Στη ζωή σε ρόδες χρησιμοποιείς ένα κλάσμα της ηλεκτρικής ενέργειας που καταναλώνει ο μέσος ιδιοκτήτης σπιτιού στις ΗΠΑ
Τα 315 watt ηλιακής ενέργειας που είναι εγκατεστημένα στην οροφή τροφοδοτούν όλες τις ανάγκες του: καφετιέρα τεσσάρων φλιτζανιών, φούρνο, τοστιέρα, κουζίνα ρυζιού, ηλεκτρική ξυριστική μηχανή, οδοντόβουρτσα, κινητό τηλέφωνο και φορητό υπολογιστή.
Συνολικά χρησιμοποιεί ένα κλάσμα της ηλεκτρικής ενέργειας που καταναλώνει ο μέσος ιδιοκτήτης σπιτιού στις ΗΠΑ.
«Αυτό είναι σαν ένα μικροσκοπικό σπίτι με ρόδες», λέει ο Gifford, μηχανικός περιβάλλοντος με εκπαίδευση.
"Δεν θερμαίνεις ή ψύχεις έναν μεγάλο χώρο, και έτσι έχω πραγματικά λιγότερο αποτύπωμα άνθρακα από άλλους ανθρώπους."
Η ζωή σε τροχόσπιτα
Ο Gifford, 50 ετών, ανήκει σε μια αναδυόμενη κλιματική φυλή: οι άνθρωποι που πιστεύουν ότι η ζωή σε τροχόσπιτα δεν είναι μόνο πιο βιώσιμη αλλά, τελικά, και απαραίτητη καθώς ο πλανήτης θερμαίνεται και οι ακραίες καιρικές συνθήκες ανατρέπουν τα καθιστικά πρότυπα ζωής.
Η κίνηση προέκυψε από μια σειρά παραγόντων και δύο είναι οι βασικοί:
- Κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19, το hashtag #vanlife αυξήθηκε στο Instagram.
Περισσότερες από 14 εκατομμύρια δημοσιεύσεις γιόρταζαν το... κίνημα, το οποίο εξυμνεί τη ζωή σε 4 τροχούς και στον δρόμο.
- Την ίδια στιγμή, το Γραφείο Απογραφής των ΗΠΑ ανέφερε ότι 3,3 εκατομμύρια Αμερικανοί εκτοπίστηκαν λόγω φυσικών καταστροφών το 2022.
«Η κλιματική αλλαγή είναι αναπόφευκτα ενοχλητική και θα στείλει περισσότερους ανθρώπους μόνιμα ή προσωρινά να ζουν στα οχήματά τους», λέει η Sabrina Safrin, καθηγήτρια στη Νομική Σχολή Rutgers που μελετά τους κατοίκους οχημάτων και τα δικαιώματά τους.
Skooliepalooza
«Αυτή η ομάδα είναι πρωτοπόροι και έχει πολλά να μας διδάξει – πώς να υπάρχουμε χρησιμοποιώντας πολύ λιγότερη ενέργεια και νερό και πώς να βρίσκουμε ακόμα κοινότητα και νόημα».
Αυτές τις μέρες, ο Gifford εργάζεται με μερική απασχόληση ως βιντεογράφος και οικοδεσπότης σε κάμπινγκ.
Τον Ιανουάριο πάρκαρε την κατασκήνωσή του στην έρημο της Αριζόνα, ακριβώς ανατολικά των συνόρων με την Καλιφόρνια.
Ήταν εκεί για το Skooliepalooza, μια εβδομαδιαία εκδήλωση για τον εορτασμό και τη σύνδεση ανθρώπων που ζουν σε σχολικά λεωφορεία που έχουν μετατραπεί σε τροχόσπιτα.
Η τοποθεσία, όχι μακριά από τον ποταμό Κολοράντο, δεν έχει πολλά να τη διακρίνει από την ακατοίκητη έρημο, εκτός από εκατοντάδες λεωφορεία, τροχόσπιτα, φορτηγά και τροχόσπιτα παρκαρισμένα το ένα δίπλα στο άλλο, σχηματίζοντας μακριές, φιδιές λεωφόρους.
