Στο επίκεντρο το τίμημα για την αντιμετώπιση απωλειών και ζημιών
Οι δαπάνες για τον «μετριασμό και την προσαρμογή» υποτίθεται ότι προέρχονται από ένα κονδύλι 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων χρηματοδότησης για το κλίμα από βιομηχανικά έθνη, που συμφωνήθηκε πριν από περισσότερο από μια δεκαετία. Το εμπόριο αντισταθμίσεων άνθρακα σύμφωνα με το άρθρο 6 έχει ως στόχο να επιτρέψει τη μεταφορά πλούτου από τις ανεπτυγμένες χώρες στις αναπτυσσόμενες χώρες. Η «απώλεια και ζημιά» είναι το επόμενο όριο αποζημίωσης για καταστροφές όπως οι πλημμύρες στο Πακιστάν.
Γι' αυτό βοηθά να έχουμε σαφήνεια σχετικά με τον ακριβή ρόλο των χρημάτων στις παγκόσμιες διαπραγματεύσεις για το κλίμα.
Ο Saleemul Huq, καθηγητής στο Ανεξάρτητο Πανεπιστήμιο στο Μπαγκλαντές και ένας από τους πιο δυνατούς υποστηρικτές των ευάλωτων στο κλίμα χωρών, έχει ίσως την πιο ξεκάθαρη εξήγηση. Σε μια συνέντευξη στο περιθώριο του COP27 αυτή την εβδομάδα, ο Huq χρησιμοποίησε τρεις απλές λέξεις για να πλαισιώσει τα τρισεκατομμύρια δολάρια που αναζητήθηκαν για την κλιματική δράση: αποτροπή, ελαχιστοποίηση και διεύθυνση.
• Αποτροπή: Εάν πληρώνετε για τη μείωση των εκπομπών και τη μείωση της υπερθέρμανσης του πλανήτη, αποτρέπει τη ζημιά που θα είχε προκληθεί από ανεξέλεγκτη κλιματική αλλαγή. Αυτό συχνά λαμβάνει τη μορφή δαπανών για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ή άλλες επενδύσεις σε τεχνολογίες απαλλαγής από τον άνθρακα.
• Ελαχιστοποίηση: Εάν πληρώνετε για να προσαρμοστείτε σε έναν θερμότερο πλανήτη, κάνοντας την υποδομή πιο ανθεκτική σε έναν ασταθή κόσμο, ελαχιστοποιεί το ποσό των απωλειών και των ζημιών που προκαλούνται από την κλιματική αλλαγή. Σκεφτείτε να κατασκευάσετε άμυνες ενάντια στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας, να προετοιμαστείτε για τα κύματα καύσωνα αυξάνοντας τη χρήση ψύξης ή να σχεδιάσετε αποκωδικοποιητές ανοιχτού χώρου πρασίνου για την απορρόφηση των έντονων βροχοπτώσεων.
• Κατεύθυνση: Εάν δεν καταφέρετε να αποτρέψετε ή να ελαχιστοποιήσετε, τότε οι πιο υπεύθυνοι — οι πλούσιες χώρες με υψηλές ιστορικές εκπομπές — θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τις απώλειες που προκύπτουν αποζημιώνοντας τα φτωχά έθνη.
Αυτά τα βήματα γίνονται σταδιακά πιο ακριβά. Το φθηνότερο είναι η μείωση των εκπομπών, ακολουθούμενη από την προσαρμογή στις συνθήκες θέρμανσης. Μακράν το πιο ακριβό θα είναι η αντιστάθμιση της απώλειας ανθρώπινων ζωών και της βιοποικιλότητας.
Κάθε βήμα παρουσιάζει επίσης ένα σταδιακά πιο περίπλοκο λογιστικό πρόβλημα. Υπάρχουν σαφείς προβλέψεις επενδύσεων που απαιτούνται για την πράσινη μετάβαση του παγκόσμιου ενεργειακού συστήματος - έως και 114,4 τρισεκατομμύρια δολάρια έως το 2050, σύμφωνα με το BloombergNEF. Είναι πιο δύσκολο να γνωρίζουμε πόσο θα κοστίσει η προσαρμογή και οι διαφωνίες σχετικά με τον τρόπο υπολογισμού της αποζημίωσης μόλις έχουν ξεκινήσει.
«Δεν υπάρχει καμία ηθική ευθύνη που αναλαμβάνουν οι πλούσιες χώρες», λέει ο Huq. «Αυτό είναι το πρώτο βήμα. Τα χρήματα έρχονται πολύ μετά από αυτό».
Απώλειες και ζημιές
Αυτή η σύνοδος κορυφής ξεκίνησε με τα μικρά νησιωτικά κράτη να κερδίζουν, για πρώτη φορά, την ένταξη της απώλειας και της ζημίας στην επίσημη ατζέντα. Αλλά αυτή είναι μόνο η αρχή για δύο εβδομάδες σκληρών διαπραγματεύσεων που προορίζονται να φθάσουν σε μια συμφωνία για τη δημιουργία μιας ειδικής χρηματοδοτικής διευκόλυνσης, κάτι που αντιτίθενται οι ΗΠΑ και η ΕΕ. Για τον Michai Robertson, επικεφαλής διαπραγματευτή για τη Συμμαχία Μικρών Νησιωτικών Κρατών, το τίμημα για την αντιμετώπιση των απωλειών και των ζημιών θα πρέπει να είναι περίπου ίσο με τις εκτιμήσεις για την αποτροπή και την ελαχιστοποίηση του κόστους της κλιματικής αλλαγής. Αυτό σημαίνει τρισεκατομμύρια δολάρια.
«Δεν μπορείς να δημιουργήσεις ένα ταμείο σε επτά ημέρες, προφανώς δεν ισχύει αυτό», είπε ο Robertson σε συνέντευξή του, αναφέροντας το 2024 ως ημερομηνία-στόχο, αλλά πρώτα χρειάζεται μια συμφωνία για τη δημιουργία ενός νέου ταμείου.
Η πρωθυπουργός των Μπαρμπάντος, Mia Mottley, μιλώντας από το βήμα τη Δευτέρα, πρότεινε συγκεκριμένους τρόπους για την αύξηση της χρηματοδότησης σε όλο το φάσμα της αποτροπής, της ελαχιστοποίησης και της αντιμετώπισης. Ένα παράδειγμα: Η αλλαγή των ποσοστώσεων στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα μπορούσε να ξεκλειδώσει περίπου 500 δισεκατομμύρια δολάρια από τα λεγόμενα ειδικά τραβηκτικά δικαιώματα που, με τη σειρά τους, θα μπορούσαν να ξεκλειδώσουν 5 τρισεκατομμύρια δολάρια κεφαλαίων του ιδιωτικού τομέα. Πρότεινε επίσης μια εισφορά στα κέρδη της εταιρείας ορυκτών καυσίμων με τα έσοδα να πηγαίνουν κατευθείαν στη χρηματοδότηση ζημιών και ζημιών.
«Πρέπει να εξετάσουμε τρόπους για να επεκτείνουμε τον διαθέσιμο δανεισμό από δισεκατομμύρια σε τρισεκατομμύρια», είπε ο Mottley. «Φίλοι μου, ο χρόνος τελειώνει για εμάς».
www.worldenergynews.gr
