Το κόστος μιας τέτοιας παρέμβασης κυμαίνεται μεταξύ 2.000 – 4.000 ευρώ για κάθε 100 τετραγωνικά μέτρα επιφάνειας, ενώ η απόσβεση μπορεί να γίνει το αργότερο μέσα σε πέντε χρόνια χάρη στη σημαντική εξοικονόμηση ενέργειας
Συνθήκες Σαχάρας το καλοκαίρι και Βορείου Πόλου το χειμώνα βιώνουν όσοι έχουν την ατυχία να διαθέτουν κατοικία στον τελευταίο όροφο πολυκατοικίας, η ταράτσα της οποίας δεν διαθέτει μόνωση.
Την ίδια… περιπλάνηση ανάμεσα στις γεωγραφικές ζώνες με τις ακραίες κλιματολογικές συνθήκες κάνουν και εκείνοι που έχουν μονοκατοικία χωρίς την κλασική στέγη με κεραμίδια, αλλά με πλάκα που τυγχάνει - επίσης - να είναι αμόνωτη.
Μια ταράτσα χωρίς την κατάλληλη θερμομόνωση και στεγανοποίηση μετατρέπεται τους θερινούς μήνες σε θερμαντικό σώμα, διοχετεύοντας τη θερμότητα από την ηλιακή ακτινοβολία στο εσωτερικό της κατοικίας με αποτέλεσμα να καθιστά τη χρήση κλιματισμού απαραίτητη ακόμη και τις ήπιες ημέρες του καλοκαιριού.
Αντίστοιχα, την περίοδο του χειμώνα η ταράτσα χωρίς μόνωση επιτείνει το κρύο εντός της κατοικίας και δημιουργεί την ανάγκη για περισσότερη σε ένταση και χρονική διάρκεια λειτουργία του συστήματος θέρμανσης.
Έτσι, πέρα από τις ανθυγιεινές συνθήκες διαβίωσης, μια ταράτσα χωρίς μόνωση επιβαρύνει τον κάθε ιδιοκτήτη και ένοικο με επιπλέον δαπάνες για τον κλιματισμό και τη θέρμανση της κατοικίας του εξαιτίας της επιπρόσθετης κατανάλωσης ενέργειας που υποχρεώνεται αναγκαστικά να κάνει.
Η θερμομόνωση της ταράτσας και η παράλληλη στεγανοποίησή της οδηγεί, σύμφωνα με σχετικές μετρήσεις, σε εξοικονόμηση ενέργειας τουλάχιστον 45%.
Μάλιστα το ποσοστό αυτό μπορεί να αγγίξει ακόμη και το 60% σε ορισμένες περιπτώσεις.
Επομένως, η υπόθεση της μόνωσης της ταράτσας είναι οικονομικά συμφέρουσα, ιδίως αν ο ενδιαφερόμενος λάβει υπόψη πως η απόσβεση του σχετικού κόστους γίνεται το αργότερο εντός πενταετίας και παράλληλα παρατείνεται σημαντικά η διάρκεια ζωής του ακινήτου εξαιτίας των μικρότερων φθορών και καταπονήσεων.
Διαπίστωση του προβλήματος
Καταρχάς είναι σημαντικό ο άμεσα ενδιαφερόμενος να γνωρίζει εάν το ακίνητό του έχει πρόβλημα θερμομόνωσης ή στεγανοποίησης, ώστε να προβεί στις κατάλληλες εργασίες.
Σίγουρα, ο πλέον ασφαλής τρόπος για να διαπιστώσει τη φύση του προβλήματος είναι να καλέσει ένα ειδικό μονωτή προκειμένου αυτός να κάνει αυτοψία και να αποφασίσει αν η ταράτσα χρίζει θερμομόνωσης ή πρέπει να στεγανοποιηθεί.
Ωστόσο, μπορεί και ο ίδιος ο ιδιοκτήτης με έναν απλό τρόπο να έχει μια πρώτη εκτίμηση της κατάστασης.
Ειδικότερα:
• Σε περίπτωση που στην οροφή κάτω ακριβώς από την ταράτσα υπάρχουν σημάδια υγρασίας και αυτά είναι μαύρου χρώματος, τότε υπάρχει πρόβλημα ελλιπούς θερμομόνωσης. Αν όμως τα σημάδια της υγρασίας είναι κίτρινα, τότε το πρόβλημα έχει να κάνει με την υγρομόνωση.
