Σύμφνωνα με το Energy Post, η Megren Almutairi και η Karen Young από το Κέντρο Παγκόσμιας Ενεργειακής Πολιτικής (CGEP) εξετάζουν τα τρέχοντα σχέδια και τις μελλοντικές προοπτικές τους, αναφέροντας πως αυτή τη στιγμή, περίπου το 10% του CO2 που δεσμεύεται παγκοσμίως βρίσκεται στις βιομηχανικές εγκαταστάσεις των κρατών του Κόλπου
Τα σημαντικά έσοδά τους από τους υδρογονάνθρακες πασχίζουν να διατηρήσουν οι χώρες του Κόλπου σε έναν κόσμο που ταυτόχρονα προσανατολίζεται στη μείωση των εκπομπών άνθρακα.
Ένας τρόπος για να μπορέσουν να «παντρευτούν» οι υδρογονάνθρακες με τον μηδενικό άνθρακα είναι αν τα κράτη αυτά αποφασίσουν να επενδύσουν σοβαρά στην τεχνολογία δέσμευσης του άνθρακα (CCS), ώστε να παράγουν πιο καθαρά ποϊόντα.
Σύμφνωνα με το Energy Post, η Megren Almutairi και η Karen Young από το Κέντρο Παγκόσμιας Ενεργειακής Πολιτικής (CGEP) εξετάζουν τα τρέχοντα σχέδια και τις μελλοντικές προοπτικές τους, αναφέροντας πως αυτή τη στιγμή, περίπου το 10% του CO2 που δεσμεύεται παγκοσμίως βρίσκεται στις βιομηχανικές εγκαταστάσεις των κρατών του Κόλπου.
Παράλληλα, οι εθνικές πετρελαϊκές τους εταιρείες διαθέτουν μερικές από τις πιο αποδοτικές λύσεις για CCS, που κυμαίνονται από 15 έως 40 δολάρια ανά μετρικό τόνο.
Οι κύριες προκλήσεις ωστόσο με αυτές τις τεχνολογίες έχουν να κάνουν με το υψηλό κόστος τους, με τον ανταγωνισμό για επενδύσεις σε έργα ΑΠΕ και με την αβεβαιότητα σχετικά με τη μελλοντική τιμολόγηση του διοξειδίου του άνθρακα και τους ρυθμιστικούς περιορισμούς που επιβάλλονται από μεγάλους πελάτες όπως η ΕΕ.
Οι μεγάλες εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου στα αραβικά κράτη του Κόλπου, φιλοδοξώντας να εξελιχθούν σε πρωτοπόρους στην παραγωγή ενέργειας με χαμηλές εκπομπές άνθρακα, επενδύουν στρατηγικά σε τεχνολογίες που μπορούν να μετριάσουν τις εκπομπές από την παραγωγή πετρελαίου, και συγκεκριμένα στην τεχνολογία δέσμευσης άνθρακα.
Για εταιρείες όπως η Saudi Aramco, η Abu Dhabi National Oil Company (ADNOC), η Petroleum Development Oman και η Kuwait Petroleum Corporation, οι οποίες έχουν δηλώσει στόχους καθαρού μηδενισμού για το 2045-50, η σημασία της τεχνολογίας δέσμευσης άνθρακα έγκειται στην ικανότητά της να διευκολύνει την ευθυγράμμισή τους με τον γενικότερο στόχο της Συμφωνίας του Παρισιού για συγκράτηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη πολύ κάτω από τους 2°C και προς τον 1,5°C.
Σε έναν κόσμο με φορολόγηση του άνθρακα -που είναι πιθανό να αυξηθεί η χρήση εργαλείων όπως ο μηχανισμός προσαρμογής των συνόρων άνθρακα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (CBAM ) και οι άμεσοι φόροι άνθρακα στα εισαγόμενα προϊόντα- η δέσμευση του άνθρακα είναι ένα μέσο για την παράταση του κύκλου της παραγωγής υδρογονανθράκων με την παραγωγή καθαρότερων και πιο φιλικών προϊόντων ορυκτών καυσίμων.
Οι ΑΠΕ κερδίζουν έδαφος
Για τη θέση που κατέχουν οι ΑΠΕ στις χώρες αυτές, αναρωτιέται το Energy Post.
Η δυνατότητα δέσμευσης των εκπομπών κατά την παραγωγή ορυκτών καυσίμων εξυπηρετεί τον σκοπό της επίτευξης των εγχώριων καθαρών μηδενικών στόχων, προστατεύοντας παράλληλα τα έσοδα από τις εξαγωγές.
