Ποιές αλήθειες κρύβονται πίσω από την πολιτική αντιπαράθεση
Η ΔΕΗ έχει μπει για τα καλά στο επίκεντρο της προεκλογικής διαμάχης και αφού υπέγραψε την αναχρηματοδότηση των δανείων ύψους 1,3 δις, που θεωρητικά τουλάχιστον για όσους έχουν τυπικές γνώσεις οικονομίας αποκλείει την περίπτωση χρεωκοπίας, επανήλθε στο προσκήνιο με την ζημιογόνο εξαγορά των Σκοπίων.
Πράγματι το θέμα αυτό χρήζει ερεύνης και οι επενδυτές θα ήθελαν να έχουν μια πληρέστερη εικόνα για το τι συμβαίνει με την EDS, για την οποία η ΔΕΗ απάντησε ότι είχε κέρδη μέχρι το 2016 και 626.645 ευρώ για το α εξάμηνο του 2018.
Το ζήτημα με την ΔΕΗ είναι πολύ πιο σύνθετο και η περίπτωση αυτή δεν αντέχει σε πολιτικά παιχνίδια γιατί αν η σημερινή αντιπολίτευση αύριο έχει τον έλεγχο της κυβέρνησης θα πρέπει να ασχοληθεί πολύ σοβαρά με ένα αποτελεσματικό σχέδιο αναδιάρθρωσης, που θα εξασφαλίσει το ενδιαφέρον του μεγάλου επενδυτή, που ας ελπίσουμε ότι θα είναι μια μεγάλη ευρωπαική εταιρία.
Το σημερινό πρόβλημα της ΔΕΗ είναι ότι η πώληση των λιγνιτικών που αποτέλεσε το κεντρικό πλάνο αναδιάρθρωσης δεν μπορεί να περπατήσει εύκολα, λόγω της ανόδου των τιμών των ρύπων (CO2)που κατέστησαν τις λιγνιτικές λιγότερο ελκυστικές και επί της ουσίας μειώνουν το τίμημα και το όφελος της πώλησης.
Γίνεται όμως σαφέστερο ότι για να εξισορροπήσει η ΔΕΗ θα πρέπει αργά ή γρήγορα να εφαρμοστούν οι προτάσεις της Mckinsey που περιλαμβάνουν την αύξηση των τιμολογίων.
Για αυτά όμως κανένας πολιτικός δεν έχει τόλμη και δεν παίρνει το ρίσκο να κάνει λόγο τώρα, γιατί ξέρουν όλοι καλά ότι το κόστος αυτό θα είναι δυσβάσταχτο.
Το πρόβλημα λοιπόν της ΔΕΗ είναι πολύ βαθύτερο και απέναντι στην πραγματική απελευθέρωση της αγοράς και το target model σε σχέση με αυτό που έχει αναδειχθεί σαν θέμα της ημέρας με τις ζημιές της EDS.
Οι κριτικές και τα νούμερα
O κ. Σκρέκας περιέγραψε μια εταιρία με μελανά χρώματα, με αρνητική καθαρή θέση και με πάγια που δεν ξεπερνούν τα 600.000 δηνάρια.
Η ΔΕΗ απάντησε με τα δικά της νούμερα και μίλησε για αποτίμηση ελεγκτικών οίκων.
Ο κ. Μανιάτης επίσης που γνωρίζει καλά τον χώρο μίλησε για μια εταιρία μηδενικής αξίας που συγκεντρώνει το 40% των ζημιών του κλάδου στην χώρα της.
Η EDS κόστισε 4,8 εκατ ευρώ που σα νούμερο για τα μεγέθη της ΔΕΗ είναι πολύ μικρό για να κάνει την διαφορά και αγγίζει βασικά θέματα ηθικής τάξεως που αυτά θα πρέπει να διερευνηθούν.
Από εκεί και πέρα όμως υπάρχουν και τα θέματα που αφορούν τα οικονομικά αποτελέσματα της επιχείρησης. Είπε ο κ. Σκρέκας ότι η χρηματιστηριακή αξία της ΔΕΗ μειώθηκε από το 2014 κατά 84%, πράγμα αληθές και τον τελευταίο καιρό έχει πάει ακόμα χειρότερα.
Τα ληξιπρόθεσμά της υπερτριπλασιάστηκαν και το EBITDA μειώθηκε κατά 64%.
Αν δει κανείς τα στοιχεία θα διαπιστώσει ότι το EBITDA ήταν 1,022 δισ το 2014, 828 εκατ το 2015, 962 εκατ το 2016 και 887,3 εκατ το 2017 με προσμετρούμενα και τα κέρδη από την πώληση του ΑΔΜΗΕ. Το α εξάμηνο του 2018 σημείωσε αλματώδη αύξηση στα 284 εκατ ευρώ από 90 εκατ το 2017 αν δεν υπολογιστούν οι προβλέψεις για εφάπαξ καταβολές αποζημιώσεων ύψους 151,2 εκατ, οπότε και κατεβαίνουν στα 132,8 εκατ. τούτου δοθέντος.
Αντίστοιχα τα καθαρά κέρδη της ΔΕΗ το 2014 ήταν 91,3 εκατ το 2014, ζημιές 102,5 εκατ το 2015, κέρδη 56,1 εκατ το 2016, κέρδη 237,7 εκατ ευρώ το 2017 λόγω πώλησης με όφελος 172 εκατ του ΑΔΜΗΕ.
Στο εξάμηνο οι ζημίες μειώθηκαν στα 26,3 εκατ έναντι 249,5 εκατ το εξάμηνο του 2017.
