«Η επιχειρηματική δράση δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι παράγοντας που συμβάλλει στην ευημερία της κοινωνίας και του τόπου. Πολύ περισσότερο όταν λειτουργεί στο πλαίσιο της βιώσιμης ανάπτυξης», τόνισε
Εμφανώς συγκινημένος από την αναγόρευσή του σε Διδάκτορα του Πανεπιστημίου Πειραιώς, ο πρόεδρος της ομώνυμης εταιρείας, κ. Ε. Μυτιληναίος έδωσε το στίγμα της προσωπικής του διαδρομής που τον καταξίωσε ως έναν από τους μεγαλύτερους Έλληνες επιχειρηματίες.
Σημείωσε πως την τελευταία δεκαετία, ο κάθε ενεργών πολίτης πάλεψε με τον εαυτό του και το περιβάλλον για να βρει τις νέες ισορροπίες, ότι η κρίση δημιούργησε ευκαιρίες και μετά από χρόνια η παραγωγή επανέρχεται στο επίκεντρο.
«Μετά από κάθε επιχειρηματική ολοκλήρωση, αισθάνομαι πάντα πρέπει να επιστρέφω ένα μέρος στην πατρίδα μου και την κοινωνία» σημείωσε μεταξύ άλλων ο κ. Ε. Μυτιληναίος.
Αναλυτικά η ομιλία:
Σας ευχαριστώ θερμά, από τα βάθη της καρδιάς μου για τη σημερινή, εξαιρετική τιμή στο πρόσωπό μου.Αισθάνομαι ιδιαίτερη συγκίνηση. Βαθιά και αληθινή.Και επιτρέψτε μου, με το θάρρος που δίνουν οι ανθρώπινες στιγμές, να τη μοιραστώ μαζί σας.Αλλά και να ήθελα να την κρύψω δεν θα μπορούσα άλλωστε. Θα με πρόδινε η φωνή μου.Ταυτόχρονα νοιώθω ξεχωριστή χαρά. Θα προσθέσω και υπερηφάνεια. Γιατί η τιμή αυτή αποδίδεται από ένα ακαδημαϊκό ίδρυμα που ξεχωρίζει. Με το συνολικό έργο του στον στίβο της έρευνας, της παραγωγής γνώσης, αλλά και της εφαρμογής της στη ζωή του τόπου.
Το καταφέρνει κάθε φορά, με την ακούραστη προσπάθεια των μελών του. Είτε είναι αυτοί καθηγητές είτε φοιτητές.
Μη σας ξενίζει η τοποθέτηση. Κάθε ίδρυμα, κάθε πανεπιστήμιο, κάθε σχολή έχει δύο καρδιές. Η μια είναι όσες και όσοι διδάσκουν. Η άλλη είναι όσες και όσοι δέχονται τη γνώση.
Όταν και οι δύο αυτές καρδιές χτυπάνε συγχρονισμένα, αυτό είναι που κάθε φορά πρέπει να επιδιώκουμε, η γνώση αποκτά ακόμα περισσότερη δύναμη. Και διαχέεται ευκολότερα, παντού, μέσα στην κοινωνία.
Αλλά μόνον έτσι η γνώση παύει να γίνεται αυτοσκοπός. Δικαιώνει την έννοιά της. Σωστά είπε ο Κομφούκιος, « η ουσία της γνώσης είναι, όταν την έχεις, να την εφαρμόζεις. Όχι να την έχεις για να ομολογείς την άγνοιά σου».
Και για να προλάβω τις σκέψεις σας, θυμίζω ότι ο Σωκράτης ως δάσκαλος, αντλούσε γνώση από τους μαθητές του, μέσα από τον διάλογο. Αρκεί βέβαια να έχουμε πάντα γνώση της άγνοιάς μας και επίγνωση του μέτρου μας. Τόσο στην καθημερινότητα, πολύ περισσότερο στην επιχειρηματικότητα.Είμαι όμως υπερήφανος και για έναν ακόμα λόγο. Ίσως περισσότερο συμβολικό.
Άκουσα λόγια εξόχως τιμητικά. Ένοιωσα το φορτίο ευθύνης που κουβαλούν οι λέξεις για τον αποδέκτη τους. Γιατί, ας μη ξεχνάμε, αυτό εδώ το Πανεπιστήμιο ιδρύθηκε το 1938 ως Σχολή Βιομηχανικών Σπουδών. Δημιουργήθηκε τότε από τον Σύνδεσμο Βιομηχάνων και Βιοτεχνών, σε συνεργασία με τον Σύνδεσμο Ανωνύμων Εταιρειών Ελλάδος. Με στόχο την οικονομική και τεχνική παιδεία των στελεχών της Βιομηχανίας.
Το Πανεπιστήμιο Πειραιώς γεννήθηκε, ωρίμασε, εξελίχθηκε και εξελίσσεται, με τους ακαδημαϊκούς πολίτες του, σε πυρήνα επιχειρηματικού πολιτισμού.
Σε μια εποχή που οι εξελίξεις και οι προκλήσεις είναι καταιγιστικές, παραμένει εστία ολοκληρωμένης επιστημονικής γνώσης και μήτρα που γεννά διανοητικό κεφάλαιο πολύτιμο για την ανάπτυξη του τόπου.
Εμπνέει εσάς τους νέους ανθρώπους που είστε εδώ και σας φέρνει σε επαφή με νέα πρότυπα επιχειρηματικότητας.
Ταυτόχρονα συνδέει αποτελεσματικά την επιστημονική γνώση και την καινοτομία με τις πραγματικές ανάγκες της οικονομικής και της κοινωνικής ζωής. Αυτή είναι η θεμελιώδης αποστολή ενός σύγχρονου, διεθνώς ανταγωνιστικού πανεπιστημίου.Και επιτέλους, βλέπω με ικανοποίηση ότι πολλές αντιλήψεις γύρω από το τι σημαίνει επιχειρηματίας και επιχείρηση έχουν αλλάξει στην ελληνική κοινωνία και στο πολιτικό σύστημα. Ξεφεύγουμε, με αργά βήματα, από το κυνήγι μαγισσών και τη δαιμονοποίηση της αγοράς.
Η κρίση και η δύσκολη πορεία των τελευταίων δέκα ετών ελπίζω να μας κάνει όλους σοφότερους. Το υψηλό κόστος που κατέβαλε η ελληνική κοινωνία δεν πρέπει να πάει χαμένο. Το οφείλουμε στον τόπο και ιδίως στις νέες γενιές.Η στάση απέναντι στην ιδιωτική επιχείρηση γίνεται θετικότερη. Ταυτόχρονα όμως αυξάνονται και οι απαιτήσεις από τις εταιρείες ως προς αυτό που λέμε «επιστροφή στην κοινωνία», «εταιρική κοινωνική ευθύνη». Πολύ περισσότερο όταν ο μέσος πολίτης διαπιστώνει ότι το κράτος συχνά αδυνατεί να καλύψει βασικές ανάγκες του. Ακόμη και σε κρίσιμες περιοχές όπως είναι η υγεία και η εκπαίδευση. Οι νέοι κυρίως περιμένουν ιδιαίτερα από τις μεγάλες επιχειρήσεις να βοηθήσουν την κοινωνία να αντιμετωπίσει τις μεγάλες προκλήσεις. Και εδώ θα σας πω ότι προσωπικά, σε όλη μου την πορεία μέχρι σήμερα, πάντα αισθανόμουν την ηθική υποχρέωση να γυρνάω στην Πατρίδα μου έστω ένα μικρό μέρος απ’ όλα όσα μου έχει προσφέρει. Το θέμα είναι πώς το αντιλαμβάνεται ο καθένας μας και πώς το κάνει πράξη.Αλλά και πώς η πράξη γίνεται αντιληπτή από τους πολλούς, από την κοινωνία. Και η αναγνώριση της μικρής ή μεγαλύτερης προσφοράς είναι πάντα η δύναμη που ανατροφοδοτεί. Που αναζωογονεί την προσπάθεια. Βαδίζουμε μπροστά. Με καθαρότερο βλέμμα.
