Το ζήτημα της παραγωγής φθηνού πράσινου υδρογόνου είναι ένα στοίχημα για πολλά κράτη του κόσμου.
Ποια κράτη ωστόσο θα είναι σε θέση να παράγουν το φθηνότερο πράσινο υδρογόνο μακροπρόθεσμα;
Η Κολομβία και το Μαρόκο είναι οι εμφανίσεις έκπληξη στην κορυφαία πεντάδα της μελέτης της Διεθνούς Υπηρεσίας Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (Irena)
Η Κίνα θα είναι το φθηνότερο μέρος για την παραγωγή πράσινου υδρογόνου μακροπρόθεσμα, ακολουθούμενη από τη Χιλή, το Μαρόκο, την Κολομβία και την Αυστραλία, σε ένα «αισιόδοξο» σενάριο, σύμφωνα με ανάλυση της Irena.
Οι Κινέζοι παραγωγοί θα μπορούσαν να παραδίδουν πράσινο υδρογόνο με σχεδόν μηδενικό κόστος (LCOH) λίγο πάνω από 0,65 δολάρια ανά κιλό έως το 2050, με τη Χιλή να την ακολουθεί οριακά.
Η Ελλάδα δεν αναφέρεται ενώ η Τουρκία είναι στην 27η θέση.
Ακόμη και στο πιο απαισιόδοξο σενάριο κόστους, η Κίνα θα παράγει πράσινο H2 με LCOH περίπου 1,10 δολάρια/κιλό μέχρι τα μέσα του αιώνα, με την Κολομβία περίπου 1,15 δολάρια/kg και την Αυστραλία και τη Χιλή περίπου 1,20 δολάρια/kg.
Οι ΗΠΑ και η Σαουδική Αραβία, συγκριτικά, θα είναι σε θέση να επιτύχουν χαμηλό κόστος περίπου 0,75-0,80 δολάρια ανά κιλό στο αισιόδοξο σενάριο, με το κόστος της Σαουδικής Αραβίας να αυξάνεται σημαντικά υψηλότερο από εκείνο των ΗΠΑ σε ένα απαισιόδοξο σενάριο, λόγω των περιορισμών του νερού.
Αυτό το ζήτημα επηρεάζει επίσης το Μαρόκο, το οποίο σύμφωνα με το πιο αισιόδοξο σενάριο κόστους της Irena, έχει τη δυνατότητα να παράγει υδρογόνο με ισοπεδωμένο κόστος συγκρίσιμο με την κινεζική παραγωγή.
Ωστόσο, ο οργανισμός προειδοποιεί για ένα σημαντικό επίπεδο αβεβαιότητας σχετικά με την πρόσβαση του Μαρόκου στο νερό, περιορίζοντας ενδεχομένως την παραγωγή κατά 63%.
Αλλά σε περίπτωση που οι παραγωγοί σε περιοχές με περιορισμένο νερό μπορούν να προμηθεύονται νερό, το κόστος αφαλάτωσης θα προσθέσει μόλις 4% στο κόστος.
Στο απαισιόδοξο σενάριο της Irena, ο Καναδάς μπαίνει κρυφά στην πρώτη πεντάδα, μπροστά από το Μαρόκο.
Η Ουκρανία εκτός νυμφώνος
Είναι σημαντικό ότι πολλά μέρη του κόσμου θα παράγουν πράσινο υδρογόνο κάτω από 1 δολάριο ανά κιλό έως το 2050 στο αισιόδοξο σενάριο, αναφέρει η Irena, με εξαίρεση τη Νοτιοανατολική Ασία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, την Αργεντινή, την Ιαπωνία, την Κορέα και τη Βόρεια Ευρώπη, μεταξύ άλλων.
Η Ουκρανία θα χάσει το πλεονέκτημα, ένα συμπέρασμα που θα μπορούσε να έχει πιθανές συνέπειες για τη φιλοδοξία της ΕΕ να δημιουργήσει έναν «διάδρομο υδρογόνου» από την Ουκρανία.
Ωστόσο, ορισμένα μεμονωμένα έθνη που έχουν μπει στον ανταγωνισμό παραγωγής υδρογόνου για να γίνουν πράσινες οικονομίες υδρογόνου -ιδιαίτερα στην υποσαχάρια Αφρική- δεν συμπεριλήφθηκαν ως μεμονωμένα κράτη στην ανάλυση Irena, αλλοιώνοντας τα αποτελέσματα.
Το κόστος για το πράσινο H2 που παράγεται στην υποσαχάρια Αφρική θα κυμαίνεται από 1-1,50 δολάριο/κιλό και στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική 1 δολάριο/κιλό έως περίπου 1,80 δολάρια/κιλό, ανέφερε ο οργανισμός.
