Το κόστος για τις ευρωπαϊκές εταιρείες αυξάνει, ενώ εκφράζονται φόβοι και για διακοπή λειτουργίας αρκετών ΜμΕ
Καθώς το Ιράν στρέφεται προς το Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης του ΟΗΕ για να ακυρώσει τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν από τις ΗΠΑ εναντίον του, η Ευρωπαϊκή Ένωση προετοιμάζεται για τα χτυπήματα που θα δεχθεί η οικονομία της μόλις τεθεί σε πλήρη ισχύ το αμερικανικό εμπάργκο κατά της Τεχεράνης, τον Νοέμβριο του 2018, όπως αναφέρει σε εκτενή της ανάλυση η ιστοσελίδα OilPrice.com.
Οι προθέσεις των ΗΠΑ απόλυτα σαφείς: πλήρης διακοπή της διοχέτευσης ιρανικού πετρελαίου στις αγορές και ως εκ τούτου κάθετη μείωση της οικονομικής ισχύος του Ιράν.
Καθώς όμως αυξάνονται οι τιμές του πετρελαίου, η πολιτική του Λευκού Οίκου φαίνεται να βλάπτει άλλες χώρες περισσότερο από ότι το Ιράν.
Οι οικονομίες της Ευρώπης θα μείνουν, άραγε, απαθείς και θα δεχθούν το χτύπημα ή θα πολεμήσουν;
Το Ιράν είναι ο τρίτος μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου παγκοσμίως στο πλαίσιο του ΟΠΕΚ (μετά τη Σαουδική Αραβία και το Ιράκ) με ημερήσια παραγωγή 4 εκατομμυρίων βαρελιών.
Επί του παρόντος, μεγάλες οικονομικές περιφέρειες από τη Βόρεια Αμερική έως την Ευρώπη και την Ανατολική Ασία εμφανίζουν αυξημένη οικονομική δραστηριότητα, με αποτέλεσμα αυξανόμενης η παγκόσμια κατανάλωση πετρελαίου το 2017 να αυξηθεί κατά 1,5 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως.
Όπως έχει ήδη προειδοποιήσει η Τεχεράνη, ο ΟΠΕΚ δεν έχει την ικανότητα να καλύψει την παραγωγή του Ιράν, εάν τελικώς οι ΗΠΑ επιβάλλουν το εμπάργκο.
Ο κίνδυνος είναι ότι οι τυχόν περιορισμοί στις εξαγωγές του Ιράν θα αυξήσουν τις τιμές και θα δημιουργήσουν μεγάλες προκλήσεις για την οικονομία των μεγάλων καταναλωτών πετρελαίου.
Σύμφωνα με το νόμο, οι ΗΠΑ πρέπει να διασφαλίσουν ότι η παγκόσμια αγορά πετρελαίου θα είναι ισορροπημένη, πριν προχωρήσουν σε εφαρμογή των κυρώσεων κατά των ιρανικών εξαγωγών μαύρου χρυσού.
Ωστόσο, λόγω της τρέχουσας ζήτησης, αυτό θα αποδειχθεί αρκετά δύσκολο, με δεδομένα και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Βενεζουέλα –και στην παραγωγή πετρελαίου – αλλά και λόγω της συμφωνίας ΟΠΕΚ και Ρωσίας για μείωση τη ημερήσιας παραγωγής κατά 1,8 εκατ. βαρέλια μαύρου χρυσού.
Ποιοι πληρώνουν τις αμερικανικές κυρώσεις
Καθώς οι ξένες επιχειρήσεις κλείνουν τις δραστηριότητές τους στο Ιράν, η αύξηση της τιμής του πετρελαίου ήδη πλήττει τους συμμάχους της Αμερικής και ιδιαίτερα την ΕΕ.
Το μπλοκ εξαρτάται από τις εισαγωγές πετρελαίου για το 98 τοις εκατό της ζήτησης και με το ευρώ να συνεχίζει να παρουσιάζει κακή απόδοση έναντι του δολαρίου, ο αντίκτυπος των αυξανόμενων τιμών θα μεγεθυνθεί.
Οι υψηλότερες τιμές του πετρελαίου πλήττουν τη Γερμανία, την οικονομική δύναμη της ηπείρου, ιδιαίτερα σκληρά.
Η οικονομία που βασίζεται στις εξαγωγές είναι ιδιαίτερα ευάλωτη σε κλονισμό των βασικών προϊόντων, γεγονός που οδηγεί σε υψηλότερη ανεργία, επειδή μειώνει τη βιομηχανική παραγωγικότητα.
Οι εργοστασιακές παραγγελίες της χώρας έχουν μειωθεί από τον Ιανουάριο - και τώρα, οι έρευνες των επιχειρήσεων δείχνουν ότι ο αντίκτυπος των υψηλότερων τιμών του πετρελαίου αρχίζει να γίνεται αισθητός.
Ωστόσο, εάν οι τιμές του πετρελαίου είναι ήδη μια αρνητική παρενέργεια των κυρώσεων του Ιράν, τότε η ΕΕ θα πρέπει επίσης να φοβάται την εξωεδαφική τους εμβέλεια.
Αυτή η ρήτρα δίνει στην Ουάσιγκτον το δικαίωμα να επιβάλει κυρώσεις σε κάθε οντότητα που συνεργάζεται με το Ιράν.