Ασφαλώς βοήθησαν και τα βιώματα της κρίσης στα οποία ήδη αναφέρθηκα αλλά πρέπει να επιμείνω. Επαναπροσδιόρισαν το «εγώ» και δυνάμωσαν το «εμείς».
Περάσαμε, σε κάποιες περιπτώσεις περνάμε ακόμα, από Συμπληγάδες. Για πάνω από δέκα χρόνια η Ελληνική κοινωνία, ο καθένας από το μετερίζι του πάλεψε να βρει μια ισορροπία επιβίωσης. Εσωτερική με τον εαυτό του, εξωτερική με το άμεσο περιβάλλον του.
Θα συμφωνήσω με την άποψη ότι κάθε κρίση κρύβει μια ευκαιρία. Μια ήρεμη περίοδος οδηγεί εύκολα στην αυταρέσκεια και την αδράνεια. Η κρίση γίνεται πρόκληση για τον έναν αλλά και για τους πολλούς.
Σε ωθεί να κινηθείς, να πάρεις αποφάσεις. Να μεταρρυθμίσεις. Αλλά πρώτα να μεταρρυθμίσεις τον εαυτό σου.Αυτό ήταν ένα δύσκολο μάθημα για όλους μας. Δεν είμαι βέβαιος ότι μπορούμε να μιλήσουμε ακόμα για ένα νέο, καλά θεμελιωμένο πλαίσιο αξιών. Σίγουρα όμως έχει αρχίσει να εμπεδώνεται μια νέα ηθική που επιβάλλει την ατομική πρωτοβουλία και τη συλλογική δράση.
Αντιληφθήκαμε, έστω και αργά, ότι έπρεπε να αφήσουμε πίσω μας την Ελλάδα της μικρής προσπάθειας και των χαλαρών κανόνων. Να ξεφύγουμε από την παρασιτική κατανάλωση και την ευκαιριακή λογική.
Και η αλήθεια είναι ότι έχουμε τη δυνατότητα αλλά και την υποχρέωση να γίνουμε αποτελεσματικότεροι. Προσπαθώντας περισσότερο και δουλεύοντας περισσότερο, χωρίς προκαταλήψεις. Πιστεύω πάντως ότι οι σοβαροί και υπεύθυνοι επιχειρηματίες ανεξαρτήτως μεγέθους συνειδητοποιήσαμε ότι η επιχειρηματικότητα είναι δεμένη με την κοινωνία. Αναπνέει μαζί της, βαδίζει στον ίδιο ρυθμό. Όταν επιταχύνει η μια, επιταχύνει και η άλλη. Όταν γονατίζει η μια, γονατίζει και η άλλη.
Αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε ότι η επιχειρηματικότητα είναι μέρος της εθνικής προσπάθειας αλλά και της κοινής μας μοίρας. Και το σημαντικότερο, επιχειρήσεις και εργαζόμενοι, κινούνται πλέον προς τη σωστή κατεύθυνση.
Η παραγωγή μπαίνει μετά από πολλά χρόνια στην κεντρική σκηνή. Ο μέσος Έλληνας προσαρμόζεται στο νέο παραγωγικό μοντέλο. Εξερευνά τις δυνατότητες και στηρίζεται στις δυνάμεις του.
Αντί για το κράτος – προστάτη επιλέγει το κράτος συμπαραστάτη το κράτος υποστηρικτή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και της ανάπτυξης. Αλλά για αυτή τη νέα σχέση πρέπει να γίνουν ακόμα πολλά.
Η επιχειρηματική δράση δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι παράγοντας που συμβάλλει στην ευημερία της κοινωνίας και του τόπου. Μαζί με την ευελιξία, την καινοτομία, την αποδοτικότητα, την αποτελεσματικότητα δημιουργεί προστιθέμενη αξία για το σύνολο.
Πολύ περισσότερο όταν λειτουργεί στο πλαίσιο της βιώσιμης ανάπτυξης. Με κανόνες, όρους και προϋποθέσεις που διασφαλίζουν την ισορροπημένη συνύπαρξη της ανθρώπινης δραστηριότητας με την εξέλιξη της βιόσφαιρας.
Η αναβάθμιση του βιοτικού επιπέδου προϋποθέτει την πρόσβαση στην εργασία. Η επιχειρηματικότητα υπηρετεί την εργασία. Αν επιδιώκουμε να αυξήσουμε τις θέσεις εργασίας τότε πρέπει να στηρίξουμε τις υγιείς επιχειρηματικές πρωτοβουλίες. Ιδίως τώρα που η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση και η νέα τεχνολογία της τεχνητής νοημοσύνης και της μηχανικής μάθησης επηρεάζει καθοριστικά τη θεμελιώδη σχέση κεφαλαίου- εργασίας .Οφείλουμε συνεπώς να θωρακίσουμε το θεσμικό υπόβαθρο, με ισορροπημένα μέτρα. Να υιοθετήσουμε ρυθμίσεις που θα ξαναδώσουν ζωή στις αποθαρρημένες παραγωγικές δυνάμεις του τόπου.
Που θα δώσουν κίνητρο σε καινούργιες, ώστε να πετύχουμε το ταχύτερο δυνατό την επιθυμητή προσαρμογή της εθνικής οικονομίας στα δεδομένα και τις νέες μεγάλες προκλήσεις της παγκόσμιας αγοράς.
Αλλά και να αποδεχτούμε τις βασικές αρχές του επιχειρείν ως κομμάτι του αξιακού κώδικα της κοινωνίας μας.Το Πανεπιστήμιο Πειραιώς έχει όραμα και αποστολή απολύτως εναρμονισμένη με αυτό που εδώ και πολλά χρόνια προσπαθούμε, με πάθος και επιμονή, να εφαρμόζουμε στην εταιρεία μας.
Ακολούθησα βέβαια με τη σειρά μου την οραματική πορεία του παππού μου, που ξεκίνησε και ποτέ δεν ξέχασε την Κορώνη Μεσσηνίας και του πατέρα μου. Πάντα με στόχο το καλό να γίνει καλύτερο. Το μεγάλο να γίνει μεγαλύτερο.Επιδιώκαμε πάντα να συνεργαζόμαστε με τους καλύτερους. Να επιλέγουμε στελέχη με ισχυρή άποψη και στέρεο όραμα για το μέλλον. Με σφαιρική παιδεία, εξειδικευμένη επιστημονική συγκρότηση, κουλτούρα συνεργασίας και φυσικά ήθος.
Μέσα από τις διαφορετικές περιοχές της επιχειρηματικής δράσης επιζητούσαμε και πετυχαίναμε τη βέλτιστη παραγωγική διαδικασία. Προσπαθούσαμε να προλαβαίνουμε τις εξελίξεις στην αγορά, ενσωματώνοντας τεχνογνωσία που εγγυάται την συμμετοχή με ανταγωνιστικούς όρους σε εθνικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο . Ταυτόχρονα είχαμε πάντα στον νου μας την ανάγκη να διαχέουμε τη γνώση, την τεχνολογία αιχμής ώστε να δημιουργούμε στο άμεσο και το έμμεσο περιβάλλον συνεργασιών μας ερεθίσματα για το επόμενο βήμα.Και φυσικά να ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους μας να εμπλουτίζουν τις δικές τους δυνατότητες.
