Οι Ευρωπαίοι πολίτες βρίσκονται σε εξέγερση ενάντια σε ένα αντιδημοκρατικό status quo
Στις ευρωεκλογές, την υποτιθέμενη παρέμβαση της Ρωσίας και την άνοδο λαϊκίστικων και ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων, ενάντια στην καθεστηκυία τάξης της ΕΕ αναφέρεται με άρθρο του το think tank «Strategic Culture Foundation».
Αυτό το σαββατοκύριακο, οι πολίτες 28 κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης καλούνται στις κάλπες, σε μια εντυπωσιακή άσκηση της δημοκρατίας.
Τα πλήρη τελικά αποτελέσματα δεν αναμένονται μέχρι την επόμενη εβδομάδα.
Ωστόσο, ήδη αναμένεται ευρέως ότι τα λεγόμενα λαϊκίστικα κόμματα σε όλο το μπλοκ θα αποκομίσουν σημαντικά κέρδη ως προς την εξασφάλιση εδρών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Μια «εντυπωσιακή»… ανωμαλία των φετινών ευρωεκλογών είναι ότι συμμετέχει σε αυτές και η Βρετανία, παρόλο που, θεωρητικά, έπρεπε ήδη από τον περασμένο Μάρτιο να είχε αποχωρήσει από την ΕΕ.
Η διαμάχη για το Brexit συνεχίστηκε χωρίς αποτέλεσμα, κάτι που σήμαινε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο έπρεπε να διεξάγει κοινοβουλευτικές εκλογές όπως και τα υπόλοιπα 27 κράτη μέλη.
Οι βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που εκλέγονται στη Βρετανία δεν μπορούν στην πραγματικότητα να αναλάβουν τις έδρες τους στις Βρυξέλλες ή στο Στρασβούργο, διότι όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία του Brexit -όποτε συμβεί αυτό - θα καταστήσει περιττές τις θέσεις τους.
Μια άλλη ανωμαλία είναι ότι οι εκλογές του 2019 έχουν επισκιαστεί με και ισχυρισμούς πολιτικών και μέσων ενημέρωσης ότι η Ρωσία θα ξεκινήσει μια «εκστρατεία παρεμβολής» για να επηρεάσει τους ψηφοφόρους να ψηφίσουν υπέρ πολιτικών κομμάτων που αντιτίθενται στο status quo της ΕΕ.
Ωστόσο, την παραμονή των εκλογών, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και οι διάφοροι ειδήμονες της ΕΕ έπρεπε να παραδεχτούν ότι δεν υπάρχουν στοιχεία για μια αναμενόμενη «εκστρατεία επιρροής του Κρεμλίνου».
Αυτή η εικαζόμενη ρωσική εκστρατεία ανάμειξης στην ΕΕ είναι μια ηχώ της μακροχρόνιας, αβάσιμης αφήγησης που εφαρμόζεται για τις Προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ το 2016.
Δεν υπήρξαν ποτέ αποδεικτικά στοιχεία που να τεκμηριώνουν αυτό το σενάριο.
Η Ρωσία αρνήθηκε με συνέπεια και εντόνως την ύπαρξη μιας τέτοιας έννοιας «επιρροής» στους Δυτικούς ψηφοφόρους.
Αλλά η μεγάλη ανωμαλία είναι ότι τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και οι ευρωπαϊκές υπηρεσίες ασφαλείας πρέπει να παραδεχτούν ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η Ρωσία έχει στοχεύσει τις εκλογές της ΕΕ με μια εκστρατεία παρεμβολών στα μέσα ενημέρωσης.
Η άνοδος των εθνικιστικών, αντι-μεταναστευτικών, ευρωσκεπτικιστικών, αντι-λιτότητας, αντιπολεμικών, αντι-καπιταλιστικών πολιτικών κινημάτων σε όλη την Ευρώπη οφείλεται απλά σε αυτό: μια μεγάλη αύξηση των κομμάτων κατά του κατεστημένου.
Η αύξηση των διαδηλώσεων μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτών κατά ενός νεοφιλελεύθερου καθεστώτος δεν έχει καμία σχέση με μια υποτιθέμενη «ρωσική παρέμβαση» και όλα όσα σχετίζονται με ένα εγγενές δημοκρατικό έλλειμμα στο 28μελές μπλοκ.
Η προσπάθεια να κατηγορηθεί η Ρωσία για «κακοήθη επιρροή» των πολιτών της ΕΕ και για τη χρηματοδότηση «κομμάτων που αντιτάσσονται στην ΕΕ», όπως το κυβερνητικό σκάνδαλο στην Αυστρία επεδίωξε να κάνει αυτή την εβδομάδα, αποτελεί πράξη απελπισμένης πολιτικής άρνησης από τα καθιερωμένα παραδοσιακά κόμματα της ΕΕ ως προς τις δικές τους πολιτικές και οικονομικές αποτυχίες.
Μια τέτοια επίσημη άρνηση και η αναγωγή της Μόσχας σε αποδιοπομπαίο τράγο, το μόνο που κάνουν είναι να τροφοδοτούν περισσότερο τις λαϊκίστικες διαμαρτυρίες και την αστάθεια εντός της ΕΕ.
