Εκτός σχεδιασμού το σύνολο των εξελίξεων της αγοράς
Η αποτυχία αποεπένδυσης της ΔΕΗ από τους λιγνίτες όσο και αν ετοιμάζεται μια προσπάθεια σε συνεργασία με την DG Copm για να επαναπροκηρυχθεί ο διαγωνισμός δημιουργεί κλίμα αναξιοπιστίας ως προς την υλοποίηση του κυβερνητικού σχεδιασμού.
Τι άραγε θα αλλάξει με νέους όρους για έναν νέο διαγωνισμό, που θα «τρέξει» άλλος τρίτος με άγνωστα συμφέροντα σε σχέση με αυτά που η ίδια η ΔΕΗ γνώριζε;
Προφανώς θα είναι ένα διαγωνισμός που ονομαστικά μπορεί να δώσει στους επενδυτές την δυνατότητα να προσφέρουν κάποιες αξίες, με παραδοχές τέτοιες όμως που θα επιφορτίζουν την ίδια την ΔΕΗ με μελλοντικές υποχρεώσεις και επιβαρύνσεις από τις ζημίες των λιγνιτικών υποθηκεύοντας το μέλλον της με ρίσκα.
Η αλήθεια είναι ότι σε έναν διαγωνισμό όπως αυτός που κηρύχθηκε άγονος και η ΔΕΗ έλαβε όλες τις ασφαλιστικές δικλείδες ενδιαφέρον πλην της μιας και μοναδικής προσφοράς δεν υπήρξε.
Και δεν υπήρξε ούτε από τους Κινέζους που έχουν και οικονομική ισχύ και τεχνογνωσία στους λιγνίτες.
Άρα τι θα αλλάξει; Όσο δε η ΔΕΗ δεν μειώνει την έκθεσή της στους λιγνίτες τόσο το χειρότερο, γιατί το ρίσκο αύξησης των τιμών των CO2 θα δυσχεραίνει τα πράγματα για όλους.
Ενώ λοιπόν μέχρι την εβδομάδα που πέρασε το κυβερνητικό επιτελείο μπορούσε να ισχυρίζεται ότι σωστά δεν πούλησε τις υδροηλεκτρικές, το γεγονός ότι δεν ολοκλήρωσε τους λιγνίτες αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει σε νέες πιέσεις προς αυτήν την κατεύθυνση.
Δηλαδή ή οι λιγνίτες θα πουληθούν τελικά με επώδυνους όρους με μακροχρόνια ζημία για την ΔΕΗ ή άμεσα θα ανοίξει το κεφάλαιο των υδροηλεκτρικών.
Επίσης πέραν από τις διαρροές για την αποτίμηση των 2+1 μονάδων Μεγαλόπολης και Μελίτης στα 300 εκατ ευρώ, η ΔΕΗ ούσα εισηγμένη εταιρία και με πορεία της μετοχής να είναι κακή, πρέπει να δώσει στην δημοσιότητα τους όρους των αποτιμήσεων αυτών.
Δηλαδή αν λαμβάνουν υπόψη τους την δυσμενή εξέλιξη των CO2 ή βασίζονται σε κάποιες απλές λογιστικές προσθαφαιρέσεις.
Η ΔΕΗ με την κήρυξη του διαγωνισμού ως άγονου έχει κάνει τρια στρατηγικά λάθη:
- Το πρώτο δεν ολοκλήρωσε την επένδυση με μηδέν κόστος για την αναβάθμιση του Αμυνταίου που θα της επέτρεπε να έχει την μονάδα της σε πολύ μεγαλύτερη ισχύ και με διάρκεια ζωής διασφαλισμένη, λύνοντας παράλληλα σημαντικά θέματα που βρίσκονται σε εκκρεμότητα με την βιομηχανία.
- Δεύτερον ότι αυξάνει το ρίσκο αρνητικών επιπτώσεων μετά το αμφισβητούμενο αποτέλεσμα του διαγωνισμού με τα λιγνιτικά.
- Τρίτον ότι οι Θεσμοί αποκτούν το πάτημα να επαναφέρουν στον προσκήνιο την πώληση των υδροηλεκτρικών.
