Τον κώδωνα του κινδύνου έκρουσε ο κ. Ευάγγελος Μυτιληναίος για την κλιμάκωση της ενεργειακής κρίσης, αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τονίζοντας χαρακτηριστικά, " ότι πρώτα θα πρέπει να επιβιώσουμε και στην συνέχεια να ολοκληρώσουμε την πράσινη μετάβαση", σύμφωνα με όσα είπε κατά την εκδήλωση των αποφοίτων του LSE (LSE Alumni) όπου και βραβεύτηκε στην οικεία του Βρετανού Πρέσβη χθες βράδυ Πέμπτη 21 Οκτωβρίου.
Ο κ. Μυτιληναίος επεσήμανε τα λάθη και τις παραλείψεις της ευρωπαϊκής πολιτικής και των αποφάσεών της, η οποία βιάστηκε να θεσπίσει πολιτικές με προτεραιότητα την πράσινη μετάβαση και την κλιματική αλλαγή χωρίς να λάβει υπόψη της το κόστος για τις κοινωνίες και τις παραγωγικές επιχειρήσεις και πολύ περισσότερο, χωρίς να διαβουλευθεί θεσμικά με τους φορείς τις αλλαγές αυτές
Όπως είπε χαρακτηριστικά," η ενεργειακή κρίση δεν γεννήθηκε όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ουκρανία και δεν θα λήξει όταν τελειώσει ο πόλεμος
Ξεκίνησε όταν η Ευρώπη και ο υπόλοιπος κόσμος αποφάσισε να εγκαταλείψει τη χρήση των ορυκτών καυσίμων, δημιουργώντας αντικίνητρα, όπως περιορισμό του δανεισμού"
O πρόεδρος του ομώνυμου ομίλου αφού έκανε νια εκτενή αναφορά στην προέλευση και την κλιμάκωση της ενεργειακής κρίσης στην Ευρώπη δεν παρέλειψε να τονίσει:
Οι στόχοι για την κλιματική κρίση είναι φιλόδοξοι. Κι είναι επιτακτικό πλέον να κάνουμε κάτι.
Άλλωστε, είμαι από τους πρώτους επιχειρηματίες που έχουν επενδύσει σε αυτή την κατεύθυνση.
Έχουμε σε εξέλιξη ένα τεράστιο πρόγραμμα επενδύσεων, που φτάνει τα 600 εκ. ευρώ, και απλώνεται σε ένα μεγάλος εύρος τέτοιων επενδύσεων, που μειώνουν σημαντικά τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, αναλύοντας το πρόγραμμα του ομίλου.
Και ερχόμενος στην ουσία υπογράμμισε : '' Η Ευρώπη λοιπόν πίεσε για πολιτικές βιωσιμότητας και πράσινης μετάβασης, χωρίς να αξιολογήσει αν μπορούν να τις αντέξουν οι ευρωπαϊκές οικονομίες και κοινωνίες.
Δεν δώσαμε την απαραίτητη σημασία στην ασφάλεια εφοδιασμού και τώρα τόσο η Ευρώπη σε θεσμικό επίπεδο όσο και οι κοινωνίες της είναι σε απόγνωση και κίνδυνο.
Έτσι, αυτή τη στιγμή, απειλείται η ύπαρξη της ευρωπαϊκής βιομηχανίας, μαζί και των θέσεων εργασίας σε αυτή.
Θα ήθελα να σταθώ σε μερικούς μόνο αριθμούς:
Στην Ευρώπη ο ευρωπαϊκός κλάδος των μη σιδηρούχων μετάλλων έχει ετήσιο κύκλο εργασιών άνω των €120 δισ., με πάνω από 47 εκατ. τόνους ετήσιας παραγωγής.
Με 500.000 άμεσους και 3 εκατ. έμμεσους εργαζόμενους.
Τα μέταλλα παρέχουν στην ευρωπαϊκή καινοτομία και σε ένα ευρύ φάσμα άλλων βιομηχανιών, βασικά υλικά για επενδύσεις στην έρευνα και την ανάπτυξη.
Λόγω της ανθεκτικότητάς τους, μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν και να πολλαπλασιάσουν την αξία τους στην ευρωπαϊκή οικονομία.
Αυτή τη στιγμή, η Ευρώπη επαναχρησιμοποιεί: 90% μέταλλα που προέρχονται από κατασκευές κτιρίων, 90% μέταλλα που προέρχονται από τον τομέα των μεταφορών και 60% μέταλλα από ανακυκλωμένες συσκευασίες."
Ανττίστοιχα για την ελληνική πραγματικότητα:
Οι 1000 μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις απασχολούνται στη δραστηριότητα του Αλουμινίου, με πάνω από 30.000 εργαζόμενους.
Είναι ο τρίτος πιο εξαγωγικός κλάδος της ελληνικής οικονομίας, με αξία εξαγωγών περισσότερων από 2 δις ευρώ, αντιπροσωπεύοντας το 5,4% των συνολικών εξαγωγών της χώρς και ο δεύτερος με το καλύτερο θετικό εμπορικό ισοζύγιο, ύψους 820 εκ. ευρώ.
Αντιλαμβάνεται κανείς τη συμβολή αυτού του κλάδου στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, όταν αυτό έκλεισε το 2021 με έλλειμα 10,6 δις ευρώ.
Οι κίνδυνοι για την Ευρώπη
Όπως υπογράμμισε για τους κινδύνους που αναφύονται και απειλούν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα:
'' Δυστυχώς οι διαπιστώσεις αυτές, φοβούμαι αυτονόητες, δεν έγιναν και ίσως ακόμη δεν έχουν γίνει κατανοητές σε στην Ευρώπη.