• Όταν υπάρχει υγρασία στο ταβάνι ακόμη και κατά τις περιόδους που ο καιρός δεν είναι βροχερός, τότε είναι σχεδόν σίγουρο πως η ταράτσα χρειάζεται θερμομόνωση και όχι απλή στεγανοποίηση.
• Αν καταβρέχοντας ένα τμήμα της ταράτσας και μετά από λίγες ώρες δει να στάζουν νερά από την οροφή που βρίσκεται ακριβώς από κάτω, με βεβαιότητα είναι απαραίτητη η στεγανοποίηση του χώρου.
Ασφαλώς, θερμομόνωση και στεγανοποίηση μπορούν να συνδυαστούν, προφυλάσσοντας το ακίνητο και δίνοντάς του επιπλέον χρόνια «ζωής».
Ειδικά σε ότι αφορά στη θερμομόνωση της ταράτσας που συμβάλει καθοριστικά στον περιορισμό των θερμικών φορτίων που εισέρχονται στους χώρους της κατοικίας ή εκλύονται από αυτούς, οι περισσότερο διαδεδομένοι τρόποι για την πραγματοποίησή της είναι με τη επάλειψη ειδικών βαφών και με την τοποθέτηση ειδικών πλακιδίων.
Όσον αφορά στις θερμομονωτικές βαφές, αυτές έχουν το πλεονέκτημα πως δεν προσθέτουν βάρος στο ακίνητο, κάτι που συμβαίνει στην περίπτωση της τοποθέτησης θερμομονωτικών πλακών στην ταράτσα.
Ωστόσο, η επίστρωση της ταράτσας με τις ειδικές πλάκες την καθιστά προσβάσιμη και αξιοποιήσιμη για ποικίλες δραστηριότητες, δυνατότητα που είναι περιορισμένη με τη χρήση βαφών λόγω των φθορών που μπορούν να προκληθούν σ’ αυτές.
Μόνωση ανάλογα με τη χρήση του χώρου
Καθοριστικό ρόλο στην επιλογή του είδους της θερμομόνωσης παίζει ο τρόπος - συχνότητα χρήσης των χώρων της ταράτσας.
Έτσι, αν ο συγκεκριμένος χώρος δεν χρησιμοποιείται σχεδόν καθόλου ή χρησιμοποιείται ελάχιστα και χωρίς την ύπαρξη βαριών αντικειμένων (τραπέζια, καρέκλες κτλ) από τους ενοίκους του κτιρίου ή της μονοκατοικίας, τότε μπορεί άνετα να γίνει η λεγόμενη ελαφριά μόνωση.
Στην περίπτωση αυτή, για την κάλυψη της επιφάνειας χρησιμοποιούνται τα ειδικά προϊόντα στεγάνωσης (ειδικές βαφές) και θερμομονωτικό υλικό διογκωμένης πολυστερίνης (το γνωστό σε όλους φελιζόλ), υλικά τα οποία έχουν μεγάλες μονωτικές ιδιότητες χωρίς να προσθέτουν σημαντικό βάρος στο ακίνητο.
Αν όμως, γίνεται συστηματική χρήση των χώρων της ταράτσας όπου μάλιστα τοποθετούνται έπιπλα και συσκευές όπως π.χ. μπάρμπεκιου, τότε ιδανική λύση είναι η τοποθέτηση πάνω από τη μόνωση και ειδικών θερμομονωτικών πλακών, όπως είναι το γρανιτοπλακάκι.
Φυσικά, η ύπαρξη των πλακιδίων προσθέτει μεν βάρος στο φέροντα οργανισμό του ακινήτου, όμως το επιπλέον βάρος δεν είναι τόσο μεγάλο ώστε να δημιουργεί πρόβλημα στη στατικότητά του.
Για το λόγο αυτό, η συγκεκριμένη λύση θερμομόνωσης είναι η κατάλληλη και η πλέον ενδεδειγμένη για παλαιά κτίρια, τα οποία δεν μπορούν να υποστηρίξουν μεγάλα βάρη ενώ παράλληλα οι ένοικοί τους θέλουν να έχουν πλήρη πρόσβαση και χρήση του χώρου της ταράτσας.
Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί, επίσης, πως υπάρχουν δύο μέθοδοι με τους οποίους μπορεί να γίνει η θερμομόνωση της ταράτσας, ανάλογα με τη θέση τοποθέτησης του βασικού υλικού μόνωσης.
Έτσι:
• Η πρώτη μέθοδος είναι η συμβατική, η οποία αποτελεί τον παραδοσιακό τρόπο για τη μόνωση μιας ταράτσας, με τη θερμομονωτική στρώση να μπαίνει ακριβώς κάτω από τη στεγανοποίηση. Η εν λόγω μέθοδος χρησιμοποιείται ευρέως στη χώρα μας, με χαρακτηριστικό στοιχείο το ενιαίο και συμπαγές των διαφόρων στρωμάτων της μόνωσης. Μάλιστα επειδή η στεγάνωση βρίσκεται πάνω από τη θερμομόνωση, αποτρέπεται η ροή νερού στη θερμομονωτική στρώση. Σημειώνεται, επίσης, πως η τελική επίστρωση είναι κατά βάση ασφαλτόπανο και για τον λόγο αυτό η συγκεκριμένη λύση δεν συνίσταται για ταράτσες με μεγάλη χρήση.
• Η δεύτερη μέθοδος ονομάζεται ανεστραμμένη θερμομόνωση και κύριο χαρακτηριστικό της είναι ότι η θερμομονωτική στρώση τοποθετείται ακριβώς πάνω από τη στεγανοποίηση, προστατεύοντάς της από τυχόν φθορές. Επισημαίνεται πως η ανεστραμμένη μόνωση αποτελεί ουσιαστικά μονόδρομο σε περίπτωση που κάποιος θέλει να τοποθετήσει θερμομόνωση σε μία ήδη στεγανοποιημένη ταράτσα. Η τελική επίστρωση είναι κατά βάση από ειδικά πλακίδια με θερμομονωτικές ιδιότητες και για αυτό τον λόγο η συγκεκριμένη μέθοδος εξασφαλίζει πλήρη βατότητα στον χώρο της ταράτσας και χρήση της υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Επισημαίνεται πως το μεγάλο μειονέκτημα στην περίπτωση της ανεστραμμένης μόνωσης είναι πως αν υπάρχει αστοχία σε ότι αφορά στη στεγανοποιητική στρώση, τότε ο έλεγχος είναι σαφώς πιο δύσκολος.
Έτσι, αν ακολουθηθεί η συγκεκριμένη μέθοδος, ο ιδιοκτήτης του ακινήτου θα πρέπει να φροντίσει και να επιστήσει την προσοχή στο συνεργείο τοποθέτησης της μόνωσης έτσι ώστε η στεγανοποίηση να είναι ιδιαίτερα προσεγμένη και – αν είναι δυνατόν – να αποτελείται από δύο επιμέρους στρώσεις.
Κόστος από 20 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο
Σχετικά με το κόστος, όπως είναι εξάλλου λογικό, αυτό διαμορφώνεται ανάλογα με το είδος της θερμομόνωσης που θα επιλέξει να τοποθετήσει ο ενδιαφερόμενος ιδιοκτήτης.
Πάντως, ακόμη και αν καταλήξει στην πιο ακριβή λύση, η απόσβεση θα γίνει σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα (περί τα πέντε έτη) εξαιτίας της σημαντικής εξοικονόμησης ενέργειας που θα επιτευχθεί μέσω της θερμομόνωσης της ταράτσας.
Για μια ελαφρού τύπου μόνωση με ειδικά προϊόντα βαφής, το κόστος των υλικών και της εργασίας κυμαίνεται συνήθως μεταξύ 20 και 30 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο επιφάνειας.
Δηλαδή για μια ταράτσα με συνολική επιφάνεια 100 τ.μ. το κόστος της ελαφράς θερμομόνωσης θα ανέλθει στα 2.000 – 3.000 ευρώ.
Όπως είναι λογικό, για θερμομόνωση με χρήση ειδικών πλακιδίων, το κόστος αυξάνεται και διαμορφώνεται μεταξύ 30 και 40 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο, ήτοι για μια επιφάνεια 100 τ.μ. το συνολικό τελικό κόστος (υλικά και εργασία) μπορεί να φτάσει μέχρι τις 4.000 ευρώ.