Στη μέση της... ερήμου
Είναι ένα ξηρό τοπίο που διακρίνεται μόνο από θαμνώδη βλάστηση και μοβ λόφους στο βάθος.
Δεν υπάρχει τρεχούμενο νερό, μπάνια ή υπηρεσίες σκουπιδιών.
Το σημαντικό είναι ότι οι αρχές δεν είναι πιθανό να ενοχλήσουν τους Skoolies εδώ, παρόλο που κάθε εκδήλωση δεν επιτρέπεται.
Δίπλα στα οχήματά τους, κάποιοι έστησαν τραπέζια με εμπορεύματα προς πώληση: σπιτικά σκουλαρίκια, βίγκαν αρτοσκευάσματα.
Ένα φορτηγό με την ένδειξη «Δωρεάν τσάι» προσελκύει πλήθος.
Υπάρχουν εργαστήρια για τα πάντα, από βιοτεχνίες μέχρι συντήρηση λεωφορείων.
Ένα μεγάλο μάθημα
Η Kate Nelson, 34, είναι εδώ με τον σύζυγό της, Sam Nelson, 38.
Παράτησαν τις δουλειές τους στο εστιατόριο το 2018 για να ταξιδέψουν διεθνώς προτού ο Covid τους αναγκάσει να επιστρέψουν στην πολιτεία.
Η Kate λέει ότι ήταν πάντα περιβαλλοντική συνείδηση.
Αλλά όταν το ζευγάρι αποφάσισε να ζήσει με πλήρες ωράριο σε ένα σχολικό λεωφορείο πριν από δύο χρόνια, δεν είχε ιδέα σε τι πραγματικά έμπαινε.
«Ήταν ένα μεγάλο μάθημα», λέει.
Το σχολικό τους λεωφορείο έχει πάνω από 200.000 μίλια και τα πράγματα είναι πάντα χαλασμένα.
Μια φορά, όταν κατασκήνωσαν σε ένα εθνικό δάσος στη Αριζόνα, ο κινητήρας δεν άναβε.
Αντί να πληρώσουν για ρυμούλκηση, κάλεσαν έναν συγγενή που είναι μηχανικός. τους μίλησε μέσω της επισκευής στο τηλέφωνο.
Μετά ήταν η στιγμή που διέρρευσε η σόμπα προπανίου τους και δεν μπορούσαν να την αντικαταστήσουν, γιατί δεν είχαν σταθερή διεύθυνση για την εγγύηση ή για την επιστροφή.
Έζησαν από το Instant Pot τους για οκτώ μήνες.
Πραγματική πρόκληση
Αν ήταν σταθμευμένα σε μια ηλιόλουστη περιοχή, το ρεύμα δεν ήταν πρόβλημα, αλλά μετά από μερικές συννεφιασμένες ημέρες θα ανησυχούσαν για την παροχή ενέργειας και θα την κρατούσαν μακριά.
Ζούσαν με τυριά και κράκερ ή σάντουιτς.
Η πραγματική πρόκληση ήταν να μάθεις να κάνεις λιγότερα καθημερινά, λέει η Kate.
Έπρεπε να εκπαιδεύσει τον εαυτό της να πλένει τα πιάτα χρησιμοποιώντας μόνο λίγο νερό. Διαφορετικά θα συνέχιζαν να αδειάζουν τη δεξαμενή των 30 γαλονιών τους.
Δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους μεγάλες συσκευές: χωρίς φούρνο μικροκυμάτων, στεγνωτήρα μαλλιών ή κλιματισμό.
Όταν ζούσε σε ένα διαμέρισμα στη Βοστώνη, μετά βίας γνώριζε τους γείτονές της, ενώ στο δρόμο, οι νομάδες σπεύδουν ο ένας για να βοηθήσουν τον άλλον.
«Λατρεύω την κοινότητα που έχουμε δημιουργήσει εδώ», λέει ηKate .
