Οι κυβερνήσεις να αναγνωρίσουν την ιστορική ευθύνη και θα ανταποκριθούν στην πρόκληση, ζήτησε η Lagarde
Να μην υπάρχουν αδικαιολόγητοι περιορισμοί στην πολιτική απάντηση που πρέπει να δοθεί στην κρίση του κορωνοϊού, ζήτησε η επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Christine Lagarde, μιλώντας κατά την επέτειο από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη.
Σύμφωνα με την ίδια, το κόστος της κρίσης συνεχίζει να αυξάνεται και, καθώς προχωράμε, η μορφή της δημοσιονομικής στήριξης θα αλλάξει πιθανώς: οι δαπάνες μπορεί να αυξηθούν, όπως και οι αυτόματοι σταθεροποιητές.
Σύμφωνα με την ίδια, αύριο, 9 Μαϊου 2020 είναι και η 70η επέτειος της απάντησης της Ευρώπης στον κατακλυσμό του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου: η δήλωση Schuman που μας έβαλε στο δρόμο προς μια βαθύτερη Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η ιδέα του Schuman ήταν ότι η Ευρώπη έπρεπε να ενοποιηθεί τόσο βαθιά - και τόσο αλληλεξαρτώμενη - ώστε η αλληλεγγύη να γίνει συμφέρον.
Και, στη συνέχεια, θα ήταν φυσικό να οικοδομήσουμε ισχυρότερους κοινούς θεσμούς που να αντικατοπτρίζουν το βάθος αυτών των δεσμών.
Σε γενικές γραμμές, αυτός είναι ο δρόμος που ακολούθησε η ολοκλήρωση.
Όταν οι Ευρωπαίοι είδαν ότι η κοινή αγορά δεν είχε απόδοση στη δεκαετία του 1980, ξεκινήσαμε την Ενιαία Αγορά.
Όταν συνειδητοποιήσαμε ότι η Ενιαία Αγορά ήταν ευάλωτη σε ανταγωνιστικές υποτιμήσεις, ξεκινήσαμε το ευρώ.
Και όταν τα μέλη του ευρώ αναγνώρισαν ότι το ενιαίο νόμισμα ήταν ευάλωτο σε κρίσεις, ιδρύθηκαν νέα θεσμικά όργανα και αναπτύχθηκαν νέα μέσα - όπως ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM), το πρόγραμμα Outright Monetary Transactions (OMT) της ΕΚΤ και η τραπεζική ένωση που πρέπει ακόμη να ολοκληρωθεί.
Όποτε απειλούνταν τα «συγκεκριμένα επιτεύγματά μας», δεν υποχωρούμε: τα κάνουμε πιο δυνατά - γιατί είχαν δημιουργήσει την de facto αλληλεγγύη που υποσχέθηκε ο Schuman.
Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση άνοιξε το δρόμο για ευημερία, σταθερότητα και ειρήνη.
Η πανδημία του κορωνοϊού σήμερα επιβεβαιώνει και δοκιμάζει αυτή τη δέσμευση.
Βλέπουμε για άλλη μια φορά πόσο αλληλεξαρτώμαστε.
Εάν δεν θεραπευτούν όλες οι χώρες από αυτήν την κρίση, οι άλλες θα υποφέρουν - και όχι μόνο όσον αφορά την υγεία, αλλά και στα οικονομικά.
Το εμπόριο εντός της ζώνης του ευρώ αντιπροσωπεύει το 45% του ΑΕΠ.
Η επιτυχία της ενιαίας αγοράς σημαίνει ότι η ολοκλήρωση της αλυσίδας εφοδιασμού είναι τρεις φορές πιο αυστηρή εντός της ζώνης του ευρώ από ό,τι με τον υπόλοιπο κόσμο.
Ως αποτέλεσμα, η ανάλυση της ΕΚΤ διαπιστώνει ότι ένα κοινό σοκ ενισχύεται κατά περίπου 30% - που σημαίνει ότι όλες οι χώρες πρέπει να δράσουν από κοινού για να μετριάσουν αποτελεσματικά τις μεγάλες κρίσεις.
Επομένως, το ερώτημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα είναι το εξής: μπορούμε να ανταποκριθούμε στο οικονομικό σοκ που αντιμετωπίζουμε - το οποίο είναι άνευ προηγουμένου σε εποχή της ειρήνης - με τρόπο που αντικατοπτρίζει το θεμελιώδες κοινό μας συμφέρον;
Έχουμε δει κάποια ενθαρρυντικά σημάδια ευρωπαϊκής συνεργασίας.