Πάντα αισθανόμουν την εσωτερική ανάγκη να ανοίγω νέους δρόμους. Σήμερα αυτό το νοιώθω πολύ περισσότερο ως ευθύνη απέναντι στους πολλούς, στην κοινωνία.Ευθύνη και υποχρέωση να ενστερνιστούμε αντιλήψεις και να εφαρμόσουμε μεθόδους που προσφέρουν συγκριτικό πλεονέκτημα στην αγορά, την επιστήμη, την κοινωνία.
Επιτρέψτε μου να στρέψω το βλέμμα μου προς την επόμενη γενιά των ανθρώπων της οικονομίας και της βιομηχανίας.
Τις νέες και τους νέους, επιστήμονες και φοιτητές που είναι απόψε εδώ μαζί μας.
Αγαπητοί φοιτητές μου, στις παραδόσεις θα έχουμε την ευκαιρία να εμβαθύνουμε λίγο στο μυστικό μιας καλής διαπραγμάτευσης, τι κάνει αποτελεσματικές τις επιχειρηματικές κινήσεις και τι όχι, πού πρέπει να είναι κανείς προσεκτικός και πού να παίρνει ρίσκα…Και βέβαια, στο πρώτο μάθημα θα συζητήσουμε και το θέμα των απουσιών να ξέρετε!
Όπως επίσης να ξέρετε ότι κι εγώ, ίσως περισσότερο από εσάς, περιμένω να μάθω από εσάς και να καταλάβω την δική σας οπτική γωνία για την εξέλιξη των πραγμάτων…
Θέλω να απευθυνθώ σε εσάς τους φοιτητές και τους νέους επιστήμονες με την ευθύτητα και την αγάπη που νοιώθω για τα δικά μου παιδιά. Να σας κοιτάξω στα μάτια και να μοιραστώ τη δική σας φλόγα, την επιθυμία σας να πετύχετε στη ζωή, να κερδίσετε τον κόσμο.Στα πρόσωπά σας βλέπω την Ελλάδα του μέλλοντος. Μια Ελλάδα που δεν έχει επιστρέψει απλώς και μόνο στην «κανονικότητα» μετά την κρίση, αλλά μια Ελλάδα ανταγωνιστική , πραγματικά ισότιμη μέσα στην Ευρώπη . Μια Ελλάδα που δίνει ελπίδα και προοπτική στους ανθρώπους της και ιδίως στα παιδιά της. Στα πρόσωπα σας βλέπω τους πολίτες ενός σύγχρονου δημοκρατικού κράτους . Ενός κράτους δικαίου ,ικανού να προσφέρει ασφάλεια και δικαιοσύνη υπό συνθήκες περιφερειακής σταθερότητας και ειρήνης. Ενός κοινωνικού κράτους, ικανού να διασφαλίσει την κοινωνική ειρήνη και συνοχή. Ενός κράτους φιλοεπενδυτικού που στηρίζει και ενθαρρύνει την ιδιωτική πρωτοβουλία και την ανάπτυξη .
Στα πρόσωπα σας βλέπω μια Ελλάδα της καινοτομίας και της διεθνούς ανταγωνιστικότητας, μια Ελλάδα που λειτουργεί συνολικά ως μεγάλη start up έχοντας πλήρη συνείδηση της ιστορικής της διαδρομής και του πολιτιστικού της βάθους.
Στη δίκη σας γνώση, ικανότητα, αισιοδοξία και δημιουργικότητα βασίζεται η προσδοκία μας για το μέλλον . Εσείς είστε το μέλλον.
Σας κοιτάω λοιπόν στα μάτια και σκέφτομαι, ή μάλλον είμαι βέβαιος, ότι εσείς οι νέοι επιστήμονες και οι νέοι φοιτητές μας των προπτυχιακών και βεβαίως μεταπτυχιακών προγραμμάτων που ετοιμάζονται να μπουν στον επαγγελματικό στίβο, μπορείτε να πάρετε τη σκυτάλη. Να συνεχίσετε την προσπάθεια, παίρνοντας τη χώρα στα χέρια σας σε ευνοϊκότερες συνθήκες.
Ξεκινάτε τώρα και έχετε την ευκαιρία, ανάμεσα στα άλλα, να υιοθετήσετε μέσα και πρακτικές στην επιχειρηματική και γενικότερα την επαγγελματική σας ζωή, περισσότερο φιλικές στο περιβάλλον.
Γιατί η αειφορία δεν είναι μόδα, δεν είναι εφήμερο διαφημιστικό τρικ αλλά προϋπόθεση επιβίωσης.
Για τις επιχειρήσεις, για την κοινωνία, για τον πλανήτη.
Άλλωστε είστε εσείς οι ίδιοι η επένδυση της σημερινής κοινωνίας στον κόσμο του αύριο.
Σας προσκαλώ και σας προκαλώ να γίνετε ένας νέος συλλογικός Προμηθέας που ανάβει τη σπίθα, που παράγει εμπειρία και δημιουργεί ευκαιρίες γι’ αυτούς που θα ακολουθήσουν.
Έχετε, το βλέπω στα μάτια σας, την αποφασιστικότητα να ανατρέψετε αυτό που μπορεί να σας φανεί αναπόφευκτο.
Συγχωρέστε μου τον αγγλισμό, «You have what it takes».
Είστε τυχεροί γιατί θα δώσετε τις επόμενες μάχες σε έναν πιο καθαρό στίβο. Απαλλαγμένο, ελπίζω, από κατεστημένες νοοτροπίες και θεσμικές αλλοιώσεις.
Είστε το «Εσωτερικό» Brain Gain της Ελλάδας.
Οι νέες δυνάμεις της οικονομίας και της κοινωνίας, που απελευθερώνονται και στρατεύονται στον σκληρό πόλεμο της ανάπτυξης.
Είστε και το εφαλτήριο, η αφορμή, η έμπνευση για το «Εξωτερικό» Brain Gain της Ελλάδας.
Η δική σας προσπάθεια, η δική σας επιτυχία είναι ισχυρό μήνυμα και πρόσκληση επιστροφής για εκείνους που αναζήτησαν καλύτερη τύχη αλλού.
Σας λέω αυτό που συχνά θυμίζω και στον εαυτό μου. Ναι, κάναμε επιτυχίες στο εξωτερικό. Αλλά γίναμε άνθρωποι στην Ελλάδα.
Και κάτι ακόμα, γιατί πρέπει να είμαστε δίκαιοι στη ζωή μας πάνω από όλα…
Στην πορεία αυτή για την οποία σήμερα μου αποδίδετε την ύψιστη τιμή, θα έπρεπε να συμπεριλάβετε τη σύντροφο της ζωής μου Αντριάνα και τα παιδιά μας Γιώργο και Ερικέτη. Χωρίς τη ζεστασιά αυτής της
οικογένειας δεν θα είχα καταφέρει τίποτα από όλα αυτά για τα οποία σήμερα με τιμάτε.
Και βεβαίως την τιμή αυτή, αυτονόητα μοιράζομαι με τον αδελφό μου Γιάννη, με τον οποίο συμπορευτήκαμε και παλέψαμε μαζί στη ζωή μας για δεκαετίες και όταν οι δρόμοι μας χώρισαν, τιμήσαμε ο ένας την προσφορά του άλλου.
Είναι πραγματικά δυνατά τα συναισθήματα που με κατακλύζουν σ’ αυτή την ιδιαίτερη στιγμή της ζωής μου. Σκέφτομαι ότι κάθε φορά που η κοινωνία αναγνωρίζει το έργο και την προσφορά, του αφανή ή του επιφανή, εμπνέει και κινητροδοτεί.Για μένα, αυτή η ύψιστη αναγνώριση είναι «λόγος ύπαρξης», λόγος για να συνεχίσω να προσφέρω.
