Η Σύνοδος COP29 διεξάγεται εν μέσω άλλης μια δύσκολης χρονιάς για το κλίμα, με τις θερμοκρασίες να σημειώνουν τιμές ρεκόρ, πιέζοντας ακόμα περισσότερο την ανάγκη να επισπευστούν οι συνομιλίες σχετικά με την αναστολή της κλιματικής αλλαγής.
Οι επιστήμονες κρούουν, ήδη από το 2021, μέσα από επιστημονικές εκθέσεις (Ιntergovernmental Panel on Climate Change) τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με το κλίμα. Αυτό που δεν περίμεναν ήταν ότι η παγκόσμια άνοδος της θερμοκρασίας θα έρχονταν με πολύ γρηγορότερους ρυθμούς απ’ αυτούς που υπολόγιζαν.
Η άνοδος της Θερμοκρασίας
Η παγκόσμια θερμοκρασία έχει ήδη ανέβει κατά 1,5 βαθμό Κελσίου πάνω από την μέση προβιομηχανική θερμοκρασία, φτάνοντας πολύ κοντά στο όριο που αν ξεπεραστεί η κατάσταση θα είναι μη αντιστρέψιμη. Μια ομάδα αναλυτών κυκλοφόρησε την Δευτέρα μια μελέτη βασισμένη σε ανάλυση 2.000 ετών ατμοσφαιρικών αερίων παγιδευμένων στους πυρήνες πάγου της Ανταρκτικής, που βοηθά στην κατανόηση των προβιομηχανικών τάσεων θερμοκρασίας.
Έχουν, επίσης, μελετήσει την μέση σημερινή θερμοκρασία σε σχέση με εκείνες που επικρατούσαν στα 1850-1900. Τα στοιχεία δείχνουν μια άνοδο της τάξης του 1,3 βαθμού. Τα νέα, ωστόσο, δεδομένα θερμοκρασίας υποδηλώνουν μια μεγαλύτερη προβιομηχανική γραμμή βάσης, με τα δεδομένα θερμοκρασίας να εκτείνονται από το έτος 13 έως το 1700. Η μελέτη αυτή που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Geoscience, αναφέρει ότι το 2024 είναι η θερμότερη χρονιά που έχει καταγραφεί.
Οι κυκλώνες
Η υπερθέρμανση των ωκεανών τροφοδοτεί ισχυρότερες καταιγίδες στον Ατλαντικό, ενώ αυξάνει και την έντασή τους, μετατρέποντάς τους από Κατηγορίας 1 σε Κατηγορίας 3 σε ελάχιστο χρόνο. Για παράδειγμα, ο τυφώνας Milton χρειάστηκε μόνο μια μέρα στον Κόλπο του Μεξικού τον Οκτώβριο για να μεταβεί από την τροπική καταιγίδα στον δεύτερο ισχυρότερο τυφώνα του Κόλπου που έχει καταγραφεί, χτυπώντας τη δυτική ακτή της Φλόριντα. Δημιουργεί, όμως, και μεγαλύτερα ύψη βροχής που οδηγούν σε πλημμύρες ακόμα και σε ορεινές περιοχές.
Οι πυρκαγιές
Η άνοδος της θερμοκρασίας στεγνώνει τις υδάτινες οδούς και εξαντλεί την υγρασία από τα δάση, δημιουργώντας συνθήκες που ευνοούν τις μεγάλες πυρκαγιές όπως αυτές που βλέπουμε να πλήττουν την Δύση των ΗΠΑ, τον Καναδά, τη Νότια Ευρώπη και την Άπω Ανατολή της Ρωσίας, δημιουργώντας, επίσης, και επιβλαβή καπνό.
Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε τον περασμένο μήνα στο Nature Climate Change υπολόγισε ότι περίπου το 13% των θανάτων που σχετίζονται με τον τοξικό καπνό των δασικών πυρκαγιών, περίπου 12.000 θάνατοι από το 2010 και μετά.
Άλλοι κίνδυνοι από την υπερθέρμανση
Οι επιστήμονες που μελετούν την μαζική λεύκανση των κοραλλιών από την Αυστραλία ως την Βραζιλία, τονίζουν ότι η κατάσταση μπορεί να αντιστραφεί αν πέσουν οι θερμοκρασίες.
Εφιστούν, όμως, την προσοχή και για τον Αμαζόνιο που αντιμετωπίζει την χειρότερη ξηρασία από το 1950. Η στάθμη των ποταμών βυθίστηκε σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα φέτος, ενώ οι πυρκαγιές κατέστρεψαν μέρος του τροπικού δάσους. Αυτό που ανησυχεί τους επιστήμονες είναι ότι μεταξύ 10% και 47% του Αμαζονίου θα αντιμετωπίσει συνδυασμένες πιέσεις ζέστης και ξηρασίας από την κλιματική αλλαγή, καθώς και άλλες απειλές, έως το 2050.
Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε το καλοκαίρι, αναφέρει ότι τα δάση συνολικά πέρυσι απέτυχαν να απορροφήσουν τόσο πολύ διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα όσο στο παρελθόν, κυρίως λόγω της ξηρασίας του Αμαζονίου και των πυρκαγιών στον Καναδά. Έτσι μια ποσότητα ρεκόρ διοξειδίου του άνθρακα εισήλθε στην ατμόσφαιρα.
Οι επιστήμονες φοβούνται ότι η κλιματική αλλαγή θα μπορούσε ακόμη και να ενισχύσει τις ηφαιστειακές εκρήξεις, καθώς στην Ισλανδία, τα ηφαίστεια φαίνεται να ανταποκρίνονται στην ταχεία υποχώρηση των παγετώνων. Καθώς ο πάγος λιώνει, ασκείται λιγότερη πίεση στον φλοιό και τον μανδύα της Γης, κάτι που μπορεί να αποσταθεροποιήσει τις δεξαμενές μάγματος και να οδηγήσει στη δημιουργία περισσότερου μάγματος, συσσωρεύοντας πίεση υπόγεια.
Τέλος, η υπερθέρμανση του Ατλαντικού θα μπορούσε να επιταχύνει την κατάρρευση ενός βασικού τρέχοντος συστήματος. Το Atlantic Meridional Overturning Circulation (AMOC), μεταφέρει ζεστό νερό από τις τροπικές περιοχές στον Βόρειο Ατλαντικό, βοηθά να διατηρηθούν οι ευρωπαϊκοί χειμώνες πιο ήπιοι για αιώνες. Έρευνα του 2018 έδειξε ότι έχει αποδυναμωθεί κατά περίπου 15% από το 1950, και βρίσκεται πολύ πιο κοντά σε μια επιβράδυνση από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως.
www.worldenergynews.gr
