Ο αγωγός Κατάρ-Τουρκίας, αξίας 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων, σχεδιάστηκε για να μεταφέρει φυσικό αέριο από το τεράστιο κοίτασμα South Pars/North Dome του Κατάρ στην Ευρώπη μέσω της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας, της Συρίας και της Τουρκίας
Η ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ στ Συρία ίσως αναζωπυρώσει τις συζητήσεις σχετικά με το σχέδιο για τον αγωγό φυσικού αερίου του Κατάρ, το οποίο φέρεται να είχε απορριφθεί από την συριακή κυβέρνηση το 2009 και έκτοτε παραμένει στον αέρα.
Υπενθυμίζεται πως το 2009, το Κατάρ είχε προτείνει την κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου που θα ξεκινάει από τον Κόλπο και θα καταλήγει στην Τουρκία.
Σύμφωνα με την Turkiye Today, το 2009, ο σεΐχης Al Thani του Κατάρ είχε δηλώσει: «Είμαστε πρόθυμοι να κατασκευάσουμε έναν αγωγό φυσικού αερίου από το Κατάρ στην Τουρκική Δημοκρατία».
Ο αγωγός Κατάρ-Τουρκίας, αξίας 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων και μήκους 1.500 χιλιομέτρων, σχεδιάστηκε για να μεταφέρει φυσικό αέριο από το τεράστιο κοίτασμα South Pars/North Dome του Κατάρ στην Ευρώπη μέσω της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας, της Συρίας και των τουρκικών τερματικών διανομής.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, τα αποθέματα φυσικού αερίου του Κατάρ στον Αραβικό Κόλπο ανέρχονται σε περίπου 896 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια (25,4 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα), αντιπροσωπεύοντας το 14% των παγκοσμίως γνωστών αποθεμάτων.
Μάλιστα, το κοίτασμα του Κόλπου είναι το τρίτο μεγαλύτερο παγκοσμίως.
Ωστόσο, το φυσικό αέριο του Κατάρ έχει κριθεί λιγότερο βιώσιμο για τις δυτικές αγορές λόγω της έλλειψης άμεσων συνδέσεων με αγωγούς, με αποτέλεσμα την εξάρτηση από δαπανηρές μεταφορές υγροποιημένου φυσικού αερίου.
Η Τουρκία θα δώσει το πράσινο φως
Ο υπουργός Ενέργειας και Φυσικών Πόρων της Τουρκίας, Alparslan Bayraktar, επιβεβαίωσε την επιδίωξη της χώρας του να επενδύσει εενργειακά στη Συρία, ενώ απάντησε σε ερωτήσεις ανταποκριτών μετά τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου στην Άγκυρα την Τρίτη.
Αναφερόμενος στην πρόταση για μεταφορά φυσικού αερίου από το Κατάρ στην Ευρώπη μέσω της Συρίας και της Τουρκίας, ο Bayraktar δήλωσε: «Για μια Συρία που έχει επιτύχει ενότητα και σταθερότητα, γιατί όχι;». Και πρόσθεσε: «Εάν αυτό συμβεί, η διαδρομή πρέπει να είναι ασφαλής. Ας ελπίσουμε ότι θα είναι».
Για τη σύνδεση του Κατάρ με την Ευρώπη
Η πρόταση για τον αγωγό Κατάρ-Τουρκία αποσκοπούσε στην παράδοση φυσικού αερίου από το ιρανο-καταριανό κοίτασμα φυσικού αερίου-συμπυκνώματος South Pars/North Dome στην Τουρκία, όπου θα μπορούσε να συνδεθεί με τον αγωγό Nabucco για την τροφοδοσία των Ευρωπαίων πελατών.
Μια προτεινόμενη διαδρομή προς την Τουρκία ήταν μέσω της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας και της Συρίας, ενώ μια άλλη περνούσε από τη Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ και το Ιράκ.
