Η ΔΕΗ Ανανεώσιμες πραγματοποίησε το πρώτο Repowering στην Ελλάδα αντικαθιστώντας 106 ανεμογεννήτριες με 22 νέας τεχνολογίας σε 10 αιολικά πάρκα που είχε εγκαταστήσει τη δεκαετία του 90 στα Ψαρά, τη Χίο, την Ικαρία, τη Λέσβο, την Κάρπαθο, τη Λήμνο , την Εύβοια και την Κρήτη. Ο Διευθυντής Λειτουργίας & Διαχείρισης Παραγωγής των έργων ΑΠΕ της ΔΕΗ Ανανεώσιμες κ. Αγγελος Κασίμης το περιγράφει στην ¨Κ¨ ως μια μεγάλη πρόκληση, μια εξίσου πολύπλοκη και απαιτητική διαδικασία αντίστοιχη της ανέγερσης ενός αιολικού πάρκου. «Αποτέλεσε ένα αχαρτογράφητο πεδίο, το οποίο αντιμετωπίστηκε μεθοδικά και πλέον αποτελεί για εμάς μια πρότυπη διαδικασία» τονίζει, περιγράφοντας σειρά προκλήσεων που χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν για την διαχείριση του αποξηλωθέντος εξοπλισμού καθώς τα περισσότερα πάρκα ήταν διάσπαρτα σε μικρά νησιά.
«Δεν υπήρχαν σε όλα τα νησιά κατάλληλες πιστοποιημένες μονάδες για την ανακύκλωση των υλικών και αναγκαζόμασταν να τα μεταφέρουμε σε άλλα νησιά ή στο ηπειρωτικό σύστημα. Αυτό θέλει ένα προγραμματισμό που εξαρτάται και από τις καιρικές συνθήκες, τα δρομολόγια και τη διαθεσιμότητα των πλοίων την δυνατότητα να ναυλώσεις ο ίδιος ένα ιδιωτικό πλοίο» τονίζει επισημαίνοντας και τις ελλείψεις κατάλληλων συνεργείων αφού οι ανάγκες αυτών των έργων απαιτούν τεχνογνωσία.
Η διαδικασία και οι επιλογές για τον παλιό εξοπλισμό
Η διαδικασία του Repowering, ξεκινάει ελέγχοντας αρχικά την προσβασιμότητα αφού στα χρόνια που μεσολάβησαν από το 1990 πολλά μπορεί να έχουν αλλάξει στην οδοποιία, εξηγεί ο κ. Κασίμης. Ακολουθεί το στάδιο της αποξήλωσης, της απομάκρυνσης δηλαδή του παλαιού εξοπλισμού, ξεκινώντας από τα εμφανή κομμάτια, οτιδήποτε βρίσκεται πάνω από το θεμέλιο (πυλώνας, πτερύγια, ενάεριο δίκτυο κλπ) και μετέπειτα των αφανών υποδομών, δηλαδή οι βάσεις, τα πιθανά υπόγεια φρεάτια και τέλος η επαναφορά του τοπίου στην προηγούμενη κατάσταση, όπως προβλέπει η νομοθεσία.
Από εκεί και μετά ξεκινάει το πιο δύσκολο κομμάτι της μεταφοράς των υλικών στις εγκαταστάσεις πιστοποιημένων εταιριών για την διαχείρισή τους, που δεν υπήρχαν στα μικρά νησιά. Οι εταιρίες που αναλαμβάνουν την διαχείριση έχουν τρεις επιλογές σύμφωνα με τον κ. Κασίμη:
Η πρώτη είναι να τις διαθέσουν στη δευτερογενή αγορά, όπου υπάρχει ζήτηση από χώρες που το θεσμικό τους πλαίσιο επιτρέπει την εγκατάσταση παλαιών ανεμογεννητριών.
Η δεύτερη είναι να αφαιρέσουν κομμάτια (κιβώτιο, γεννήτρια, άξονα κλπ) και να τα διαθέσουν ως ανταλλακτικά για παρόμοιους τύπους ανεμογεννητριών.
Η τρίτη επιλογή διαχείρισης αφορά στα πτερύγια , τα οποία πιστοποιημένες εταιρίες τα θρυμματίζουν και τα κάνουν ένα είδος πούδρας που διοχετεύεται για καύση στις τσιμεντοβιομηχανίες.
Πηγή: Καθημερινή της Κυριακής, Χρύσα Λιάγγου
www.worldenergynews.gr