Και όλα αυτά ενώ βασικά ζητήματα στην διάρθρωση της επιχείρησης δεν έχουν λυθεί και αναζητούνται οι τρόποι για μπορέσει να προχωρήσει τις νέες της επενδύσεις.
Παράλληλα ο Θεσμός των δημοπρασιών ΝΟΜΕ ο οποίος για μια ακόμα φορά οδήγησε σε υψηλές τιμές στην δημοπρασία της περασμένης Παρασκευής 8/2 επισφράγισε μια λειτουργία με μικρά αποτελέσματα για την απελευθέρωση, υψηλές τιμές για τους εναλλακτικούς παρόχους και άρα αρνητικούς όρους για τους καταναλωτές και απειλή κόκκινης λειτουργίας για τους ιδιώτες.
Είναι φανερό λοιπόν ότι ούτε το σχέδιο αναδιάρθρωσης της ΔΕΗ λειτούργησε ούτε ο θεσμός των δημοπρασιών ΝΟΜΕ.
Αυτό μπορεί προσωρινά να ανοίξει μια κουβέντα με προτάσεις για εμβαλωματικές λύσεις όμως δεν θα αποτρέψει τις διαθέσεις των θεσμών να ολοκληρώσουν με εμφατικό τρόπο την απελευθέρωση της ενεργειακής αγοράς.
Οι τελευταίες εξελίξεις όσο και αν εντέχνως παρουσιάζουν εναλλακτικά σενάρια για να κερδηθεί χρόνος ανοίγουν τους ασκούς του αιόλου για μια βιαία απελευθέρωση της αγοράς και παράλληλα αύξηση τιμολογίων την οποία επίμονα ζητούν οι θεσμοί.
Παράλληλα δεν πρόκειται το σχέδιο αναδιάρθρωσης της ΔΕΗ να ολοκληρωθεί με την πώληση δύο μονάδων με το ζόρι, τις οποίες δεν παίρνει κανένας. Ούτε τα κεφάλαια που ήλπιζε ότι θα πάρει η ΔΕΗ δηλαδή 200-300 εκατ ευρώ θα λάβει από την πώληση των λιγνιτών, που επίσης είχε στον αρχικό της σχεδιασμό.
Στρατηγικός με αύξηση κεφαλαίου ή προσωρινή κρατικοποίηση
Το ερώτημα είναι από που θα βρει η ΔΕΗ κεφάλαια και με ποιο τρόπο δεν θα ξεπουλήσει assets που είναι στα συμφέροντά της.
Ένας τρόπος θα μπορούσε να είναι μια αύξηση κεφαλαίου με συμμετοχή μεγάλης ευρωπαικής εταιρίας του ενεργειακού χώρου και Ελλήνων ιδιωτών στο μετοχικό κεφάλαιο.
Μια τέτοια κίνηση θα υποκαταστήσει την πώληση του 17% που είναι απαγορευτικό με τα σημερινά δεδομένα της επιχείρησης αλλά και με τις τρέχουσες αποτιμήσεις.
Κάτι τέτοιο θα απαιτούσε μια νέα συμφωνία με τους πιστωτές και τους θεσμούς και επιτάχυνση εξελίξεων προς την κατεύθυνση του target model.
Η εναλλακτική λύση θα είναι η κρατικοποίηση αφού συμφωνηθεί επίσης με τους θεσμούς, ώστε το Δημόσιο να βάλει κεφάλαια στην ΔΕΗ και στην συνέχεια να πουληθεί ποσοστό που θα μειώσει το μερίδιο του Δημοσίου κάτω από 50%.
Αυτό θα απαιτήσει επίσης την ανασυγκρότηση του σχεδίου σε σχέση με τις δεσμεύσεις των μνημονίων που δείχνουν ανεφάρμοστες.
Πρακτικά με την είσοδο του 2019 οι πρακτικές που συμφωνήθηκαν για την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρισμού αλλά και την αναδιάρθρωση της ΔΕΗ δεν μπορούν να εφαρμοσθούν και πρέπει να πάμε σε ένα νέο σχέδιο.
www.worldenergynews.gr