Η συμφωνία που είχε αρνηθεί το 2009 ο Άσαντ, θα επέτρεπε στον αγωγό να παρακάμψει τη Ρωσία, προμηθεύοντας απευθείας την Ευρώπη.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Agence France-Presse (AFP), το σκεπτικό του Άσαντ ήταν να διασφαλίσει τα συμφέροντα του Ρώσου συμμάχου του, ενός σημαντικού προμηθευτή φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Η επιρροή της Μόσχας φέρεται να έπεισε τον Άσαντ να απορρίψει τη συμφωνία, εξασφαλίζοντας τη συνεχή εξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό καύδιμο.
Η στρατηγική των 4 θαλασσών
Η Συρία ανακοίνωσε επίσης τη «Στρατηγική των τεσσάρων θαλασσών» το 2009, μια πολιτική που αποσκοπεί στη μετατροπή της χώρας σε διαμετακομιστικό κόμβο για τις ροές φυσικού αερίου μεταξύ του Κόλπου, της Μαύρης Θάλασσας, του Καυκάσου και της Μεσογείου.
Η στρατηγική αυτή περιελάμβανε την αξιοποίηση των 6.300 χιλιομέτρων αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου που διασχίζουν τη Συρία και την αξιοποίηση του αραβικού αγωγού φυσικού αερίου (AGP).
Ο AGP, που άρχισε να κατασκευάζεται το 2003, προοριζόταν να συνδέσει την Αίγυπτο με την Τουρκία και να συνδεθεί περαιτέρω με την Ευρώπη.
Ωστόσο, η συριακή σύρραξη, η οποία ξεκίνησε το 2011, διέκοψε την ολοκλήρωση των προγραμματισμένων έργων.
Στροφή της ΕΕ
Οι πρόσφατες εξελίξεις στις σχέσεις ΕΕ-Ρωσίας υπογράμμισαν περαιτέρω τη σημασία της διαφοροποίησης των πηγών ενέργειας. Σύμφωνα με στοιχεία του Συμβουλίου της ΕΕ, το μερίδιο του ρωσικού αερίου από αγωγούς στις εισαγωγές της ΕΕ έχει μειωθεί κατακόρυφα από πάνω από 40% το 2021 σε περίπου 8% το 2023.
www.worldenergynews.gr
Υπενθυμίζεται πως το 2009, το Κατάρ είχε προτείνει την κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου που θα ξεκινάει από τον Κόλπο και θα καταλήγει στην Τουρκία.
Σύμφωνα με την Turkiye Today, το 2009, ο σεΐχης Al Thani του Κατάρ είχε δηλώσει: «Είμαστε πρόθυμοι να κατασκευάσουμε έναν αγωγό φυσικού αερίου από το Κατάρ στην Τουρκική Δημοκρατία».
Ο αγωγός Κατάρ-Τουρκίας, αξίας 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων και μήκους 1.500 χιλιομέτρων, σχεδιάστηκε για να μεταφέρει φυσικό αέριο από το τεράστιο κοίτασμα South Pars/North Dome του Κατάρ στην Ευρώπη μέσω της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας, της Συρίας και των τουρκικών τερματικών διανομής.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, τα αποθέματα φυσικού αερίου του Κατάρ στον Αραβικό Κόλπο ανέρχονται σε περίπου 896 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια (25,4 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα), αντιπροσωπεύοντας το 14% των παγκοσμίως γνωστών αποθεμάτων.
Μάλιστα, το κοίτασμα του Κόλπου είναι το τρίτο μεγαλύτερο παγκοσμίως.
Ωστόσο, το φυσικό αέριο του Κατάρ έχει κριθεί λιγότερο βιώσιμο για τις δυτικές αγορές λόγω της έλλειψης άμεσων συνδέσεων με αγωγούς, με αποτέλεσμα την εξάρτηση από δαπανηρές μεταφορές υγροποιημένου φυσικού αερίου.
