Οι δύο κοινοπραξίες που διεκδικούν την εταιρία ξαναγράφουν τις οικονομικές τους προσφορές, λαμβάνοντας υπόψη και τη νέα αυτή εξέλιξη, αφού το ύψος του WACC επηρεάζει την υλοποίηση του επενδυτικού προγράμματος
Προβληματισμό έχει προκαλέσει στους υποψήφιους επενδυτές του ΔΕΣΦΑ η απόφαση της ΡΑΕ για το ετήσιο ρυθμιζόμενο έσοδο του ΑΔΜΗΕ που περιορίζει το μεσοσταθμικό κόστος κεφαλαίου WACC στο 7% για το 2018, 6,9% για το 2019, 6,5% για το 2029 και 6,3% το 2021.
Το ύψος του WACC της αμέσως προηγούμενης περιόδου, το οποίο έλαβε υπόψη της και η κινεζική State Grid όταν εξέφρασε ενδιαφέρον για την εξαγορά του 24% του ΑΔΜΗΕ ξεκινούσε από 8% και κατέληγε στο τέλος της τετραετούς ρυθμιστικής περιόδου στο 7,3%, ενώ η εισήγηση της διοίκησης του ΑΔΜΗΕ προς τη ΡΑΕ για την νέα ρυθμιστική περίοδο ήταν 8,8% τα έτη 2018 και 2019 και 8,6% τα έτη 2020 και 2021.
Αν και η απόφαση δεν αφορά άμεσα το ΔΕΣΦΑ, εντούτοις ως Διαχειριστής ενεργειακών υποδομών υπόκειται στο ίδιο ρυθμιστικό πλαίσιο σε ότι αφορά στην τιμολόγηση και τα ρυθμιζόμενα έσοδα σε τετραετή βάση, διάστημα που ορίζεται ως μία ρυθμιστική περίοδο.
Οι ενδιαφερόμενοι επενδυτές για το ΔΕΣΦΑ, όπως και η κινεζική Stade Grid στην περίπτωση του διαγωνισμού για ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ που προηγήθηκε, συναρτούν τις προσφορές και τις δεσμεύσεις τους για συγκεκριμένες επενδύσεις στη βάσει του WACC της περιόδου που τρέχουν οι σχετικοί διαγωνισμοί και αποτελεί πάντα δυσάρεστη έκπληξη ο εκ των υστέρων περιορισμός τους ακόμη και εάν στηρίζεται σε δεδομένα υπαρκτά, όπως για παράδειγμα η μείωση των επιτοκίων δανεισμού ή η διεύρυνση της περιουσιακής βάσης των Διαχειριστών.
Οι ανησυχίες των υποψηφίων επενδυτών του ΔΕΣΦΑ για μια τέτοια προοπτική που είχαν εκφραστεί και στην πρώτη φάση του διαγωνισμού επανέρχονται μετά την απόφαση της ΡΑΕ για τον ΑΔΜΗΕ , καθώς είδαν την απρόσμενη αυτή εξέλιξη ως ένα μήνυμα από τη ΡΑΕ και για τον ΔΕΣΦΑ, όπως χαρακτηριστικά τονίζουν πηγές προσκείμενες στην πλευρά των επενδυτών.
Σε νέα βάση οι προσφορές για τον ΔΕΣΦΑ;
Το θέμα των τελών χρήσης του ΔΕΣΦΑ αποτέλεσε αντικείμενο διαπραγμάτευσης στο προηγούμενο στάδιο του διαγωνισμού, με τους υποψηφίους επενδυτές να ζητάνε 5ετή σταθερή ρυθμιστική περίοδο με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου από το ΤΑΙΠΕΔ, αίτημα που δεν έγινε αποδεκτό.
Το θέμα προβληματίζει εκ νέου μετά την απόφαση της ΡΑΕ για τον ΑΔΜΗΕ με τους επενδυτές και συγκεκριμένα το επενδυτικό σχήμα των Snam – Fluxys - Enagas και αυτό των Renagosa – Transgaz - EBRD να ξαναγράφουν τις προσφορές τους λαμβάνοντας υπόψη και τη νέα αυτή εξέλιξη, αφού το ύψος του WACC επηρεάζει την υλοποίηση του επενδυτικού προγράμματος.
H όλη εξέλιξη έχει επαναφέρει μία συζήτηση που είχε ανοίξει στον προηγούμενο διαγωνισμό του ΔΕΣΦΑ για το κατά πόσο το ύψος του τιμήματος από μόνο του θα πρέπει να αποτελεί το βασικό κριτήριο επιλογής προτιμητέου επενδυτή με την πλευρά της βιομηχανίας ως μεγάλοι καταναλωτές και τον ΣΕΒ τότε να επισημαίνει την βαρύτητα που έχουν τέτοιου είδους επιχειρήσεις και άρα και ιδιωτικοποιήσεις στην στήριξη της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας προτάσσοντας ως κυρίαρχο το κριτήριο της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και της ελληνικής οικονομίας.
Η συζήτηση αυτή στηρίζεται στο ευρωπαϊκό ρυθμιστικό πλαίσιο που ισχύει για τους Διαχειριστές ενεργειακών υποδομών.
