Η ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική του Κατάρ και το " Αραβικό ΝΑΤΟ"
Η Σαουδική Αραβία έχει από καιρό υποστηρίξει τη μεγαλύτερη συνεργασία μεταξύ των αραβικών μοναρχιών που συνορεύουν με τον Περσικό Κόλπο.
Θεωρεί τον εαυτό της ως τον φυσικό ηγέτη των χωρών αυτών και τη συμμαχίας τους ως μέσο για τη διαμόρφωση μιας ενωμένης εξωτερικής πολιτικής που αντιτίθεται στον κύριο αντίπαλό της, το Ιράν.
Αυτό εξηγεί, σύμφωνα με το Bloomberg, γιατί η Σαουδική Αραβία έχει οδηγήσει μια ομάδα χωρών να διακόψουν τους διπλωματικούς και εμπορικούς δεσμούς με το Κατάρ, που ακολουθεί ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική.
Ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι η κρίση έχει θολώσει τον στόχο της βαθύτερης συνεργασίας στην πλούσια σε πετρέλαιο περιοχή του Κόλπου.
Έξι από τα κράτη του κόλπου - το Μπαχρέιν, το Ομάν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κουβέιτ, το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία - αποτελούν το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου (GCC).
Δημιουργήθηκε το 1981 για να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη επιρροή του Ιράν, το οποίο κατοικείται κυρίως από σιίτες μουσουλμάνoυς ενώ οι χώρες του GCC διοικούνται από τους Σουνίτες.
Τα μέλη του GCC υιοθέτησαν ορισμένα από τα χαρακτηριστικά της ενιαίας αγοράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η τελωνειακή ένωση ανακοινώθηκε το 2003 και καθιερώθηκε πλήρως το 2015.
Η πρόοδος ήταν ανομοιογενής προς μια κοινή αγορά, η οποία ανακοινώθηκε το 2008 και είχε ως στόχο να μετατρέψει τη χερσόνησο του Κόλπου σε ένα ενιαίο οικονομικό μπλοκ, ενώ οι επιχειρήσεις απολαμβάνουν τις ίδιες νομικές προστασίες και οι πολίτες επωφελούνται από την ισότητα τις ευκαιρίες απασχόλησης, τις κοινωνικές υπηρεσίες, καθώς και ελεύθερη κυκλοφορία πέρα από τα σύνορα.
Το GCC ίδρυσε τη δύναμη Shield Peninsula το 1982 με έδρα και υπό τη διοίκηση της Σαουδικής Αραβίας και σχεδιασμένη να ανταποκρίνεται σε οποιεσδήποτε εξωτερικές απειλές για τα μέλη.
Οι ειδικοί θεωρούν τη δύναμη υποανάπτυκτη.
Θεωρητικά, τα μέλη του GCC δεσμεύονται για μια ενοποιημένη στρατιωτική διοίκηση, αλλά η ένταξη των ενόπλων δυνάμεών τους παραμένει περιορισμένη.
Η μόνη σημαντική ανάπτυξή της δύναμης ήταν στο Μπαχρέιν, κατόπιν πρόσκλησης της κυβέρνησης, να καταστείλει μια αραβική εξέγερση της άνοιξης το 2011.
Αν και το Μπαχρέιν είναι υπό την ηγεσία των σουνιτών βασιλέων, έχει σιιτική πλειοψηφία και το GCC δικαιολόγησε την παρέμβασή του με το επιχείρημα ότι η εξέγερση ξεκίνησε από το Ιράν.
Εκτός του πλαισίου του GCC, η Σαουδική Αραβία ηγείται συνασπισμού αραβικών χωρών στην Υεμένη, που αγωνίζονται κατά ανταρτών που συνδέονται με το Ιράν, οι οποίοι απομάκρυναν τον Σουνίτη πρόεδρο.
Το Ομάν μέλος του GCC αρνήθηκε να συμμετάσχει σε αυτήν την προσπάθεια, υπογραμμίζοντας συχνά ότι δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ των μελών της ομάδας για το ποιος είναι ο εχθρός.
Ο ρόλος του Κατάρ στον συνασπισμό της Υεμένης έληξε μετά το μποϋκοτάζ που οδήγησε στη Σαουδική Αραβία.