Αξίζει να σημειωθεί, τέλος, πως οι εταιρίες μονώσεων προσφέρουν συνήθως δεκαετή εγγύηση για τις θερμομονώσεις ταρατσών που εγκαθιστούν, γεγονός που διασφαλίζει τον ιδιοκτήτη του ακινήτου από τυχόν αστοχία υλικών και κακοτεχνίες.
www.worldenergynews.gr
Την ίδια… περιπλάνηση ανάμεσα στις γεωγραφικές ζώνες με τις ακραίες κλιματολογικές συνθήκες κάνουν και εκείνοι που έχουν μονοκατοικία χωρίς την κλασική στέγη με κεραμίδια, αλλά με πλάκα που τυγχάνει - επίσης - να είναι αμόνωτη.
Μια ταράτσα χωρίς την κατάλληλη θερμομόνωση και στεγανοποίηση μετατρέπεται τους θερινούς μήνες σε θερμαντικό σώμα, διοχετεύοντας τη θερμότητα από την ηλιακή ακτινοβολία στο εσωτερικό της κατοικίας με αποτέλεσμα να καθιστά τη χρήση κλιματισμού απαραίτητη ακόμη και τις ήπιες ημέρες του καλοκαιριού.
Αντίστοιχα, την περίοδο του χειμώνα η ταράτσα χωρίς μόνωση επιτείνει το κρύο εντός της κατοικίας και δημιουργεί την ανάγκη για περισσότερη σε ένταση και χρονική διάρκεια λειτουργία του συστήματος θέρμανσης.
Έτσι, πέρα από τις ανθυγιεινές συνθήκες διαβίωσης, μια ταράτσα χωρίς μόνωση επιβαρύνει τον κάθε ιδιοκτήτη και ένοικο με επιπλέον δαπάνες για τον κλιματισμό και τη θέρμανση της κατοικίας του εξαιτίας της επιπρόσθετης κατανάλωσης ενέργειας που υποχρεώνεται αναγκαστικά να κάνει.
Η θερμομόνωση της ταράτσας και η παράλληλη στεγανοποίησή της οδηγεί, σύμφωνα με σχετικές μετρήσεις, σε εξοικονόμηση ενέργειας τουλάχιστον 45%.
Μάλιστα το ποσοστό αυτό μπορεί να αγγίξει ακόμη και το 60% σε ορισμένες περιπτώσεις.
Επομένως, η υπόθεση της μόνωσης της ταράτσας είναι οικονομικά συμφέρουσα, ιδίως αν ο ενδιαφερόμενος λάβει υπόψη πως η απόσβεση του σχετικού κόστους γίνεται το αργότερο εντός πενταετίας και παράλληλα παρατείνεται σημαντικά η διάρκεια ζωής του ακινήτου εξαιτίας των μικρότερων φθορών και καταπονήσεων.
Διαπίστωση του προβλήματος
Καταρχάς είναι σημαντικό ο άμεσα ενδιαφερόμενος να γνωρίζει εάν το ακίνητό του έχει πρόβλημα θερμομόνωσης ή στεγανοποίησης, ώστε να προβεί στις κατάλληλες εργασίες.
Σίγουρα, ο πλέον ασφαλής τρόπος για να διαπιστώσει τη φύση του προβλήματος είναι να καλέσει ένα ειδικό μονωτή προκειμένου αυτός να κάνει αυτοψία και να αποφασίσει αν η ταράτσα χρίζει θερμομόνωσης ή πρέπει να στεγανοποιηθεί.
Ωστόσο, μπορεί και ο ίδιος ο ιδιοκτήτης με έναν απλό τρόπο να έχει μια πρώτη εκτίμηση της κατάστασης.
Ειδικότερα:
• Σε περίπτωση που στην οροφή κάτω ακριβώς από την ταράτσα υπάρχουν σημάδια υγρασίας και αυτά είναι μαύρου χρώματος, τότε υπάρχει πρόβλημα ελλιπούς θερμομόνωσης. Αν όμως τα σημάδια της υγρασίας είναι κίτρινα, τότε το πρόβλημα έχει να κάνει με την υγρομόνωση.
• Όταν υπάρχει υγρασία στο ταβάνι ακόμη και κατά τις περιόδους που ο καιρός δεν είναι βροχερός, τότε είναι σχεδόν σίγουρο πως η ταράτσα χρειάζεται θερμομόνωση και όχι απλή στεγανοποίηση.
