Οι αγοραστές πετρελαίου στις ΗΠΑ και την Ευρώπη χρειάζονται πετρέλαιο του ΟΠΕΚ περισσότερο από όσο χρειάζεται ο ΟΠΕΚ να το πουλήσει σε αυτούς
Πρώτα το πρότεινε ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Mario Draghi και στη συνέχεια η υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Janet Yellen. Τι θα γινόταν αν οι μεγάλοι εισαγωγείς πετρελαίου ενώνονταν εναντίον των παραγωγών πετρελαίου;
Οι αναλυτές είναι δύσπιστοι σύμφωνα με το OilPrice. Με τη ζήτηση πετρελαίου σε υψηλά επίπεδα, η παγκόσμια αγορά είναι ήταν ουσιαστικά μια αγορά πωλητών, πράγμα που σημαίνει ότι οι παραγωγοί είχαν μεγαλύτερο λόγο στο πού πηγαίνουν οι τιμές, από τους αγοραστές.
Οι περιορισμοί στην πλεονάζουσα ικανότητα των μεγάλων παραγωγών συνέβαλαν σε αυτό, θέτοντας τους αγοραστές πετρελαίου σε επικίνδυνη θέση. Ορισμένοι λένε, ωστόσο, ότι ένα καρτέλ αγοραστών θα μπορούσε να λειτουργήσει και ότι πέρυσι το έκανε μετριάζοντας το πλήγμα που οι υψηλές τιμές του πετρελαίου θα έδιναν σε πολλές μεγάλες καταναλωτικές χώρες.
Ο Avi Salzman του Barron, υποστήριξε σε ένα πρόσφατο άρθρο ότι η τεράστια απελευθέρωση 180 εκατομμυρίων βαρελιών της κυβέρνησης Biden από το στρατηγικό απόθεμα πετρελαίου των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν επιτυχημένη κίνηση, ειδικά επειδή συνδυάστηκε με στρατηγικές απελευθερώσεις πετρελαίου από άλλες χώρες, κυρίως στην Ευρώπη.
Οι τιμές του πετρελαίου πράγματι μειώθηκαν πέρυσι και η πτώση καλύφθηκε με την απελευθέρωση του SPR ως ένα βαθμό, προκαλώντας την αντίληψη ότι η κίνηση ήταν επιτυχής. Οι σκεπτικιστές, ωστόσο, επεσήμαναν ότι μόλις πωληθούν, αυτά τα 180 εκατομμύρια βαρέλια θα πρέπει να αποκατασταθούν στο στρατηγικό απόθεμα.
Ενίσχυση της παραγωγής
Οι αμέτρητες εκκλήσεις προς τη βιομηχανία πετρελαίου των ΗΠΑ να τονώσει την παραγωγή, που τελικά μετατράπηκε σε απειλές, δεν οδήγησαν σε ουσιαστικά σημαντικά οφέλη, οπότε το αν η κίνηση αποδέσμευσης αποθεμάτων ήταν στην πραγματικότητα, επιτυχία παραμένει ένα αναπάντητο ερώτημα.
Η ιδέα των αγοραστών που λένε στους πωλητές ποια τιμή να ορίσουν για το εμπόρευμά τους αντικαταστάθηκε από μια πιο μοντέρνα: να διακόψουν τις εισαγωγές ρωσικού πετρελαίου για να τιμωρήσουν τον Poutin για την εισβολή στην Ουκρανία και να μειώσουν τα έσοδά του από το πετρέλαιο.
Αυτή είναι η ιδέα στηρίχθηκε, πρώτα από τους G7 και μετά την ΕΕ, η οποία είχε επινοήσει μια πολύ σκληρότερη ποινή που θα τιμωρούσε και τους ίδιους τους πολίτες της: πλήρες εμπάργκο πετρελαίου και καυσίμων.
Το ανώτατο όριο τιμών των G7, στόχευε στη διατήρηση της ροής του ρωσικού πετρελαίου στις παγκόσμιες αγορές, αλλά και στη μείωση των χρημάτων που θα μπορούσε να λάβει η Ρωσία για αυτό. Αυτό θα φαινόταν σαν μια αρκετή παραδοχή ότι ο κόσμος -και ειδικά η Δύση- δεν μπορεί πραγματικά να εγκαταλείψει το ρωσικό πετρέλαιο μέσα σε λίγους μήνες.
Θα υποδήλωνε επίσης ότι οι αγοραστές δεν θα μπορούσαν ποτέ να πάρουν το "πάνω χέρι" έναντι των πωλητών όταν οι πωλητές είναι οργανωμένοι και προετοιμασμένοι να μετατοπίσουν την παραγωγή με τρόπο που θα τους επέτρεπε να διατηρήσουν τον έλεγχο των τιμών. Τώρα που η ΕΕ έχει σταματήσει να αγοράζει ρωσικό αργό πετρέλαιο θαλάσσης, θα πρέπει να το αντικαταστήσει με πετρέλαιο της Μέσης Ανατολής από χώρες με τις οποίες η Ρωσία είναι εταίρος στον ΟΠΕΚ+.