Σας ευχαριστώ ολόψυχά, όλες και όλους.
Νωρίτερα το WEN έγραφε:
«Όλη μου τη ζωή δουλεύω, δεν ξέρω να κάνω τίποτε άλλο».
Με τα λόγια αυτά και σε έντονα φορτισμένο συγκινησιακά κλίμα, αποδέχθηκε απόψε (Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου) ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της MYTILINEOS κ. Ευάγγελος Γ. Μυτιληναίος την αναγόρευσή του σε Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων της Σχολής Οικονομικών, Επιχειρηματικών και Διεθνών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς.
Μιλώντας στην τελετή που πραγματοποιήθηκε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά ο κ. Μυτιληναίος, αφού ευχαρίστησε την οικογένειά του (χωρίς την οποία όπως τόνισε δεν θα είχε γίνει τίποτα) και τον αδελφό του Γιάννη Μυτιληναίο («Όταν οι δρόμοι μας χώρισαν τιμήσαμε ο ένας την προσφορά του άλλου») περιέγραψε το περιβάλλον στο οποίο κινείται σήμερα η επιχειρηματικότητα και η χώρα αλλά και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν.
«Στα πρόσωπά σας, τόνισε απευθυνόμενος στους φοιτητές, βλέπω την Ελλάδα του μέλλοντος.
Μια Ελλάδα που δεν έχει επιστρέψει απλώς και μόνο στην κανονικότητα μετά την κρίση, αλλά μια Ελλάδα ανταγωνιστική, πραγματικά ισότιμη μέσα στην Ευρώπη.
Βλέπω τους πολίτες ενός σύγχρονου, δημοκρατικού κράτους δικαίου ικανού να προσφέρει ασφάλεια και δικαιοσύνη υπό συνθήκες περιφερειακής σταθερότητας και ειρήνης».
Χαρακτήρισε τους φοιτητές ως το εσωτερικό brain gain της Ελλάδας: «Η δική σας επιτυχία, είπε, είναι το ισχυρό μήνυμα και πρόκληση επιστροφής για εκείνους που αναζήτησαν καλύτερη τύχη έξω από τη χώρα μας. Κάναμε επιτυχίες κυρίως στο εξωτερικό αλλά γίναμε άνθρωποι στην Ελλάδα», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ο κ. Μυτιληναίος τόνισε ότι η χώρα ξεφεύγει με αργά βήματα από το κυνήγι μαγισσών και την δαιμονοποίηση της αγοράς.
«Η κρίση και η δύσκολη πορεία των τελευταίων 10 ετών ελπίζω να μας έκανε όλους σοφότερους.
Το υψηλό κόστος που κατέβαλε η κοινωνία δεν πρέπει να πάει χαμένο, το οφείλουμε στον τόπο και τις νέες γενιές», είπε.
Υπογράμμισε ότι οι απαιτήσεις από τις επιχειρήσεις αυξάνονται, πολύ περισσότερο όταν οι πολίτες διαπιστώνουν ότι το κράτος αδυνατεί να καλύψει βασικές ανάγκες σε κρίσιμους τομείς όπως η υγεία και η εκπαίδευση.
Και σημείωσε ότι «Περάσαμε και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη περνάμε από συμπληγάδες, όμως κάθε κρίση κρύβει και μια ευκαιρία. Αντιληφθήκαμε ότι έπρεπε να αφήσουμε πίσω την Ελλάδα της μικρής προσπάθειας, των χαλαρών κανόνων, της παρασιτικής κατανάλωσης και της ευκαιριακής λογικής».
Αποδεχόμενος εξάλλου την αναγόρευσή του σε Επίτιμο Διδάκτορα μίλησε για εξαιρετική τιμή, την οποία υποδέχθηκε με συγκίνηση, χαρά και υπερηφάνεια.
Κατά την προσφώνηση του ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πειραιά Καθηγητής 'Αγγελος Κότιος σημείωσε ότι στον κύκλο των επίτιμων διδακτόρων του Πανεπιστημίου περιλαμβάνονται ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας, της Γερμανίας κ. Walter Steinmeier, ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας κ. Sergey Lavrov, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, κ.α.
«Ο τιμώμενος, τόνισε, εργάζεται άοκνα για την πραγμάτωση των οραμάτων του που εμπνέονται από τις αρχές του σύγχρονου μάνατζμεντ.
Τιμούμε έναν αυτοδημιούργητο Πειραιώτη επιχειρηματία που αποτελεί πρότυπο για τους νέους, με επιχειρηματική και οικολογική ευαισθησία, που πιστεύει και αξιοποιεί Έλληνες επιστήμονες, επενδύει στην εφηρμοσμένη έρευνα και επιμένει ελληνικά παρά τις αντιξοότητες των τελευταίων δέκα χρόνων».
Ο κοσμήτορας της Σχολής Οικονομικών, Επιχειρηματικών και Διεθνών Σπουδών καθηγητής Μιχαήλ Σφακιανάκης τόνισε ότι ο τίτλος του επίτιμου διδάκτορα αποτελεί την ύψιστη τιμή που μπορεί να απονείμει το πανεπιστήμιο, σε μια εξέχουσα επιχειρηματική προσωπικότητα που διακρίνεται για την ικανότητα να διαβλέπει τις εξελίξεις, να εντοπίζει τις ευκαιρίες και που δεν φοβήθηκε ποτέ να αναλάβει τον κίνδυνο των επιλογών του.
Το έργο του τιμώμενου παρουσίασε ο πρόεδρος του τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων, καθηγητής Αθανάσιος Κουρεμένος μιλώντας για την πορεία του, μετά τις σπουδές στην Αθήνα και το Λονδίνο, στην οικογενειακή επιχείρηση από το 1978. Επιχείρηση που μετεξελίχθηκε στη μεγαλύτερη ιδιωτική εταιρεία στον τομέα της ενέργειας, της μεταλλουργίας, των μετάλλων, των κατασκευών ενεργειακών έργων (ΜΕΤΚΑ) και στη μεγαλύτερη καθετοποιημένη επιχείρηση αλουμινίου και αλουμίνας στην Ευρώπη (Αλουμίνιον της Ελλάδος), αλλά και στον μεγαλύτερο εναλλακτικό παραγωγό και πάροχο ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα.
Στάθηκε ιδιαίτερα στον χειρισμό της κρίσης του 2008 με το κλείσιμο παραγώγων προϊόντων που εξασφάλισαν την πώληση της παραγωγής αλουμινίου σε τιμή τριπλάσια από εκείνη που διαμορφώθηκε στην αγορά, εξασφαλίζοντας πόρους για τη σωτηρία της επιχείρησης. Υπενθύμισε δε ότι όταν η εταιρεία μπήκε στο Χρηματιστήριο το 1995 είχε κεφαλαιοποίηση ύψους 1 εκατ. ευρώ ενώ σήμερα ξεπερνά το 1,5 δισ.
«Το τι κάνει επιτυχημένο έναν επιχειρηματία, κατέληξε, εξακολουθεί να αποτελεί «μαύρο κουτί».
Υπάρχουν περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις.
Βασικό χαρακτηριστικό είναι η ανάληψη κινδύνου, αλλά δεν φθάνει αυτό. Χρειάζεται η ικανότητα να επιλέγει, να οργανώνει και να συνδυάζει πόρους με στόχο την επίτευξη αποτελέσματος που εμπεριέχει υψηλή καινοτομικότητα».
