Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αναθεωρήσει τις βλέψεις για παραγωγή 10 εκατ. τόνων, όπως υποστήριξε στο Montel η δανέζικη εταιρεία συμβούλων
Οι στόχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) για το υδρογόνο πρέπει να μειωθούν ώστε να αντικατοπτρίζουν το υψηλό κόστος και την έλλειψη ζήτησης της αγοράς εν μέσω χαμηλής οικονομικής υποστήριξης από το μπλοκ ή τα κράτη μέλη, όπως υποστήριξε η δανέζικη εταιρεία συμβούλων Ea Energianalyse στο Montel.
Ως μέρος του σχεδίου RePowerEU, η ΕΕ έχει θέσει ως στόχο να παράγει 10 εκατομμύρια τόνους ανανεώσιμου υδρογόνου και να εισάγει άλλους τόσους έως το 2030. «Ο στόχος της ΕΕ για παραγωγή 10 εκατομμυρίων τόνων πράσινου υδρογόνου έως το 2030 δημιούργησε μεγάλη αισιοδοξία και πυροδότησε την έναρξη πολλών έργων. Αλλά ούτε η ΕΕ ούτε τα κράτη μέλη ακολούθησαν την απαραίτητη χρηματοδότηση, απαιτώντας από τους αποδέκτες να πληρώσουν το μεγαλύτερο μέρος του λογαριασμού. Πιστεύω ότι πολλοί μπορεί να έχουν ξεκινήσει έργα προβλέποντας ότι η κρατική υποστήριξη θα ήταν υψηλότερη», δήλωσε ο Hans-Henrik Lindboe (συνεργάτης της εταιρείας) στο Montel.
Ματαίωση και αναβολή έργων
Πολλά σκανδιναβικά έργα υδρογόνου τερματίστηκαν ή αναβλήθηκαν πρόσφατα.
Τέτοια παραδείγματα είναι: τα σχέδια της Orsted για ένα εργοστάσιο ηλεκτρονικής μεθανόλης 70 MW στη βόρεια Σουηδία και ένα μεγαλύτερο εργοστάσιο 1,3 GW στη Δανία. Επίσης τον Ιούνιο, η νορβηγική εταιρεία παραγωγής ενέργειας Statkraft έκοψε τις φιλοδοξίες της για το πράσινο υδρογόνο.
Ο Lindboe ότι ο κλάδος απέτυχε να μειώσει το κόστος, κάνοντας τους αγοραστές (για παράδειγμα από τη ναυτιλιακή βιομηχανία) απρόθυμους να συνάψουν μακροπρόθεσμες συμφωνίες.
Συγκεκριμένα είπε «Οι ΗΠΑ έχουν επίσημο στόχο να παράγουν πράσινο υδρογόνο για 1 USD/kg το 2030.
Αυτό φαίνεται εντελώς μη ρεαλιστικό. Ένας πιο ρεαλιστικός στόχος για το 2030 είναι 3-4 USD/kg, σε σύγκριση με πολύ πάνω από 5 USD/kg επί του παρόντος. Το ερώτημα είναι ποιος θα πληρώσει».
Πανάκριβο σπορ… το πράσινο υδρογόνο
Μακροπρόθεσμα, είπε (ο Lindboe) ότι ο τομέας θα πρέπει να επωφεληθεί από τα ίδια πλεονεκτήματα κλίμακας που έχουν παρατηρηθεί για τις τεχνολογίες αιολικής και ηλιακής ενέργειας, αλλά ότι η χρήση θα είναι πιθανώς μόνο το ήμισυ του στόχου των 60 εκατομμυρίων της ΕΕ για το 2050.
«Υπάρχουν τομείς όπου το πράσινο υδρογόνο θα είναι πολύ ακριβό, όπως η θέρμανση κατοικιών και οι οδικές μεταφορές βαρέως τύπου.
Οι προοπτικές είναι πιο ελπιδοφόρες για τις θαλάσσιες μεταφορές και τη βιομηχανική χρήση, όπως η κατασκευή καθαρού χάλυβα, αν και ο κλάδος θα αντιμετωπίσει κάποιο ανταγωνισμό από το μπλε υδρογόνο που παράγεται από απανθρακωμένο αέριο».
Τα σχόλιά του αντικατοπτρίζουν ευρύτερες ανησυχίες που εκφράστηκαν από συμμετέχοντες στον κλάδο.