Και σήμερα εδώ που βρισκόμαστε, με το φυσικό αέριο στα ύψη, στις Βρυξέλες συζητούν πώς θα πρασινίσει η οικονομία!
Επίσης κανείς δεν είπε στους πολίτες το κόστος της κλιματικής αλλαγής και αν τους το έλεγε δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα συμφωνούσαν με το κόστος αυτό.
Και εγώ αλλά πιστεύω και όλοι οι συνάδελφοί μου που έχουμε την ευθύνη της διατήρησης θέσεων εργασίας και της ανάπτυξης, δεν συμφωνούμε.
Εξάλλου δεν ερωτηθήκαμε, σε θεσμικό επίπεδο, κάτι που θεωρώ ότι ήταν αυτονόητη υποχρέωση των αρμόδιων ευρωπαϊκών οργάνων.
Είναι βέβαιο, ότι απαιτείται μια πιο ισορροπημένη και ολιστική προσέγγιση που θα καλύπτει όχι μόνο τις ανάγκες της κοινωνίας και της οικονομίας αλλά και τη διασφάλιση της στρατηγικής αυτονομίας της Ευρώπης.
Η μη έγκαιρη και μη ρεαλιστική αντιμετώπιση τόσο σοβαρών θεμάτων, είχε βέβαια το αρνητικό αποτέλεσμα να βρεθούμε στο σημερινό σημείο, που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, οι εθνικές κυβερνήσεις, τεράστιες εταιρείες αλλά και οι πολίτες έχουν πολύ σοβαρές ζημιές και να αναζητείται Ευρωπαϊκή λύση ενώ τα κράτη μέλη υιοθετούν κάθε είδους διαφορετικά εθνικά μέτρα, θέτοντας σε κίνδυνο τα ίδια τα θεμέλια της εσωτερικής αγοράς ενέργειας.
Όοσν αφορά την Ελλάδα, σημείωσε ότι είμαστε τυχεροί, επειδή η ελληνική κυβέρνηση φρόντισε σύντομα για την δημιουργία του μηχανισμού, που επιβάλλοντας την έκτακτη φορολόγηση στους ηλεκτροπαραγωγούς τροφοδότησε τους λογαριασμούς ρεύματος των πολιτών.
Εμείς, ως εταιρεία, μόνο για τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο, χρηματοδοτήσαμε αυτόν τον μηχανισμό με 50 εκ ευρώ.
Δεν ξέρω βέβαια δημοσιονομικά μέχρι πότε θα είναι εφικτή η λειτουργία αυτού του μηχανισμού, ωστόσο ήταν σημαντική ένεση για τους πολίτες, ώστε να μην δουν τον πραγματικό λογαριασμό που διαφορετικά θα ήταν και 4 και 5 φορές πάνω, συμπλήρωσε.
Η προεδρία της Eurometaux - Στόχος η βιομηχανία να ξαναγίνει πρωταγωνιστής
Αναφέρθηκε στην συνέχεια στην ανάληψη της προεδρίας της Εurometaux επισημαίνοντας τα εξης:
" Από τη σύντομη παραμονή μου στις Βρυξέλλες και τις επαφές που είχα, μου κατέστη σαφές πόσο δυσκίνητη έχει γίνει η Ένωσή μας, που από φορέας αλληλεγγύης έχει καταλήξει πεδίον μόνο συμβιβασμών, κυρίως συμβολικών συμβιβασμών, που δεν έχουν αντίκρισμα στην πραγματική κοινωνία και οικονομία.
Χωρίς να φαίνεται λύση, οι Βρυξέλλες -σε μεγάλο βαθμό- συνεχίζουν να επιδιώκουν ορισμένες πρωτοβουλίες, σαν να ήταν "business as usual".
Δεν έχω σκοπό να γίνω μέρος αυτού του τρόπου προσέγγισης των πραγμάτων. Σκοπεύω να αξιοποιήσω τη θητεία μου ώστε να θέσω τα πράγματα επί τον τύπον των ήλων και να ακουστούν δυναμικά οι θέσεις μας, οι προτάσεις μας, για να κάνουμε και πάλι πρωταγωνιστή την ευρωπαϊκή βιομηχανία.
Στο σημείο που βρισκόμαστε λοιπόν, έχοντας δει αναγκαστικά την πραγματικότητα κατάματα, έχουμε καθήκον να προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε ρεαλιστικά αυτήν την καταστροφική κρίση, να αφυπνισθούμε και να αναλάβουμε δράση. Δεν ήθελα να ακουστώ δυσάρεστος ή απαισιόδοξος. Είμαι πεπεισμένος ωστόσο, ότι επειδή η ενεργειακή κρίση θα είναι για καιρό εδώ, πρέπει να είμαστε άμεσοι και αποτελεσματικοί, για να περιορίσουμε τις επιπτώσεις της, προς όφελος των ανθρώπων, των κοινωνιών και των οικονομιών τους.
Αναφερόμενος στην Μεγάλη Βρετανία επίσης, σημείωσε ότι δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης, αλλά είναι βασικός παράγων της ευρύτερης ευρωπαϊκής οικογένειας.
Οι δεσμοί παραμένουν, οι οικονομικές κι εμπορικές συναλλαγές παραμένουν, η συνεργασία και οι επενδύσεις επίσης.
www.worldenergynews.gr
