτιμηθούν τα μέτρα για το χρέος σε ρεαλιστική βάση και αξιολογηθεί και η στάση της ΕΚΤ και του ΔΝΤ εξάγεται ένα συμπέρασμα.
Μίλησαν θετικά με βαριά καρδιά.
Ο Draghi της ΕΚΤ από την άχρωμη ανακοίνωση του πέρασε το μήνυμα ότι το ζήτημα της βιωσιμότητας δεν έχει επιλυθεί.
Η Lagarde του ΔΝΤ με ωραιοποιήσεις του τύπου το χρέος είναι βραχυπρόθεσμα βιώσιμο αλλά μακροπρόθεσμα έχουμε ενδοιασμούς εντάσσεται και αυτή στην ομάδα αυτών που αμφισβητούν τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους.
Οι αγορές επίσης με την στάση τους σε χρηματιστήριο που έχασε όλα σχεδόν τα κέρδη του και στα ομόλογα όπου σημειώθηκε βελτίωση αλλά με ερωτηματικά…είναι επιφυλακτικές.
Η ΕΚΤ ήθελε εμπροσθοβαρή μέτρα για το χρέος όπως και το ΔΝΤ.
Αντί αυτής της ρύθμισης δόθηκε επιμήκυνση 10 χρόνια και παράταση πληρωμής τόκων 10 χρόνια.
Οι παρεμβάσεις αυτές όμως έχουν επίδραση με όρους οφέλους σε παρούσες αξίες σχεδόν ασήμαντη.
Τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος ωφέλησαν την Ελλάδα 10 δισεκ.
Τα μακροπρόθεσμα μέτρα για το ελληνικό χρέος ωφέλησαν την Ελλάδα μόλις 12,5 δισεκ. ευρώ δηλαδή όπως και τα βραχυπρόθεσμα.
Μόνο από αυτή την συσχέτιση, οι αγορές πρέπει να αισθάνονται τουλάχιστον προβληματισμό.
Όμως δεν είναι μόνο αυτό.
Τα κέρδη περίπου 4 δισεκ. από τα ελληνικά ομόλογα που κατέχουν οι κεντρικές τράπεζες και η ΕΚΤ θα δίνονται τμηματικά και κάθε 6 μήνες θα αξιολογείται από τους δανειστές η Ελλάδα.
Μόνο το μέτρο αυτό θα έπρεπε να βάλει σε μεγάλο προβληματισμό την αγορά και όσους έχουν καλόπιστες σκέψεις.
Υπάρχουν δύο ασύμμετροι κίνδυνοι
Στην εξίσωση του χρέους και του κεφαλαιακού αποθέματος υπάρχουν 2 ασύμμετροι κίνδυνοι που δεν πρέπει να υποτιμηθούν αλλά με προσοχή να αποτιμηθούν.
1)Η συμφωνία του Eurogroup στις 21 Ιουνίου 2018 δεν απαντάει πως η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει downside φάση της οικονομίας.
Δεν απαντάει πως η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει τους καθοδικούς κινδύνους ή έκτακτους κινδύνους.
Εάν ξεσπάσει μια ξαφνική κρίση ποιος θα είναι ο μηχανισμός προστασίας της Ελλάδος;
Θα είναι το χρέος με την επιμήκυνση των 10 ετών στα δάνεια του EFSF ύψους 96,6 δισεκ. σε σύνολο 235 δισεκ δανείων;
Θα είναι το κεφαλαιακό μαξιλάρι των 24,1 δισεκ. ευρώ που η Ελλάδα δεν θα μπορεί να χρησιμοποιεί γιατί εάν το χρησιμοποιήσει για κάλυψη χρηματοδοτικών αναγκών οι αγορές θα το αποτιμήσουν πολύ αρνητικά;
2)Υπάρχει και ένα άλλο πρόβλημα πιο δομικό και ουσιώδες.
Η Ελλάδα στο μέλλον θα δανείζεται από τις αγορές ας υποθέσουμε ότι το μέσο επιτόκιο θα είναι 2% - που δεν θα είναι 2% αλλά υψηλότερο αλλά ας υποθέσουμε ότι θα είναι – το 2% σε σύνολο 340 δισεκ. σημαίνει 6,8 δισεκ. μόνο αποπληρωμή των τόκων σε ετήσια βάση.
Τα 6,8 δισεκ. αντιστοιχούν σε 3,5% πρωτογενές πλεόνασμα.
Η Ελλάδα υποχρεούται μετά το 2022 και έως το 2060 να διαθέτει πρωτογενή πλεονάσματα 2,2% που αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία.
Ποτέ χώρα στον πλανήτη δεν δεσμεύθηκε με τόσο πολύ αυστηρά κριτήρια.
Άρα μόνο από αυτούς τους δύο ασύμμετρους κινδύνους εξάγεται το συμπέρασμα ότι η βιωσιμότητα του ελληνικούς χρέους σε καμία περίπτωση δεν είναι εξασφαλισμένη.
Έτσι εξηγείται γιατί γρήγορα ο ενθουσιασμός θα καταλαγιάσει και πολύ σύντομα θα επικρατήσει πάλι προβληματισμός και αβεβαιότητα.
Πηγή:www.bankingnews.gr
www.worldenerrynews.gr