«Όλοι διδάσκουμε ο ένας στον άλλον πώς να είμαστε πιο επινοητικοί με τα πράγματα που έχουμε.
Η κλιματική αλλαγή είναι τρομακτική για μένα, αλλά τουλάχιστον ξέρω ότι το κάνω αυτό».
www.worldenergynews.gr
Συνολικά χρησιμοποιεί ένα κλάσμα της ηλεκτρικής ενέργειας που καταναλώνει ο μέσος ιδιοκτήτης σπιτιού στις ΗΠΑ.
«Αυτό είναι σαν ένα μικροσκοπικό σπίτι με ρόδες», λέει ο Gifford, μηχανικός περιβάλλοντος με εκπαίδευση.
"Δεν θερμαίνεις ή ψύχεις έναν μεγάλο χώρο, και έτσι έχω πραγματικά λιγότερο αποτύπωμα άνθρακα από άλλους ανθρώπους."
Η ζωή σε τροχόσπιτα
Ο Gifford, 50 ετών, ανήκει σε μια αναδυόμενη κλιματική φυλή: οι άνθρωποι που πιστεύουν ότι η ζωή σε τροχόσπιτα δεν είναι μόνο πιο βιώσιμη αλλά, τελικά, και απαραίτητη καθώς ο πλανήτης θερμαίνεται και οι ακραίες καιρικές συνθήκες ανατρέπουν τα καθιστικά πρότυπα ζωής.
Η κίνηση προέκυψε από μια σειρά παραγόντων και δύο είναι οι βασικοί:
- Κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19, το hashtag #vanlife αυξήθηκε στο Instagram.
Περισσότερες από 14 εκατομμύρια δημοσιεύσεις γιόρταζαν το... κίνημα, το οποίο εξυμνεί τη ζωή σε 4 τροχούς και στον δρόμο.
- Την ίδια στιγμή, το Γραφείο Απογραφής των ΗΠΑ ανέφερε ότι 3,3 εκατομμύρια Αμερικανοί εκτοπίστηκαν λόγω φυσικών καταστροφών το 2022.
«Η κλιματική αλλαγή είναι αναπόφευκτα ενοχλητική και θα στείλει περισσότερους ανθρώπους μόνιμα ή προσωρινά να ζουν στα οχήματά τους», λέει η Sabrina Safrin, καθηγήτρια στη Νομική Σχολή Rutgers που μελετά τους κατοίκους οχημάτων και τα δικαιώματά τους.
Skooliepalooza
«Αυτή η ομάδα είναι πρωτοπόροι και έχει πολλά να μας διδάξει – πώς να υπάρχουμε χρησιμοποιώντας πολύ λιγότερη ενέργεια και νερό και πώς να βρίσκουμε ακόμα κοινότητα και νόημα».
Αυτές τις μέρες, ο Gifford εργάζεται με μερική απασχόληση ως βιντεογράφος και οικοδεσπότης σε κάμπινγκ.
Τον Ιανουάριο πάρκαρε την κατασκήνωσή του στην έρημο της Αριζόνα, ακριβώς ανατολικά των συνόρων με την Καλιφόρνια.
Ήταν εκεί για το Skooliepalooza, μια εβδομαδιαία εκδήλωση για τον εορτασμό και τη σύνδεση ανθρώπων που ζουν σε σχολικά λεωφορεία που έχουν μετατραπεί σε τροχόσπιτα.
Η τοποθεσία, όχι μακριά από τον ποταμό Κολοράντο, δεν έχει πολλά να τη διακρίνει από την ακατοίκητη έρημο, εκτός από εκατοντάδες λεωφορεία, τροχόσπιτα, φορτηγά και τροχόσπιτα παρκαρισμένα το ένα δίπλα στο άλλο, σχηματίζοντας μακριές, φιδιές λεωφόρους.
Στη μέση της... ερήμου
Είναι ένα ξηρό τοπίο που διακρίνεται μόνο από θαμνώδη βλάστηση και μοβ λόφους στο βάθος.