Παρόντες στην τελετή ήταν μεταξύ άλλων ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Ε. Βενιζέλος, οι πρώην υπουργοί Γκίκας Χαρδούβελης και Γιάννης Μανιάτης, ο πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ Δημήτρης Δασκαλόπουλος, επιχειρηματίες και μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας.
www.worldenergynews.gr
Σημείωσε πως την τελευταία δεκαετία, ο κάθε ενεργών πολίτης πάλεψε με τον εαυτό του και το περιβάλλον για να βρει τις νέες ισορροπίες, ότι η κρίση δημιούργησε ευκαιρίες και μετά από χρόνια η παραγωγή επανέρχεται στο επίκεντρο.
«Μετά από κάθε επιχειρηματική ολοκλήρωση, αισθάνομαι πάντα πρέπει να επιστρέφω ένα μέρος στην πατρίδα μου και την κοινωνία» σημείωσε μεταξύ άλλων ο κ. Ε. Μυτιληναίος.
Αναλυτικά η ομιλία:
Σας ευχαριστώ θερμά, από τα βάθη της καρδιάς μου για τη σημερινή, εξαιρετική τιμή στο πρόσωπό μου.Αισθάνομαι ιδιαίτερη συγκίνηση. Βαθιά και αληθινή.Και επιτρέψτε μου, με το θάρρος που δίνουν οι ανθρώπινες στιγμές, να τη μοιραστώ μαζί σας.Αλλά και να ήθελα να την κρύψω δεν θα μπορούσα άλλωστε. Θα με πρόδινε η φωνή μου.Ταυτόχρονα νοιώθω ξεχωριστή χαρά. Θα προσθέσω και υπερηφάνεια. Γιατί η τιμή αυτή αποδίδεται από ένα ακαδημαϊκό ίδρυμα που ξεχωρίζει. Με το συνολικό έργο του στον στίβο της έρευνας, της παραγωγής γνώσης, αλλά και της εφαρμογής της στη ζωή του τόπου.
Το καταφέρνει κάθε φορά, με την ακούραστη προσπάθεια των μελών του. Είτε είναι αυτοί καθηγητές είτε φοιτητές.
Μη σας ξενίζει η τοποθέτηση. Κάθε ίδρυμα, κάθε πανεπιστήμιο, κάθε σχολή έχει δύο καρδιές. Η μια είναι όσες και όσοι διδάσκουν. Η άλλη είναι όσες και όσοι δέχονται τη γνώση.
Όταν και οι δύο αυτές καρδιές χτυπάνε συγχρονισμένα, αυτό είναι που κάθε φορά πρέπει να επιδιώκουμε, η γνώση αποκτά ακόμα περισσότερη δύναμη. Και διαχέεται ευκολότερα, παντού, μέσα στην κοινωνία.
Αλλά μόνον έτσι η γνώση παύει να γίνεται αυτοσκοπός. Δικαιώνει την έννοιά της. Σωστά είπε ο Κομφούκιος, « η ουσία της γνώσης είναι, όταν την έχεις, να την εφαρμόζεις. Όχι να την έχεις για να ομολογείς την άγνοιά σου».
Και για να προλάβω τις σκέψεις σας, θυμίζω ότι ο Σωκράτης ως δάσκαλος, αντλούσε γνώση από τους μαθητές του, μέσα από τον διάλογο. Αρκεί βέβαια να έχουμε πάντα γνώση της άγνοιάς μας και επίγνωση του μέτρου μας. Τόσο στην καθημερινότητα, πολύ περισσότερο στην επιχειρηματικότητα.Είμαι όμως υπερήφανος και για έναν ακόμα λόγο. Ίσως περισσότερο συμβολικό.
Άκουσα λόγια εξόχως τιμητικά. Ένοιωσα το φορτίο ευθύνης που κουβαλούν οι λέξεις για τον αποδέκτη τους. Γιατί, ας μη ξεχνάμε, αυτό εδώ το Πανεπιστήμιο ιδρύθηκε το 1938 ως Σχολή Βιομηχανικών Σπουδών. Δημιουργήθηκε τότε από τον Σύνδεσμο Βιομηχάνων και Βιοτεχνών, σε συνεργασία με τον Σύνδεσμο Ανωνύμων Εταιρειών Ελλάδος. Με στόχο την οικονομική και τεχνική παιδεία των στελεχών της Βιομηχανίας.
Το Πανεπιστήμιο Πειραιώς γεννήθηκε, ωρίμασε, εξελίχθηκε και εξελίσσεται, με τους ακαδημαϊκούς πολίτες του, σε πυρήνα επιχειρηματικού πολιτισμού.
Σε μια εποχή που οι εξελίξεις και οι προκλήσεις είναι καταιγιστικές, παραμένει εστία ολοκληρωμένης επιστημονικής γνώσης και μήτρα που γεννά διανοητικό κεφάλαιο πολύτιμο για την ανάπτυξη του τόπου.
Εμπνέει εσάς τους νέους ανθρώπους που είστε εδώ και σας φέρνει σε επαφή με νέα πρότυπα επιχειρηματικότητας.
Ταυτόχρονα συνδέει αποτελεσματικά την επιστημονική γνώση και την καινοτομία με τις πραγματικές ανάγκες της οικονομικής και της κοινωνικής ζωής. Αυτή είναι η θεμελιώδης αποστολή ενός σύγχρονου, διεθνώς ανταγωνιστικού πανεπιστημίου.Και επιτέλους, βλέπω με ικανοποίηση ότι πολλές αντιλήψεις γύρω από το τι σημαίνει επιχειρηματίας και επιχείρηση έχουν αλλάξει στην ελληνική κοινωνία και στο πολιτικό σύστημα. Ξεφεύγουμε, με αργά βήματα, από το κυνήγι μαγισσών και τη δαιμονοποίηση της αγοράς.
Η κρίση και η δύσκολη πορεία των τελευταίων δέκα ετών ελπίζω να μας κάνει όλους σοφότερους. Το υψηλό κόστος που κατέβαλε η ελληνική κοινωνία δεν πρέπει να πάει χαμένο. Το οφείλουμε στον τόπο και ιδίως στις νέες γενιές.Η στάση απέναντι στην ιδιωτική επιχείρηση γίνεται θετικότερη. Ταυτόχρονα όμως αυξάνονται και οι απαιτήσεις από τις εταιρείες ως προς αυτό που λέμε «επιστροφή στην κοινωνία», «εταιρική κοινωνική ευθύνη». Πολύ περισσότερο όταν ο μέσος πολίτης διαπιστώνει ότι το κράτος συχνά αδυνατεί να καλύψει βασικές ανάγκες του. Ακόμη και σε κρίσιμες περιοχές όπως είναι η υγεία και η εκπαίδευση. Οι νέοι κυρίως περιμένουν ιδιαίτερα από τις μεγάλες επιχειρήσεις να βοηθήσουν την κοινωνία να αντιμετωπίσει τις μεγάλες προκλήσεις. Και εδώ θα σας πω ότι προσωπικά, σε όλη μου την πορεία μέχρι σήμερα, πάντα αισθανόμουν την ηθική υποχρέωση να γυρνάω στην Πατρίδα μου έστω ένα μικρό μέρος απ’ όλα όσα μου έχει προσφέρει. Το θέμα είναι πώς το αντιλαμβάνεται ο καθένας μας και πώς το κάνει πράξη.Αλλά και πώς η πράξη γίνεται αντιληπτή από τους πολλούς, από την κοινωνία. Και η αναγνώριση της μικρής ή μεγαλύτερης προσφοράς είναι πάντα η δύναμη που ανατροφοδοτεί. Που αναζωογονεί την προσπάθεια. Βαδίζουμε μπροστά. Με καθαρότερο βλέμμα.
