Τι αναφέρει μελέτη που δημοσιεύει η ισπανική ένωση φυσικού αερίου
Ακόμη και η ανάμειξη υδρογόνου 5% στο δίκτυο φυσικού αερίου θα μπορούσε να απαιτήσει 92 εκατ. ευρώ σε επενδύσεις, ενώ ένα μείγμα 10% υπερτριπλασίασε το πιθανό κόστος έως και 305 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης CavendisH2 που πραγματοποιήθηκε από τη Sedigas και την ιταλική εταιρεία συμβούλων Bip Consulting.
Η Sedigas περιγράφει αυτούς τους υπολογισμούς κόστους ως ένα «σενάριο μέγιστης καταπόνησης», στο οποίο τα περιουσιακά στοιχεία που δεν μπορούν να χειριστούν το υδρογόνο στην τρέχουσα μορφή τους προσαρμόζονται σε όλους τους δήμους που είναι συνδεδεμένοι στο δίκτυο φυσικού αερίου, ενώ καλύπτουν επίσης την ίδια ενεργειακή ζήτηση με σήμερα — π.χ. για την αύξηση της ηλεκτροδότησης της βιομηχανίας και των νοικοκυριών.
Περισσότερο από το ήμισυ της αναμενόμενης επένδυσης για την αναβάθμιση του ισπανικού δικτύου φυσικού αερίου για ένα μείγμα 10% και 20% H2 σχετίζεται με τη μετασκευή σταθμών συμπίεσης, για πολλούς λόγους.
Πρώτον, το υδρογόνο μπορεί να κάνει εύθραυστα ορισμένα συστατικά. Οι στάτορες επισημάνθηκαν ως πιθανό να επηρεαστούν, ενώ η επίδραση του Η2 στα κράματα που χρησιμοποιούνται στους άξονες και τις πτερωτές του σταθμού συμπίεσης ήταν «αβέβαιοι».
Οι στεγανοποιήσεις ξηρού αερίου δέχονται μόνο μίγμα έως και 10%. Τα μη μεταλλικά εξαρτήματα στις σφραγίδες δέχονται 5-10%, και οι υγρές σφραγίδες πρέπει να αντικατασταθούν «ανεξάρτητα από το μείγμα υδρογόνου», εξηγείται στην έκθεση.
Δεύτερον, η ανάμειξη ορυκτών αερίων με Η2, το οποίο είναι πολύ λιγότερο πυκνό, «θα συνεπαγόταν αυξήσεις στον όγκο του μεταφερόμενου αερίου κατά 1,04, 1,08 και 1,17 φορές σε σχέση με τον όγκο του τρέχοντος φυσικού αερίου» για μείγματα 5%, 10%, και 20%, αντίστοιχα.
Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται περισσότερη ισχύς για τη συμπίεση του ίδιου ενεργειακού περιεχομένου αερίου και μαζί με το τρίτο πρόβλημα - των διαφορετικών ιδιοτήτων καύσης του υδρογόνου σε σύγκριση με το ορυκτό αέριο - θα μπορούσε να απαιτήσει την αντικατάσταση των αεριοστροβίλων σε σταθμούς συμπίεσης.
Αντικατάσταση καταλυτών
Οι περισσότεροι συμπιεστές κυκλοφορούν επί του παρόντος μια μικρή ποσότητα αερίου σε αυτούς τους στρόβιλους. Λόγω των διαφορετικών ιδιοτήτων της καύσης υδρογόνου σε σύγκριση με το αέριο, σε μείγματα 8-12%, ο καυστήρας θα πρέπει πιθανότατα να αντικατασταθεί και να εγκατασταθεί ένας καταλύτης για τη μείωση των επιβλαβών εκπομπών οξειδίου του αζώτου (NOx).
Σε μείγματα άνω του 20%, «απαιτείται τεχνική αξιολόγηση με στόχο να προσδιοριστεί η πιθανότητα επαναχρησιμοποίησης ή η ανάγκη μαζικής αλλαγής του στροβίλου», σημειώνει η έκθεση.
Η Sedigas επισημαίνει επίσης ότι οι χρωματογράφοι φυσικού αερίου - οι οποίοι αξιολογούν τη σύνθεση και την ποιότητα των όγκων που διέρχονται από τον συμπιεστή - πιθανότατα θα πρέπει επίσης να αντικατασταθούν πλήρως.
Ο μεγαλύτερος όγκος αερίων που διέρχεται από το δίκτυο θα απαιτούσε επίσης την «ενίσχυση» περίπου του 40% των 6.429 σταθμών ρύθμισης και διαχείρισης σε όλο το δίκτυο.
Ωστόσο, η έκθεση υποστηρίζει ότι όσον αφορά τους αγωγούς, «πρακτικά το 100% του δικτύου μεταφοράς είναι κατάλληλο για χρήση με υδρογόνο», βάσει μοντελοποίησης που λαμβάνει υπόψη παραμέτρους όπως υλικό, έτος εγκατάστασης, πίεση λειτουργίας και προσβασιμότητα για επιθεώρηση.
Αλλά από αυτό, μόνο στο 76% των αγωγών εκχωρήθηκε υψηλή πιθανότητα να είναι κατάλληλοι για χρήση με υδρογόνο, με 24% «πιθανώς κατάλληλους» αλλά με μεγαλύτερο βαθμό αβεβαιότητας.
www.worldenergynews.gr