Επιδοτήσεις και φόροι
Ένα άλλο που έκαναν οι μεγάλοι εισαγωγείς πετρελαίου στην Ευρώπη για να μετριάσουν το πλήγμα των υψηλών τιμών του πετρελαίου ήταν οι επιδοτήσεις καυσίμων. Σε ολόκληρη την ΕΕ, οι εθνικές κυβερνήσεις επιδότησαν βενζίνη και ντίζελ για να ανακουφίσουν ένα ήδη σημαντικό οικονομικό πλήγμα που προέρχεται από την αγορά φυσικού αερίου. Καθιέρωσαν επίσης έναν απροσδόκητο φόρο στις εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου, προς μεγάλη τους απογοήτευση, για να πάρουν τα χρήματα για τις επιδοτήσεις.
Σύμφωνα με τον Barron’s Salzman, αυτή η παρέμβαση από την πλευρά των χωρών που καταναλώνουν πετρέλαιο έδειξε ότι υπήρχε μια εναλλακτική λύση από το να παρακαλέσουν τον ΟΠΕΚ να αυξήσει την προσφορά. Στην πραγματικότητα, αυτή η εναλλακτική ήταν πάντα εκεί, όπως και η εναλλακτική ενίσχυσης της προσφοράς, κάτι που έκαναν οι ΗΠΑ μετά το αραβικό εμπάργκο πετρελαίου της δεκαετίας του 1970 και τις επιπτώσεις του, που προκάλεσαν μια από τις σοβαρές οικονομικές κρίσεις στην ιστορία των ΗΠΑ.
Δυστυχώς, όπως είδαμε από τον Λευκό Οίκο, η επιλογή «παρακαλώ τον ΟΠΕΚ» δεν οδηγεί πουθενά. Έχει γίνει απλώς μία από τις δύο επιλογές, η άλλη είναι «παρακαλώ τους τοπικούς παραγωγούς». Καμία προσέγγιση δεν λειτούργησε και θα μπορούσε να υπάρχει ένας πιθανός λόγος για τον οποίο δεν λειτούργησε ή, ακριβέστερα, δύο: η Κίνα και η Ινδία.
Οι μεγαλύτεροι μακράν εισαγωγείς αργού πετρελαίου στον κόσμο και οι μεγαλύτεροι πελάτες όλων των κορυφαίων μελών του ΟΠΕΚ+, η Κίνα και η Ινδία, θα έπαιζαν καθοριστικό ρόλο σε οποιαδήποτε πρωτοβουλία καρτέλ αγοραστών. Μόνο που αρνήθηκαν να λάβουν μέρος. Γιατί να το έκαναν, αφού μπορούσαν να πάρουν όλο το ρωσικό αργό πετρέλαιο με την μεγαλύτερη έκπτωση που θα μπορούσαν να πάρουν;
Ταυτόχρονα, η Σαουδική Αραβία μείωσε την επίσημη τιμή πώλησης του αργού για τους Ασιάτες αγοραστές και αναμένεται να την μειώσει ξανά για να διατηρήσει το μερίδιο αγοράς της στην τεράστια αγορά, όπου οι προοπτικές ζήτησης παραμένουν ομιχλώδεις λόγω των εξελίξεων του Covid στην Κίνα.
Όταν ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ ασκούσε πίεση για την ιδέα του ανώτατου ορίου τιμών, πήγε στην Ασία. Τα μέσα ενημέρωσης κάλυψαν τις επισκέψεις της στην Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα και τις δεσμεύσεις τους για το ανώτατο όριο τιμών (η Ιαπωνία πήρε τελικά μια εξαίρεση), αλλά οι πραγματικοί στόχοι ήταν η Κίνα και η Ινδία. Αυτή η αποστολή απέτυχε, και η ίδια η ιδέα ενός καρτέλ αγοραστών πετρελαίου απέτυχε επίσης, εξαιτίας ενός απλού γεγονότος.
Όλα εξαρτώνται από το ποιος χρειάζεται τι περισσότερο. Προς το παρόν, φαίνεται ότι οι αγοραστές πετρελαίου στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, ειδικά η τελευταία, χρειάζονται το πετρέλαιο του ΟΠΕΚ περισσότερο από όσο χρειάζεται ο ΟΠΕΚ να το πουλήσει σε αυτούς τους συγκεκριμένους αγοραστές.
Στις ΗΠΑ, το πετρέλαιο του ΟΠΕΚ χρειάζεται όχι τόσο ως εισαγωγή αλλά και ως εμπόρευμα για να τεθεί ανώτατο όριο στις τιμές και, κατά συνέπεια, στις τιμές των καυσίμων στην ίδια την χώρα. Σε μια τέτοια κατάσταση, η ισορροπία δυνάμεων στην πραγματικότητα δεν κατανέμεται ομοιόμορφα μεταξύ αγοραστών και πωλητών.
www.worldenergynews.gr