Τα κράτη του Κόλπου προσαρμόζονται στην πραγματικότητα της ενεργειακής μετάβασης και η περιοχή είναι ήδη πρωτοπόρος στη δέσμευση άνθρακα.
Σύμφωνα με το Παγκόσμιο Ινστιτούτο CCS, περίπου το 10% του CO2 που δεσμεύεται παγκοσμίως βρίσκεται στις βιομηχανικές εγκαταστάσεις των κρατών του Κόλπου, ωστόσο η περιοχή προσαρμόζεται και με άλλους τρόπους, βασικά αυξάνοντας το ποσοστό των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο ενεργειακό μείγμα.
Περίπου το 80% των εκπομπών CO2 στα κράτη του Κόλπου προέρχεται από την ενέργεια, τη μεταποίηση και τις επιχειρήσεις ορυκτών καυσίμων. Καθώς η παραγωγή ενέργειας εκεί μετατοπίζεται όλο και περισσότερο προς την ηλιακή, αιολική και την πυρηνική παραγωγή οι εκπομπές από την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και τη βαριά βιομηχανία και μεταποίηση σταδιακά μειώνονται.
Για παράδειγμα, η Σαουδική Αραβία σχεδιάζει να μετατοπίσει το μείγμα ηλεκτρικής ενέργειας από τη σχεδόν πλήρη εξάρτηση από το φυσικό αέριο (61%) και το πετρέλαιο (39%) το 2021 προς την προμήθεια του 50% της ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας έως το 2030.
Το 2022, το βασίλειο διέθετε μόλις 443 MW δυναμικότητας ηλεκτροπαραγωγής από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Για να γίνει σύγκριση, η συνολική εγκατεστημένη δυναμικότητα ηλεκτροπαραγωγής της κύριας πηγής ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας, της Saudi Electricity Company, ήταν 83 γιγαβάτ GW το 2021.
Ομοίως, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ)-το κράτος του Κόλπου με το μεγαλύτερο ποσοστό καθαρής ενέργειας στο ενεργειακό μείγμα του- παράγει σήμερα μόνο περίπου το 17% της ηλεκτρικής του ενέργειας από καθαρή ενέργεια, συμπεριλαμβανομένης της πυρηνικής ενέργειας
Οι δυσκολίες
Σύμφωνα με την Wood Mackenzie, περίπου το 20% της μείωσης των εκπομπών που απαιτείται για την επίτευξη του παγκόσμιου καθαρού μηδενισμού έως το 2050 μπορεί να επιτευχθεί με τη χρήση της τεχνολογίας δέσμευσης του άνθρακα.
Υπάρχουν τρεις κύριες προκλήσεις για την εφαρμογή της δέσμευσης του άνθρακα: το υψηλό αρχικό κόστος κεφαλαίου, ο ανταγωνισμός για επενδύσεις σε έργα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και η έλλειψη σαφήνειας στο ρυθμιστικό περιβάλλον στις μεγάλες χώρες-καταναλωτές όσον αφορά τη φορολογία του άνθρακα και τις πολιτικές προσαρμογής στα σύνορα.
Δεδομένων αυτών των προκλήσεων, τα κράτη του Κόλπου διαθέτουν αρκετά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα στον τομέα της τεχνολογίας δέσμευσης άνθρακα.
Πρώτον, οι εθνικές πετρελαϊκές εταιρείες τους διαθέτουν μερικές από τις πιο οικονομικά αποδοτικές λύσεις για τη δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα, που κυμαίνονται από 15 έως 40 δολάρια ανά μετρικό τόνο, σε σύγκριση με το κόστος στην Ευρώπη που κυμαίνεται μεταξύ 40 και 50 δολαρίων ανά μετρικό τόνο.
Δεύτερον, με την ιδιότητά τους ως σημαντικοί παγκόσμιοι παραγωγοί ενέργειας, τα κράτη του Κόλπου είναι σε θέση να αξιοποιήσουν τις οικονομίες κλίμακας και να διατηρήσουν τα τρέχοντα επιχειρηματικά μοντέλα παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Τρίτον, οι χώρες του Κόλπου διαθέτουν άφθονες επιλογές γεωλογικής αποθήκευσης, κοντά στις συγκεντρώσεις εκπομπών, με εξαντλημένους ταμιευτήρες φυσικού αερίου και αλατούχους υδροφορείς που προσφέρουν εκτιμώμενη αποθηκευτική ικανότητα 170 γιγατόνων.
