Η ηλεκτρική ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές έχει αυξηθεί με εκπληκτικό ρυθμό τις τελευταίες δύο δεκαετίες και έχει ακόμη πολύ δρόμο να διανύσει.
Δύο βασικά ευρήματα από την ετήσια αποτίμηση της BP Plc σχετικά με τις παγκόσμιες στατιστικές ενέργειας είναι ότι η ηλεκτρική ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές έχει αυξηθεί με εκπληκτικό ρυθμό τις τελευταίες δύο δεκαετίες και έχει ακόμη πολύ δρόμο να διανύσει.
Η ηλιακή και η αιολική έχουν επεκταθεί σημαντικά και πλέον αποτελούν περισσότερο από το 10% της παγκόσμιας ηλεκτρικής ενέργειας.
Αυτό σημαίνει επίσης ότι αυτές οι δύο τεχνολογίες πρέπει να κλιμακώσουν το μερίδιο αγοράς με διάφορους παράγοντες - καθώς το σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας στο σύνολό του αναπτύσσεται επίσης - προκειμένου να απελευθερωθεί ουσιαστικά η ενέργεια από άνθρακα.
Από τα δύο, η ηλιακή είναι η μικρότερη συμβολή, αλλά με τον ταχύτερο ρυθμό ανάπτυξης.
Και τι ρυθμός ανάπτυξης είναι!
Από το 2007, οι ετήσιες εγκαταστάσεις παραγωγής ενέργειας από φωτοβολταϊκά έχουν αυξηθεί από 22 γιγαβάτ σε περίπου 240 γιγαβάτ που αναμένονται φέτος.
Αυτό είναι ένα σύνθετο ποσοστό 34,5%, που σημαίνει ότι χρειάζονται μόλις περισσότερα από δύο χρόνια για να διπλασιαστούν οι ετήσιες εγκαταστάσεις, κατά μέσο όρο.
Η ιστορική ανάπτυξη ωχριά σε σύγκριση με τις προβλεπόμενες ηλιακές εγκαταστάσεις στο σενάριο του Bloomberg NEF με την μεγαλύτερη ένταση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για απαλλαγή από τον άνθρακα.
Σε αυτό το σενάριο, οι ηλιακές εγκαταστάσεις θα κορυφωθούν περισσότερο από τέσσερις φορές υψηλότερα από ό,τι είναι σήμερα, με περισσότερο από ένα τεραβάτ το χρόνο (περίπου το ένα όγδοο της δυναμικότητας παραγωγής του παγκόσμιου συστήματος ηλεκτρικής ενέργειας σήμερα).
Ο ρυθμός των εγκαταστάσεων θα επιβραδυνθεί μέχρι τα μέσα του αιώνα, αλλά εξακολουθεί να είναι υπερδιπλάσιος από ό,τι αναμένει το BloombergNEF το 2022.
Αυτό φαίνεται τρομακτικό - αλλά είναι πραγματικά;
Ο σύνθετος ρυθμός ανάπτυξης που απαιτείται για την επίτευξη της απόλυτης αιχμής στις ετήσιες εγκαταστάσεις το 2033 είναι 15,5%, λιγότερο από το ήμισυ του πραγματικού ρυθμού τα τελευταία 15 χρόνια.
Για να το θέσω αλλιώς: Η επίτευξη αυτού του στόχου ετήσιας εγκατάστασης θα απαιτούσε μείωση του ρυθμού ανάπτυξης της ηλιακής ενέργειας κατά το ήμισυ.
Αυτό μπορεί να φαίνεται αντίθετο - το να κάνεις πολύ περισσότερα απαιτεί περισσότερη προσπάθεια - αλλά στην πραγματικότητα απαιτεί πιο αργό ρυθμό ανάπτυξης.
Παράγοντες
Η κατανόηση ότι απαιτείται βραδύτερος ρυθμός ανάπτυξης καθιστά επίσης το έργο λιγότερο αποθαρρυντικό, επειδή μας επιτρέπει να κάνουμε παρέκταση από τους βασικούς παράγοντες που θα μπορούσαν να καθορίσουν την πραγματική ηλιακή ανάπτυξη.
Ο πρώτος παράγοντας είναι το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από την εγκατεστημένη ηλιακή ενέργεια.
Έχει ανέβει το προηγούμενο έτος, χάρη στις τιμές των εμπορευμάτων και τον γενικό πληθωρισμό.
Παρόλο που το κόστος της ηλιακής ενέργειας έχει αυξηθεί, η ηλιακή ενέργεια εξακολουθεί να είναι χαμηλότερο από την ενέργεια που λειτουργεί με άνθρακα ή φυσικό αέριο.
