Πρόταση για κίνητρα σε παραγωγούς ΑΠΕ ώστε να συνάπτουν μακροχρόνιες συμβάσεις
Πρόκειται για ένα μείζον ζήτημα επιβίωσης των βιομηχανιών που τροφοδοτούνται στην Υψηλή Τάση, οι οποίες επί του παρόντος διαθέτουν τριετή συμβόλαια προμήθειας ενέργειας από τη ΔΕΗ, σε σταθερές τιμές που ανταποκρίνονται στο προφίλ της κατανάλωσης τους.
Ωστόσο τα συμβόλαια αυτά λήγουν στο τέλος του έτους και οι μεγάλες βιομηχανίες της χώρας βρίσκονται αντιμέτωπες με τον κίνδυνο να πληρώνουν τις τεράστιες ποσότητες ενέργειας που καταναλώνουν, σε τιμές αγοράς κάτι το οποίο όχι μόνο θα επιβάρυνε την ανταγωνιστικότητα τους έναντι των αντίστοιχων βιομηχανιών της Ευρώπης αλλά θα έθετε θέμα επιβίωσης τους.
Πρέπει να σημειωθεί ότι τα μακροχρόνια διμερή συμβόλαια μεταξύ των βιομηχανιών με μονάδες ΑΠΕ, πέραν της σημασίας που έχουν για την επιβίωση των παραγωγικών επιχειρήσεων λόγω των ανταγωνιστικών τιμών ενέργειας που μπορούν να προσφέρουν σε βάθος χρόνου, παράλληλα εξασφαλίζουν τη χρηματοδότηση των έργων ΑΠΕ, συμβάλλοντας στη μετάβαση προς ένα περισσότερο «πράσινο» και ανεξάρτητο ενεργειακό σύστημα.
Άλλωστε ότι ο νέος Ευρωπαϊκός Κανονισμός που εγκρίθηκε πρόσφατα από το Συμβούλιο Υπουργών Ενέργειας, αναφέρει στο προοόμιό του, ότι οι διμερείς συμβάσεις, οι οποίες επιφέρουν στους παραγωγούς έσοδα που δεν υπερβαίνουν το πλαφόν που τους έχει επιβληθεί, θα πρέπει να εξαιρούνται από την επιβολή του πλαφόν.
Εξαιρούνται οι ΑΠΕ
Μάλιστα στο κυρίως κείμενο του Κανονισμού και συγκεκριμένα στην παράγραφο 30 σημειώνονται τα εξής:
«Στο βαθμό που οι υφιστάμενες ή μελλοντικές συμβατικές υποχρεώσεις, όπως οι συμφωνίες αγοράς ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές και άλλοι τύποι συμφωνιών αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, ή προθεσμιακές αντισταθμίσεις, οδηγούν σε έσοδα της αγοράς από την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας μέχρι το επίπεδο του ανώτατου ορίου των εσόδων της αγοράς, τα έσοδα αυτά δεν θα πρέπει να επηρεάζονται από τον παρόντα κανονισμό. Το μέτρο που εισάγει ανώτατο όριο στα έσοδα της αγοράς δεν θα πρέπει επομένως να αποτρέπει τους συμμετέχοντες στην αγορά από την ανάληψη τέτοιων συμβατικών υποχρεώσεων».
Όπως υποστηρίζει η βιομηχανία στην περίπτωση των διμερών συμβάσεων, τα έσοδα του παραγωγού ταυτίζονται με τη συμβατική τιμή που έχει συμφωνηθεί με τον αγοραστή, η οποία κατά κανόνα είναι σταθερή, με αποτέλεσμα να μην προκύπτουν έσοδα, άνω του πλαφόν.
Με βάση αυτά τα δεδομένα η ελληνική βιομηχανία θέτει επιτακτικά το ζήτημα του ενεργειακού κόστους και της απελευθέρωσης των διμερών συμβολαίων από την υποχρέωση του πλαφόν που θεσπίστηκε τον περασμένο Ιούλιο, ενώ τονίζει ότι αποτελεί στρέβλωση της ελληνικής αγοράς η υποχρέωση όλων των παραγωγών να πωλούν και να εκκαθαρίζουν την ενέργεια που παράγουν μέσα από το χρηματιστήριο ενέργειας. Κάτι το οποίο δεν συμβαίνει στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης.
Κίνδυνος για τον ηλεκτρικο χώρο
Πέρα όμως από το ζήτημα του πλαφόν η βιομηχανία που θεωρεί ότι η μόνη λύση για την εξασφάλιση χαμηλότερων τιμών ενέργειας στην παρούσα φάση της ενεργειακής κρίσης, είναι τα «πράσινα» PPAs θέτει και μια σειρά ζητημάτων που σχετίζονται με τη διαδικασία υλοποίησης των έργων ΑΠΕ.
Συγκεκριμένα οι ενεργοβόρες βιομηχανίες θεωρούν ότι πρέπει να θεσπιστούν κίνητρα για τους παραγωγούς ΑΠΕ ώστε να συνάπτουν μακροχρόνιες συμβάσεις, για ένα μέρος τουλάχιστον της παραγωγής τους, με επιλέξιμους βιομηχανικούς κλάδους.
Αντί αυτού όμως, με υπουργική απόφαση που υπεγράφη τον Αύγουστο τα μεγάλα έργα ΑΠΕ απέκτησαν προτεραιότητα στη δέσμευση ηλεκτρικού χώρου περίπου 8.000 MW (κατηγορία Α), ενώ αντίθετα τα έργα ΑΠΕ που θα υπογράψουν συμβάσεις με βιομηχανίες (κατηγορία Β), διατέθηκε ηλεκτρικός χώρος μόνο 1.500 MW.
Αυτό σημαίνει ότι οι αιτήσεις των έργων που θα συνάψουν PPAs με μεγάλους καταναλωτές για να λάβουν όρους σύνδεσης θα πρέπει να περιμένουν να ολοκληρωθεί η εξέταση όλων των αιτήσεων της πρώτης κατηγορίας και το αίτημα τους να ικανοποιηθεί εφόσον απομείνει διαθέσιμος ηλεκτρικός χώρος.
www.worldenergynews.gr
