Πρώτο zητούμενο το τίμημα του ελέγχου
H υπόθεση του ελέγχου στην ΔΕΗ είναι άγνωστο που θα οδηγήσει, καθώς η εμπειρία δείχνει ότι πολλά μπορεί να συμβούν.
Η εμπειρία της ΕNI στην Ιταλία το 2010 οδήγησε τον ιταλικό κολοσσό να πουλήσει τα μερίδιά του στον κλάδο του φυσικού αερίου για να ικανοποιηθεί η Κομισιόν.
Αν η ΔΕΗ κριθεί ένοχη τότε δεν αποκλείεται η Επιτροπή να την υποχρεώσει σε διασπάσεις.
Πρώιμο μεν κάτι τέτοιο αλλά κανείς δεν μπορεί να απομονώσει τις αφορμές από τις αιτίες.
Η ΔΕΗ αποτελεί στην παρούσα φάση έναν ιδανικό στόχο αναδιάρθρωσης και είναι γνωστές οι βουλές των θεσμών.
Οι αφορμές αν μπορούσαν να τεκμηριωθούν θα ήταν οι ιδανικοί καταλύτες για να δούμε μια ταχεία αναδιάρθρωση λόγω ανωτέρας βίας.
Τι ενδιαφέρει στην ΔΕΗ πρωτίστως; Μονάδες φυσικού αερίου, συγκεκριμένες λιγνιτικές και κάποιες υδροηλεκτρικές.
Κατά τον τρόπο αυτό θα επιταχυνθεί με κοινοτική επιταγή η ανακατανομή των μεριδίων και η ενεργειακή αγορά θα προσεγγίσει τους στόχους που έχουν τεθεί από το μνημονιακό πλαίσιο πιο γρήγορα.
Η πώληση του 17% και μάνατζμεντ ουτοπική επιλογή
Αν δούμε τα σημερινά νούμερα της ΔΕΗ το 17% θα προκαλέσει μικρό ενδιαφέρον για τους επενδυτές.
Κατά πρώτον γιατί η εταιρία δεν είναι έτοιμη να περάσει σε έναν επενδυτή, καθώς έχει πάρα πολλές εκκρεμότητες και κυρίως χαμηλή αξία.
Αυτό ενδεχομένως θα μπορούσε να αλλάξει, αν ολοκληρωνόταν το deal με την State Grid Corporation of China και έπαιρνε για το 24% του ΑΔΜΗΕ τα 320 εκατ.
Παράλληλα η παραχώρηση του μάνατζμεντ, καλή θεωρητική άσκηση μεν για τους χαρτογιακάδες του ΔΝΤ, θα αποτελούσε το απόλυτο βατερλώ των πιστωτών.
Και αυτό γιατί η Επιχείρηση επιτελεί τεράστιο κοινωνικό έργο και μια τέτοια κίνηση δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί.
Θα συναντούσε δε σφοδρές αντιδράσεις σε όλα τα επίπεδα με αποτέλεσμα να καταστεί η διαδικασία ατελέσφορη.
Η μοιρασιά καλών μονάδων και ο νέος ενεργειακός πόλεμος
Κατά συνέπεια όλα δείχνουν ότι η ΔΕΗ θα πληρώσει, αν πληρώσει με την εφαρμογή του μοντέλου της μικρής ΔΕΗ, χάνοντας ορισμένες από τις καλές της μονάδες.
Μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να προκαλέσει μεγάλο επενδυτικό ενδιαφέρον και θα οδηγήσει σε μια από καιρό αναμενόμενη αναμέτρηση εγχώριων ομίλων με ξένους ή ακόμα και την δημιουργία κονσόρτιουμ με μικτές συνθέσεις.
Αυτό θα ολοκληρώσει ταχύτατα την απελευθέρωση της αγοράς, αφού είναι βέβαιο ότι οι δημοπρασίες ( ΝΟΜΕ) δεν μπορούν να έχουν το αντίστοιχο αποτέλεσμα.
Είναι βέβαιο ότι εκτός από τις εγχώριες παραδοσιακές δυνάμεις, η ΕLPEDISON που εμφανίζεται αποφασισμένη να επενδύσει στην Ελλάδα σε μια τόσο αμφίβολη μάλιστα περίοδο θα εισέλθει στην διαδικασία.
Από εκεί και πέρα, το ερώτημα θα είναι ποιό θα είναι το μέλλον της ΔΕΗ.
Ο,τι και να γίνει η ΔΕΗ διατηρώντας σημαντικό μερίδιο στην αγορά και τεχνογνωσία με πελάτες από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες μέχρι το τελευταίο νοικοκυριό θα έχει μια μοναδική ευκαιρία να βάλει λεφτά στο ταμείο, εκτός αν τα πρόστιμα που ενδεχομένως της καταλογιστούν να είναι καταλυτικά.
Και τελικά οι αναγκαστικές παραχωρήσεις assets κληθούν να καλύψουν τους συμψηφισμούς.
Για τον λόγο αυτό η διαδικασία έχει τεράστιο ενδιαφέρον, χωρίς να υπάρχουν εγγυήσεις για το τι μέλει γενέσθαι.
To βέβαιον είναι ότι ο έλεγχος της ΔΕΗ θα εξελιχθεί σε έναν ενεργειακό πόλεμο, όπου η κυβερνητική πλευρά θα φτάσει στα άκρα για να ισορροπήσει καταστάσεις που ενδεχομένως γείρουν σε βάρος της επιχείρησης.