Και με τις τιμές των καυσίμων να αυξάνονται, το χάσμα μεταξύ της χαμηλού κόστους αιολικής και ηλιακής ενέργειας, και της ενέργειας με καύση άνθρακα και αερίου, διευρύνεται.
Η διαθεσιμότητα γης είναι ένας άλλος παράγοντας ελέγχου, φυσικά.
Τούτου λεχθέντος, οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να εγκαταστήσουν από μόνες τους περισσότερα από 450 γιγαβάτ ηλιακής ενέργειας για οικίες.
Και όπως σημειώνει τακτικά η Jenny Chase του BloombergNEF, η γη που καταλαμβάνουν τα γήπεδα γκολφ των ΗΠΑ θα μπορούσε επίσης να φιλοξενήσει 370 γιγαβάτ.
Ο μεγαλύτερος παράγοντας ελέγχου βραχυπρόθεσμα είναι πιθανώς η μεταποίηση.
Ωστόσο, μπορεί να μην είναι ακριβώς εκεί που νομίζετε.
Οι μεγαλύτερες εταιρείες που συναρμολογούν ηλιακά πάνελ έχουν πλέον χωρητικότητα 50 γιγαβάτ η καθεμία και σχεδιάζουν να επεκταθούν περαιτέρω φέτος.
Κάθε νέο εργοστάσιο συναρμολόγησης είναι μεγαλύτερο και πιο εξελιγμένο από το προηγούμενο και οι εταιρείες αντικαθιστούν τακτικά εργοστάσια ηλικίας μικρότερης της δεκαετίας υπέρ μεγαλύτερης αυτοματοποίησης και μεγαλύτερης κλίμακας προκειμένου να παραμείνουν ανταγωνιστικές.
Η συναρμολόγηση δεν είναι πιθανό να αποτελέσει περιορισμό για την ηλιακή βιομηχανία στο μέλλον.
Είναι η παραγωγή πολυπυριτίου, του ημιαγωγού υλικού που χρησιμοποιείται για περισσότερο από το 90% των μονάδων παγκοσμίως σήμερα, το οποίο είναι ο μεγαλύτερος παράγοντας ελέγχου. Ενώ υπάρχουν εκατοντάδες εγκαταστάσεις συναρμολόγησης φωτοβολταϊκών μονάδων, υπάρχουν μόνο μερικές δεκάδες μονάδες παραγωγής πολυπυριτίου.
Αυτά τα εργοστάσια είναι ακριβά στην κατασκευή τους και είναι επίσης πολύ εκτεθειμένα στο ενεργειακό κόστος.
Ακόμα κι εκεί, όμως, η σημερινή ισχύς είναι επαρκής για περισσότερα από 300 gigawatts κατασκευής μονάδων.
Και από τον Μάιο, υπάρχει σχεδόν διπλάσια παραγωγική ικανότητα που έχει ανακοινωθεί ή βρίσκεται υπό κατασκευή.
Εάν υλοποιηθεί όλη αυτή η χωρητικότητα (το οποίο είναι λίγο «αν», δεδομένου του πόσο είναι), θα προσθέσει επιπλέον 600 γιγαβάτ ετήσιας παραγωγικής ικανότητας πολυπυριτίου.
Αυτό δεν απέχει πολύ από τα περισσότερα από 1.100 γιγαβάτ ετήσιων εγκαταστάσεων που σχεδιάζει το BloombergNEF, στο πιο επιθετικό σενάριο, για το 2033.
Ρωτήστε οποιονδήποτε μοντελιστή μακροπρόθεσμης ενέργειας ή τεχνολογίας για την κατάσταση του μυαλού του όταν κοιτάζει έξω για αρκετές δεκαετίες, και πιθανότατα θα σας πουν ότι εναλλάσσεται μεταξύ φαντασίας και δυσπιστίας.
Η φαντασία είναι συχνά απλώς μια παρέκταση της τάσης.
Η δυσπιστία είναι ένα προσεκτικό μυαλό που λέει σχεδόν πάντα «δεν υπάρχει τρόπος να κρατήσει αυτή η τάση».
Τα μαθηματικά της Solar για το 2050 μπορεί να φαίνονται ευφάνταστα, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι.
Όπως πάει η φαντασία, είναι αρκετά συντηρητικό.
Ως επί το πλείστον προκύπτει παρέκταση από τη σημερινή πραγματικότητα, ενώ επιτρέπει στην ανάπτυξη να επιβραδυνθεί, όχι να αυξηθεί.
Η Solar, λοιπόν, είναι μια περίπτωση όπου η δυσπιστία του μοντελιστή δεν είναι να επιτρέπει πιο επιθετικά σενάρια.
