Χωρίς CCS και αποθήκευση CO2 στον πυθμένα της θάλασσας, οι στόχοι της πολιτικής για το κλίμα δύσκολα μπορούν να επιτευχθούν, PV Europe
Υπάρχει συναίνεση στην επιστημονική έρευνα ότι ακόμη και με μια φιλόδοξη πολιτική για το κλίμα, η ανθρωπότητα πιθανότατα θα εξακολουθήσει να απελευθερώνει το 5-15% των σημερινών εκπομπών CO2 μέχρι τα μέσα του 21ου αιώνα και να οδηγήσει στην κλιματική αλλαγή, όπως αναφέρει το PV Europe.
Αυτές οι υπολειμματικές εκπομπές συμβαίνουν, για παράδειγμα, στην παραγωγή τσιμέντου, στην αποτέφρωση απορριμμάτων, στις αεροπορικές και βαριές μεταφορές και στη γεωργία. Για να αντισταθμιστούν αυτές οι εκπομπές, το CO2 πρέπει να δεσμεύεται απευθείας στις πηγές του καθώς και να απομακρύνεται από την ατμόσφαιρα. Στη συνέχεια, το αέριο πρέπει να αποθηκεύεται με ασφάλεια.
Οι διαδικασίες δέσμευσης και αποθήκευσης CO2 είναι επίσης γνωστές ως CCS (δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα).
Απαιτήσεις αποθήκευσης CO2
Το CO2 είναι αέριο με μεγάλη διάρκεια ζωής, οπότε η εξαγωγή και η αποθήκευσή του πρέπει επομένως να είναι αποτελεσματική και μόνιμη.
Οι μέθοδοι αφαίρεσης διοξειδίου του άνθρακα όπως η άμεση σύλληψη αέρα (DAC) και η παραγωγή βιοενέργειας με δέσμευση και αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα (BECCS) βασίζονται στην αποθήκευση στο γεωλογικό υπόγειο.
Στην Ευρώπη, το CCS έχει μέχρι στιγμής εφαρμοστεί σε βιομηχανική κλίμακα μόνο στη Νορβηγία, όπου το CO2 εγχέεται κάτω από τον βυθό.
Στην Ολλανδία, τη Δανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Νορβηγία, διάφορες εταιρείες σχεδιάζουν περαιτέρω έργα μεγάλης κλίμακας για θαλάσσια γεωλογική αποθήκευση CO2 στη Βόρεια Θάλασσα, καθώς αυτή μπορεί πλέον να είναι οικονομικά βιώσιμη λόγω των αυξανόμενων τιμών για τα πιστοποιητικά εκπομπών.
Δυνατότητα αποθήκευσης CO2 150 δισεκατομμυρίων μετρικών τόνων
Υπολογίζεται ότι περίπου 150 δισεκατομμύρια μετρικοί τόνοι CO2 μπορούν να αποθηκευτούν στον βαθύ βυθό ολόκληρης της Βόρειας Θάλασσας και 3,6 έως 10,4 δισεκατομμύρια μετρικοί τόνοι κάτω από τη γερμανική Βόρεια Θάλασσα, με τους υπολογισμούς να δείχνουν πως η Γερμανία θα παράγει εκπομπές 0,04 - 0,1 δισεκατομμυρίων τόνων CO2 ετησίως στο μέλλον.
Εδώ έρχεται η ερευνητική αποστολή CDRmare της Γερμανικής Συμμαχίας για τη Θαλάσσια Έρευνα (DAM), που χρηματοδοτείται από το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Παιδείας και Έρευνας (BMBF) και τα βόρεια γερμανικά κρατίδια.
Διερευνά ανοιχτά γεωλογικά, τεχνικά και νομικά ζητήματα αποθήκευσης CO2 στον βυθό της γερμανικής Βόρειας Θάλασσας, με στόχο την ανάπτυξη λύσεων και επιλογών δράσης καθώς και μεθόδων παρακολούθησης και προφύλαξης για γνωστούς κινδύνους.
Αυτό υπογράμμισε ο Prof. Ο Andreas Oschlies, συν-εκπρόσωπος CDRmare & Climate Modeling από το GEOMAR Helmholtz Center for Ocean Research στο Κίελο, σε συνέντευξη Τύπου στο Βερολίνο στα τέλη Μαρτίου.
Κίνδυνος τοπικής μόλυνσης και σεισμικών δονήσεων
- Οι γνωστοί κίνδυνοι περιλαμβάνουν την ακούσια διαφυγή του αποθηκευμένου CO2 από το βράχο της δεξαμενής μέσω διαρροής και την προκύπτουσα οξίνιση υδάτινων μαζών κοντά στον πυθμένα, τουλάχιστον τοπικά περιορισμένη σε μικρές περιοχές περίπου 50 τετραγωνικών μέτρων.
- Επιπλέον, υπάρχει πιθανή μόλυνση του θαλάσσιου περιβάλλοντος από πολύ αλμυρό νερό σχηματισμού καθώς και από βαρέα μέταλλα και άλλες επιβλαβείς για το περιβάλλον ουσίες που μπορεί να περιέχονται στο νερό του σχηματισμού που εκτοπίζεται από το βράχο της δεξαμενής κατά τη διάρκεια της έγχυσης CO2 .
- Οι γνωστοί κίνδυνοι περιλαμβάνουν επίσης σεισμικές δονήσεις σε βάθος, οι οποίες θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο τη λειτουργικότητα και τη σταθερότητα των υποδομών που είναι αγκυροβολημένες στον βυθό της θάλασσας.