Ο Γάλλος πρόεδρος, Emmanuel Macron, κατηγόρησε «τη συμπαιγνία μεταξύ εθνικιστικών κομμάτων και ξένων συμφερόντων για να θέσουν σε απειλή την ύπαρξη της Ευρώπης».
Το δημοψήφισμα του Brexit που πραγματοποιήθηκε το 2016 ήταν μια προειδοποίηση της λαϊκής διαφωνίας σε ολόκληρη την ΕΕ ενάντια σε μια καθεστηκυία τάξη στις Βρυξέλλες αντιληπτή ως αντιδημοκρατική, συνδεδεμένη με τη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική λιτότητα, καθώς και με τη συναίνεση της Ουάσινγκτον για παράνομους υπερπόντιους πολέμους και τον επεκτατισμό του ΝΑΤΟ.
Το status quo της ΕΕ έχει οδηγήσει σε τεράστια προβλήματα μετανάστευσης από την υπονόμευση της παράνομης εγκληματικότητας της Αμερικής στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.
Οι Ευρωπαίοι πολίτες έχουν αφυπνιστεί από αυτά τα προβλήματα και αντιτίθενται στην εκφύλιση της Ευρώπης ως συμπλήρωμα του ιμπεριαλισμού της Ουάσινγκτον.
Αυτή η διαφωνία είναι επίσης εμφανής σε πολλούς Ευρωπαίους πολίτες που αντιτίθενται στη συμμόρφωση της ΕΕ με τις κυρώσεις που επιβάλλουν οι ΗΠΑ και την εχθρότητα προς τη Ρωσία.
Το γεγονός αυτό δεν σημαίνει ότι η Ρωσία επηρεάζει κατά κάποιον τρόπο τα κινήματα της αντιπολίτευσης.
Είναι απλώς ένα γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες βρίσκονται σε εξέγερση ενάντια σε ένα αντιδημοκρατικό status quo.
Γεγονός είναι ότι η ΕΕ γίνεται απλώς αντιληπτή από έναν αυξανόμενο αριθμό εκ των 512 εκατομμυρίων πολιτών της ως μονόλιθος που δεν ανταποκρίνεται στις δημοκρατικές ανάγκες.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο επαναστατούν εναντίον του status quo, ψηφίζοντας υπέρ μιας σειράς από αντι-καθεστωτικά κόμματα.
Οι πολίτες θα μιλήσουν αυτό το σαββατοκύριακο.
Η καθεστηκυία τάξη της ΕΕ είναι καλύτερο να ακούσει.
Πηγή:
www.bankingnews.gr
www.worldenergynews.gr
Αυτό το σαββατοκύριακο, οι πολίτες 28 κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης καλούνται στις κάλπες, σε μια εντυπωσιακή άσκηση της δημοκρατίας.
Τα πλήρη τελικά αποτελέσματα δεν αναμένονται μέχρι την επόμενη εβδομάδα.
Ωστόσο, ήδη αναμένεται ευρέως ότι τα λεγόμενα λαϊκίστικα κόμματα σε όλο το μπλοκ θα αποκομίσουν σημαντικά κέρδη ως προς την εξασφάλιση εδρών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Μια «εντυπωσιακή»… ανωμαλία των φετινών ευρωεκλογών είναι ότι συμμετέχει σε αυτές και η Βρετανία, παρόλο που, θεωρητικά, έπρεπε ήδη από τον περασμένο Μάρτιο να είχε αποχωρήσει από την ΕΕ.
Η διαμάχη για το Brexit συνεχίστηκε χωρίς αποτέλεσμα, κάτι που σήμαινε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο έπρεπε να διεξάγει κοινοβουλευτικές εκλογές όπως και τα υπόλοιπα 27 κράτη μέλη.
Οι βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που εκλέγονται στη Βρετανία δεν μπορούν στην πραγματικότητα να αναλάβουν τις έδρες τους στις Βρυξέλλες ή στο Στρασβούργο, διότι όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία του Brexit -όποτε συμβεί αυτό - θα καταστήσει περιττές τις θέσεις τους.
Μια άλλη ανωμαλία είναι ότι οι εκλογές του 2019 έχουν επισκιαστεί με και ισχυρισμούς πολιτικών και μέσων ενημέρωσης ότι η Ρωσία θα ξεκινήσει μια «εκστρατεία παρεμβολής» για να επηρεάσει τους ψηφοφόρους να ψηφίσουν υπέρ πολιτικών κομμάτων που αντιτίθενται στο status quo της ΕΕ.
Ωστόσο, την παραμονή των εκλογών, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και οι διάφοροι ειδήμονες της ΕΕ έπρεπε να παραδεχτούν ότι δεν υπάρχουν στοιχεία για μια αναμενόμενη «εκστρατεία επιρροής του Κρεμλίνου».
