Σοφή αποδείχτηκε η προ δύο ετών αναφορά του Martin Weitzman στην κλιματική αλλαγή και στο γεγονός ότι η οικονομική ανάπτυξη θα ερχόταν αντιμέτωπη με έναν νέο περιορισμό υπό τη μορφή προϋπολογισμού άνθρακα (carbon budget), η υπέρβασή του οποίου θα είχε ως αποτέλεσμα την ανεπιθύμητη αύξηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Σύμφωνα με τα όσα αναμεταδίδει το Bloomberg, η κλιματική αλλαγή ήταν μια σοβαρή ανησυχία, καθώς ήταν αδύνατος ο υπολογισμός της ποσοτικοποίησης των γνωστών και άγνωστων παρενεργειών της. Oι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα έπρεπε να προσπαθήσουν να βρουν μία ισορροπία μεταξύ μίας περισσότερο αποδοτικής οικονομικής πολιτικής βραχυπρόθεσμα και των επιπτώσεων της υπερθέρμανσης του πλανήτη μακροπρόθεσμα.
Οι ανησυχίες
Ο ίδιος ο Weitzman ανησυχούσε πολύ για το παρόν, για ακραία καιρικά φαινόμενα και τις επιπτώσεις τους. Όπως υποστήριξε, η μείωση του άνθρακα ήταν πολύτιμη, όχι μόνο επειδή μείωσε τις παγκόσμιες μέσες θερμοκρασίες, αλλά κυρίως επειδή μείωσε την πιθανότητα καταστροφικών γεγονότων.
Τα μαθηματικά, ωστόσο, δεν υποστήριξαν τη διαίσθησή του. Το έργο της σύνδεσης μεμονωμένων ακραίων καιρικών φαινομένων με την κλιματική αλλαγή, ήταν σχετικά νέο δεδομένο της εποχής. Τέτοια βέβαια γεγονότα ήταν απλά πολύ σπάνια για να εξαχθούν οριστικά συμπεράσματα.
Η νέα προσοχή
Ο Weitzman αντ 'αυτού επικεντρώθηκε σε πιο βασικά σημεία. Έδωσε προσοχή στη σχέση μεταξύ των συγκεντρώσεων CO₂ στην ατμόσφαιρα και των τελικών μέσων παγκόσμιων θερμοκρασιών. Έδειξε με μαθηματικό τρόπο πόσο σημαντικό ήταν να εξετάσουμε το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα της ανεξέλεγκτης κλιματικής αλλαγής.
Το συμπέρασμα της συζήτησης ήταν ότι ο περιορισμός της κλιματικής αλλαγής είναι μείζονος σημασίας, αλλά, απαιτεί ένα προκαταβολικό κόστος το οποίο, έστω για λίγο, θα έχει ως αποτέλεσμα χαμηλότερα ποσοστά οικονομικής μεγέθυνσης.
Το συμπέρασμα αυτό, ωστόσο, έρχεται σε αντίθεση με την πρώτη πρόταση «κλειδί» του συμπεράσματος του Stern στην πρόσφατη αναφορά του για την επερχόμενη Σύνοδο G7 στο Ηνωμένο Βασίλειο, ότι δηλαδή, «Η μετάβαση σε μηδενικές εκπομπές και σε έναν κόσμο ανθεκτικό στην κλιματική αλλαγή προσφέρει τεράστιες οικονομικές, επιχειρηματικές και εμπορικές ευκαιρίες στην εποχή μας», Αυτό αποτελεί ένα αισιόδοξο και εμψυχωτικό αφήγημα για την «πράσινη αλλαγή», καθώς δεν αναφέρεται σε κόστη και βάρη που θα πρέπει να επωμιστούν τα κράτη.
Πολλές χώρες αναπτύσσουν ήδη πράσινες τεχνολογίες, αλλά η συνεχής καινοτομία εξαρτάται καθοριστικά από όλο και ισχυρότερα πολιτικά κίνητρα. Η Συμφωνία του Παρισιού που βασίζεται σε εθνικά καθορισμένες συνεισφορές με ενισχυτικά αποτελέσματα κλίμακας φαίνεται εφαρμόσιμη, εάν περιλαμβάνει ισχυρές πολιτικές δεσμεύσεις. Συνεπώς, περαιτέρω πολιτικές, οι οποίες θα ενθαρρύνουν τις πράσινες τεχνολογίες καθίστανται αναγκαίες.
www.worldenergynews.gr