Ένας αναλυτής της Aurora είπε στις 25/9 ότι η αγορά «αντιμετωπίζει τώρα τον ρεαλισμό» σχετικά με τον αναμενόμενο ρόλο του υδρογόνου στην ενεργειακή μετάβαση, καθώς είχε ξεπεράσει την «υψηλή δημοσιότητα». Στην Ισπανία, οι ειδικοί προειδοποίησαν για μια πιθανή φούσκα στον τομέα του υδρογόνου της χώρας.
Ως μέρος του σχεδίου RePowerEU, η ΕΕ έχει θέσει ως στόχο να παράγει 10 εκατομμύρια τόνους ανανεώσιμου υδρογόνου και να εισάγει άλλους τόσους έως το 2030. «Ο στόχος της ΕΕ για παραγωγή 10 εκατομμυρίων τόνων πράσινου υδρογόνου έως το 2030 δημιούργησε μεγάλη αισιοδοξία και πυροδότησε την έναρξη πολλών έργων. Αλλά ούτε η ΕΕ ούτε τα κράτη μέλη ακολούθησαν την απαραίτητη χρηματοδότηση, απαιτώντας από τους αποδέκτες να πληρώσουν το μεγαλύτερο μέρος του λογαριασμού. Πιστεύω ότι πολλοί μπορεί να έχουν ξεκινήσει έργα προβλέποντας ότι η κρατική υποστήριξη θα ήταν υψηλότερη», δήλωσε ο Hans-Henrik Lindboe (συνεργάτης της εταιρείας) στο Montel.
Ματαίωση και αναβολή έργων
Πολλά σκανδιναβικά έργα υδρογόνου τερματίστηκαν ή αναβλήθηκαν πρόσφατα.
Τέτοια παραδείγματα είναι: τα σχέδια της Orsted για ένα εργοστάσιο ηλεκτρονικής μεθανόλης 70 MW στη βόρεια Σουηδία και ένα μεγαλύτερο εργοστάσιο 1,3 GW στη Δανία. Επίσης τον Ιούνιο, η νορβηγική εταιρεία παραγωγής ενέργειας Statkraft έκοψε τις φιλοδοξίες της για το πράσινο υδρογόνο.
Ο Lindboe ότι ο κλάδος απέτυχε να μειώσει το κόστος, κάνοντας τους αγοραστές (για παράδειγμα από τη ναυτιλιακή βιομηχανία) απρόθυμους να συνάψουν μακροπρόθεσμες συμφωνίες.
Συγκεκριμένα είπε «Οι ΗΠΑ έχουν επίσημο στόχο να παράγουν πράσινο υδρογόνο για 1 USD/kg το 2030.
Αυτό φαίνεται εντελώς μη ρεαλιστικό. Ένας πιο ρεαλιστικός στόχος για το 2030 είναι 3-4 USD/kg, σε σύγκριση με πολύ πάνω από 5 USD/kg επί του παρόντος. Το ερώτημα είναι ποιος θα πληρώσει».
Πανάκριβο σπορ… το πράσινο υδρογόνο
Μακροπρόθεσμα, είπε (ο Lindboe) ότι ο τομέας θα πρέπει να επωφεληθεί από τα ίδια πλεονεκτήματα κλίμακας που έχουν παρατηρηθεί για τις τεχνολογίες αιολικής και ηλιακής ενέργειας, αλλά ότι η χρήση θα είναι πιθανώς μόνο το ήμισυ του στόχου των 60 εκατομμυρίων της ΕΕ για το 2050.
«Υπάρχουν τομείς όπου το πράσινο υδρογόνο θα είναι πολύ ακριβό, όπως η θέρμανση κατοικιών και οι οδικές μεταφορές βαρέως τύπου.
Οι προοπτικές είναι πιο ελπιδοφόρες για τις θαλάσσιες μεταφορές και τη βιομηχανική χρήση, όπως η κατασκευή καθαρού χάλυβα, αν και ο κλάδος θα αντιμετωπίσει κάποιο ανταγωνισμό από το μπλε υδρογόνο που παράγεται από απανθρακωμένο αέριο».
Τα σχόλιά του αντικατοπτρίζουν ευρύτερες ανησυχίες που εκφράστηκαν από συμμετέχοντες στον κλάδο.
Ένας αναλυτής της Aurora είπε στις 25/9 ότι η αγορά «αντιμετωπίζει τώρα τον ρεαλισμό» σχετικά με τον αναμενόμενο ρόλο του υδρογόνου στην ενεργειακή μετάβαση, καθώς είχε ξεπεράσει την «υψηλή δημοσιότητα». Στην Ισπανία, οι ειδικοί προειδοποίησαν για μια πιθανή φούσκα στον τομέα του υδρογόνου της χώρας.
www.worldenergynews.gr
