Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατέθεσε προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ζητώντας την επιστροφή παράνομων κρατικών ενισχύσεων ύψους 136 εκατ ευρώ
Σε μια κίνηση που σφίγγει ακόμη περισσότερο τον κλοιό γύρω από την επισφαλή συνέχιση της λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ, προχώρησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καταθέτοντας προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και ζητώντας την επιστροφή στο ελληνικό δημόσιο από την εταιρία, παράνομων κρατικών ενισχύσεων ύψους 136 εκατ. ευρώ που της χορηγήθηκαν τα έτη 2008-2011.
Έτσι η ΛΑΡΚΟ που βρίσκεται αντιμέτωπη με το «λουκέτο» εδώ και αρκετά χρόνια, καθώς για να επιβιώσει απαιτούνται επενδύσεις τουλάχιστον 250 εκατ. ευρώ, τα οποία μόνο ένας ιδιώτης επενδυτής θα μπορούσε να καταβάλει, θα κληθεί σύντομα να πληρώσει και τα 136 εκατ. ευρώ που της χορηγήθηκαν από το ελληνικό δημόσιο με τη μορφή αύξησης μετοχικού κεφαλαίου ύψους 45 εκατ. ευρώ το 2009 και άλλων κρατικών ενισχύσεων που αφορούν τα έτη 2008, 2010 και 2011
Το ιστορικό
Η όλη υπόθεση ξεκινάει τον Μάρτιο του 2013, όταν η Επιτροπή κίνησε σε βάθος έρευνα για ορισμένα μέτρα στήριξης της ΛΑΡΚΟ από το Ελληνικό Δημόσιο, που χορηγήθηκαν με τη μορφή κρατικών εγγυήσεων το 2008, το 2010 και το 2011 και συμμετοχής του Δημοσίου στην αύξηση του κεφαλαίου της εταιρίας το 2009 συνολικού ύψους 136 εκατ. ευρώ.
Τα μέτρα αυτά δεν κοινοποιήθηκαν στην Επιτροπή για προηγούμενη έγκριση, όπως απαιτούσαν οι κανόνες της ΕΕ.
Τον Μάρτιο του 2014, η Επιτροπή αποφάσισε ότι τα μέτρα προσέδωσαν στην επιχείρηση αθέμιτο πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών της, κατά παράβαση των κανόνων της ΕΕ για τις κρατικές ενισχύσεις καθώς και ότι η ΛΑΡΚΟ πρέπει να επιστρέψει το ποσό εντόκως, ώστε να αμβλυνθούν οι στρεβλώσεις του ανταγωνισμού που προκλήθηκαν από την ασύμβατη ενίσχυση.
Η Ελλάδα όφειλε να ανακτήσει την ασυμβίβαστη ενίσχυση εντός τεσσάρων μηνών από την ημερομηνία της κοινοποίησης της αποφάσεως.
Με άλλα λόγια η ΛΑΡΚΟ - δηλαδή το Ελληνικό Δημόσιο ως βασικός μέτοχος καλείτο να επιστρέψει 136 εκατ. ευρώ, και μάλιστα με τόκο.
Η κυβέρνηση που γνωρίζει το θέμα επεξεργάζεται την πώληση της εταιρίας, καθώς έχει αντιληφθεί ότι το θέμα της ΛΑΡΚΟ είναι μια βραδυφλεγής βόμβα που δεν θέλει να σκάσει στα χέρια της.
Βεβαίως το σχέδιο για διεθνή διαγωνισμό πώλησης της ΛΑΡΚΟ ελεύθερης βαρών, με συμβολικό τίμημα (1 ευρώ) και τον πλειοδότη να ανακηρύσσεται από το ύψος των επενδύσεων που θα ήταν διατεθειμένος να κάνει μέσω αύξησης κεφαλαίου, είναι εξαιρετικά δύσκολο να εφαρμοστεί τόσο για πολιτικούς όσο και για οικονομικούς λόγους.
Για παράδειγμα μια τέτοια κίνηση (δηλαδή η διαγραφή οφειλών) δεν είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτή από τη ΔΕΗ στην οποία η ΛΑΡΚΟ οφείλει άνω των 250 εκατ. ευρώ, για την κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειες, ενώ τα χρέη της αυξάνονται με ρυθμό 5 εκατ. το μήνα.
Έτσι η κυβέρνηση δεν προχώρησε σε καμία απόφαση γύρω από το θέμα με αποτέλεσμα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να κάνει την επόμενη κίνηση της καταθέτοντας προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και ζητώντας «να διαπιστώσει ότι η Ελλάδα, μη λαμβάνοντας εντός των προβλεπόμενων προθεσμιών όλα τα απαραίτητα μέτρα για την εκτέλεση της απόφασης, εν πάση περιπτώσει, μην ενημερώνοντας επαρκώς την Επιτροπή για τα μέτρα που έλαβε, παρέβη τις υποχρεώσεις της.»