Μια μελέτη από την Πρωτοβουλία για το Κλίμα στο Πετρέλαιο και το Αέριο διαπίστωσε το υψηλότερο γεωλογικό δυναμικό για αποθήκευση στη λεκάνη Rub' al Khali, μια αραιοκατοικημένη μεγάλη περιοχή της ερήμου σε τμήματα της Σαουδικής Αραβίας, και στις λεκάνες του Κουβέιτ.
Μερικά έργα
Εκτός από αυτά τα έργα που έχουν ήδη ανακοινωθεί, η δέσμευση άνθρακα ως βασική τεχνολογία για τη μείωση των εκπομπών και την επίτευξη στόχων μηδενικού καθαρού κόστους κατέχει εξέχουσα θέση στις στρατηγικές βιωσιμότητας αρκετών εθνικών πετρελαϊκών εταιρειών:
-Η Σαουδική Αραβία στοχεύει να αυξήσει την ικανότητα δέσμευσης άνθρακα σε 44 εκατ. τόνους ετησίως έως το 2035.
-Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα στοχεύουν να αυξήσουν την ικανότητα δέσμευσης διοξειδίου του άνθρακα σε 10 εκατ. τόνους ετησίως έως το 2030.
-Η QatarEnergy έχει θέσει ως στόχο τη δέσμευση 9 mtpa CO2 έως το 2035.
-Η Kuwait Petroleum Corporation και η Petroleum Development Oman έχουν ανακοινώσει φιλοδοξίες για την επίτευξη του καθαρού μηδενισμού έως το 2050, με σημαντικό μέρος να αποδίδεται στη χρήση τεχνολογιών δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα.
Με τη Χάρτα Αποκλιμάκωσης Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου (OGDC), η οποία δρομολογήθηκε στην COP28, οι χώρες συμφώνησαν επίσης να επενδύσουν στην τεχνολογία δέσμευσης άνθρακα ως εργαλείο για την επίτευξη των στόχων καθαρού μηδενός και την επιτάχυνση της δράσης για το κλίμα σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η OGDC καλύπτει περίπου 50 εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου, που αντιπροσωπεύουν περίπου το 40% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου, συμπεριλαμβανομένων των Saudi Aramco, ADNOC και Petroleum Development Oman.
Μετά την COP28, η ADNOC ανακοίνωσε την εξαγορά ποσοστού 10% της Storegga, μιας εταιρείας με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο που επικεντρώνεται στη δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα.
www.worldenergynews.gr
Ένας τρόπος για να μπορέσουν να «παντρευτούν» οι υδρογονάνθρακες με τον μηδενικό άνθρακα είναι αν τα κράτη αυτά αποφασίσουν να επενδύσουν σοβαρά στην τεχνολογία δέσμευσης του άνθρακα (CCS), ώστε να παράγουν πιο καθαρά ποϊόντα.
Σύμφνωνα με το Energy Post, η Megren Almutairi και η Karen Young από το Κέντρο Παγκόσμιας Ενεργειακής Πολιτικής (CGEP) εξετάζουν τα τρέχοντα σχέδια και τις μελλοντικές προοπτικές τους, αναφέροντας πως αυτή τη στιγμή, περίπου το 10% του CO2 που δεσμεύεται παγκοσμίως βρίσκεται στις βιομηχανικές εγκαταστάσεις των κρατών του Κόλπου.
Παράλληλα, οι εθνικές πετρελαϊκές τους εταιρείες διαθέτουν μερικές από τις πιο αποδοτικές λύσεις για CCS, που κυμαίνονται από 15 έως 40 δολάρια ανά μετρικό τόνο.
Οι κύριες προκλήσεις ωστόσο με αυτές τις τεχνολογίες έχουν να κάνουν με το υψηλό κόστος τους, με τον ανταγωνισμό για επενδύσεις σε έργα ΑΠΕ και με την αβεβαιότητα σχετικά με τη μελλοντική τιμολόγηση του διοξειδίου του άνθρακα και τους ρυθμιστικούς περιορισμούς που επιβάλλονται από μεγάλους πελάτες όπως η ΕΕ.