Οι κανόνες για τις κρατικές ενισχύσεις χαλάρωσαν γρήγορα και οι δημοσιονομικοί κανόνες τέθηκαν σε αναστολή, ενδυναμώνοντας μια ισχυρή δημοσιονομική ανταπόκριση στη στήριξη των μισθών και των εισοδημάτων.
Περίπου το 16% των εργαζομένων στις τέσσερις μεγαλύτερες χώρες εγγράφονται τώρα σε προγράμματα εργασίας μικρής διάρκειας που υποστηρίζονται από την κυβέρνηση.
Παράλληλα, οι ενέργειες της ΕΚΤ, της ευρωπαϊκής τραπεζικής εποπτείας και των εθνικών κυβερνήσεων έθεσαν ως στόχο να θέσουν τον τραπεζικό τομέα σε ισχυρότερη θέση για να καλύψουν το κενό ρευστότητας που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις, αποτρέποντας την ακόμη μεγαλύτερη απώλεια παραγωγής και θέσεων εργασίας.
Ο τραπεζικός δανεισμός αυξήθηκε κατά σχεδόν 120 δισ. ευρώ τον Μάρτιο, η μεγαλύτερη μηνιαία ροή που καταγράφηκε ποτέ.
Ωστόσο, όταν είναι ασφαλές, η Ευρώπη θα πρέπει να προχωρήσει στην επόμενη φάση της αντιμετώπισης της κρίσης.
Η εστίαση θα πρέπει να μετατοπιστεί από την παροχή υποστήριξης backstop στην ενεργοποίηση της ανάκτησης.
Αυτό θα παρουσιάσει ένα νέο σύνολο προκλήσεων.
Η ΕΚΤ θα παίξει τον ρόλο της σύμφωνα με την εντολή της.
Θα κάνουμε ό, τι είναι απαραίτητο σύμφωνα με την εντολή μας για να υποστηρίξουμε την ανάκαμψη και παραμένουμε προσηλωμένοι να επιτύχουμε τον στόχο μας για τη σταθερότητα των τιμών.
Από τη δημοσιονομική πλευρά, τα μέτρα που έχουν υιοθετηθεί μέχρι τώρα στη ζώνη του ευρώ ήταν αρκετά διαφορετικά, κυμαινόμενα από περίπου 2% του ΑΕΠ έως περισσότερο από 40%.
Σε περίπου τις μισές χώρες της ζώνης του ευρώ, οι κρατικές εγγυήσεις αποτελούν το μεγαλύτερο μερίδιο της δημοσιονομικής στήριξης.
Όμως, το κόστος της κρίσης συνεχίζει να αυξάνεται και, καθώς προχωράμε, η μορφή της δημοσιονομικής στήριξης θα αλλάξει πιθανώς: οι δαπάνες μπορεί να αυξηθούν, όπως και οι αυτόματοι σταθεροποιητές.
Η ΕΚΤ εκτιμά ότι - στο μεσαίο σενάριό μας για μείωση του ΑΕΠ περίπου 8% - οι πρόσθετες κυβερνητικές χρηματοδοτικές ανάγκες στη ζώνη του ευρώ φέτος λόγω της ύφεσης και τα απαιτούμενα φορολογικά μέτρα ενδέχεται να υπερβούν το 10% του ΑΕΠ της ζώνης του ευρώ.
Αυτό θα θέσει την πρόσθετη έκδοση χρέους λόγω της πανδημίας να κυμαίνεται από 1 τρισεκατομμύριο έως 1,5 τρισεκατομμύρια ευρώ μόνο το 2020.
Χρειαζόμαστε, ως ένωση, να είμαστε προετοιμασμένοι για αυτό το μέλλον.
Δεδομένου ότι κανείς δεν ευθύνεται για αυτήν την κρίση, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι δεν θα υπάρχουν αδικαιολόγητοι περιορισμοί στις πολιτικές μας απαντήσεις.
Δεν πρέπει να αντιδράσουν όλες οι χώρες με τον ίδιο τρόπο.
Αλλά ο καθένας πρέπει να είναι σε θέση να ανταποκριθεί όπως απαιτείται.
Διαφορετικά, κινδυνεύουμε να διευρύνουμε τις ασυμμετρίες και να βγούμε από αυτήν την κρίση με μεγαλύτερη οικονομική απόκλιση.
Αυτό τονίζει γιατί είναι επιθυμητή μια κοινή ευρωπαϊκή δημοσιονομική απάντηση.
Πρώτον, θα συμβάλει στη γεφύρωση του χάσματος για τα κράτη μέλη και στην αντιμετώπιση αυτού του κινδύνου απόκλισης.