• Αν καταβρέχοντας ένα τμήμα της ταράτσας και μετά από λίγες ώρες δει να στάζουν νερά από την οροφή που βρίσκεται ακριβώς από κάτω, με βεβαιότητα είναι απαραίτητη η στεγανοποίηση του χώρου.
Ασφαλώς, θερμομόνωση και στεγανοποίηση μπορούν να συνδυαστούν, προφυλάσσοντας το ακίνητο και δίνοντάς του επιπλέον χρόνια «ζωής».
Ειδικά σε ότι αφορά στη θερμομόνωση της ταράτσας που συμβάλει καθοριστικά στον περιορισμό των θερμικών φορτίων που εισέρχονται στους χώρους της κατοικίας ή εκλύονται από αυτούς, οι περισσότερο διαδεδομένοι τρόποι για την πραγματοποίησή της είναι με τη επάλειψη ειδικών βαφών και με την τοποθέτηση ειδικών πλακιδίων.
Όσον αφορά στις θερμομονωτικές βαφές, αυτές έχουν το πλεονέκτημα πως δεν προσθέτουν βάρος στο ακίνητο, κάτι που συμβαίνει στην περίπτωση της τοποθέτησης θερμομονωτικών πλακών στην ταράτσα.
Ωστόσο, η επίστρωση της ταράτσας με τις ειδικές πλάκες την καθιστά προσβάσιμη και αξιοποιήσιμη για ποικίλες δραστηριότητες, δυνατότητα που είναι περιορισμένη με τη χρήση βαφών λόγω των φθορών που μπορούν να προκληθούν σ’ αυτές.
Μόνωση ανάλογα με τη χρήση του χώρου
Καθοριστικό ρόλο στην επιλογή του είδους της θερμομόνωσης παίζει ο τρόπος - συχνότητα χρήσης των χώρων της ταράτσας.
Έτσι, αν ο συγκεκριμένος χώρος δεν χρησιμοποιείται σχεδόν καθόλου ή χρησιμοποιείται ελάχιστα και χωρίς την ύπαρξη βαριών αντικειμένων (τραπέζια, καρέκλες κτλ) από τους ενοίκους του κτιρίου ή της μονοκατοικίας, τότε μπορεί άνετα να γίνει η λεγόμενη ελαφριά μόνωση.
Στην περίπτωση αυτή, για την κάλυψη της επιφάνειας χρησιμοποιούνται τα ειδικά προϊόντα στεγάνωσης (ειδικές βαφές) και θερμομονωτικό υλικό διογκωμένης πολυστερίνης (το γνωστό σε όλους φελιζόλ), υλικά τα οποία έχουν μεγάλες μονωτικές ιδιότητες χωρίς να προσθέτουν σημαντικό βάρος στο ακίνητο.
Αν όμως, γίνεται συστηματική χρήση των χώρων της ταράτσας όπου μάλιστα τοποθετούνται έπιπλα και συσκευές όπως π.χ. μπάρμπεκιου, τότε ιδανική λύση είναι η τοποθέτηση πάνω από τη μόνωση και ειδικών θερμομονωτικών πλακών, όπως είναι το γρανιτοπλακάκι.
Φυσικά, η ύπαρξη των πλακιδίων προσθέτει μεν βάρος στο φέροντα οργανισμό του ακινήτου, όμως το επιπλέον βάρος δεν είναι τόσο μεγάλο ώστε να δημιουργεί πρόβλημα στη στατικότητά του.
Για το λόγο αυτό, η συγκεκριμένη λύση θερμομόνωσης είναι η κατάλληλη και η πλέον ενδεδειγμένη για παλαιά κτίρια, τα οποία δεν μπορούν να υποστηρίξουν μεγάλα βάρη ενώ παράλληλα οι ένοικοί τους θέλουν να έχουν πλήρη πρόσβαση και χρήση του χώρου της ταράτσας.
Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί, επίσης, πως υπάρχουν δύο μέθοδοι με τους οποίους μπορεί να γίνει η θερμομόνωση της ταράτσας, ανάλογα με τη θέση τοποθέτησης του βασικού υλικού μόνωσης.