Η Τουρκία θα δώσει το πράσινο φως
Ο υπουργός Ενέργειας και Φυσικών Πόρων της Τουρκίας, Alparslan Bayraktar, επιβεβαίωσε την επιδίωξη της χώρας του να επενδύσει εενργειακά στη Συρία, ενώ απάντησε σε ερωτήσεις ανταποκριτών μετά τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου στην Άγκυρα την Τρίτη.
Αναφερόμενος στην πρόταση για μεταφορά φυσικού αερίου από το Κατάρ στην Ευρώπη μέσω της Συρίας και της Τουρκίας, ο Bayraktar δήλωσε: «Για μια Συρία που έχει επιτύχει ενότητα και σταθερότητα, γιατί όχι;». Και πρόσθεσε: «Εάν αυτό συμβεί, η διαδρομή πρέπει να είναι ασφαλής. Ας ελπίσουμε ότι θα είναι».
Για τη σύνδεση του Κατάρ με την Ευρώπη
Η πρόταση για τον αγωγό Κατάρ-Τουρκία αποσκοπούσε στην παράδοση φυσικού αερίου από το ιρανο-καταριανό κοίτασμα φυσικού αερίου-συμπυκνώματος South Pars/North Dome στην Τουρκία, όπου θα μπορούσε να συνδεθεί με τον αγωγό Nabucco για την τροφοδοσία των Ευρωπαίων πελατών.
Μια προτεινόμενη διαδρομή προς την Τουρκία ήταν μέσω της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας και της Συρίας, ενώ μια άλλη περνούσε από τη Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ και το Ιράκ.
Η συμφωνία που είχε αρνηθεί το 2009 ο Άσαντ, θα επέτρεπε στον αγωγό να παρακάμψει τη Ρωσία, προμηθεύοντας απευθείας την Ευρώπη.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Agence France-Presse (AFP), το σκεπτικό του Άσαντ ήταν να διασφαλίσει τα συμφέροντα του Ρώσου συμμάχου του, ενός σημαντικού προμηθευτή φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Η επιρροή της Μόσχας φέρεται να έπεισε τον Άσαντ να απορρίψει τη συμφωνία, εξασφαλίζοντας τη συνεχή εξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό καύδιμο.
Η στρατηγική των 4 θαλασσών
Η Συρία ανακοίνωσε επίσης τη «Στρατηγική των τεσσάρων θαλασσών» το 2009, μια πολιτική που αποσκοπεί στη μετατροπή της χώρας σε διαμετακομιστικό κόμβο για τις ροές φυσικού αερίου μεταξύ του Κόλπου, της Μαύρης Θάλασσας, του Καυκάσου και της Μεσογείου.
Η στρατηγική αυτή περιελάμβανε την αξιοποίηση των 6.300 χιλιομέτρων αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου που διασχίζουν τη Συρία και την αξιοποίηση του αραβικού αγωγού φυσικού αερίου (AGP).
Ο AGP, που άρχισε να κατασκευάζεται το 2003, προοριζόταν να συνδέσει την Αίγυπτο με την Τουρκία και να συνδεθεί περαιτέρω με την Ευρώπη.
Ωστόσο, η συριακή σύρραξη, η οποία ξεκίνησε το 2011, διέκοψε την ολοκλήρωση των προγραμματισμένων έργων.
Στροφή της ΕΕ
Οι πρόσφατες εξελίξεις στις σχέσεις ΕΕ-Ρωσίας υπογράμμισαν περαιτέρω τη σημασία της διαφοροποίησης των πηγών ενέργειας. Σύμφωνα με στοιχεία του Συμβουλίου της ΕΕ, το μερίδιο του ρωσικού αερίου από αγωγούς στις εισαγωγές της ΕΕ έχει μειωθεί κατακόρυφα από πάνω από 40% το 2021 σε περίπου 8% το 2023.
www.worldenergynews.gr
