Οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι που εμπλέκονται στον κλάδο των υποδομών θα πρέπει να αναμένουν ένα πρόγραμμα τουλάχιστον 500 δισ. δολαρίων
Mπορεί να διαφωνούσαν σε πολλά πράγματα, αλλά ένα μεγάλο θέμα που ο Donald Trump και η Hillary Clinton συμφωνούσαν, τουλάχιστον κατευθυντικά, ήταν οι δαπάνες για τις υποδομές.
Η Clinton είχε ένα πλήρες σχέδιο για να επενδύσεων ύψους 275 δισ. ευρώ σε υποδομές για μια περίοδο πέντε ετών, με τα 250 δισ. με τη μορφή των άμεσων δημόσιων επενδύσεων και τα υπόλοιπα 25 δισ. μέσω της εθνικής τράπεζας υποδομών (national infrastructure bank).
Ο Trump είχε δεσμευτεί για ένα σχεδόν διπλάσιο πρόγραμμα.
Έτσι μετά την εκλογή του Trump, οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι που εμπλέκονται στον κλάδο των υποδομών θα πρέπει να αναμένουν ένα πρόγραμμα τουλάχιστον 500 δισ. δολαρίων.
Αυτό αναφέρει στην τελευταία της ανάλυση η Bernstein, η οποία επισημαίνει ότι ο λόγος που και οι δύο υποψήφιοι συμφωνούσαν στην αύξηση των δαπανών για υποδομές είναι απλός: οι υφιστάμενες αμερικανικές υποδομές δεν επαρκούν..
Το 1988, το Εθνικό Συμβούλιο για τα Δημόσια Έργα κυκλοφόρησε μια έκθεση με τίτλο «Εύθραυστα Ιδρύματα: Μια έκθεση για τα Δημόσια Έργα της Αμερικής» που αξιολογούσε την κατάσταση των εθνικών υποδομών των ΗΠΑ.
Η έκθεση αξιολόγησε τις υποδομές που σχετίζονται με την αεροπορία, το πόσιμο νερό, τα επικίνδυνα απόβλητα, τις εσωτερικές οδούς, τα σχολεία, ρα στερεά απόβλητα, τη διαμετακόμιση λυμάτων, δίνοντας στην κάθε κατηγορία ένα "βαθμό”.
Έτσι, το 1988, οι αμερικανικές υποδομές είχαν βαθμολογία "C", που περιγράφεται ως «Καλές».
Αργότερα, ανέλαβε η Αμερικανική Εταιρεία Πολιτικών Μηχανικών (ιδρύθηκε το 1852), η οποία παρήγαγε παρόμοιες εκθέσεις, βαθμολόγησης των εθνικών υποδομών το 1998, 2001, 2005, 2009 και 2013.
Σε αυτές τις εκθέσεις διαπιστώνει κανείς ότι οι υποδομές των ΗΠΑ είναι κακές, για πολύ καιρό τώρα.
Ένας μεγάλος αριθμός των κατηγοριών υποδομής που είναι ζωτικής σημασίας όχι μόνο για τις παραγωγικές προσπάθειες της συνολικής οικονομίας, αλλά επίσης και για την ποιότητα ζωής των ανθρώπων, ακόμη και την ασφάλειά τους, κατατάσσονται σε βαθμούς πολύ καλούς.
Αλλά άλες υποδομές που σχετίζονται με την αεροπορία, το πόσιμο νερό, την ενέργεια, τα επικίνδυνα απόβλητα, τις εσωτερικές οδούς και τους δρόμους, έχουν βαθμό "D", η οποία είναι «Κακή».
Για να καταφέρουν αυτές οι υποδομές να λάβουν το βαθμό «Β», σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρεία Πολιτικών Μηχανικών, το κόστος βελτίωσης κυμαινόταν στα 2,2 τρισ. δολάρια το 2009 σε 3,6 τρις δολάρια το 2013.
Αυτή η επιδείνωση των υποδομών δείχνει και την αιτία της μείωσης της ζήτησης των μετάλλων στις δυτικές χώρες.
Άλλωστε η ζήτηση του χαλκού στη Δύση είχε μια δραματική πτώση το 2009 μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση.
Ανέκαμψε κάπως από τότε, αλλά όχι στα επίπεδα που είχαμε δει στις αρχές έως τα μέσα της δεκαετίας του 2000.