Η Σαουδική Αραβία έχει ωθήσει το GCC να γίνει "ένωση σε μια ενιαία οντότητα", χωρίς να ορίζει τι ακριβώς θα σημαίνει αυτό, εκτός από το ότι θα περιλάμβανε ένα κοινό νόμισμα, ένα σχέδιο που δεν έλαβε ομόφωνα έγκριση από τα έξι μέλη.
Οι Σαουδάραβες επίσης εδώ και χρόνια υποστήριζαν ένα "Αραβικό ΝΑΤΟ" - μια ιδέα που φαίνεται τώρα να έχει την υποστήριξη του προέδρου των ΗΠΑ Donald Trump, που επίσης διατηρεί εχθρικές διαθέσεις προς το Ιράν.
Ανώτεροι αξιωματούχοι στο μπλοκ της ηγεσίας της Σαουδικής Αραβίας αναφέρουν ότι η ρήξη ήταν αναπόφευκτη λόγω των πολιτικών του Κατάρ. Η κρίση δημιούργησε την πιο σοβαρή διαίρεση στο GCC από τότε που ιδρύθηκε, χωρίζοντας την ομάδα σε δύο στρατόπεδα.
Οριμένοι αναλυτές πιστεύουν ότι το GCC έχει αποδυναμωθεί ανεπανόρθωτα.
Μόνο το Μπαχρέιν και τα ΗΑΕ έχουν προσχωρήσει στο μποϊκοτάζ κατά του Κατάρ που ξεκίνησε η Σαουδική Αραβία.
Το Κουβέιτ προσπάθησε να μεσολαβήσει στη σύγκρουση και το Ομάν βοήθησε να διευκολυνθεί το μποϊκοτάζ, επιτρέποντας στα πλοία του Κατάρ να χρησιμοποιήσουν τα λιμάνια του.
Το Ιράν και η Τουρκία, βοηθούν το Κατάρ, στέλνουν τρόφιμα και, στην περίπτωση της Τουρκίας, επιταχύνουν ένα προϋπάρχον σχέδιο για την ανάπτυξη ορισμένων στρατευμάτων εκεί.
Εκτός από τις ψυχρές σχέσεις με το Ιράν, το σαουδάραβικο μπλοκ θέλει το Κατάρ να «σπάσει» τις σχέσεις του με ομάδες και άτομα που θεωρούν τρομοκράτες όπως την Μουσουλμανική Αδελφότητα, μια περιφερειακή ισλαμική οργάνωση που υποστηρίζεται από το Κατάρ. Η συμμαχία θέλει επίσης το Κατάρ να κλείσει το τηλεοπτικό κανάλι Al Jazeera με έδρα τη Ντόχα. Το Κατάρ απέρριψε όλες τις απαιτήσεις.
Ως αντίπαλος για την εξουσία στον Κόλπο και στη Μέση Ανατολή. Μετά την Ισλαμική Επανάστασή του το 1979, το Ιράν είδε τον εαυτό του ως παράγοντα αλλαγής στην περιοχή, προς απογοήτευση των Σαουδαράβων βασιλέων.
Ο ανταγωνισμός μεταξύ των δύο κρατών εντατικοποιήθηκε μετά την αποπομπή του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ από τις Η.Π.Α. το 2003 και η εξουσία μεταβιβάσθηκε από μια κυβέρνηση σουνιτών σε μια κυβέρνηση που κυριαρχείται από σιίτες και φιλική προς το Ιράν.
Έκτοτε, οι Σαουδάραβες και οι Ιρανοί αντιμετώπισαν αντιφατικές συγκρούσεις στην περιοχή, από τη Συρία έως την Υεμένη.
Είναι πιο ενδιαφέρον να συνυπάρχουν ειρηνικά με το Ιράν.
Το Ομάν αντιμετωπίζει το Ιράν στο Στενό του Ορμούζ, τη σημαντικότερη διαδρομή για τις αποστολές αργού στον κόσμο.
Έχει συνάψει συμφωνία με το Ιράν για την κατασκευή ενός αγωγού φυσικού αερίου ύψους 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων.