Αυτή η εικαζόμενη ρωσική εκστρατεία ανάμειξης στην ΕΕ είναι μια ηχώ της μακροχρόνιας, αβάσιμης αφήγησης που εφαρμόζεται για τις Προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ το 2016.
Δεν υπήρξαν ποτέ αποδεικτικά στοιχεία που να τεκμηριώνουν αυτό το σενάριο.
Η Ρωσία αρνήθηκε με συνέπεια και εντόνως την ύπαρξη μιας τέτοιας έννοιας «επιρροής» στους Δυτικούς ψηφοφόρους.
Αλλά η μεγάλη ανωμαλία είναι ότι τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και οι ευρωπαϊκές υπηρεσίες ασφαλείας πρέπει να παραδεχτούν ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η Ρωσία έχει στοχεύσει τις εκλογές της ΕΕ με μια εκστρατεία παρεμβολών στα μέσα ενημέρωσης.
Η άνοδος των εθνικιστικών, αντι-μεταναστευτικών, ευρωσκεπτικιστικών, αντι-λιτότητας, αντιπολεμικών, αντι-καπιταλιστικών πολιτικών κινημάτων σε όλη την Ευρώπη οφείλεται απλά σε αυτό: μια μεγάλη αύξηση των κομμάτων κατά του κατεστημένου.
Η αύξηση των διαδηλώσεων μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτών κατά ενός νεοφιλελεύθερου καθεστώτος δεν έχει καμία σχέση με μια υποτιθέμενη «ρωσική παρέμβαση» και όλα όσα σχετίζονται με ένα εγγενές δημοκρατικό έλλειμμα στο 28μελές μπλοκ.
Η προσπάθεια να κατηγορηθεί η Ρωσία για «κακοήθη επιρροή» των πολιτών της ΕΕ και για τη χρηματοδότηση «κομμάτων που αντιτάσσονται στην ΕΕ», όπως το κυβερνητικό σκάνδαλο στην Αυστρία επεδίωξε να κάνει αυτή την εβδομάδα, αποτελεί πράξη απελπισμένης πολιτικής άρνησης από τα καθιερωμένα παραδοσιακά κόμματα της ΕΕ ως προς τις δικές τους πολιτικές και οικονομικές αποτυχίες.
Μια τέτοια επίσημη άρνηση και η αναγωγή της Μόσχας σε αποδιοπομπαίο τράγο, το μόνο που κάνουν είναι να τροφοδοτούν περισσότερο τις λαϊκίστικες διαμαρτυρίες και την αστάθεια εντός της ΕΕ.
Ο Γάλλος πρόεδρος, Emmanuel Macron, κατηγόρησε «τη συμπαιγνία μεταξύ εθνικιστικών κομμάτων και ξένων συμφερόντων για να θέσουν σε απειλή την ύπαρξη της Ευρώπης».
Το δημοψήφισμα του Brexit που πραγματοποιήθηκε το 2016 ήταν μια προειδοποίηση της λαϊκής διαφωνίας σε ολόκληρη την ΕΕ ενάντια σε μια καθεστηκυία τάξη στις Βρυξέλλες αντιληπτή ως αντιδημοκρατική, συνδεδεμένη με τη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική λιτότητα, καθώς και με τη συναίνεση της Ουάσινγκτον για παράνομους υπερπόντιους πολέμους και τον επεκτατισμό του ΝΑΤΟ.
Το status quo της ΕΕ έχει οδηγήσει σε τεράστια προβλήματα μετανάστευσης από την υπονόμευση της παράνομης εγκληματικότητας της Αμερικής στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.
Οι Ευρωπαίοι πολίτες έχουν αφυπνιστεί από αυτά τα προβλήματα και αντιτίθενται στην εκφύλιση της Ευρώπης ως συμπλήρωμα του ιμπεριαλισμού της Ουάσινγκτον.
Αυτή η διαφωνία είναι επίσης εμφανής σε πολλούς Ευρωπαίους πολίτες που αντιτίθενται στη συμμόρφωση της ΕΕ με τις κυρώσεις που επιβάλλουν οι ΗΠΑ και την εχθρότητα προς τη Ρωσία.
Το γεγονός αυτό δεν σημαίνει ότι η Ρωσία επηρεάζει κατά κάποιον τρόπο τα κινήματα της αντιπολίτευσης.
Είναι απλώς ένα γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες βρίσκονται σε εξέγερση ενάντια σε ένα αντιδημοκρατικό status quo.
Γεγονός είναι ότι η ΕΕ γίνεται απλώς αντιληπτή από έναν αυξανόμενο αριθμό εκ των 512 εκατομμυρίων πολιτών της ως μονόλιθος που δεν ανταποκρίνεται στις δημοκρατικές ανάγκες.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο επαναστατούν εναντίον του status quo, ψηφίζοντας υπέρ μιας σειράς από αντι-καθεστωτικά κόμματα.
Οι πολίτες θα μιλήσουν αυτό το σαββατοκύριακο.
Η καθεστηκυία τάξη της ΕΕ είναι καλύτερο να ακούσει.
Πηγή:
www.bankingnews.gr
www.worldenergynews.gr