Ασφαλώς βοήθησαν και τα βιώματα της κρίσης στα οποία ήδη αναφέρθηκα αλλά πρέπει να επιμείνω. Επαναπροσδιόρισαν το «εγώ» και δυνάμωσαν το «εμείς».
Περάσαμε, σε κάποιες περιπτώσεις περνάμε ακόμα, από Συμπληγάδες. Για πάνω από δέκα χρόνια η Ελληνική κοινωνία, ο καθένας από το μετερίζι του πάλεψε να βρει μια ισορροπία επιβίωσης. Εσωτερική με τον εαυτό του, εξωτερική με το άμεσο περιβάλλον του.
Θα συμφωνήσω με την άποψη ότι κάθε κρίση κρύβει μια ευκαιρία. Μια ήρεμη περίοδος οδηγεί εύκολα στην αυταρέσκεια και την αδράνεια. Η κρίση γίνεται πρόκληση για τον έναν αλλά και για τους πολλούς.
Σε ωθεί να κινηθείς, να πάρεις αποφάσεις. Να μεταρρυθμίσεις. Αλλά πρώτα να μεταρρυθμίσεις τον εαυτό σου.Αυτό ήταν ένα δύσκολο μάθημα για όλους μας. Δεν είμαι βέβαιος ότι μπορούμε να μιλήσουμε ακόμα για ένα νέο, καλά θεμελιωμένο πλαίσιο αξιών. Σίγουρα όμως έχει αρχίσει να εμπεδώνεται μια νέα ηθική που επιβάλλει την ατομική πρωτοβουλία και τη συλλογική δράση.
Αντιληφθήκαμε, έστω και αργά, ότι έπρεπε να αφήσουμε πίσω μας την Ελλάδα της μικρής προσπάθειας και των χαλαρών κανόνων. Να ξεφύγουμε από την παρασιτική κατανάλωση και την ευκαιριακή λογική.
Και η αλήθεια είναι ότι έχουμε τη δυνατότητα αλλά και την υποχρέωση να γίνουμε αποτελεσματικότεροι. Προσπαθώντας περισσότερο και δουλεύοντας περισσότερο, χωρίς προκαταλήψεις. Πιστεύω πάντως ότι οι σοβαροί και υπεύθυνοι επιχειρηματίες ανεξαρτήτως μεγέθους συνειδητοποιήσαμε ότι η επιχειρηματικότητα είναι δεμένη με την κοινωνία. Αναπνέει μαζί της, βαδίζει στον ίδιο ρυθμό. Όταν επιταχύνει η μια, επιταχύνει και η άλλη. Όταν γονατίζει η μια, γονατίζει και η άλλη.
Αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε ότι η επιχειρηματικότητα είναι μέρος της εθνικής προσπάθειας αλλά και της κοινής μας μοίρας. Και το σημαντικότερο, επιχειρήσεις και εργαζόμενοι, κινούνται πλέον προς τη σωστή κατεύθυνση.
Η παραγωγή μπαίνει μετά από πολλά χρόνια στην κεντρική σκηνή. Ο μέσος Έλληνας προσαρμόζεται στο νέο παραγωγικό μοντέλο. Εξερευνά τις δυνατότητες και στηρίζεται στις δυνάμεις του.
Αντί για το κράτος – προστάτη επιλέγει το κράτος συμπαραστάτη το κράτος υποστηρικτή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και της ανάπτυξης. Αλλά για αυτή τη νέα σχέση πρέπει να γίνουν ακόμα πολλά.
Η επιχειρηματική δράση δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι παράγοντας που συμβάλλει στην ευημερία της κοινωνίας και του τόπου. Μαζί με την ευελιξία, την καινοτομία, την αποδοτικότητα, την αποτελεσματικότητα δημιουργεί προστιθέμενη αξία για το σύνολο.
Πολύ περισσότερο όταν λειτουργεί στο πλαίσιο της βιώσιμης ανάπτυξης. Με κανόνες, όρους και προϋποθέσεις που διασφαλίζουν την ισορροπημένη συνύπαρξη της ανθρώπινης δραστηριότητας με την εξέλιξη της βιόσφαιρας.
Η αναβάθμιση του βιοτικού επιπέδου προϋποθέτει την πρόσβαση στην εργασία. Η επιχειρηματικότητα υπηρετεί την εργασία. Αν επιδιώκουμε να αυξήσουμε τις θέσεις εργασίας τότε πρέπει να στηρίξουμε τις υγιείς επιχειρηματικές πρωτοβουλίες. Ιδίως τώρα που η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση και η νέα τεχνολογία της τεχνητής νοημοσύνης και της μηχανικής μάθησης επηρεάζει καθοριστικά τη θεμελιώδη σχέση κεφαλαίου- εργασίας .Οφείλουμε συνεπώς να θωρακίσουμε το θεσμικό υπόβαθρο, με ισορροπημένα μέτρα. Να υιοθετήσουμε ρυθμίσεις που θα ξαναδώσουν ζωή στις αποθαρρημένες παραγωγικές δυνάμεις του τόπου.
Που θα δώσουν κίνητρο σε καινούργιες, ώστε να πετύχουμε το ταχύτερο δυνατό την επιθυμητή προσαρμογή της εθνικής οικονομίας στα δεδομένα και τις νέες μεγάλες προκλήσεις της παγκόσμιας αγοράς.
Αλλά και να αποδεχτούμε τις βασικές αρχές του επιχειρείν ως κομμάτι του αξιακού κώδικα της κοινωνίας μας.Το Πανεπιστήμιο Πειραιώς έχει όραμα και αποστολή απολύτως εναρμονισμένη με αυτό που εδώ και πολλά χρόνια προσπαθούμε, με πάθος και επιμονή, να εφαρμόζουμε στην εταιρεία μας.
Ακολούθησα βέβαια με τη σειρά μου την οραματική πορεία του παππού μου, που ξεκίνησε και ποτέ δεν ξέχασε την Κορώνη Μεσσηνίας και του πατέρα μου. Πάντα με στόχο το καλό να γίνει καλύτερο. Το μεγάλο να γίνει μεγαλύτερο.Επιδιώκαμε πάντα να συνεργαζόμαστε με τους καλύτερους. Να επιλέγουμε στελέχη με ισχυρή άποψη και στέρεο όραμα για το μέλλον. Με σφαιρική παιδεία, εξειδικευμένη επιστημονική συγκρότηση, κουλτούρα συνεργασίας και φυσικά ήθος.
Μέσα από τις διαφορετικές περιοχές της επιχειρηματικής δράσης επιζητούσαμε και πετυχαίναμε τη βέλτιστη παραγωγική διαδικασία. Προσπαθούσαμε να προλαβαίνουμε τις εξελίξεις στην αγορά, ενσωματώνοντας τεχνογνωσία που εγγυάται την συμμετοχή με ανταγωνιστικούς όρους σε εθνικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο . Ταυτόχρονα είχαμε πάντα στον νου μας την ανάγκη να διαχέουμε τη γνώση, την τεχνολογία αιχμής ώστε να δημιουργούμε στο άμεσο και το έμμεσο περιβάλλον συνεργασιών μας ερεθίσματα για το επόμενο βήμα.Και φυσικά να ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους μας να εμπλουτίζουν τις δικές τους δυνατότητες.
Πάντα αισθανόμουν την εσωτερική ανάγκη να ανοίγω νέους δρόμους. Σήμερα αυτό το νοιώθω πολύ περισσότερο ως ευθύνη απέναντι στους πολλούς, στην κοινωνία.Ευθύνη και υποχρέωση να ενστερνιστούμε αντιλήψεις και να εφαρμόσουμε μεθόδους που προσφέρουν συγκριτικό πλεονέκτημα στην αγορά, την επιστήμη, την κοινωνία.