Οι μεγάλες εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου στα αραβικά κράτη του Κόλπου, φιλοδοξώντας να εξελιχθούν σε πρωτοπόρους στην παραγωγή ενέργειας με χαμηλές εκπομπές άνθρακα, επενδύουν στρατηγικά σε τεχνολογίες που μπορούν να μετριάσουν τις εκπομπές από την παραγωγή πετρελαίου, και συγκεκριμένα στην τεχνολογία δέσμευσης άνθρακα.
Για εταιρείες όπως η Saudi Aramco, η Abu Dhabi National Oil Company (ADNOC), η Petroleum Development Oman και η Kuwait Petroleum Corporation, οι οποίες έχουν δηλώσει στόχους καθαρού μηδενισμού για το 2045-50, η σημασία της τεχνολογίας δέσμευσης άνθρακα έγκειται στην ικανότητά της να διευκολύνει την ευθυγράμμισή τους με τον γενικότερο στόχο της Συμφωνίας του Παρισιού για συγκράτηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη πολύ κάτω από τους 2°C και προς τον 1,5°C.
Σε έναν κόσμο με φορολόγηση του άνθρακα -που είναι πιθανό να αυξηθεί η χρήση εργαλείων όπως ο μηχανισμός προσαρμογής των συνόρων άνθρακα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (CBAM ) και οι άμεσοι φόροι άνθρακα στα εισαγόμενα προϊόντα- η δέσμευση του άνθρακα είναι ένα μέσο για την παράταση του κύκλου της παραγωγής υδρογονανθράκων με την παραγωγή καθαρότερων και πιο φιλικών προϊόντων ορυκτών καυσίμων.
Οι ΑΠΕ κερδίζουν έδαφος
Για τη θέση που κατέχουν οι ΑΠΕ στις χώρες αυτές, αναρωτιέται το Energy Post.
Η δυνατότητα δέσμευσης των εκπομπών κατά την παραγωγή ορυκτών καυσίμων εξυπηρετεί τον σκοπό της επίτευξης των εγχώριων καθαρών μηδενικών στόχων, προστατεύοντας παράλληλα τα έσοδα από τις εξαγωγές.
Τα κράτη του Κόλπου προσαρμόζονται στην πραγματικότητα της ενεργειακής μετάβασης και η περιοχή είναι ήδη πρωτοπόρος στη δέσμευση άνθρακα.
Σύμφωνα με το Παγκόσμιο Ινστιτούτο CCS, περίπου το 10% του CO2 που δεσμεύεται παγκοσμίως βρίσκεται στις βιομηχανικές εγκαταστάσεις των κρατών του Κόλπου, ωστόσο η περιοχή προσαρμόζεται και με άλλους τρόπους, βασικά αυξάνοντας το ποσοστό των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο ενεργειακό μείγμα.
Περίπου το 80% των εκπομπών CO2 στα κράτη του Κόλπου προέρχεται από την ενέργεια, τη μεταποίηση και τις επιχειρήσεις ορυκτών καυσίμων. Καθώς η παραγωγή ενέργειας εκεί μετατοπίζεται όλο και περισσότερο προς την ηλιακή, αιολική και την πυρηνική παραγωγή οι εκπομπές από την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και τη βαριά βιομηχανία και μεταποίηση σταδιακά μειώνονται.
Για παράδειγμα, η Σαουδική Αραβία σχεδιάζει να μετατοπίσει το μείγμα ηλεκτρικής ενέργειας από τη σχεδόν πλήρη εξάρτηση από το φυσικό αέριο (61%) και το πετρέλαιο (39%) το 2021 προς την προμήθεια του 50% της ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας έως το 2030.
Το 2022, το βασίλειο διέθετε μόλις 443 MW δυναμικότητας ηλεκτροπαραγωγής από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Για να γίνει σύγκριση, η συνολική εγκατεστημένη δυναμικότητα ηλεκτροπαραγωγής της κύριας πηγής ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας, της Saudi Electricity Company, ήταν 83 γιγαβάτ GW το 2021.
Ομοίως, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ)-το κράτος του Κόλπου με το μεγαλύτερο ποσοστό καθαρής ενέργειας στο ενεργειακό μείγμα του- παράγει σήμερα μόνο περίπου το 17% της ηλεκτρικής του ενέργειας από καθαρή ενέργεια, συμπεριλαμβανομένης της πυρηνικής ενέργειας
Οι δυσκολίες
Σύμφωνα με την Wood Mackenzie, περίπου το 20% της μείωσης των εκπομπών που απαιτείται για την επίτευξη του παγκόσμιου καθαρού μηδενισμού έως το 2050 μπορεί να επιτευχθεί με τη χρήση της τεχνολογίας δέσμευσης του άνθρακα.