Δεδομένων των δημοσιονομικών αναγκών που βρίσκονται ήδη στον ορίζοντα, οι απαντήσεις πρέπει να είναι γρήγορες, μεγάλες και συμμετρικές.
Δεύτερον, θα μας καθοδηγήσει προς την Ευρώπη που θέλουμε να οικοδομήσουμε μετά την κρίση.
Μας δόθηκε η ευκαιρία να κάνουμε ένα άλμα προς τα εμπρός: να ξανασκεφτούμε το κοινωνικό μας συμβόλαιο, να επανεξετάσουμε τη στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης και να αναγνωρίσουμε τους κινδύνους να μην λάβουμε σοβαρά υπόψη το περιβάλλον.
Αυτοί είναι όλοι οι τομείς όπου το να ενεργούμε από κοινού είναι προς το κοινό μας συμφέρον.
Επιτρέψτε μου να δώσω ένα μόνο παράδειγμα: τώρα βιώσαμε τις συνέπειες μιας συστημικής οικολογικής κρίσης και είναι επίσης πιθανό να αντιμετωπίσουμε μια περίοδο ασθενών ιδιωτικών επενδύσεων καθώς οι εταιρείες θα φτάχνουν τους ισολογισμούς τους.
Οι δημόσιες επενδύσεις θα πρέπει να καλύψουν το κενό.
Είναι λογικό να χρησιμοποιήσετε αυτό το άνοιγμα για να επιταχύνετε τη μετάβαση σε μια πράσινη οικονομία και να επιτύχετε τους κλιματικούς στόχους μας.
Η ανάκαμψη προσφέρει επίσης μια άλλη ευκαιρία: να εμπλακούν οι πολίτες στη διαδικασία καθορισμού του κοινού μας συμφέροντος και των τομέων όπου η Ευρώπη πρέπει να είναι ισχυρότερη.
Εν ολίγοις: αυτή είναι η «στιγμή Schuman» της γενιάς μας.
Έχουμε περάσει το στέλεχος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Βλέπουμε την de facto αλληλεγγύη μας γύρω μας.
Και μας ζητείται να ενεργήσουμε, όπως έπραξαν οι πρόγονοι μας, ενισχύοντας την Ευρώπη ως απάντηση.
Είμαι πεπεισμένη ότι θα αναγνωρίσουμε την ιστορική μας ευθύνη και θα ανταποκριθούμε στην πρόκληση", κατέληξε η Lagarde.
www.bankingnews.gr
www.worldenergynews.gr
Σύμφωνα με την ίδια, το κόστος της κρίσης συνεχίζει να αυξάνεται και, καθώς προχωράμε, η μορφή της δημοσιονομικής στήριξης θα αλλάξει πιθανώς: οι δαπάνες μπορεί να αυξηθούν, όπως και οι αυτόματοι σταθεροποιητές.
Σύμφωνα με την ίδια, αύριο, 9 Μαϊου 2020 είναι και η 70η επέτειος της απάντησης της Ευρώπης στον κατακλυσμό του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου: η δήλωση Schuman που μας έβαλε στο δρόμο προς μια βαθύτερη Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η ιδέα του Schuman ήταν ότι η Ευρώπη έπρεπε να ενοποιηθεί τόσο βαθιά - και τόσο αλληλεξαρτώμενη - ώστε η αλληλεγγύη να γίνει συμφέρον.
Και, στη συνέχεια, θα ήταν φυσικό να οικοδομήσουμε ισχυρότερους κοινούς θεσμούς που να αντικατοπτρίζουν το βάθος αυτών των δεσμών.
Σε γενικές γραμμές, αυτός είναι ο δρόμος που ακολούθησε η ολοκλήρωση.
Όταν οι Ευρωπαίοι είδαν ότι η κοινή αγορά δεν είχε απόδοση στη δεκαετία του 1980, ξεκινήσαμε την Ενιαία Αγορά.
Όταν συνειδητοποιήσαμε ότι η Ενιαία Αγορά ήταν ευάλωτη σε ανταγωνιστικές υποτιμήσεις, ξεκινήσαμε το ευρώ.
Και όταν τα μέλη του ευρώ αναγνώρισαν ότι το ενιαίο νόμισμα ήταν ευάλωτο σε κρίσεις, ιδρύθηκαν νέα θεσμικά όργανα και αναπτύχθηκαν νέα μέσα - όπως ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM), το πρόγραμμα Outright Monetary Transactions (OMT) της ΕΚΤ και η τραπεζική ένωση που πρέπει ακόμη να ολοκληρωθεί.