Υπό αυτά τα δεδομένα, σύμφωνα με τη Bernstein, η μειωμένη σημασία των επενδύσεων, θα μπορούσε να υποστηριχθεί εάν η αμερικανική οικονομία λάμβανε ώθηση από τη βελτίωση των υποδομών, καθώς κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η πραγματική παραγωγική κεφαλαιακή βάση του δυτικού κόσμου ήταν υποβαθμισμένη κάθε χρόνο.
www.worldenergynews.gr
Η Clinton είχε ένα πλήρες σχέδιο για να επενδύσεων ύψους 275 δισ. ευρώ σε υποδομές για μια περίοδο πέντε ετών, με τα 250 δισ. με τη μορφή των άμεσων δημόσιων επενδύσεων και τα υπόλοιπα 25 δισ. μέσω της εθνικής τράπεζας υποδομών (national infrastructure bank).
Ο Trump είχε δεσμευτεί για ένα σχεδόν διπλάσιο πρόγραμμα.
Έτσι μετά την εκλογή του Trump, οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι που εμπλέκονται στον κλάδο των υποδομών θα πρέπει να αναμένουν ένα πρόγραμμα τουλάχιστον 500 δισ. δολαρίων.
Αυτό αναφέρει στην τελευταία της ανάλυση η Bernstein, η οποία επισημαίνει ότι ο λόγος που και οι δύο υποψήφιοι συμφωνούσαν στην αύξηση των δαπανών για υποδομές είναι απλός: οι υφιστάμενες αμερικανικές υποδομές δεν επαρκούν..
Το 1988, το Εθνικό Συμβούλιο για τα Δημόσια Έργα κυκλοφόρησε μια έκθεση με τίτλο «Εύθραυστα Ιδρύματα: Μια έκθεση για τα Δημόσια Έργα της Αμερικής» που αξιολογούσε την κατάσταση των εθνικών υποδομών των ΗΠΑ.
Η έκθεση αξιολόγησε τις υποδομές που σχετίζονται με την αεροπορία, το πόσιμο νερό, τα επικίνδυνα απόβλητα, τις εσωτερικές οδούς, τα σχολεία, ρα στερεά απόβλητα, τη διαμετακόμιση λυμάτων, δίνοντας στην κάθε κατηγορία ένα "βαθμό”.
Έτσι, το 1988, οι αμερικανικές υποδομές είχαν βαθμολογία "C", που περιγράφεται ως «Καλές».
Αργότερα, ανέλαβε η Αμερικανική Εταιρεία Πολιτικών Μηχανικών (ιδρύθηκε το 1852), η οποία παρήγαγε παρόμοιες εκθέσεις, βαθμολόγησης των εθνικών υποδομών το 1998, 2001, 2005, 2009 και 2013.
Σε αυτές τις εκθέσεις διαπιστώνει κανείς ότι οι υποδομές των ΗΠΑ είναι κακές, για πολύ καιρό τώρα.
Ένας μεγάλος αριθμός των κατηγοριών υποδομής που είναι ζωτικής σημασίας όχι μόνο για τις παραγωγικές προσπάθειες της συνολικής οικονομίας, αλλά επίσης και για την ποιότητα ζωής των ανθρώπων, ακόμη και την ασφάλειά τους, κατατάσσονται σε βαθμούς πολύ καλούς.
Αλλά άλες υποδομές που σχετίζονται με την αεροπορία, το πόσιμο νερό, την ενέργεια, τα επικίνδυνα απόβλητα, τις εσωτερικές οδούς και τους δρόμους, έχουν βαθμό "D", η οποία είναι «Κακή».
Για να καταφέρουν αυτές οι υποδομές να λάβουν το βαθμό «Β», σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρεία Πολιτικών Μηχανικών, το κόστος βελτίωσης κυμαινόταν στα 2,2 τρισ. δολάρια το 2009 σε 3,6 τρις δολάρια το 2013.
Αυτή η επιδείνωση των υποδομών δείχνει και την αιτία της μείωσης της ζήτησης των μετάλλων στις δυτικές χώρες.
Άλλωστε η ζήτηση του χαλκού στη Δύση είχε μια δραματική πτώση το 2009 μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση.
Ανέκαμψε κάπως από τότε, αλλά όχι στα επίπεδα που είχαμε δει στις αρχές έως τα μέσα της δεκαετίας του 2000.
Υπό αυτά τα δεδομένα, σύμφωνα με τη Bernstein, η μειωμένη σημασία των επενδύσεων, θα μπορούσε να υποστηριχθεί εάν η αμερικανική οικονομία λάμβανε ώθηση από τη βελτίωση των υποδομών, καθώς κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η πραγματική παραγωγική κεφαλαιακή βάση του δυτικού κόσμου ήταν υποβαθμισμένη κάθε χρόνο.
www.worldenergynews.gr