Δεν υπάρχει τρεχούμενο νερό, μπάνια ή υπηρεσίες σκουπιδιών.
Το σημαντικό είναι ότι οι αρχές δεν είναι πιθανό να ενοχλήσουν τους Skoolies εδώ, παρόλο που κάθε εκδήλωση δεν επιτρέπεται.
Δίπλα στα οχήματά τους, κάποιοι έστησαν τραπέζια με εμπορεύματα προς πώληση: σπιτικά σκουλαρίκια, βίγκαν αρτοσκευάσματα.
Ένα φορτηγό με την ένδειξη «Δωρεάν τσάι» προσελκύει πλήθος.
Υπάρχουν εργαστήρια για τα πάντα, από βιοτεχνίες μέχρι συντήρηση λεωφορείων.
Ένα μεγάλο μάθημα
Η Kate Nelson, 34, είναι εδώ με τον σύζυγό της, Sam Nelson, 38.
Παράτησαν τις δουλειές τους στο εστιατόριο το 2018 για να ταξιδέψουν διεθνώς προτού ο Covid τους αναγκάσει να επιστρέψουν στην πολιτεία.
Η Kate λέει ότι ήταν πάντα περιβαλλοντική συνείδηση.
Αλλά όταν το ζευγάρι αποφάσισε να ζήσει με πλήρες ωράριο σε ένα σχολικό λεωφορείο πριν από δύο χρόνια, δεν είχε ιδέα σε τι πραγματικά έμπαινε.
«Ήταν ένα μεγάλο μάθημα», λέει.
Το σχολικό τους λεωφορείο έχει πάνω από 200.000 μίλια και τα πράγματα είναι πάντα χαλασμένα.
Μια φορά, όταν κατασκήνωσαν σε ένα εθνικό δάσος στη Αριζόνα, ο κινητήρας δεν άναβε.
Αντί να πληρώσουν για ρυμούλκηση, κάλεσαν έναν συγγενή που είναι μηχανικός. τους μίλησε μέσω της επισκευής στο τηλέφωνο.
Μετά ήταν η στιγμή που διέρρευσε η σόμπα προπανίου τους και δεν μπορούσαν να την αντικαταστήσουν, γιατί δεν είχαν σταθερή διεύθυνση για την εγγύηση ή για την επιστροφή.
Έζησαν από το Instant Pot τους για οκτώ μήνες.
Πραγματική πρόκληση
Αν ήταν σταθμευμένα σε μια ηλιόλουστη περιοχή, το ρεύμα δεν ήταν πρόβλημα, αλλά μετά από μερικές συννεφιασμένες ημέρες θα ανησυχούσαν για την παροχή ενέργειας και θα την κρατούσαν μακριά.
Ζούσαν με τυριά και κράκερ ή σάντουιτς.
Η πραγματική πρόκληση ήταν να μάθεις να κάνεις λιγότερα καθημερινά, λέει η Kate.
Έπρεπε να εκπαιδεύσει τον εαυτό της να πλένει τα πιάτα χρησιμοποιώντας μόνο λίγο νερό. Διαφορετικά θα συνέχιζαν να αδειάζουν τη δεξαμενή των 30 γαλονιών τους.
Δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους μεγάλες συσκευές: χωρίς φούρνο μικροκυμάτων, στεγνωτήρα μαλλιών ή κλιματισμό.
Όταν ζούσε σε ένα διαμέρισμα στη Βοστώνη, μετά βίας γνώριζε τους γείτονές της, ενώ στο δρόμο, οι νομάδες σπεύδουν ο ένας για να βοηθήσουν τον άλλον.
«Λατρεύω την κοινότητα που έχουμε δημιουργήσει εδώ», λέει ηKate .
«Όλοι διδάσκουμε ο ένας στον άλλον πώς να είμαστε πιο επινοητικοί με τα πράγματα που έχουμε.
Η κλιματική αλλαγή είναι τρομακτική για μένα, αλλά τουλάχιστον ξέρω ότι το κάνω αυτό».
www.worldenergynews.gr