Είναι περίπου το αντίθετο: Αναγνωρίζοντας ότι ένας πολύ πιο αργός ρυθμός επέκτασης μπορεί να φτάσει στα μέσα του αιώνα.
www.worldenergynews.gr
Η ηλιακή και η αιολική έχουν επεκταθεί σημαντικά και πλέον αποτελούν περισσότερο από το 10% της παγκόσμιας ηλεκτρικής ενέργειας.
Αυτό σημαίνει επίσης ότι αυτές οι δύο τεχνολογίες πρέπει να κλιμακώσουν το μερίδιο αγοράς με διάφορους παράγοντες - καθώς το σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας στο σύνολό του αναπτύσσεται επίσης - προκειμένου να απελευθερωθεί ουσιαστικά η ενέργεια από άνθρακα.
Από τα δύο, η ηλιακή είναι η μικρότερη συμβολή, αλλά με τον ταχύτερο ρυθμό ανάπτυξης.
Και τι ρυθμός ανάπτυξης είναι!
Από το 2007, οι ετήσιες εγκαταστάσεις παραγωγής ενέργειας από φωτοβολταϊκά έχουν αυξηθεί από 22 γιγαβάτ σε περίπου 240 γιγαβάτ που αναμένονται φέτος.
Αυτό είναι ένα σύνθετο ποσοστό 34,5%, που σημαίνει ότι χρειάζονται μόλις περισσότερα από δύο χρόνια για να διπλασιαστούν οι ετήσιες εγκαταστάσεις, κατά μέσο όρο.
Η ιστορική ανάπτυξη ωχριά σε σύγκριση με τις προβλεπόμενες ηλιακές εγκαταστάσεις στο σενάριο του Bloomberg NEF με την μεγαλύτερη ένταση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για απαλλαγή από τον άνθρακα.
Σε αυτό το σενάριο, οι ηλιακές εγκαταστάσεις θα κορυφωθούν περισσότερο από τέσσερις φορές υψηλότερα από ό,τι είναι σήμερα, με περισσότερο από ένα τεραβάτ το χρόνο (περίπου το ένα όγδοο της δυναμικότητας παραγωγής του παγκόσμιου συστήματος ηλεκτρικής ενέργειας σήμερα).
Ο ρυθμός των εγκαταστάσεων θα επιβραδυνθεί μέχρι τα μέσα του αιώνα, αλλά εξακολουθεί να είναι υπερδιπλάσιος από ό,τι αναμένει το BloombergNEF το 2022.
Αυτό φαίνεται τρομακτικό - αλλά είναι πραγματικά;
Ο σύνθετος ρυθμός ανάπτυξης που απαιτείται για την επίτευξη της απόλυτης αιχμής στις ετήσιες εγκαταστάσεις το 2033 είναι 15,5%, λιγότερο από το ήμισυ του πραγματικού ρυθμού τα τελευταία 15 χρόνια.
Για να το θέσω αλλιώς: Η επίτευξη αυτού του στόχου ετήσιας εγκατάστασης θα απαιτούσε μείωση του ρυθμού ανάπτυξης της ηλιακής ενέργειας κατά το ήμισυ.
Αυτό μπορεί να φαίνεται αντίθετο - το να κάνεις πολύ περισσότερα απαιτεί περισσότερη προσπάθεια - αλλά στην πραγματικότητα απαιτεί πιο αργό ρυθμό ανάπτυξης.
Παράγοντες
Η κατανόηση ότι απαιτείται βραδύτερος ρυθμός ανάπτυξης καθιστά επίσης το έργο λιγότερο αποθαρρυντικό, επειδή μας επιτρέπει να κάνουμε παρέκταση από τους βασικούς παράγοντες που θα μπορούσαν να καθορίσουν την πραγματική ηλιακή ανάπτυξη.
Ο πρώτος παράγοντας είναι το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από την εγκατεστημένη ηλιακή ενέργεια.
Έχει ανέβει το προηγούμενο έτος, χάρη στις τιμές των εμπορευμάτων και τον γενικό πληθωρισμό.
Παρόλο που το κόστος της ηλιακής ενέργειας έχει αυξηθεί, η ηλιακή ενέργεια εξακολουθεί να είναι χαμηλότερο από την ενέργεια που λειτουργεί με άνθρακα ή φυσικό αέριο.
Και με τις τιμές των καυσίμων να αυξάνονται, το χάσμα μεταξύ της χαμηλού κόστους αιολικής και ηλιακής ενέργειας, και της ενέργειας με καύση άνθρακα και αερίου, διευρύνεται.