Οι σχέσεις μεταξύ του Κουβέιτ και του Ιράν έχουν πληγεί πρόσφατα από ισχυρισμούς για τρομοκρατία. Ωστόσο, γενικά, το Κουβέιτ προσπαθεί να εδραιωθεί ως μια ουδέτερη χώρα που λειτουργεί ως διαμεσολαβητής σε διαμάχες στην περιοχή.
www.worldenergynews.gr
Θεωρεί τον εαυτό της ως τον φυσικό ηγέτη των χωρών αυτών και τη συμμαχίας τους ως μέσο για τη διαμόρφωση μιας ενωμένης εξωτερικής πολιτικής που αντιτίθεται στον κύριο αντίπαλό της, το Ιράν.
Αυτό εξηγεί, σύμφωνα με το Bloomberg, γιατί η Σαουδική Αραβία έχει οδηγήσει μια ομάδα χωρών να διακόψουν τους διπλωματικούς και εμπορικούς δεσμούς με το Κατάρ, που ακολουθεί ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική.
Ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι η κρίση έχει θολώσει τον στόχο της βαθύτερης συνεργασίας στην πλούσια σε πετρέλαιο περιοχή του Κόλπου.
Έξι από τα κράτη του κόλπου - το Μπαχρέιν, το Ομάν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κουβέιτ, το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία - αποτελούν το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου (GCC).
Δημιουργήθηκε το 1981 για να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη επιρροή του Ιράν, το οποίο κατοικείται κυρίως από σιίτες μουσουλμάνoυς ενώ οι χώρες του GCC διοικούνται από τους Σουνίτες.
Τα μέλη του GCC υιοθέτησαν ορισμένα από τα χαρακτηριστικά της ενιαίας αγοράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η τελωνειακή ένωση ανακοινώθηκε το 2003 και καθιερώθηκε πλήρως το 2015.
Η πρόοδος ήταν ανομοιογενής προς μια κοινή αγορά, η οποία ανακοινώθηκε το 2008 και είχε ως στόχο να μετατρέψει τη χερσόνησο του Κόλπου σε ένα ενιαίο οικονομικό μπλοκ, ενώ οι επιχειρήσεις απολαμβάνουν τις ίδιες νομικές προστασίες και οι πολίτες επωφελούνται από την ισότητα τις ευκαιρίες απασχόλησης, τις κοινωνικές υπηρεσίες, καθώς και ελεύθερη κυκλοφορία πέρα από τα σύνορα.
Το GCC ίδρυσε τη δύναμη Shield Peninsula το 1982 με έδρα και υπό τη διοίκηση της Σαουδικής Αραβίας και σχεδιασμένη να ανταποκρίνεται σε οποιεσδήποτε εξωτερικές απειλές για τα μέλη.
Οι ειδικοί θεωρούν τη δύναμη υποανάπτυκτη.
Θεωρητικά, τα μέλη του GCC δεσμεύονται για μια ενοποιημένη στρατιωτική διοίκηση, αλλά η ένταξη των ενόπλων δυνάμεών τους παραμένει περιορισμένη.
Η μόνη σημαντική ανάπτυξή της δύναμης ήταν στο Μπαχρέιν, κατόπιν πρόσκλησης της κυβέρνησης, να καταστείλει μια αραβική εξέγερση της άνοιξης το 2011.
Αν και το Μπαχρέιν είναι υπό την ηγεσία των σουνιτών βασιλέων, έχει σιιτική πλειοψηφία και το GCC δικαιολόγησε την παρέμβασή του με το επιχείρημα ότι η εξέγερση ξεκίνησε από το Ιράν.
Εκτός του πλαισίου του GCC, η Σαουδική Αραβία ηγείται συνασπισμού αραβικών χωρών στην Υεμένη, που αγωνίζονται κατά ανταρτών που συνδέονται με το Ιράν, οι οποίοι απομάκρυναν τον Σουνίτη πρόεδρο.
Το Ομάν μέλος του GCC αρνήθηκε να συμμετάσχει σε αυτήν την προσπάθεια, υπογραμμίζοντας συχνά ότι δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ των μελών της ομάδας για το ποιος είναι ο εχθρός.
Ο ρόλος του Κατάρ στον συνασπισμό της Υεμένης έληξε μετά το μποϋκοτάζ που οδήγησε στη Σαουδική Αραβία.
Η Σαουδική Αραβία έχει ωθήσει το GCC να γίνει "ένωση σε μια ενιαία οντότητα", χωρίς να ορίζει τι ακριβώς θα σημαίνει αυτό, εκτός από το ότι θα περιλάμβανε ένα κοινό νόμισμα, ένα σχέδιο που δεν έλαβε ομόφωνα έγκριση από τα έξι μέλη.