Ασφαλώς και πρέπει να καταγραφεί ότι η δίοκηση της ΔΕΗ δέχεται κριτική για τον εξωραϊσμό των αποτελεσμάτων λόγω μείωσης των προβλέψεων από επισφάλειες. Όμως θα πρέπει κανείς να συνυπολογίσει και τα κόστη που τρώει η ΔΕΗ όπως μεταξύ άλλων τα 350 εκατ ευρώ που καταβάλει στο ΕΛΑΠΕ για να στέκεται η παραγωγή των Ανανεώσιμων Πηγών.
Παράλληλα οι υποχρεώσεις έχουν μειωθεί στο α εξάμηνο του 2018 στα 4,106 δις έναντι 4,991 δις στο τέλος του 2014 και 4,788 στο τέλος του 2015.Αν υπολογίσει κανείς το καθαρό χρέος αφαιρώντας τα διαθέσιμα τότε το νούμερο αυτό περιορίζεται στα 3,685 δις. Το 2017 το χρέος ήταν στα 4,304 δις
Αν συγκρίνουμε λοιπόν το Ebitda με το χρέος το 2017 η σχέση ήταν 4,85 έναντι 4,9 το 2014 και 5,78 το 2015.
Πρέπει επίσης να πούμε ότι το 2016 ήταν μια ιδιαίτερα περιπετειώδης χρονιά με ανάκτηση ΥΚΩ από το μεγάλο πλεόνασμα, αν και από την άλλη πλευρά υπήρξαν αυξημένα κόστη από άλλους τομείς.
Για τους λόγους αυτούς αν θέλει κανείς να μπει σε απόλυτα συγκρίσιμα μεγέθη θα πρέπει να λάβει υπόψη του πολλές εξομοιώσεις που δεν μπορούν να χωρέσουν σε μια δημοσιογραφική ανάλυση.
Τα κρίσιμα στοιχεία για το μέλλον
Παράλληλα καθίσταται αμφίβολο αν και πότε η ΔΕΗ θα χάσει τα 2 δις από τον τζίρο της, επιχείρημα της αντιπολίτευσης γιατί η απελευθέρωση της αγοράς με τα ΝΟΜΕ που στόχο έχει τον περιορισμό του μεριδίου στο 50% απέτυχε, ενώ είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να πουλήσει τελικά το σύνολο των λιγνιτικών μονάδων που βρίσκονται στον διαγωνισμό. Παράλληλα θα μπει μπροστά και η Πτολεμαίδα 5 δίνοντας δυνατότητα για ανάκτηση εδάφους στην παραγωγή.
Η αλήθεια όμως είναι και αυτό θα πρέπει να προβληματίσει τους πολιτικούς, ότι η διατήρηση των λιγνιτικών μονάδων χωρίς ΑΔΙ αποτελούν το μεγάλο ρίσκο της ΔΕΗ, καθώς οι μελέτες δείχνουν ότι οι λιγνιτικές μονάδες δεν θα αντέξουν μετά το 2025,
Αυτό είναι και το βασικό ρίσκο της ΔΕΗ και το ρίσκο που αφορά το σύνολο της ενεργειακής μελλοντικής πολιτικής της χώρας που κανείς δεν τολμά να θίξει. Με αποτέλεσμα ένα διαφαινόμενο έλλειμμα που δεν θα έχει τον χρόνο να καλυφθεί.
Όμως αυτό που θα πρέπει να αναρωτηθούν οι πολιτικοί είναι επίσης γιατί η ΔΕΗ άργησε τόσο πολύ να κάνει την στροφή στις ανανεώσιμες ενώ τα προηγούμενα χρόνια επένδυε προς την παραδοσιακή κατεύθυνση δηλαδή τους λιγνίτες και εν προκειμένω τη μονάδα που αναφέρθη και θα μπει μελλοντικά στο σύστημα.
Σίγουρα η αύξηση των ληξιπροθέσμων είναι ένα σημαντικό θέμα για την σημερινή δίοικηση που καλείται να δώσει πειστικές απαντήσεις.
Το ζήτημα που αφορά τα ΑΔΙ στις λιγνιτικές είναι κομβικής σημασίας ζήτημα όχι μόνο για τις λίγνιτικές μονάδες που θα προικοδοτηθούν για να πωληθούν, όπως αναφέρει η αντιπολίτευση, αλλά κυρίως για το σύνολο της επιβίωσης των βασικών ενεργειακών μονάδων.
Οι πολιτικοί αντί να καταπιάνονται με αποσπασματικά ζητήματα θα πρέπει να δώσουν πειστικές απαντήσεις πώς θα διαχειρισθούν την ΔΕΗ στην φάση του target model και κυρίως πώς θα εξασφαλίζουν ανταγωνιστικό ρεύμα στην βιομηχανία που πρέπει να αποτελεί τη νούμερο 1 προτεραιότητα της οικονομίας.
Οι δυστοκίες για την επιβίωση του Αμυνταίου είναι αυτές που πρέπει να καυτηριαστούν και όχι το ζήτημα της EDS.
Συμπερασματικά καμία αγορά και καμία Ευρωπαική Επιτροπή δεν πρόκειται να χαριστεί σε καμία ελληνική κυβέρνηση για αδέξιους χειρισμούς στα θέματα της ΔΕΗ, για τον λόγο αυτό τα πολιτικά παιχνίδια θα πρέπει να περιορισθούν και να ανοίξει η σοβαρή συζήτηση για το μέλλον της επιχείρησης με συναίνεση.
www.worldenergynews.gr