Η διαθεσιμότητα γης είναι ένας άλλος παράγοντας ελέγχου, φυσικά.
Τούτου λεχθέντος, οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να εγκαταστήσουν από μόνες τους περισσότερα από 450 γιγαβάτ ηλιακής ενέργειας για οικίες.
Και όπως σημειώνει τακτικά η Jenny Chase του BloombergNEF, η γη που καταλαμβάνουν τα γήπεδα γκολφ των ΗΠΑ θα μπορούσε επίσης να φιλοξενήσει 370 γιγαβάτ.
Ο μεγαλύτερος παράγοντας ελέγχου βραχυπρόθεσμα είναι πιθανώς η μεταποίηση.
Ωστόσο, μπορεί να μην είναι ακριβώς εκεί που νομίζετε.
Οι μεγαλύτερες εταιρείες που συναρμολογούν ηλιακά πάνελ έχουν πλέον χωρητικότητα 50 γιγαβάτ η καθεμία και σχεδιάζουν να επεκταθούν περαιτέρω φέτος.
Κάθε νέο εργοστάσιο συναρμολόγησης είναι μεγαλύτερο και πιο εξελιγμένο από το προηγούμενο και οι εταιρείες αντικαθιστούν τακτικά εργοστάσια ηλικίας μικρότερης της δεκαετίας υπέρ μεγαλύτερης αυτοματοποίησης και μεγαλύτερης κλίμακας προκειμένου να παραμείνουν ανταγωνιστικές.
Η συναρμολόγηση δεν είναι πιθανό να αποτελέσει περιορισμό για την ηλιακή βιομηχανία στο μέλλον.
Είναι η παραγωγή πολυπυριτίου, του ημιαγωγού υλικού που χρησιμοποιείται για περισσότερο από το 90% των μονάδων παγκοσμίως σήμερα, το οποίο είναι ο μεγαλύτερος παράγοντας ελέγχου. Ενώ υπάρχουν εκατοντάδες εγκαταστάσεις συναρμολόγησης φωτοβολταϊκών μονάδων, υπάρχουν μόνο μερικές δεκάδες μονάδες παραγωγής πολυπυριτίου.
Αυτά τα εργοστάσια είναι ακριβά στην κατασκευή τους και είναι επίσης πολύ εκτεθειμένα στο ενεργειακό κόστος.
Ακόμα κι εκεί, όμως, η σημερινή ισχύς είναι επαρκής για περισσότερα από 300 gigawatts κατασκευής μονάδων.
Και από τον Μάιο, υπάρχει σχεδόν διπλάσια παραγωγική ικανότητα που έχει ανακοινωθεί ή βρίσκεται υπό κατασκευή.
Εάν υλοποιηθεί όλη αυτή η χωρητικότητα (το οποίο είναι λίγο «αν», δεδομένου του πόσο είναι), θα προσθέσει επιπλέον 600 γιγαβάτ ετήσιας παραγωγικής ικανότητας πολυπυριτίου.
Αυτό δεν απέχει πολύ από τα περισσότερα από 1.100 γιγαβάτ ετήσιων εγκαταστάσεων που σχεδιάζει το BloombergNEF, στο πιο επιθετικό σενάριο, για το 2033.
Ρωτήστε οποιονδήποτε μοντελιστή μακροπρόθεσμης ενέργειας ή τεχνολογίας για την κατάσταση του μυαλού του όταν κοιτάζει έξω για αρκετές δεκαετίες, και πιθανότατα θα σας πουν ότι εναλλάσσεται μεταξύ φαντασίας και δυσπιστίας.
Η φαντασία είναι συχνά απλώς μια παρέκταση της τάσης.
Η δυσπιστία είναι ένα προσεκτικό μυαλό που λέει σχεδόν πάντα «δεν υπάρχει τρόπος να κρατήσει αυτή η τάση».
Τα μαθηματικά της Solar για το 2050 μπορεί να φαίνονται ευφάνταστα, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι.
Όπως πάει η φαντασία, είναι αρκετά συντηρητικό.
Ως επί το πλείστον προκύπτει παρέκταση από τη σημερινή πραγματικότητα, ενώ επιτρέπει στην ανάπτυξη να επιβραδυνθεί, όχι να αυξηθεί.
Η Solar, λοιπόν, είναι μια περίπτωση όπου η δυσπιστία του μοντελιστή δεν είναι να επιτρέπει πιο επιθετικά σενάρια.
Είναι περίπου το αντίθετο: Αναγνωρίζοντας ότι ένας πολύ πιο αργός ρυθμός επέκτασης μπορεί να φτάσει στα μέσα του αιώνα.
www.worldenergynews.gr