Αναγκασμένοι να απομακρυνθούν από το Ιράν ή να διακινδυνεύσουν να χάσουν την πρόσβαση στις αμερικανικές αγορές, αρκετές εταιρείες βρίσκονται αντιμέτωπες με απώλειες που αντιστοιχούν σε αρκετά δισεκατομμύρια.
Απτό παράδειγμα η γαλλική πετρελαϊκή εταιρεία Total.
Το 2017 υπέγραψε μια σύμβαση ύψους 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, διάρκειας 20 ετών, με το Ιράν, για την ανάπτυξη του τεράστιου πεδίου φυσικού αερίου South Pars offshore.
Τώρα, η εταιρεία προσπαθεί να αποχωρήσει από τα ιρανικά περιουσιακά της στοιχεία πριν από την τεθείσα στις ΗΠΑ προθεσμία της 4ης Νοεμβρίου, αφού κατέστη σαφές ότι δεν θα χορηγηθεί απαλλαγή για τις δραστηριότητές της.
Μαζί με την Royal Dutch Shell, η Total ήταν από τις πρώτες ενεργειακές εταιρείες που σταμάτησαν τις αγορές αργού πετρελαίου από την Ισλαμική Δημοκρατία, φοβούμενες τις επιπτώσεις αν δεν το έπραξαν.
Τα ευρωπαϊκά διυλιστήρια άρχισαν επίσης να κλείνουν αποφεύγουν το Ιράν, αν και δέχονται πιέσεις από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jean-Claude Juncker δήλωσε ότι «είναι καθήκον της ΕΕ ... να προστατεύσει τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις και αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις».
Ο νόμος τέθηκε σε ισχύ στις 7 Αυγούστου 2018, αλλά η αποτελεσματικότητά του παραμένει ασαφής, δεδομένου ότι οι Βρυξέλλες συνεχίζουν να διαπραγματεύονται εξαιρέσεις για τις ΜμΕ που λειτουργούν στο Ιράν.
Η σταθερή αντίσταση της ΕΕ στην Ουάσιγκτον δεν βασίζεται μόνο στις αρχές της ελευθερίας, αλλά και στην οικονομική αναγκαιότητα.
Πράγματι, η Ευρώπη αντιμετωπίζει μια διπλή επίθεση μέχρι το τέλος του έτους: όχι μόνο οι κυρώσεις του Ιράν τίθενται σε ισχύ τον Νοέμβριο 2018 αλλά στα τέλη Οκτωβρίου 2018 θα υπάρξουν κυρώσεις και κατά του ρωσικού γίγαντα αλουμινίου Rusal.
Όμως η Rusal προμηθεύει το 20% του αλουμινίου που χρησιμοποιεί η Ένωση.
Ως εκ τούτου, τα κράτη μέλη θα μπορούσαν να εκτίθενται σε δίδυμους κραδασμούς ελλείψεων πετρελαίου και αλουμινίου.
Όπως και στην περίπτωση των κυρώσεων του Ιράν, η μαύρη λίστα της Αμερικής για το Rusal τον Απρίλιο πραγματοποιήθηκε χωρίς να υπάρξει, πριν, κάποια συμφωνία με τους παραδοσιακούς της συμμάχους.
Οι παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού αλουμινίου και βωξίτη «έπεσαν» αμέσως σε πρωτοφανές χάος, αυξάνοντας το κόστος τόσο για τους καταναλωτές της ΕΕ όσο και για τις ΗΠΑ.
Οι τιμές των μετάλλων αυξήθηκαν καθώς οι έμποροι αλουμινίου και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού αναγκάστηκαν να βρουν άλλους προμηθευτές.
Ένας έμπορος παρατήρησε ότι αναγκάστηκε να αποδεχθεί 20% υψηλότερες τιμές - οι οποίες θα επηρεάσουν τους καταναλωτές και τους τελικούς χρήστες.
Ωστόσο, η γερμανική WirtschaftsVereinigung Metalle, που αντιπροσωπεύει 655 εταιρείες μετάλλων, προειδοποιεί ότι οι εγκαταστάσεις αλουμινίου ενδέχεται να χρειαστεί να κλείσουν, προκαλώντας έλλειψη εφοδιασμού σε μεγάλες βιομηχανίες.
Ο τομέας της αυτοκινητοβιομηχανίας, με τις πολυάριθμες εξειδικευμένες ΜμΕ που συνεργάζονται με κορυφαίους ομίλους όπως η Daimler AG και η Volkswagen, αντιπροσωπεύει το 13% μόνο των ευρωπαϊκών θέσεων εργασίας.
Στη Γερμανία, παρέχουν ακόμη και το 60%.
Εάν οι ελλείψεις αλουμινίου γίνουν πραγματικότητα, η αγορά θα βυθιστεί σε "πλήρες σοκ" που μαζί με τις αυξανόμενες τιμές του πετρελαίου θα έχουν καταστροφικές συνέπειες στα επίπεδα απασχόλησης.
Η εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτον είναι σαφώς όλο και περισσότερο σε αντίθεση με τα βασικά συμφέροντα της Ευρώπης: το πετρέλαιο και το αλουμίνιο είναι ζωτικής σημασίας για τη λειτουργία των οικονομικών κινητήρων
Πηγή:www.bankingnews.gr
www.worldenergynews.gr