Επιτρέψτε μου να στρέψω το βλέμμα μου προς την επόμενη γενιά των ανθρώπων της οικονομίας και της βιομηχανίας.
Τις νέες και τους νέους, επιστήμονες και φοιτητές που είναι απόψε εδώ μαζί μας.
Αγαπητοί φοιτητές μου, στις παραδόσεις θα έχουμε την ευκαιρία να εμβαθύνουμε λίγο στο μυστικό μιας καλής διαπραγμάτευσης, τι κάνει αποτελεσματικές τις επιχειρηματικές κινήσεις και τι όχι, πού πρέπει να είναι κανείς προσεκτικός και πού να παίρνει ρίσκα…Και βέβαια, στο πρώτο μάθημα θα συζητήσουμε και το θέμα των απουσιών να ξέρετε!
Όπως επίσης να ξέρετε ότι κι εγώ, ίσως περισσότερο από εσάς, περιμένω να μάθω από εσάς και να καταλάβω την δική σας οπτική γωνία για την εξέλιξη των πραγμάτων…
Θέλω να απευθυνθώ σε εσάς τους φοιτητές και τους νέους επιστήμονες με την ευθύτητα και την αγάπη που νοιώθω για τα δικά μου παιδιά. Να σας κοιτάξω στα μάτια και να μοιραστώ τη δική σας φλόγα, την επιθυμία σας να πετύχετε στη ζωή, να κερδίσετε τον κόσμο.Στα πρόσωπά σας βλέπω την Ελλάδα του μέλλοντος. Μια Ελλάδα που δεν έχει επιστρέψει απλώς και μόνο στην «κανονικότητα» μετά την κρίση, αλλά μια Ελλάδα ανταγωνιστική , πραγματικά ισότιμη μέσα στην Ευρώπη . Μια Ελλάδα που δίνει ελπίδα και προοπτική στους ανθρώπους της και ιδίως στα παιδιά της. Στα πρόσωπα σας βλέπω τους πολίτες ενός σύγχρονου δημοκρατικού κράτους . Ενός κράτους δικαίου ,ικανού να προσφέρει ασφάλεια και δικαιοσύνη υπό συνθήκες περιφερειακής σταθερότητας και ειρήνης. Ενός κοινωνικού κράτους, ικανού να διασφαλίσει την κοινωνική ειρήνη και συνοχή. Ενός κράτους φιλοεπενδυτικού που στηρίζει και ενθαρρύνει την ιδιωτική πρωτοβουλία και την ανάπτυξη .
Στα πρόσωπα σας βλέπω μια Ελλάδα της καινοτομίας και της διεθνούς ανταγωνιστικότητας, μια Ελλάδα που λειτουργεί συνολικά ως μεγάλη start up έχοντας πλήρη συνείδηση της ιστορικής της διαδρομής και του πολιτιστικού της βάθους.
Στη δίκη σας γνώση, ικανότητα, αισιοδοξία και δημιουργικότητα βασίζεται η προσδοκία μας για το μέλλον . Εσείς είστε το μέλλον.
Σας κοιτάω λοιπόν στα μάτια και σκέφτομαι, ή μάλλον είμαι βέβαιος, ότι εσείς οι νέοι επιστήμονες και οι νέοι φοιτητές μας των προπτυχιακών και βεβαίως μεταπτυχιακών προγραμμάτων που ετοιμάζονται να μπουν στον επαγγελματικό στίβο, μπορείτε να πάρετε τη σκυτάλη. Να συνεχίσετε την προσπάθεια, παίρνοντας τη χώρα στα χέρια σας σε ευνοϊκότερες συνθήκες.
Ξεκινάτε τώρα και έχετε την ευκαιρία, ανάμεσα στα άλλα, να υιοθετήσετε μέσα και πρακτικές στην επιχειρηματική και γενικότερα την επαγγελματική σας ζωή, περισσότερο φιλικές στο περιβάλλον.
Γιατί η αειφορία δεν είναι μόδα, δεν είναι εφήμερο διαφημιστικό τρικ αλλά προϋπόθεση επιβίωσης.
Για τις επιχειρήσεις, για την κοινωνία, για τον πλανήτη.
Άλλωστε είστε εσείς οι ίδιοι η επένδυση της σημερινής κοινωνίας στον κόσμο του αύριο.
Σας προσκαλώ και σας προκαλώ να γίνετε ένας νέος συλλογικός Προμηθέας που ανάβει τη σπίθα, που παράγει εμπειρία και δημιουργεί ευκαιρίες γι’ αυτούς που θα ακολουθήσουν.
Έχετε, το βλέπω στα μάτια σας, την αποφασιστικότητα να ανατρέψετε αυτό που μπορεί να σας φανεί αναπόφευκτο.
Συγχωρέστε μου τον αγγλισμό, «You have what it takes».
Είστε τυχεροί γιατί θα δώσετε τις επόμενες μάχες σε έναν πιο καθαρό στίβο. Απαλλαγμένο, ελπίζω, από κατεστημένες νοοτροπίες και θεσμικές αλλοιώσεις.
Είστε το «Εσωτερικό» Brain Gain της Ελλάδας.
Οι νέες δυνάμεις της οικονομίας και της κοινωνίας, που απελευθερώνονται και στρατεύονται στον σκληρό πόλεμο της ανάπτυξης.
Είστε και το εφαλτήριο, η αφορμή, η έμπνευση για το «Εξωτερικό» Brain Gain της Ελλάδας.
Η δική σας προσπάθεια, η δική σας επιτυχία είναι ισχυρό μήνυμα και πρόσκληση επιστροφής για εκείνους που αναζήτησαν καλύτερη τύχη αλλού.
Σας λέω αυτό που συχνά θυμίζω και στον εαυτό μου. Ναι, κάναμε επιτυχίες στο εξωτερικό. Αλλά γίναμε άνθρωποι στην Ελλάδα.
Και κάτι ακόμα, γιατί πρέπει να είμαστε δίκαιοι στη ζωή μας πάνω από όλα…
Στην πορεία αυτή για την οποία σήμερα μου αποδίδετε την ύψιστη τιμή, θα έπρεπε να συμπεριλάβετε τη σύντροφο της ζωής μου Αντριάνα και τα παιδιά μας Γιώργο και Ερικέτη. Χωρίς τη ζεστασιά αυτής της
οικογένειας δεν θα είχα καταφέρει τίποτα από όλα αυτά για τα οποία σήμερα με τιμάτε.
Και βεβαίως την τιμή αυτή, αυτονόητα μοιράζομαι με τον αδελφό μου Γιάννη, με τον οποίο συμπορευτήκαμε και παλέψαμε μαζί στη ζωή μας για δεκαετίες και όταν οι δρόμοι μας χώρισαν, τιμήσαμε ο ένας την προσφορά του άλλου.
Είναι πραγματικά δυνατά τα συναισθήματα που με κατακλύζουν σ’ αυτή την ιδιαίτερη στιγμή της ζωής μου. Σκέφτομαι ότι κάθε φορά που η κοινωνία αναγνωρίζει το έργο και την προσφορά, του αφανή ή του επιφανή, εμπνέει και κινητροδοτεί.Για μένα, αυτή η ύψιστη αναγνώριση είναι «λόγος ύπαρξης», λόγος για να συνεχίσω να προσφέρω.
Σας ευχαριστώ ολόψυχά, όλες και όλους.