Υπάρχουν τρεις κύριες προκλήσεις για την εφαρμογή της δέσμευσης του άνθρακα: το υψηλό αρχικό κόστος κεφαλαίου, ο ανταγωνισμός για επενδύσεις σε έργα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και η έλλειψη σαφήνειας στο ρυθμιστικό περιβάλλον στις μεγάλες χώρες-καταναλωτές όσον αφορά τη φορολογία του άνθρακα και τις πολιτικές προσαρμογής στα σύνορα.
Δεδομένων αυτών των προκλήσεων, τα κράτη του Κόλπου διαθέτουν αρκετά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα στον τομέα της τεχνολογίας δέσμευσης άνθρακα.
Πρώτον, οι εθνικές πετρελαϊκές εταιρείες τους διαθέτουν μερικές από τις πιο οικονομικά αποδοτικές λύσεις για τη δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα, που κυμαίνονται από 15 έως 40 δολάρια ανά μετρικό τόνο, σε σύγκριση με το κόστος στην Ευρώπη που κυμαίνεται μεταξύ 40 και 50 δολαρίων ανά μετρικό τόνο.
Δεύτερον, με την ιδιότητά τους ως σημαντικοί παγκόσμιοι παραγωγοί ενέργειας, τα κράτη του Κόλπου είναι σε θέση να αξιοποιήσουν τις οικονομίες κλίμακας και να διατηρήσουν τα τρέχοντα επιχειρηματικά μοντέλα παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Τρίτον, οι χώρες του Κόλπου διαθέτουν άφθονες επιλογές γεωλογικής αποθήκευσης, κοντά στις συγκεντρώσεις εκπομπών, με εξαντλημένους ταμιευτήρες φυσικού αερίου και αλατούχους υδροφορείς που προσφέρουν εκτιμώμενη αποθηκευτική ικανότητα 170 γιγατόνων.
Μια μελέτη από την Πρωτοβουλία για το Κλίμα στο Πετρέλαιο και το Αέριο διαπίστωσε το υψηλότερο γεωλογικό δυναμικό για αποθήκευση στη λεκάνη Rub' al Khali, μια αραιοκατοικημένη μεγάλη περιοχή της ερήμου σε τμήματα της Σαουδικής Αραβίας, και στις λεκάνες του Κουβέιτ.
Μερικά έργα
Εκτός από αυτά τα έργα που έχουν ήδη ανακοινωθεί, η δέσμευση άνθρακα ως βασική τεχνολογία για τη μείωση των εκπομπών και την επίτευξη στόχων μηδενικού καθαρού κόστους κατέχει εξέχουσα θέση στις στρατηγικές βιωσιμότητας αρκετών εθνικών πετρελαϊκών εταιρειών:
-Η Σαουδική Αραβία στοχεύει να αυξήσει την ικανότητα δέσμευσης άνθρακα σε 44 εκατ. τόνους ετησίως έως το 2035.
-Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα στοχεύουν να αυξήσουν την ικανότητα δέσμευσης διοξειδίου του άνθρακα σε 10 εκατ. τόνους ετησίως έως το 2030.
-Η QatarEnergy έχει θέσει ως στόχο τη δέσμευση 9 mtpa CO2 έως το 2035.
-Η Kuwait Petroleum Corporation και η Petroleum Development Oman έχουν ανακοινώσει φιλοδοξίες για την επίτευξη του καθαρού μηδενισμού έως το 2050, με σημαντικό μέρος να αποδίδεται στη χρήση τεχνολογιών δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα.
Με τη Χάρτα Αποκλιμάκωσης Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου (OGDC), η οποία δρομολογήθηκε στην COP28, οι χώρες συμφώνησαν επίσης να επενδύσουν στην τεχνολογία δέσμευσης άνθρακα ως εργαλείο για την επίτευξη των στόχων καθαρού μηδενός και την επιτάχυνση της δράσης για το κλίμα σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η OGDC καλύπτει περίπου 50 εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου, που αντιπροσωπεύουν περίπου το 40% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου, συμπεριλαμβανομένων των Saudi Aramco, ADNOC και Petroleum Development Oman.
Μετά την COP28, η ADNOC ανακοίνωσε την εξαγορά ποσοστού 10% της Storegga, μιας εταιρείας με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο που επικεντρώνεται στη δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα.
www.worldenergynews.gr
