Η εξασφάλιση περισσότερης ιδιωτικής χρηματοδότησης θα είναι «κρίσιμης σημασίας» για νέα πυρηνικά έργα σε όλο τον κόσμο, δεδομένων των σημερινών περιορισμών στα δημόσια κεφάλαια, ανέφερε σε έκθεσή του την Πέμπτη ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας (IEA).
Οι επενδύσεις
Σύμφωνα με την Montel, η έκθεση του ΙΕΑ αναφέρει ότι δεδομένης της κλίμακας των απαιτούμενων επενδύσεων σε υποδομές, η ανάπτυξη νέων πυρηνικών έργων δεν μπορεί να βασίζεται αποκλειστικά στα δημόσια οικονομικά. Η ανάγκη για ισχυρή κρατική υποστήριξη είναι πιθανό να παραμείνει βραχυπρόθεσμα.
Ωστόσο, οι πυρηνικοί σταθμοί ήταν «μη ελκυστικοί για τους παραδοσιακούς εμπορικούς επενδυτές» λόγω της πολύ μεγάλης φάσης κατασκευής και του γεγονότος ότι γενικά επιτεύχθηκαν θετικές ταμειακές ροές μόνο 20-30 χρόνια μετά την έναρξη του έργου.
Η αύξηση της χρηματοδότησης από ιδιωτικούς οργανισμούς θα απαιτούσε από τις κυβερνήσεις να δημιουργήσουν ένα «πιο σταθερό περιβάλλον χρηματοδότησης».
Ρυθμιστικά Πλαίσια
Αυτό περιελάμβανε τη θέσπιση ρυθμιστικών πλαισίων που αύξησαν την προβολή των εσόδων για τους πυρηνικούς φορείς, όπως συμβόλαια για διαφορά και ρυθμιζόμενα μοντέλα βάσης περιουσιακών στοιχείων, τα οποία θα επέτρεπαν στους φορείς εκμετάλλευσης να αρχίσουν να ανακτούν τις επενδύσεις κατά τη φάση κατασκευής, ανέφερε η έκθεση.
Θα απαιτηθούν επίσης «ισχυροί μηχανισμοί αποφυγής κινδύνου» για τη μείωση ή τη μεταφορά του κινδύνου απροσδόκητου επιπλέον κόστους.
Ωστόσο, η ενθάρρυνση των τραπεζών να επενδύσουν σε πυρηνικά έργα εξαρτιόταν «πάνω απ' όλα» από τον περιορισμό των υπερβάσεων κόστους και των καθυστερήσεων, που έχουν ταλαιπωρήσει την κατασκευή νέων αντιδραστήρων στην Ευρώπη.
Χρονοδιάγραμμα επέκτασης
Ο οργανισμός αναμένει να δει τις παγκόσμιες ετήσιες επενδύσεις στην πυρηνική ενέργεια να αυξάνονται από 65 δισεκατομμύρια δολάρια που είναι σήμερα σε 70 δισεκατομμύρια δολάρια έως το 2030, θέτοντας την πυρηνική δυναμικότητα σε τροχιά αύξησης κατά περισσότερο από 50% στα 650 GW μέχρι τα μέσα του αιώνα.
Μια «ευρύτερη φάση πυρηνικής επέκτασης» αναμένεται μετά το 2035-40, όταν οι μικροί αρθρωτοί αντιδραστήρες θα παίζουν μεγαλύτερο ρόλο και η ιδιωτική χρηματοδότηση θα μπορούσε να είχε επιτευχθεί.
Η Κίνα επρόκειτο να αποτελέσει τον «κύριο όγκο της ανάπτυξης» της παγκόσμιας πυρηνικής ικανότητας έως το 2050, ενώ ο γηρασμένος στόλος και οι περιορισμένες νέες κατασκευές σε «προηγμένες οικονομίες» αναμενόταν να διατηρήσουν την ατομική ικανότητα γενικά σταθερή έως το 2030.
www.worldenergynews.gr