Νωρίτερα το WEN έγραφε:
«Όλη μου τη ζωή δουλεύω, δεν ξέρω να κάνω τίποτε άλλο».
Με τα λόγια αυτά και σε έντονα φορτισμένο συγκινησιακά κλίμα, αποδέχθηκε απόψε (Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου) ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της MYTILINEOS κ. Ευάγγελος Γ. Μυτιληναίος την αναγόρευσή του σε Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων της Σχολής Οικονομικών, Επιχειρηματικών και Διεθνών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς.
Μιλώντας στην τελετή που πραγματοποιήθηκε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά ο κ. Μυτιληναίος, αφού ευχαρίστησε την οικογένειά του (χωρίς την οποία όπως τόνισε δεν θα είχε γίνει τίποτα) και τον αδελφό του Γιάννη Μυτιληναίο («Όταν οι δρόμοι μας χώρισαν τιμήσαμε ο ένας την προσφορά του άλλου») περιέγραψε το περιβάλλον στο οποίο κινείται σήμερα η επιχειρηματικότητα και η χώρα αλλά και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν.
«Στα πρόσωπά σας, τόνισε απευθυνόμενος στους φοιτητές, βλέπω την Ελλάδα του μέλλοντος.
Μια Ελλάδα που δεν έχει επιστρέψει απλώς και μόνο στην κανονικότητα μετά την κρίση, αλλά μια Ελλάδα ανταγωνιστική, πραγματικά ισότιμη μέσα στην Ευρώπη.
Βλέπω τους πολίτες ενός σύγχρονου, δημοκρατικού κράτους δικαίου ικανού να προσφέρει ασφάλεια και δικαιοσύνη υπό συνθήκες περιφερειακής σταθερότητας και ειρήνης».
Χαρακτήρισε τους φοιτητές ως το εσωτερικό brain gain της Ελλάδας: «Η δική σας επιτυχία, είπε, είναι το ισχυρό μήνυμα και πρόκληση επιστροφής για εκείνους που αναζήτησαν καλύτερη τύχη έξω από τη χώρα μας. Κάναμε επιτυχίες κυρίως στο εξωτερικό αλλά γίναμε άνθρωποι στην Ελλάδα», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ο κ. Μυτιληναίος τόνισε ότι η χώρα ξεφεύγει με αργά βήματα από το κυνήγι μαγισσών και την δαιμονοποίηση της αγοράς.
«Η κρίση και η δύσκολη πορεία των τελευταίων 10 ετών ελπίζω να μας έκανε όλους σοφότερους.
Το υψηλό κόστος που κατέβαλε η κοινωνία δεν πρέπει να πάει χαμένο, το οφείλουμε στον τόπο και τις νέες γενιές», είπε.
Υπογράμμισε ότι οι απαιτήσεις από τις επιχειρήσεις αυξάνονται, πολύ περισσότερο όταν οι πολίτες διαπιστώνουν ότι το κράτος αδυνατεί να καλύψει βασικές ανάγκες σε κρίσιμους τομείς όπως η υγεία και η εκπαίδευση.
Και σημείωσε ότι «Περάσαμε και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη περνάμε από συμπληγάδες, όμως κάθε κρίση κρύβει και μια ευκαιρία. Αντιληφθήκαμε ότι έπρεπε να αφήσουμε πίσω την Ελλάδα της μικρής προσπάθειας, των χαλαρών κανόνων, της παρασιτικής κατανάλωσης και της ευκαιριακής λογικής».
Αποδεχόμενος εξάλλου την αναγόρευσή του σε Επίτιμο Διδάκτορα μίλησε για εξαιρετική τιμή, την οποία υποδέχθηκε με συγκίνηση, χαρά και υπερηφάνεια.
Κατά την προσφώνηση του ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πειραιά Καθηγητής 'Αγγελος Κότιος σημείωσε ότι στον κύκλο των επίτιμων διδακτόρων του Πανεπιστημίου περιλαμβάνονται ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας, της Γερμανίας κ. Walter Steinmeier, ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας κ. Sergey Lavrov, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, κ.α.
«Ο τιμώμενος, τόνισε, εργάζεται άοκνα για την πραγμάτωση των οραμάτων του που εμπνέονται από τις αρχές του σύγχρονου μάνατζμεντ.
Τιμούμε έναν αυτοδημιούργητο Πειραιώτη επιχειρηματία που αποτελεί πρότυπο για τους νέους, με επιχειρηματική και οικολογική ευαισθησία, που πιστεύει και αξιοποιεί Έλληνες επιστήμονες, επενδύει στην εφηρμοσμένη έρευνα και επιμένει ελληνικά παρά τις αντιξοότητες των τελευταίων δέκα χρόνων».
Ο κοσμήτορας της Σχολής Οικονομικών, Επιχειρηματικών και Διεθνών Σπουδών καθηγητής Μιχαήλ Σφακιανάκης τόνισε ότι ο τίτλος του επίτιμου διδάκτορα αποτελεί την ύψιστη τιμή που μπορεί να απονείμει το πανεπιστήμιο, σε μια εξέχουσα επιχειρηματική προσωπικότητα που διακρίνεται για την ικανότητα να διαβλέπει τις εξελίξεις, να εντοπίζει τις ευκαιρίες και που δεν φοβήθηκε ποτέ να αναλάβει τον κίνδυνο των επιλογών του.
Το έργο του τιμώμενου παρουσίασε ο πρόεδρος του τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων, καθηγητής Αθανάσιος Κουρεμένος μιλώντας για την πορεία του, μετά τις σπουδές στην Αθήνα και το Λονδίνο, στην οικογενειακή επιχείρηση από το 1978. Επιχείρηση που μετεξελίχθηκε στη μεγαλύτερη ιδιωτική εταιρεία στον τομέα της ενέργειας, της μεταλλουργίας, των μετάλλων, των κατασκευών ενεργειακών έργων (ΜΕΤΚΑ) και στη μεγαλύτερη καθετοποιημένη επιχείρηση αλουμινίου και αλουμίνας στην Ευρώπη (Αλουμίνιον της Ελλάδος), αλλά και στον μεγαλύτερο εναλλακτικό παραγωγό και πάροχο ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα.
Στάθηκε ιδιαίτερα στον χειρισμό της κρίσης του 2008 με το κλείσιμο παραγώγων προϊόντων που εξασφάλισαν την πώληση της παραγωγής αλουμινίου σε τιμή τριπλάσια από εκείνη που διαμορφώθηκε στην αγορά, εξασφαλίζοντας πόρους για τη σωτηρία της επιχείρησης. Υπενθύμισε δε ότι όταν η εταιρεία μπήκε στο Χρηματιστήριο το 1995 είχε κεφαλαιοποίηση ύψους 1 εκατ. ευρώ ενώ σήμερα ξεπερνά το 1,5 δισ.
«Το τι κάνει επιτυχημένο έναν επιχειρηματία, κατέληξε, εξακολουθεί να αποτελεί «μαύρο κουτί».
Υπάρχουν περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις.
Βασικό χαρακτηριστικό είναι η ανάληψη κινδύνου, αλλά δεν φθάνει αυτό. Χρειάζεται η ικανότητα να επιλέγει, να οργανώνει και να συνδυάζει πόρους με στόχο την επίτευξη αποτελέσματος που εμπεριέχει υψηλή καινοτομικότητα».
Παρόντες στην τελετή ήταν μεταξύ άλλων ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Ε. Βενιζέλος, οι πρώην υπουργοί Γκίκας Χαρδούβελης και Γιάννης Μανιάτης, ο πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ Δημήτρης Δασκαλόπουλος, επιχειρηματίες και μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας.
www.worldenergynews.gr