Παράλληλα θα περιμένει κανείς να δει, πώς θα αντιδράσουν οι Κινέζοι επενδυτές, που μπορούν να αποτελέσουν ένα ισχυρό αντιστάθμισμα για τις αναμενόμενες πιέσεις από τους πιστωτές.
www.worldenergynews.gr
Η εμπειρία της ΕNI στην Ιταλία το 2010 οδήγησε τον ιταλικό κολοσσό να πουλήσει τα μερίδιά του στον κλάδο του φυσικού αερίου για να ικανοποιηθεί η Κομισιόν.
Αν η ΔΕΗ κριθεί ένοχη τότε δεν αποκλείεται η Επιτροπή να την υποχρεώσει σε διασπάσεις.
Πρώιμο μεν κάτι τέτοιο αλλά κανείς δεν μπορεί να απομονώσει τις αφορμές από τις αιτίες.
Η ΔΕΗ αποτελεί στην παρούσα φάση έναν ιδανικό στόχο αναδιάρθρωσης και είναι γνωστές οι βουλές των θεσμών.
Οι αφορμές αν μπορούσαν να τεκμηριωθούν θα ήταν οι ιδανικοί καταλύτες για να δούμε μια ταχεία αναδιάρθρωση λόγω ανωτέρας βίας.
Τι ενδιαφέρει στην ΔΕΗ πρωτίστως; Μονάδες φυσικού αερίου, συγκεκριμένες λιγνιτικές και κάποιες υδροηλεκτρικές.
Κατά τον τρόπο αυτό θα επιταχυνθεί με κοινοτική επιταγή η ανακατανομή των μεριδίων και η ενεργειακή αγορά θα προσεγγίσει τους στόχους που έχουν τεθεί από το μνημονιακό πλαίσιο πιο γρήγορα.
Η πώληση του 17% και μάνατζμεντ ουτοπική επιλογή
Αν δούμε τα σημερινά νούμερα της ΔΕΗ το 17% θα προκαλέσει μικρό ενδιαφέρον για τους επενδυτές.
Κατά πρώτον γιατί η εταιρία δεν είναι έτοιμη να περάσει σε έναν επενδυτή, καθώς έχει πάρα πολλές εκκρεμότητες και κυρίως χαμηλή αξία.
Αυτό ενδεχομένως θα μπορούσε να αλλάξει, αν ολοκληρωνόταν το deal με την State Grid Corporation of China και έπαιρνε για το 24% του ΑΔΜΗΕ τα 320 εκατ.
Παράλληλα η παραχώρηση του μάνατζμεντ, καλή θεωρητική άσκηση μεν για τους χαρτογιακάδες του ΔΝΤ, θα αποτελούσε το απόλυτο βατερλώ των πιστωτών.
Και αυτό γιατί η Επιχείρηση επιτελεί τεράστιο κοινωνικό έργο και μια τέτοια κίνηση δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί.
Θα συναντούσε δε σφοδρές αντιδράσεις σε όλα τα επίπεδα με αποτέλεσμα να καταστεί η διαδικασία ατελέσφορη.
Η μοιρασιά καλών μονάδων και ο νέος ενεργειακός πόλεμος
Κατά συνέπεια όλα δείχνουν ότι η ΔΕΗ θα πληρώσει, αν πληρώσει με την εφαρμογή του μοντέλου της μικρής ΔΕΗ, χάνοντας ορισμένες από τις καλές της μονάδες.
Μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να προκαλέσει μεγάλο επενδυτικό ενδιαφέρον και θα οδηγήσει σε μια από καιρό αναμενόμενη αναμέτρηση εγχώριων ομίλων με ξένους ή ακόμα και την δημιουργία κονσόρτιουμ με μικτές συνθέσεις.
Αυτό θα ολοκληρώσει ταχύτατα την απελευθέρωση της αγοράς, αφού είναι βέβαιο ότι οι δημοπρασίες ( ΝΟΜΕ) δεν μπορούν να έχουν το αντίστοιχο αποτέλεσμα.
Είναι βέβαιο ότι εκτός από τις εγχώριες παραδοσιακές δυνάμεις, η ΕLPEDISON που εμφανίζεται αποφασισμένη να επενδύσει στην Ελλάδα σε μια τόσο αμφίβολη μάλιστα περίοδο θα εισέλθει στην διαδικασία.
Από εκεί και πέρα, το ερώτημα θα είναι ποιό θα είναι το μέλλον της ΔΕΗ.
Ο,τι και να γίνει η ΔΕΗ διατηρώντας σημαντικό μερίδιο στην αγορά και τεχνογνωσία με πελάτες από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες μέχρι το τελευταίο νοικοκυριό θα έχει μια μοναδική ευκαιρία να βάλει λεφτά στο ταμείο, εκτός αν τα πρόστιμα που ενδεχομένως της καταλογιστούν να είναι καταλυτικά.
Και τελικά οι αναγκαστικές παραχωρήσεις assets κληθούν να καλύψουν τους συμψηφισμούς.
Για τον λόγο αυτό η διαδικασία έχει τεράστιο ενδιαφέρον, χωρίς να υπάρχουν εγγυήσεις για το τι μέλει γενέσθαι.
To βέβαιον είναι ότι ο έλεγχος της ΔΕΗ θα εξελιχθεί σε έναν ενεργειακό πόλεμο, όπου η κυβερνητική πλευρά θα φτάσει στα άκρα για να ισορροπήσει καταστάσεις που ενδεχομένως γείρουν σε βάρος της επιχείρησης.
Παράλληλα θα περιμένει κανείς να δει, πώς θα αντιδράσουν οι Κινέζοι επενδυτές, που μπορούν να αποτελέσουν ένα ισχυρό αντιστάθμισμα για τις αναμενόμενες πιέσεις από τους πιστωτές.
www.worldenergynews.gr
