Σκληρή μάχη για την εξασφάλιση χαμηλού κόστους ενέργειας σε μεσομακροπρόθεσμη βάση, αλλά και για το «πρασίνισμα» της παραγωγής της όπως επιβάλουν οι κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το διεθνές τραπεζικό σύστημα, διεξάγει η ελληνική βιομηχανία.
Σε λίγες μόνο ημέρες, στο τέλος του έτους, λήγουν τα διμερή συμβόλαια που διαθέτουν πολλές επιχειρήσεις της Υψηλής Τάσης με τη ΔΕΗ με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να μείνουν εκτεθειμένες στις τιμές που διαμορφώνονται στην χρηματιστηριακή αγορά ενέργειας, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να κάνουν hedging μέσω της σύναψης μακροχρόνιων συμβολαίων.
Αντίστοιχα είναι τα προβλήματα για τις βιομηχανίες που τροφοδοτούνται στη Μέση Τάση, καθώς είναι αναγκασμένες να περιμένουν κάθε μήνα την ανακοίνωση των επιδοτήσεων από την κυβέρνηση χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να προγραμματίσουν την παραγωγή τους και να συνάψουν συμβόλαια πώλησης των προϊόντων τους. Χωρίς δηλαδή να έχουν ορατότητα.
Η παροχή δυνατότητας σύναψης μακροχρόνιων συμβολαίων αγοράς ενέργειας έχει καταστεί πλέον επιτακτική ανάγκη και τα εμπόδια εκτείνονται σε πολλά επίπεδα.
Κατ΄αρχήν η βιομηχανία ζητεί σε όλους τους τόνους να αρθούν τα εμπόδια για κάθε είδους PPA και όχι μόνο για εκείνα που αφορούν ενέργεια προερχόμενη από ΑΠΕ, ή για συμβόλαια φυσικής παράδοσης. Το μεγαλύτερο από τα εμπόδια που ισχύει αυτή τη στιγμή είναι η συμπερίληψη της ενέργειας των PPAs στο πλαφόν που έχει επιβληθεί στους παραγωγούς ηλεκτρισμού όσον αφορά τα έσοδα τους από την χονδρεμπορική αγορά.
Αδύνατο το hedging με εκκαθάριση στην DAM
Χαρακτηριστική είναι πρόσφατη δήλωση του προέδρου της ΕΒΙΚΕΝ Αντώνη Κοντολέοντα ο οποίος τονίζει πως η βιομηχανία ζητεί την ορθή εφαρμογή του πλαφόν σε όλα τα διμερή είτε είναι με φυσική παράδοση, είτε είναι συμβόλαια οικονομικών διαφορών, είτε αφορούν ενέργεια από ΑΠΕ, είτε μείγμα ενέργειας από συμβατικές πηγές. «Κάθε άλλη λύση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή» τονίζει ο πρόεδρος της ΕΒΙΚΕΝ και επικαλείται πρόσφατο Κανονισμό του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου 1854/2022 (παράγραφος 30), σύμφωνα με τον οποίο όταν επιβάλλεται πλαφόν στα πάσης φύσεως διμερή συμβόλαια, αυτό πρέπει να εφαρμόζεται στα πραγματικά έσοδα του παραγωγού και όχι στα εικονικά, δηλαδή μετά την εκκαθάριση (settlement) της συναλλαγής μεταξύ των δύο συμβαλλομένων μερών.
Ένα ακόμη μεγάλο πρόβλημα για τα PPAs που καθίστανται έτσι ασύμφορα για τη βιομηχανία είναι ότι όλα τα διμερή συμβόλαια με φυσική παράδοση μεταξύ βιομηχανικών καταναλωτών με παραγωγούς ΑΠΕ όχι μόνο περνούν υποχρεωτικά μέσα από το χρηματιστήριο ενέργειας, αλλά και εκκαθαρίζονται στην τιμή της DAM, αγνοώντας τη συμφωνημένη τιμή μεταξύ αγοραστή και παραγωγού.
Όπως τονίζει η βιομηχανία η επιβολή ανώτατου ορίου στα έσοδα των παραγωγών από την DAM καθιστά αδύνατη τη σύναψη νέων μακροχρόνιων διμερών συμβάσεων, είτε είναι χρηματοοικονομικά (cfd), είτε με φυσική παράδοση. Έτσι οι βιομηχανικοί καταναλωτές αδυνατούν να συνάπτουν ΡΡΑs για hedging σε αντίθεση με τους προμηθευτές.
Το ζήτημα του πλαφόν είναι καίριο για την σύναψη PPAs, δεν είναι όμως το μόνο που απασχολεί τη βιομηχανία.
Πως υπονομεύεται η βιωσιμότητα των PPAs για την βιομηχανία
Σε ότι αφορά τα PPAs με ενέργεια προερχόμενη από ΑΠΕ έχουν επισημανθεί μια σειρά από ανασταλτικούς παράγοντες που δημιουργήθηκαν μετά την απόφαση του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κώστα Σκρέκα σε ότι αφορά την προτεραιοποίηση των έργων ΑΠΕ για λήψη όρων σύνδεσης.
Συγκεκριμένα η βιομηχανία υποστηρίζει ότι η ρύθμιση, με την οποία καθορίστηκε η προτεραιότητα στη λήψη όρων σύνδεσης έργων ΑΠΕ από τον ΑΔΜΗΕ, ευνόησε μεγάλα έργα ΑΠΕ δυναμικότητας 8.000 MW (κατηγορία Α) τα οποία δεν έχουν υποχρέωση σύναψης ΡΡΑs.
Όμως το πρόβλημα δεν σταμάτησε εκεί, αφού και στη Β κατηγορία έργων, τα οποία θα εξεταστούν μετά την ολοκλήρωση της εξέτασης της Α΄ κατηγορίας και εφόσον υπάρχει ακόμη διαθέσιμος ηλεκτρικός χώρος, καθορίστηκε ως μέγιστη διαθέσιμη δυναμικότητα έργων ΑΠΕ μόλις 1.500 MW. Στη συγκεκριμένη κατηγορία δε οι μεγάλοι παραγωγοί ΑΠΕ, που είναι ταυτόχρονα και καθετοποιημένες εταιρίες ενέργειας, μεταξύ των οποίων και η ΔΕΗ, κατέθεσαν εσωτερικές συμφωνίες, για έργα που ξεπερνούν το όριο των 1.500MW. Με άλλα λόγια η ενέργεια που θα παραχθεί από τα συγκεκριμένα έργα, ακόμη και εάν υπάρχει ηλεκτρικός χώρος και λάβουν όρους σύνδεσης, είναι ήδη δεσμευμένη στο εσωτερικό των καθετοποιημένων εταιριών και δεν είναι διαθέσιμη για μεγάλους τελικούς καταναλωτές.
Ένα ακόμη ζήτημα που τίθεται από τη βιομηχανία είναι η προώθηση από το ΥΠΕΝ του περίφημου Green Pool το οποίο έχει μεν κατατεθεί ως αίτημα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού και αφορά την έγκριση της ενίσχυσης των πράσινων ΡΡΑs, ύψους 4.000-5.000MW που θα συνάπτουν επιλέξιμες βιομηχανίες με παραγωγούς ΑΠΕ, φαίνεται όμως ότι ξεχαστεί σε κάποια συρτάρια.
www.worldenergynews.gr