- Επιπλέον, ηχορύπανση για θαλάσσιους οργανισμούς, για παράδειγμα φώκιες, κατά την αναζήτηση κατάλληλων δομών αποθήκευσης, κατά την κατασκευή των εγκαταστάσεων και τη μακροχρόνια παρακολούθηση των εγκαταστάσεων αποθήκευσης CO2.
- Τρόποι παρακολούθησης και προφύλαξης έχουν αναπτυχθεί για έργα CCS σε γειτονικές χώρες, αλλά πρέπει να προσαρμοστούν στις συνθήκες της γερμανικής Βόρειας Θάλασσας και να συμπληρωθούν εάν είναι απαραίτητο, είπε ο Oschlies.
- Επιπλέον, θα χρειαστούν στρατηγικές για την αντιμετώπιση πιθανών συγκρούσεων με άλλες χρήσεις της Βόρειας Θάλασσας, όπως τα υπεράκτια αιολικά πάρκα.
Επιλογή κατάλληλων τοποθεσιών
Πιθανή βλάβη στο οικοσύστημα από την αποθήκευση CO2 στη θαλάσσια γεωλογία δεν μπορεί να αποκλειστεί εντελώς, αλλά είναι διαχειρίσιμη σε σύγκριση με τα οφέλη μετριασμού της κλιματικής αλλαγής, κατέληξαν οι ερευνητές του CDRmare.
"Το διοξείδιο του άνθρακα μπορεί να εναποτεθεί με ασφάλεια και μόνιμα κάτω από τον βυθό της Βόρειας Θάλασσας.
Για να ελαχιστοποιηθούν οι περιβαλλοντικοί κίνδυνοι, πρέπει να επιλεγούν κατάλληλες τοποθεσίες και αυτές πρέπει να διερευνηθούν προσεκτικά και να παρακολουθούνται συνεχώς", δήλωσε ο Prof. Klaus Wallmann του GEOMAR Helmholz Center for Ocean Research στο Κίελο.
Η εξερεύνηση πιθανών τοποθεσιών στη γερμανική Βόρεια Θάλασσα πρέπει να καταστεί δυνατή έγκαιρα, πρόσθεσε.
Πολλά νομικά εμπόδια
Ωστόσο, αυτή τη στιγμή εξακολουθεί να αποτυγχάνει λόγω πολλών νομικών εμποδίων, δηλώνει ο Prof. Alexander Proelß από το Πανεπιστήμιο του Αμβούργου.
Το Μεκλεμβούργο-Δυτική Πομερανία, η Κάτω Σαξονία και το Σλέσβιχ-Χολστάιν, για παράδειγμα, έχουν απαγορεύσεις στην υπόγεια αποθήκευση CO2 στις παράκτιες περιοχές της Βόρειας Θάλασσας, ενώ οι αιτήσεις για έγκριση εγκαταστάσεων αποθήκευσης CO2 εκεί θα πρέπει να έχουν ήδη υποβληθεί έως τα τέλη του 2016, σύμφωνα με τον Νόμο αποθήκευσης CO2 (KSpG).
Επί του παρόντος, δεν είναι επίσης σαφές, για παράδειγμα, εάν τα έργα αποθήκευσης CO2 πέρα από την παράκτια θάλασσα των 12 ναυτικών μιλίων θα μπορούσαν να υλοποιηθούν εάν παραταθεί η προθεσμία υποβολής αιτήσεων ή εάν αυτά θα υπόκεινται επίσης στην κρατική νομοθεσία.
Η έρευνα σχετικά με τη δυνατότητα αποθήκευσης CO2 σε βασαλτικά πετρώματα στη μέση-ωκεάνια κορυφογραμμή αντιμετωπίζει επίσης νομικά εμπόδια, όπως η απαίτηση μεταξύ άλλων, νομικής διευκρίνισης σχετικά με το εάν η μεταφορά και η αποθήκευση CO2 στον πυθμένα της θάλασσας για ερευνητικούς σκοπούς είναι συμβατή με την ισχύουσα νομοθεσία.
Ερευνητικές συμμαχίες CDRmare
Η ερευνητική αποστολή CDRmare αποτελείται από έξι κοινοπραξίες, στις οποίες διερευνώνται διαφορετικές μέθοδοι θαλάσσιας αφαίρεσης και αποθήκευσης CO2 και στη συνέχεια αξιολογούνται με εξωτερικούς εμπειρογνώμονες, οι οποίες είναι:
- Αφαίρεση διοξειδίου του άνθρακα με ενίσχυση της αλκαλικότητας: δυνατότητες, οφέλη και κίνδυνοι (RETAKE).
- Καινοτόμες προσεγγίσεις για την ενίσχυση του δυναμικού αποθήκευσης άνθρακα των παράκτιων οικοσυστημάτων με βλάστηση (Sea4soCiety).
- Υποβρύχια αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα σε γεωλογικούς σχηματισμούς της γερμανικής Βόρειας Θάλασσας (GEOSTOR).
- Τεχνητή άνωση σε δοκιμές πεδίου (Test-ArtUp).
- Εναλλακτικά σενάρια, καινοτόμες τεχνολογίες και προσεγγίσεις παρακολούθησης για την αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα στον ωκεάνιο φλοιό (AIMS3).
- Πλαίσιο Αξιολόγησης για την Απομάκρυνση του Θαλάσσιου Διοξειδίου του Άνθρακα και τη Σύνθεση Τρέχουσας Γνώσης (ASMASYS).
www.worldenergynews.gr