Οι Σαουδάραβες επίσης εδώ και χρόνια υποστήριζαν ένα "Αραβικό ΝΑΤΟ" - μια ιδέα που φαίνεται τώρα να έχει την υποστήριξη του προέδρου των ΗΠΑ Donald Trump, που επίσης διατηρεί εχθρικές διαθέσεις προς το Ιράν.
Ανώτεροι αξιωματούχοι στο μπλοκ της ηγεσίας της Σαουδικής Αραβίας αναφέρουν ότι η ρήξη ήταν αναπόφευκτη λόγω των πολιτικών του Κατάρ. Η κρίση δημιούργησε την πιο σοβαρή διαίρεση στο GCC από τότε που ιδρύθηκε, χωρίζοντας την ομάδα σε δύο στρατόπεδα.
Οριμένοι αναλυτές πιστεύουν ότι το GCC έχει αποδυναμωθεί ανεπανόρθωτα.
Μόνο το Μπαχρέιν και τα ΗΑΕ έχουν προσχωρήσει στο μποϊκοτάζ κατά του Κατάρ που ξεκίνησε η Σαουδική Αραβία.
Το Κουβέιτ προσπάθησε να μεσολαβήσει στη σύγκρουση και το Ομάν βοήθησε να διευκολυνθεί το μποϊκοτάζ, επιτρέποντας στα πλοία του Κατάρ να χρησιμοποιήσουν τα λιμάνια του.
Το Ιράν και η Τουρκία, βοηθούν το Κατάρ, στέλνουν τρόφιμα και, στην περίπτωση της Τουρκίας, επιταχύνουν ένα προϋπάρχον σχέδιο για την ανάπτυξη ορισμένων στρατευμάτων εκεί.
Εκτός από τις ψυχρές σχέσεις με το Ιράν, το σαουδάραβικο μπλοκ θέλει το Κατάρ να «σπάσει» τις σχέσεις του με ομάδες και άτομα που θεωρούν τρομοκράτες όπως την Μουσουλμανική Αδελφότητα, μια περιφερειακή ισλαμική οργάνωση που υποστηρίζεται από το Κατάρ. Η συμμαχία θέλει επίσης το Κατάρ να κλείσει το τηλεοπτικό κανάλι Al Jazeera με έδρα τη Ντόχα. Το Κατάρ απέρριψε όλες τις απαιτήσεις.
Ως αντίπαλος για την εξουσία στον Κόλπο και στη Μέση Ανατολή. Μετά την Ισλαμική Επανάστασή του το 1979, το Ιράν είδε τον εαυτό του ως παράγοντα αλλαγής στην περιοχή, προς απογοήτευση των Σαουδαράβων βασιλέων.
Ο ανταγωνισμός μεταξύ των δύο κρατών εντατικοποιήθηκε μετά την αποπομπή του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ από τις Η.Π.Α. το 2003 και η εξουσία μεταβιβάσθηκε από μια κυβέρνηση σουνιτών σε μια κυβέρνηση που κυριαρχείται από σιίτες και φιλική προς το Ιράν.
Έκτοτε, οι Σαουδάραβες και οι Ιρανοί αντιμετώπισαν αντιφατικές συγκρούσεις στην περιοχή, από τη Συρία έως την Υεμένη.
Είναι πιο ενδιαφέρον να συνυπάρχουν ειρηνικά με το Ιράν.
Το Ομάν αντιμετωπίζει το Ιράν στο Στενό του Ορμούζ, τη σημαντικότερη διαδρομή για τις αποστολές αργού στον κόσμο.
Έχει συνάψει συμφωνία με το Ιράν για την κατασκευή ενός αγωγού φυσικού αερίου ύψους 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων.
Οι σχέσεις μεταξύ του Κουβέιτ και του Ιράν έχουν πληγεί πρόσφατα από ισχυρισμούς για τρομοκρατία. Ωστόσο, γενικά, το Κουβέιτ προσπαθεί να εδραιωθεί ως μια ουδέτερη χώρα που λειτουργεί ως διαμεσολαβητής σε διαμάχες στην περιοχή.
www.worldenergynews.gr