Η διαμόρφωση των αποκαλούμενων «επιτρεπόμενων ετήσιων εσόδων» στηρίζεται στη λογική της διασφάλισης μιας υγιούς ανάπτυξης των Διαχειριστών προσφέροντας μακροχρόνιες σταθερές αποδόσεις στα επενδεδυμένα κεφάλαια, παράλληλα με την διασφάλιση χαμηλών τιμολογίων για τους χρήστες των υποδομών που διαχειρίζονται, οι οποίες είναι μονοπωλιακού χαρακτήρα αφού δεν υπόκεινται σε ανταγωνισμό.
www.worldenergynews.gr
Το ύψος του WACC της αμέσως προηγούμενης περιόδου, το οποίο έλαβε υπόψη της και η κινεζική State Grid όταν εξέφρασε ενδιαφέρον για την εξαγορά του 24% του ΑΔΜΗΕ ξεκινούσε από 8% και κατέληγε στο τέλος της τετραετούς ρυθμιστικής περιόδου στο 7,3%, ενώ η εισήγηση της διοίκησης του ΑΔΜΗΕ προς τη ΡΑΕ για την νέα ρυθμιστική περίοδο ήταν 8,8% τα έτη 2018 και 2019 και 8,6% τα έτη 2020 και 2021.
Αν και η απόφαση δεν αφορά άμεσα το ΔΕΣΦΑ, εντούτοις ως Διαχειριστής ενεργειακών υποδομών υπόκειται στο ίδιο ρυθμιστικό πλαίσιο σε ότι αφορά στην τιμολόγηση και τα ρυθμιζόμενα έσοδα σε τετραετή βάση, διάστημα που ορίζεται ως μία ρυθμιστική περίοδο.
Οι ενδιαφερόμενοι επενδυτές για το ΔΕΣΦΑ, όπως και η κινεζική Stade Grid στην περίπτωση του διαγωνισμού για ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ που προηγήθηκε, συναρτούν τις προσφορές και τις δεσμεύσεις τους για συγκεκριμένες επενδύσεις στη βάσει του WACC της περιόδου που τρέχουν οι σχετικοί διαγωνισμοί και αποτελεί πάντα δυσάρεστη έκπληξη ο εκ των υστέρων περιορισμός τους ακόμη και εάν στηρίζεται σε δεδομένα υπαρκτά, όπως για παράδειγμα η μείωση των επιτοκίων δανεισμού ή η διεύρυνση της περιουσιακής βάσης των Διαχειριστών.
Οι ανησυχίες των υποψηφίων επενδυτών του ΔΕΣΦΑ για μια τέτοια προοπτική που είχαν εκφραστεί και στην πρώτη φάση του διαγωνισμού επανέρχονται μετά την απόφαση της ΡΑΕ για τον ΑΔΜΗΕ , καθώς είδαν την απρόσμενη αυτή εξέλιξη ως ένα μήνυμα από τη ΡΑΕ και για τον ΔΕΣΦΑ, όπως χαρακτηριστικά τονίζουν πηγές προσκείμενες στην πλευρά των επενδυτών.
Σε νέα βάση οι προσφορές για τον ΔΕΣΦΑ;
Το θέμα των τελών χρήσης του ΔΕΣΦΑ αποτέλεσε αντικείμενο διαπραγμάτευσης στο προηγούμενο στάδιο του διαγωνισμού, με τους υποψηφίους επενδυτές να ζητάνε 5ετή σταθερή ρυθμιστική περίοδο με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου από το ΤΑΙΠΕΔ, αίτημα που δεν έγινε αποδεκτό.
Το θέμα προβληματίζει εκ νέου μετά την απόφαση της ΡΑΕ για τον ΑΔΜΗΕ με τους επενδυτές και συγκεκριμένα το επενδυτικό σχήμα των Snam – Fluxys - Enagas και αυτό των Renagosa – Transgaz - EBRD να ξαναγράφουν τις προσφορές τους λαμβάνοντας υπόψη και τη νέα αυτή εξέλιξη, αφού το ύψος του WACC επηρεάζει την υλοποίηση του επενδυτικού προγράμματος.
H όλη εξέλιξη έχει επαναφέρει μία συζήτηση που είχε ανοίξει στον προηγούμενο διαγωνισμό του ΔΕΣΦΑ για το κατά πόσο το ύψος του τιμήματος από μόνο του θα πρέπει να αποτελεί το βασικό κριτήριο επιλογής προτιμητέου επενδυτή με την πλευρά της βιομηχανίας ως μεγάλοι καταναλωτές και τον ΣΕΒ τότε να επισημαίνει την βαρύτητα που έχουν τέτοιου είδους επιχειρήσεις και άρα και ιδιωτικοποιήσεις στην στήριξη της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας προτάσσοντας ως κυρίαρχο το κριτήριο της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και της ελληνικής οικονομίας.
Η συζήτηση αυτή στηρίζεται στο ευρωπαϊκό ρυθμιστικό πλαίσιο που ισχύει για τους Διαχειριστές ενεργειακών υποδομών.
Η διαμόρφωση των αποκαλούμενων «επιτρεπόμενων ετήσιων εσόδων» στηρίζεται στη λογική της διασφάλισης μιας υγιούς ανάπτυξης των Διαχειριστών προσφέροντας μακροχρόνιες σταθερές αποδόσεις στα επενδεδυμένα κεφάλαια, παράλληλα με την διασφάλιση χαμηλών τιμολογίων για τους χρήστες των υποδομών που διαχειρίζονται, οι οποίες είναι μονοπωλιακού χαρακτήρα αφού δεν υπόκεινται σε ανταγωνισμό.
www.worldenergynews.gr