Αλλά η Αίγυπτος, η οποία είναι αυτή τη στιγμή ο μεγαλύτερος καταναλωτής υδρογόνου στην Αφρική, θα μπορούσε να παράγει πράσινο υδρογόνο με τιμή κάτω από 1 δολάριο/kg όταν συμπεριληφθεί στις μετρήσεις μόνη της.
Και η Ναμίμπια, η οποία διαφημίζει το δυναμικό της για εξαγωγές υδρογόνου στους Ευρωπαίους στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός, είναι πιθανό να είναι σχετικά ακριβή σε σύγκριση με άλλες αφρικανικές χώρες, με κόστος 1,20-1,90 δολάρια/κιλό — αν και αυτό θα μπορούσε να σχετίζεται με τη σήμανση Irena μεγάλο μέρος της χώρας ως «μη επιλέξιμο» λόγω υδάτινων και άλλων περιορισμών — παρά το γεγονός ότι επισημαίνεται το σχετικά χαμηλό κόστος αφαλάτωσης. Στην πραγματικότητα, μόνο 25 χώρες συνολικά αναλύθηκαν, με τις υπόλοιπες να συγκεντρώνονται σε περιφερειακές ή ηπειρωτικές καταχωρίσεις.
Η παρουσία της Κολομβίας τόσο ψηλά σε αυτήν την ανάλυση αποτελεί έκπληξη.
Η δυναμική της χώρας ως προμηθευτής πράσινου υδρογόνου έχει συχνά επισκιαστεί από τους ανταγωνιστές της – μια κατάσταση που ο Πρόεδρος Iván Duque Márquez και ο υπουργός Ενέργειας Diego Mesa Puyo προσπάθησαν να διορθώσουν αυτόν τον μήνα, μιλώντας στην εναρκτήρια διάσκεψη GH2 Global Green Hydrogen στη Βαρκελώνη.
Η χώρα στοχεύει 3 GW αποκλειστικής χωρητικότητας ηλεκτρολύτη έως το 2030, έχοντας αυξήσει την ηλιακή και αιολική της δυναμικότητα 100 φορές σε περίπου 2,8 GW τα τελευταία δύο χρόνια.
Ο Puyo είπε στους αντιπροσώπους στη Βαρκελώνη ότι η Κολομβία πιστεύει ότι οι τοπικοί παραγωγοί πράσινου H2 μπορούν να πουλήσουν σε εγχώριους παραγωγούς σε τιμές 1,70 δολάρια/kg έως το 2029, λόγω των ταχυτήτων του ανέμου στην ανοικτή θάλασσα της Κολομβίας —που ισχυρίστηκε ότι φτάνουν τα 13 μέτρα ανά δευτερόλεπτο— και της χαμηλής ηλεκτρικής ενέργειας τιμές.
Η Κολομβία έκλεισε μια δημοπρασία για χερσαία αιολική και ηλιακή ενέργεια το 2019 με τιμή κάτω των 30 δολάρια/MWh, είπε ο Puyo, προσθέτοντας ότι η χώρα στηρίζεται επίσης σε φορολογικά κίνητρα που βασίζονται σε επενδύσεις για να φέρει μετρητά στον τομέα του υδρογόνου της χώρας.
«Μπορεί επίσης να εξαρτηθεί από το τι θα συμβεί με τον φόρο άνθρακα», πρόσθεσε.
«Έχουμε πολύ μικρή τιμή στον φόρο άνθρακα αυτή τη στιγμή, η οποία πρόκειται να αυξηθεί τα επόμενα δύο χρόνια, και αυτό σίγουρα θα κάνει το πράσινο υδρογόνο πολύ ανταγωνιστικό».
Η πλήρης λίστα της Irena για την χαμηλού κόστους παραγωγή πράσινου υδρογόνου, LCOH το 2050 (το αισιόδοξο σενάριο) έχει ως εξής:
1) Κίνα
2) Χιλή
3) Μαρόκο
4) Κολομβία
5) Αυστραλία
6) Μεξικό
7) Ωκεανία
8) Ινδία
9) ΗΠΑ
10) Σαουδική Αραβία
11) Ισπανία
12) Λατινική Αμερική
13) Καναδάς
14) Πορτογαλία
15) Νότια Αφρική
16) Ευρώπη
17) Ασία (υπόλοιπο)
18) Ινδονησία
19) Ιταλία
20) Βραζιλία
21) Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική
22) Υποσαχάρια Αφρική
23) Γαλλία
24) Νοτιοανατολική Ασία
25) ΗΒ
26) Γερμανία
27) Τουρκία
28) Ρωσία
29) Αργεντινή
30) Υπόλοιπη Ευρώπη
31) Ουκρανία
32) Ιαπωνία
33) Νότια Κορέα
www.worldenergynews.gr