Όποτε απειλούνταν τα «συγκεκριμένα επιτεύγματά μας», δεν υποχωρούμε: τα κάνουμε πιο δυνατά - γιατί είχαν δημιουργήσει την de facto αλληλεγγύη που υποσχέθηκε ο Schuman.
Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση άνοιξε το δρόμο για ευημερία, σταθερότητα και ειρήνη.
Η πανδημία του κορωνοϊού σήμερα επιβεβαιώνει και δοκιμάζει αυτή τη δέσμευση.
Βλέπουμε για άλλη μια φορά πόσο αλληλεξαρτώμαστε.
Εάν δεν θεραπευτούν όλες οι χώρες από αυτήν την κρίση, οι άλλες θα υποφέρουν - και όχι μόνο όσον αφορά την υγεία, αλλά και στα οικονομικά.
Το εμπόριο εντός της ζώνης του ευρώ αντιπροσωπεύει το 45% του ΑΕΠ.
Η επιτυχία της ενιαίας αγοράς σημαίνει ότι η ολοκλήρωση της αλυσίδας εφοδιασμού είναι τρεις φορές πιο αυστηρή εντός της ζώνης του ευρώ από ό,τι με τον υπόλοιπο κόσμο.
Ως αποτέλεσμα, η ανάλυση της ΕΚΤ διαπιστώνει ότι ένα κοινό σοκ ενισχύεται κατά περίπου 30% - που σημαίνει ότι όλες οι χώρες πρέπει να δράσουν από κοινού για να μετριάσουν αποτελεσματικά τις μεγάλες κρίσεις.
Επομένως, το ερώτημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα είναι το εξής: μπορούμε να ανταποκριθούμε στο οικονομικό σοκ που αντιμετωπίζουμε - το οποίο είναι άνευ προηγουμένου σε εποχή της ειρήνης - με τρόπο που αντικατοπτρίζει το θεμελιώδες κοινό μας συμφέρον;
Έχουμε δει κάποια ενθαρρυντικά σημάδια ευρωπαϊκής συνεργασίας.
Οι κανόνες για τις κρατικές ενισχύσεις χαλάρωσαν γρήγορα και οι δημοσιονομικοί κανόνες τέθηκαν σε αναστολή, ενδυναμώνοντας μια ισχυρή δημοσιονομική ανταπόκριση στη στήριξη των μισθών και των εισοδημάτων.
Περίπου το 16% των εργαζομένων στις τέσσερις μεγαλύτερες χώρες εγγράφονται τώρα σε προγράμματα εργασίας μικρής διάρκειας που υποστηρίζονται από την κυβέρνηση.
Παράλληλα, οι ενέργειες της ΕΚΤ, της ευρωπαϊκής τραπεζικής εποπτείας και των εθνικών κυβερνήσεων έθεσαν ως στόχο να θέσουν τον τραπεζικό τομέα σε ισχυρότερη θέση για να καλύψουν το κενό ρευστότητας που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις, αποτρέποντας την ακόμη μεγαλύτερη απώλεια παραγωγής και θέσεων εργασίας.
Ο τραπεζικός δανεισμός αυξήθηκε κατά σχεδόν 120 δισ. ευρώ τον Μάρτιο, η μεγαλύτερη μηνιαία ροή που καταγράφηκε ποτέ.
Ωστόσο, όταν είναι ασφαλές, η Ευρώπη θα πρέπει να προχωρήσει στην επόμενη φάση της αντιμετώπισης της κρίσης.
Η εστίαση θα πρέπει να μετατοπιστεί από την παροχή υποστήριξης backstop στην ενεργοποίηση της ανάκτησης.
Αυτό θα παρουσιάσει ένα νέο σύνολο προκλήσεων.
Η ΕΚΤ θα παίξει τον ρόλο της σύμφωνα με την εντολή της.
Θα κάνουμε ό, τι είναι απαραίτητο σύμφωνα με την εντολή μας για να υποστηρίξουμε την ανάκαμψη και παραμένουμε προσηλωμένοι να επιτύχουμε τον στόχο μας για τη σταθερότητα των τιμών.
Από τη δημοσιονομική πλευρά, τα μέτρα που έχουν υιοθετηθεί μέχρι τώρα στη ζώνη του ευρώ ήταν αρκετά διαφορετικά, κυμαινόμενα από περίπου 2% του ΑΕΠ έως περισσότερο από 40%.
Σε περίπου τις μισές χώρες της ζώνης του ευρώ, οι κρατικές εγγυήσεις αποτελούν το μεγαλύτερο μερίδιο της δημοσιονομικής στήριξης.
