Το Ιράν και το Ιράκ συμφώνησαν την περασμένη εβδομάδα να δημιουργήσουν μια σειρά εκτελεστικών επιτροπών με στόχο την αύξηση της συνεργασίας σε όλους τους τομείς του ενεργειακού τομέα και όχι μόνο, σύμφωνα με το Oilprice.
Δεδομένου ότι οι ΗΠΑ είναι πλέον ο μεγαλύτερος παραγωγός αργού πετρελαίου, φυσικού αερίου και υγροποιημένου φυσικού αερίου στον κόσμο, πολλοί Αμερικανοί μπορεί να αναρωτηθούν γιατί αυτό έχει σημασία.
H απάντηση είναι πολύ απλή, καθώς οι περισσότεροι από τους ενεργειακούς πόρους του κόσμου εξακολουθούν να βρίσκονται στη Μέση Ανατολή και ο συνεχιζόμενος αγώνας για τον έλεγχό τους είναι καθοριστικός παράγοντας για το πώς ο κόσμος λειτουργεί πολιτικά, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ. Οι μεγάλες δυνάμεις πετρελαίου και φυσικού αερίου, το Ιράν και το Ιράκ είναι οι πιο σημαντικές, και η στενότερη συνεργασία μεταξύ των δύο θα είναι ευλογία ή κατάρα, ανάλογα με το ποια χώρα εξετάζει την κατάσταση.
Τα μεγάλα «γιατί» στα συμφέροντα
Ένας από τους λόγους για τους οποίους το Ιράν και το Ιράκ είναι οι δύο πιο σημαντικές πετρελαϊκές δυνάμεις στη Μέση Ανατολή είναι ότι μαζί έχουν τους μεγαλύτερους πόρους πετρελαίου και φυσικού αερίου. Το Ιράν έχει περίπου 157 δισεκατομμύρια βαρέλια αποδεδειγμένα αποθέματα αργού πετρελαίου, σχεδόν το 10% του παγκόσμιου συνόλου. Τα αποθέματά του σε φυσικό αέριο είναι ακόμη μεγαλύτερα, με το Ιράν να διαθέτει αποδεδειγμένα αποθέματα φυσικού αερίου 1.193 τρισεκατομμυρίων κυβικών ποδιών (Tcf), το 17% του παγκόσμιου συνόλου.
Ρεαλιστικά, θα μπορούσε να αυξήσει την παραγωγή πετρελαίου στα 6 εκατομμύρια bpd το πολύ μέσα σε τρία χρόνια και σε 1,5 bcm/d μέσα στην ίδια περίοδο, με σχετικά μέτριες επενδύσεις, τεχνικές αναβαθμίσεις και αναπτυξιακή πειθαρχία. Οι ανεπίσημες εκτιμήσεις της για τα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου είναι πολύ υψηλότερες και είναι πιθανό να αποδειχθούν ακριβείς με την πάροδο του χρόνου. Το ίδιο ισχύει και για το Ιράκ, αλλά επίσημα εξακολουθεί να έχει περίπου 145 δισεκατομμύρια βαρέλια αποδεδειγμένα αποθέματα αργού πετρελαίου, περίπου το 8% του συνόλου του κόσμου. Με τις ίδιες επιφυλάξεις όπως και με το Ιράν, θα μπορούσε ρεαλιστικά να αυξήσει την παραγωγή πετρελαίου στα 7 εκατομμύρια bpd το πολύ μέσα σε τρία χρόνια, και στη συνέχεια στα 9 εκατομμύρια bpd και πιθανώς στη συνέχεια στα 12 εκατομμύρια bpd. Το γεγονός ότι το Ιράν και το Ιράκ μοιράζονται πολλές από τις μεγαλύτερες δεξαμενές πετρελαίου τους αυξάνει επίσης τη δύναμη της συμμαχίας τους και τη σημασία τους. Χάρη σε αυτά τα κοινά κοιτάσματα, το Ιράν έχει από καιρό τη δυνατότητα να στέλνει όσο πετρέλαιο και φυσικό αέριο θέλει.
Η γέφυρα της Ρωσίας
Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο οι δύο χώρες είναι οι πιο σημαντικές ενεργειακές δυνάμεις στη Μέση Ανατολή είναι ότι αποτελούν κυριολεκτικά το γεωγραφικό κέντρο ολόκληρης της περιοχής. Μια μακροχρόνια φιλοδοξία εκ μέρους του Ιράν, αλλά και της Ρωσίας, ήταν να χρησιμοποιήσει το Ιράν και το Ιράκ για να δημιουργήσει μια μόνιμη «χερσαία γέφυρα» από την Τεχεράνη στη Μεσόγειο Θάλασσα μέσω της οποίας θα μπορούσε να αυξήσει εκθετικά την κλίμακα και το εύρος της παράδοσης όπλων στο νότιο Λίβανο.
Το ενδιαφέρον της Ρωσίας παράλληλα με το Ιράν σε ένα τέτοιο σχέδιο γέφυρας ευθυγραμμίζεται με τον ευρύ στόχο της εξωτερικής πολιτικής της Μόσχας για τη δημιουργία χάους όπου είναι δυνατόν, στο οποίο μπορεί τελικά να προβάλει τις δικές της λύσεις.
Για την Κίνα και τη Ρωσία, ο έλεγχος στο Ιράν (και επομένως και στο Ιράκ), έχει φέρει μαζί του μια πληθώρα θετικών γεωπολιτικών πλεονεκτημάτων, ειδικά από τη στιγμή που οι ΗΠΑ εγκατέλειψαν την περιοχή εξ ολοκλήρου στα τέλη του 2021 όταν ολοκλήρωσαν την αποστολή τους στο Ιράκ.
www.worldenergynews.gr
