Κίνδυνος να μην προχωρήσουν σχετικά έργα
Οι δυνατότητες του υδρογόνου ως καυσίμου χωρίς άνθρακα έχουν προκαλέσει τεράστιο ενθουσιασμό. Ωστόσο, κανείς δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται να αγοράσει πραγματικά.
Το υψηλό κόστος και η ανυπαρξία παγκόσμιου συστήματος μεταφοράς, αποτελούν ανασταλτικούς παράγοντες.
Εταιρείες και κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο σχεδιάζουν να κατασκευάσουν σχεδόν 1.600 εργοστάσια για να την παραγωγή Η2.
Έργα που ίσως μείνουν στα λόγια…
Το αέριο μπορεί να παραχθεί καθαρά χρησιμοποιώντας ηλεκτρική ενέργεια από αιολική ή ηλιακή ενέργεια σε μια διαδικασία που χωρίζει το μόριο από το νερό.
Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα: στη συντριπτική πλειονότητα αυτών των έργων δεν υπάρχει ούτε ένας πελάτης που έρχεται να αγοράσει το καύσιμο.
Με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι περισσότεροι έχουν ασαφείς, μη δεσμευτικές ρυθμίσεις που μπορούν να απορριφθούν αθόρυβα εάν οι πιθανοί αγοραστές υπαναχωρήσουν.
Ως αποτέλεσμα, πολλά από τα έργα που διαφημίζονται πομπωδώς από χώρες που διεκδικούν να γίνουν «η Σαουδική Αραβία του υδρογόνου» πιθανότατα δεν θα κατασκευαστούν ποτέ.
Μόλις το 12% των μονάδων υδρογόνου που θεωρούνται χαμηλές εκπομπές άνθρακα επειδή αποφεύγουν το φυσικό αέριο ή μετριάζουν τις εκπομπές έχουν πελάτες με συμφωνίες για τη χρήση του καυσίμου, σύμφωνα με το BloombergNEF.
«Κανένας λογικός κατασκευαστής έργου δεν πρόκειται να αρχίσει να παράγει υδρογόνο χωρίς να έχει αγοραστή για αυτό και κανένας λογικός τραπεζίτης δεν πρόκειται να δανείσει χρήματα σε έναν κατασκευαστή χωρίς εύλογη εμπιστοσύνη ότι κάποιος πρόκειται να αγοράσει το υδρογόνο», λέει ο Martin Tengler (αναλυτής του Bloomberg NEF).
Το μόριο μπορεί να είναι απαραίτητο για τον κόσμο για την επίτευξη καθαρών μηδενικών εκπομπών άνθρακα στον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής.
Όταν καίγεται σε έναν στρόβιλο ή τροφοδοτείται μέσω μιας κυψέλης καυσίμου, παράγει ενέργεια χωρίς να εκτοξεύει αέρια θερμοκηπίου στον αέρα. Σχεδόν όλο το χρησιμοποιούμενο σήμερα αφαιρείται από φυσικό αέριο, αλλά η παραγωγή του από νερό και ανανεώσιμες πηγές δεν εκπέμπει καθόλου άνθρακα.
Πολλοί αναλυτές δεν βλέπουν άλλον τρόπο για την απανθρακοποίηση του χάλυβα, της θαλάσσιας ναυτιλίας και άλλων βιομηχανιών που δεν μπορούν εύκολα να λειτουργήσουν με ηλεκτρική ενέργεια.
Το BNEF προβλέπει ότι θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε 390 εκατομμύρια τόνους υδρογόνου ετησίως σε όλο τον κόσμο το 2050 για να εξαλείψουμε τις εκπομπές άνθρακα από την παγκόσμια οικονομία, περισσότερο από τέσσερις φορές την ποσότητα που χρησιμοποιείται σήμερα.
Ακριβό σπορ… το υδρογόνο
Οι περισσότερες από τις επιχειρήσεις που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν με υδρογόνο θα χρειάζονταν ακριβό νέο εξοπλισμό για να το χρησιμοποιήσουν, κάτι που διστάζουν να κάνουν.
Σύμφωνα με το BNEF, το υδρογόνο που παράγεται με καθαρή ενέργεια κοστίζει 4 φορές περισσότερο από το αντίστοιχο που παράγεται με φυσικό αέριο.
Είναι δύσκολο να δημιουργηθεί η υποδομή για την παροχή υδρογόνου (όχι μόνο εργοστάσια για την κατασκευή του, αλλά αγωγοί για τη μετακίνησή του) όταν η ζήτηση μπορεί να μην υλοποιηθεί για χρόνια.
«Δε διαφέρει από οποιαδήποτε άλλη ενεργειακή ανάπτυξη σε κλίμακα. Οι αγωγοί φυσικού αερίου δεν κατασκευάστηκαν χωρίς πελάτες», λέει η Laura Luce (Διευθύνουσα Σύμβουλος της Hy Stor Energy).
Η εν λόγω εταιρεία έχει αποκλειστική επιστολή να προμηθεύσει υδρογόνο σε ένα μύλο σιδήρου που η Σουηδική SSAB σχεδιάζει να κατασκευάσει στο Μισισιπή.
