Εξάρτηση της Γερμανίας από το ρωσικό αέριο
Με την μακρόχρονη στάση της στην Ευρώπη, η Ρωσία επιδιώκει να διατηρήσει το μονοπώλιο αερίου σε μεγάλο βαθμό αδιαμφισβήτητο και επίσης προωθώντας το αμφιλεγόμενο έργο του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream II του ρωσικού ενεργειακού γίγαντα Gazprom.
Η Γερμανία από την πλευρά της έχει εκφράσει ότι οι προμήθειες φυσικού αερίου από τη Ρωσία αποτελούν εχέγγυο της αμοιβαίας εξάρτησης που έχουν και αποτελεί εγγύηση για σταθερότητα και ανάπτυξη.«Δεν υπάρχουν πολλά μέρη εκτός από την Ρωσία, όπου η Γερμανία μπορεί να βρει πολύ αέριο και άμεσα» λέει ο Τζόναθαν Στερν πρόεδρος και επικεφαλής έρευνας του Προγράμματος Ερευνών Φυσικού Αερίου του Ινστιτούτου της Οξφόρδης για τις Ενεργειακές Σπουδές.
Η Gazprom καλύπτει περί το 35% της κατανάλωσης φυσικού αερίου της ευρωπαϊκής ηπείρου, μερίδιο που έχει μεγαλώσει τα τελευταία χρόνια παρά την βούληση της Ευρωπαϊκής Ενωσης να μειώσει την ενεργειακή της εξάρτηση από την Μόσχα.
Οι εξαγωγές φυσικού αερίου προς την Ευρώπη έφθασαν σε επίπεδο ρεκόρ το 2016 και 2017, κυρίως χάρη στον δριμύ χειμώνα. Το πρώτο τρίμηνο του 2018, η Gazprom ανακοίνωσε περαιτέρω αύξηση 6,6% των εξαγωγών της σε ετήσια βάση.
Σήμερα, το ρωσικό φυσικό αέριο φθάνει στην Ευρώπη μέσω δύο οδών: ο Nord Stream 1 φθάνει στην Γερμανία, δύο αγωγοί φθάνουν στην Πολωνία μέσω της Λευκορωσίας και τέσσερις άλλοι διέρχονται από την Ουκρανία, εκτός του Stream που καταλήγει στην Τουρκία και των απευθείας εξαγωγών προς την Φινλανδία και τις χώρες της Βαλτικής.
Ομως η Gazprom επιδιώκει να αναπτύξει νέους αγωγούς με την κεφαλαιακή υποστήριξη των μεγάλων ευρωπαϊκών ομίλων, για να διατηρήσει την θέση του στην αγορά και να περιορίσει στο μίνιμουμ την διέλευση από την Ουκρανία.
Ο ρωσικός όμιλος ελπίζει να θέσει σε λειτουργία δύο νέους αγωγούς που θα παρακάμπτουν την Ουκρανία μέχρι το τέλος του 2019: τον TurkStream, μέσω της Τουρκίας, και τον Nord Stream 2, μέσω της Βαλτικής.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κρατά επιφυλακτική στάση για το σχέδιο. Χωρίς να μπορεί να αντιταχθεί στο σχέδιο, θέλει να διασφαλίσει ότι υπακούει τους κανόνες της ευρωπαϊκής αγοράς ενέργειας, κυρίως στον τομέα του ανταγωνισμού. Η Πολωνία και οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης είναι οι δυσμενέστερα διακείμενες προς το σχέδιο.
Μάλιστα, η Γερμανία είναι ο ισχυρότερος υποστηρικτής του αγωγού και ισχυρίζεται ότι χρειάζεται να αυξηθεί ο εφοδιασμός με φυσικό αέριο καθώς ορισμένα μέλη της ΕΕ απομακρύνονται από το πυρηνικό μέτωπο για παραγωγή ενέργειας.
Ωστόσο, η Γερμανία επανεξετάζει τη στρατηγικής της για την ενεργειακή ασφάλεια.
Η Uniper, μια σημαντική γερμανική εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας, δήλωσε τη Δευτέρα ότι είναι έτοιμη να εισάγει LNG στη χώρα και να την διανείμει σε περίπτωση κατασκευής τερματικού σταθμού στο Wilhelmshaven, κοντά στις εγκαταστάσεις αποθήκευσης.
Το μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Uniper, Keith Martin, δήλωσε ότι η εταιρεία βρίσκεται σε συνομιλίες με διάφορους συμβαλλόμενους, συμπεριλαμβανομένων εκείνων των ΗΠΑ, και ότι πρέπει να ανακοινωθούν πιο συγκεκριμένα νέα πριν από το τέλος του έτους.
Νωρίτερα αυτό το μήνα, η γερμανική εταιρεία RWE δήλωσε ότι είχε εξασφαλίσει την ικανότητα εισαγωγής LNG σε προγραμματισμένο τερματικό σταθμό στο Brunsbuettel, με τελική απόφαση επένδυσης (FID) για κάποια χρονική περίοδο το επόμενο έτος.
Παράλληλα, ο Steven Winberg, αναπληρωτής γραμματέας ενέργειας από ορυκτά καύσιμα, δήλωσε κατά τη διάρκεια ακρόασης της Γερουσίας την Πέμπτη ότι οι Η.Π.Α. πρέπει να αυξήσουν τις εξαγωγές φυσικού αερίου στην Ευρώπη για να αντιμετωπίσουν την αυξανόμενη ενεργειακή κυριαρχία της Ρωσίας στην περιοχή. Λόγω της έλλειψης οδών εφοδιασμού και της ανεπαρκούς ανάπτυξης των αγωγών, η Ευρώπη εξαρτάται όλο και περισσότερο από το ρωσικό φυσικό αέριο, "δήλωσε ο Winberg.
Λόγω των δαπανών μεταφοράς και υγροποίησης, κατά τη διάρκεια μακρών ταξιδιών για τη μεταφορά του καυσίμου και άλλων φορτίων, το LNG που προέρχεται από τις ΗΠΑ δεν είναι σε θέση να ανταγωνιστεί το κόστος του ρωσικού φυσικού αερίου.
www.worldenergynews.gr