Έτσι η ΛΑΡΚΟ που βρίσκεται αντιμέτωπη με το «λουκέτο» εδώ και αρκετά χρόνια, καθώς για να επιβιώσει απαιτούνται επενδύσεις τουλάχιστον 250 εκατ. ευρώ, τα οποία μόνο ένας ιδιώτης επενδυτής θα μπορούσε να καταβάλει, θα κληθεί σύντομα να πληρώσει και τα 136 εκατ. ευρώ που της χορηγήθηκαν από το ελληνικό δημόσιο με τη μορφή αύξησης μετοχικού κεφαλαίου ύψους 45 εκατ. ευρώ το 2009 και άλλων κρατικών ενισχύσεων που αφορούν τα έτη 2008, 2010 και 2011
Το ιστορικό
Η όλη υπόθεση ξεκινάει τον Μάρτιο του 2013, όταν η Επιτροπή κίνησε σε βάθος έρευνα για ορισμένα μέτρα στήριξης της ΛΑΡΚΟ από το Ελληνικό Δημόσιο, που χορηγήθηκαν με τη μορφή κρατικών εγγυήσεων το 2008, το 2010 και το 2011 και συμμετοχής του Δημοσίου στην αύξηση του κεφαλαίου της εταιρίας το 2009 συνολικού ύψους 136 εκατ. ευρώ.
Τα μέτρα αυτά δεν κοινοποιήθηκαν στην Επιτροπή για προηγούμενη έγκριση, όπως απαιτούσαν οι κανόνες της ΕΕ.
Τον Μάρτιο του 2014, η Επιτροπή αποφάσισε ότι τα μέτρα προσέδωσαν στην επιχείρηση αθέμιτο πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών της, κατά παράβαση των κανόνων της ΕΕ για τις κρατικές ενισχύσεις καθώς και ότι η ΛΑΡΚΟ πρέπει να επιστρέψει το ποσό εντόκως, ώστε να αμβλυνθούν οι στρεβλώσεις του ανταγωνισμού που προκλήθηκαν από την ασύμβατη ενίσχυση.
Η Ελλάδα όφειλε να ανακτήσει την ασυμβίβαστη ενίσχυση εντός τεσσάρων μηνών από την ημερομηνία της κοινοποίησης της αποφάσεως.
Με άλλα λόγια η ΛΑΡΚΟ - δηλαδή το Ελληνικό Δημόσιο ως βασικός μέτοχος καλείτο να επιστρέψει 136 εκατ. ευρώ, και μάλιστα με τόκο.
Η κυβέρνηση που γνωρίζει το θέμα επεξεργάζεται την πώληση της εταιρίας, καθώς έχει αντιληφθεί ότι το θέμα της ΛΑΡΚΟ είναι μια βραδυφλεγής βόμβα που δεν θέλει να σκάσει στα χέρια της.
Βεβαίως το σχέδιο για διεθνή διαγωνισμό πώλησης της ΛΑΡΚΟ ελεύθερης βαρών, με συμβολικό τίμημα (1 ευρώ) και τον πλειοδότη να ανακηρύσσεται από το ύψος των επενδύσεων που θα ήταν διατεθειμένος να κάνει μέσω αύξησης κεφαλαίου, είναι εξαιρετικά δύσκολο να εφαρμοστεί τόσο για πολιτικούς όσο και για οικονομικούς λόγους.
Για παράδειγμα μια τέτοια κίνηση (δηλαδή η διαγραφή οφειλών) δεν είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτή από τη ΔΕΗ στην οποία η ΛΑΡΚΟ οφείλει άνω των 250 εκατ. ευρώ, για την κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειες, ενώ τα χρέη της αυξάνονται με ρυθμό 5 εκατ. το μήνα.
Έτσι η κυβέρνηση δεν προχώρησε σε καμία απόφαση γύρω από το θέμα με αποτέλεσμα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να κάνει την επόμενη κίνηση της καταθέτοντας προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και ζητώντας «να διαπιστώσει ότι η Ελλάδα, μη λαμβάνοντας εντός των προβλεπόμενων προθεσμιών όλα τα απαραίτητα μέτρα για την εκτέλεση της απόφασης, εν πάση περιπτώσει, μην ενημερώνοντας επαρκώς την Επιτροπή για τα μέτρα που έλαβε, παρέβη τις υποχρεώσεις της.»