Έτσι:
• Η πρώτη μέθοδος είναι η συμβατική, η οποία αποτελεί τον παραδοσιακό τρόπο για τη μόνωση μιας ταράτσας, με τη θερμομονωτική στρώση να μπαίνει ακριβώς κάτω από τη στεγανοποίηση. Η εν λόγω μέθοδος χρησιμοποιείται ευρέως στη χώρα μας, με χαρακτηριστικό στοιχείο το ενιαίο και συμπαγές των διαφόρων στρωμάτων της μόνωσης. Μάλιστα επειδή η στεγάνωση βρίσκεται πάνω από τη θερμομόνωση, αποτρέπεται η ροή νερού στη θερμομονωτική στρώση. Σημειώνεται, επίσης, πως η τελική επίστρωση είναι κατά βάση ασφαλτόπανο και για τον λόγο αυτό η συγκεκριμένη λύση δεν συνίσταται για ταράτσες με μεγάλη χρήση.
• Η δεύτερη μέθοδος ονομάζεται ανεστραμμένη θερμομόνωση και κύριο χαρακτηριστικό της είναι ότι η θερμομονωτική στρώση τοποθετείται ακριβώς πάνω από τη στεγανοποίηση, προστατεύοντάς της από τυχόν φθορές. Επισημαίνεται πως η ανεστραμμένη μόνωση αποτελεί ουσιαστικά μονόδρομο σε περίπτωση που κάποιος θέλει να τοποθετήσει θερμομόνωση σε μία ήδη στεγανοποιημένη ταράτσα. Η τελική επίστρωση είναι κατά βάση από ειδικά πλακίδια με θερμομονωτικές ιδιότητες και για αυτό τον λόγο η συγκεκριμένη μέθοδος εξασφαλίζει πλήρη βατότητα στον χώρο της ταράτσας και χρήση της υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Επισημαίνεται πως το μεγάλο μειονέκτημα στην περίπτωση της ανεστραμμένης μόνωσης είναι πως αν υπάρχει αστοχία σε ότι αφορά στη στεγανοποιητική στρώση, τότε ο έλεγχος είναι σαφώς πιο δύσκολος.
Έτσι, αν ακολουθηθεί η συγκεκριμένη μέθοδος, ο ιδιοκτήτης του ακινήτου θα πρέπει να φροντίσει και να επιστήσει την προσοχή στο συνεργείο τοποθέτησης της μόνωσης έτσι ώστε η στεγανοποίηση να είναι ιδιαίτερα προσεγμένη και – αν είναι δυνατόν – να αποτελείται από δύο επιμέρους στρώσεις.
Κόστος από 20 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο
Σχετικά με το κόστος, όπως είναι εξάλλου λογικό, αυτό διαμορφώνεται ανάλογα με το είδος της θερμομόνωσης που θα επιλέξει να τοποθετήσει ο ενδιαφερόμενος ιδιοκτήτης.
Πάντως, ακόμη και αν καταλήξει στην πιο ακριβή λύση, η απόσβεση θα γίνει σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα (περί τα πέντε έτη) εξαιτίας της σημαντικής εξοικονόμησης ενέργειας που θα επιτευχθεί μέσω της θερμομόνωσης της ταράτσας.
Για μια ελαφρού τύπου μόνωση με ειδικά προϊόντα βαφής, το κόστος των υλικών και της εργασίας κυμαίνεται συνήθως μεταξύ 20 και 30 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο επιφάνειας.
Δηλαδή για μια ταράτσα με συνολική επιφάνεια 100 τ.μ. το κόστος της ελαφράς θερμομόνωσης θα ανέλθει στα 2.000 – 3.000 ευρώ.
Όπως είναι λογικό, για θερμομόνωση με χρήση ειδικών πλακιδίων, το κόστος αυξάνεται και διαμορφώνεται μεταξύ 30 και 40 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο, ήτοι για μια επιφάνεια 100 τ.μ. το συνολικό τελικό κόστος (υλικά και εργασία) μπορεί να φτάσει μέχρι τις 4.000 ευρώ.
Αξίζει να σημειωθεί, τέλος, πως οι εταιρίες μονώσεων προσφέρουν συνήθως δεκαετή εγγύηση για τις θερμομονώσεις ταρατσών που εγκαθιστούν, γεγονός που διασφαλίζει τον ιδιοκτήτη του ακινήτου από τυχόν αστοχία υλικών και κακοτεχνίες.
www.worldenergynews.gr