Όμως, το κόστος της κρίσης συνεχίζει να αυξάνεται και, καθώς προχωράμε, η μορφή της δημοσιονομικής στήριξης θα αλλάξει πιθανώς: οι δαπάνες μπορεί να αυξηθούν, όπως και οι αυτόματοι σταθεροποιητές.
Η ΕΚΤ εκτιμά ότι - στο μεσαίο σενάριό μας για μείωση του ΑΕΠ περίπου 8% - οι πρόσθετες κυβερνητικές χρηματοδοτικές ανάγκες στη ζώνη του ευρώ φέτος λόγω της ύφεσης και τα απαιτούμενα φορολογικά μέτρα ενδέχεται να υπερβούν το 10% του ΑΕΠ της ζώνης του ευρώ.
Αυτό θα θέσει την πρόσθετη έκδοση χρέους λόγω της πανδημίας να κυμαίνεται από 1 τρισεκατομμύριο έως 1,5 τρισεκατομμύρια ευρώ μόνο το 2020.
Χρειαζόμαστε, ως ένωση, να είμαστε προετοιμασμένοι για αυτό το μέλλον.
Δεδομένου ότι κανείς δεν ευθύνεται για αυτήν την κρίση, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι δεν θα υπάρχουν αδικαιολόγητοι περιορισμοί στις πολιτικές μας απαντήσεις.
Δεν πρέπει να αντιδράσουν όλες οι χώρες με τον ίδιο τρόπο.
Αλλά ο καθένας πρέπει να είναι σε θέση να ανταποκριθεί όπως απαιτείται.
Διαφορετικά, κινδυνεύουμε να διευρύνουμε τις ασυμμετρίες και να βγούμε από αυτήν την κρίση με μεγαλύτερη οικονομική απόκλιση.
Αυτό τονίζει γιατί είναι επιθυμητή μια κοινή ευρωπαϊκή δημοσιονομική απάντηση.
Πρώτον, θα συμβάλει στη γεφύρωση του χάσματος για τα κράτη μέλη και στην αντιμετώπιση αυτού του κινδύνου απόκλισης.
Δεδομένων των δημοσιονομικών αναγκών που βρίσκονται ήδη στον ορίζοντα, οι απαντήσεις πρέπει να είναι γρήγορες, μεγάλες και συμμετρικές.
Δεύτερον, θα μας καθοδηγήσει προς την Ευρώπη που θέλουμε να οικοδομήσουμε μετά την κρίση.
Μας δόθηκε η ευκαιρία να κάνουμε ένα άλμα προς τα εμπρός: να ξανασκεφτούμε το κοινωνικό μας συμβόλαιο, να επανεξετάσουμε τη στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης και να αναγνωρίσουμε τους κινδύνους να μην λάβουμε σοβαρά υπόψη το περιβάλλον.
Αυτοί είναι όλοι οι τομείς όπου το να ενεργούμε από κοινού είναι προς το κοινό μας συμφέρον.
Επιτρέψτε μου να δώσω ένα μόνο παράδειγμα: τώρα βιώσαμε τις συνέπειες μιας συστημικής οικολογικής κρίσης και είναι επίσης πιθανό να αντιμετωπίσουμε μια περίοδο ασθενών ιδιωτικών επενδύσεων καθώς οι εταιρείες θα φτάχνουν τους ισολογισμούς τους.
Οι δημόσιες επενδύσεις θα πρέπει να καλύψουν το κενό.
Είναι λογικό να χρησιμοποιήσετε αυτό το άνοιγμα για να επιταχύνετε τη μετάβαση σε μια πράσινη οικονομία και να επιτύχετε τους κλιματικούς στόχους μας.
Η ανάκαμψη προσφέρει επίσης μια άλλη ευκαιρία: να εμπλακούν οι πολίτες στη διαδικασία καθορισμού του κοινού μας συμφέροντος και των τομέων όπου η Ευρώπη πρέπει να είναι ισχυρότερη.
Εν ολίγοις: αυτή είναι η «στιγμή Schuman» της γενιάς μας.
Έχουμε περάσει το στέλεχος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Βλέπουμε την de facto αλληλεγγύη μας γύρω μας.
Και μας ζητείται να ενεργήσουμε, όπως έπραξαν οι πρόγονοι μας, ενισχύοντας την Ευρώπη ως απάντηση.
Είμαι πεπεισμένη ότι θα αναγνωρίσουμε την ιστορική μας ευθύνη και θα ανταποκριθούμε στην πρόκληση", κατέληξε η Lagarde.
www.bankingnews.gr
www.worldenergynews.gr