Στόχοι και ενέργειες κρατών μέσω ΑΠΕ
Χώρες με τη δυνατότητα να παράγουν άφθονη ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές, όπως η Χιλή με αιολική ενέργεια και η Αυστραλία και η Αίγυπτος με ηλιακή ενέργεια, έχουν ανακοινώσει μεγάλους στόχους για την παραγωγή των καυσίμων, συχνά για εξαγωγή.
Περισσότερα από 360 εργοστάσια έχουν ανακοινωθεί μόνο στην Κίνα, σύμφωνα με το BNEF.
Η ΕΕ έχει θέσει ως στόχο την παραγωγή 10 εκατομμυρίων τόνων υδρογόνου χωρίς άνθρακα έως το 2030, ενώ παράλληλα εισάγει ίση ποσότητα.
Στις ΗΠΑ, ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν έχει αφιερώσει 8 δισεκατομμύρια δολάρια για τη δημιουργία «κόμβων υδρογόνου» και επιχειρήσεων που κατασκευάζουν και χρησιμοποιούν το καύσιμο.
Ο Andy Marsh (Διευθύνων Σύμβουλος της Plug Power) λέει ότι η εταιρεία του έχει σε εξέλιξη εργασίες μηχανικής και σχεδιασμού σε ευρωπαϊκά έργα που μαζί θα χρησιμοποιούν περίπου 4,5 GW ανανεώσιμης ενέργειας για την παραγωγή υδρογόνου.
Προσθέτει ότι παρότι η ΕΕ έχει θέσει φιλόδοξους στόχους, τα κράτη - μέλη εξακολουθούν να τους ενσωματώνουν στους δικούς τους κανονισμούς, καθυστερώντας τις ιδιωτικές επενδύσεις.
Στις ΗΠΑ, η βιομηχανία και η κυβέρνηση Μπάιντεν συνεχίζουν να παζαρεύουν τις απαιτήσεις για τη διεκδίκηση εκπτώσεων φόρου υδρογόνου σύμφωνα με την ομοσπονδιακή νομοθεσία.
Πρόβλημα στην παγκόσμια μεταφορά Η2
Τα έργα που προορίζονται για εξαγωγή αντιμετωπίζουν επιπλέον εμπόδια.
Σε αντίθεση με το φυσικό αέριο ή το πετρέλαιο, ένα παγκόσμιο σύστημα μεταφοράς υδρογόνου δεν υπάρχει ακόμη. Η μεταφορά του απαιτεί να ψυχθεί αρκετά, συμπιεστεί ή μεταφερθεί σε άλλη πιο διαχειρίσιμη μορφή (αμμωνία η οποία συνδυάζει το υδρογόνο με το άζωτο).
Ο Werner Ponikwar (Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας κατασκευής εξοπλισμού υδρογόνου Thyssenkrupp Nucera), θεωρεί τους αγωγούς μια καλή επιλογή, αλλά πολλοί επίδοξοι εξαγωγείς υδρογόνου δεν θα μπορούσαν να προσεγγίσουν πιθανούς πελάτες μέσω σωλήνων.
Επενδύσεις σε Σουηδία και ΗΠΑ
Για τον Ponikwar περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας σήμερα έχουν αυτοί που περιλαμβάνουν «όλο το οικοσύστημα», τοποθετώντας μια μονάδα υδρογόνου κοντά σε μια πηγή καθαρής ενέργειας, με έναν έτοιμο πελάτη κοντά.
Η εταιρεία του προμηθεύει εξοπλισμό σε ένα εργοστάσιο υδρογόνου στη Βόρεια Σουηδία που με τη σειρά του θα τροφοδοτήσει ένα αντίστοιχο σιδήρου και χάλυβα που αναπτύσσεται από την H2 Green Steel η οποία έχει εξασφαλίσει χρηματοδότηση 6,5 δισεκατομμυρίων ευρώ για το έργο.
Η άφθονη υδροηλεκτρική ενέργεια της περιοχής θα παρέχει την ηλεκτρική ενέργεια και ο Όμιλος Mercedes-Benz έχει συμφωνήσει να αγοράζει 50.000 μετρικούς τόνους χάλυβα του εργοστασίου ετησίως. «Με τον πράσινο χάλυβα, υπάρχει μια αγορά που ενδιαφέρεται να αγοράσει και είναι πρόθυμοι να πληρώσουν ένα ασφάλιστρο για αυτό», λέει ο Ponikwar.
Η Hy Stor ακολούθησε παρόμοια πορεία, σχεδιάζοντας ένα έργο που θα βρίσκεται κοντά στο SSAB του πελάτη της.
Το έργο της εταιρείας στο Μισισιπή θα χρησιμοποιήσει επιτόπου αιολική και γεωθερμική ενέργεια για την παραγωγή του υδρογόνου, αποθηκεύοντάς το σε έναν υπόγειο θόλο αλατιού.
Αν και η κατασκευή δεν έχει ξεκινήσει, στοχεύει να έχει το έργο σε λειτουργία έως το 2027.
www.worldenergynews.gr
