Πρόθεση της ενισχυμένης συνεργασίας μεταξύ Ρωσίας- Ιράν είναι μια σειρά συμφωνιών που θα εξυπηρετεί σκοπούς έρευνας, ανάπτυξης, παραγωγής και εμπορίας φυσικού αερίου
Από τα τέλη Σεπτεμβρίου ως τα μέσα Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε μια σειρά συναντήσεων υψηλόβαθμων προσωπικοτήτων της Ρωσίας και του Ιράν. Ανάμεσα σε αυτούς βρισκόταν και ο Ρώσος πρωθυπουργός Μιχαήλ Μισουστίν και ο γραμματέας του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας Σεργκέι Σοιγκού, σύμφωνα με πηγές του ιρανικού υπουργείου πετρελαίου.
Ο πρόεδρος Πούτιν συναντήθηκε στις 11 Οκτωβρίου με τον πρόεδρο του Ιράν Masoud Pezeshkian στο Τουρκμενιστάν και λίγες μέρες αργότερα, συναντήθηκαν ξανά στη σύνοδο κορυφής των BRICS (22-24 Οκτωβρίου) που αποτελούνται από τις Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική. Στο επίκεντρο των συνομιλιών τους βρίσκεται η εικοσαετής συμφωνία με τίτλο: «Συμφωνία αμοιβαίων σχέσεων και αρχών συνεργασίας μεταξύ Ιράν και Ρωσίας» που είχε εγκριθεί από τον Αλί Χαμενεΐ τον προηγούμενο Γενάρη.
Στη Συνθήκη αυτή αναπτύσσονται βασικές πολιτικές ενισχυμένης συνεργασίας, όπως αυτές ορίζονται στην 25ετή συμφωνία συνεργασίας μεταξύ Ιράν και Κίνας, όπως αυτό είδε το φως της δημοσιότητας τον Σεπτέμβρη του 2019. Στόχος όλων αυτών των συμφωνιών είναι η περαιτέρω εμβάθυνση των ήδη στενών σχέσεων συνεργασίας Ιράν- Ρωσίας- Κίνας σε θέματα όπως τα ενεργειακά, το εμπόριο, η χρηματοδότηση τραπεζών και σε αμυντικά ζητήματα.
Ως μέρος αυτής της προσπάθειας, έχουν πραγματοποιηθεί μια σειρά από συμφωνίες για των συντονισμό των δύο μεγάλων παρόχων φυσικού αερίου για την ανάπτυξη, την παραγωγή και την εμπορία της ενεργειακής αυτής πηγής, όπως προέρχεται από τους περιφερειακούς αγωγούς και ιδιαίτερα στη μορφή του LNG. Η Ρωσία θα συνεχίσει να κατέχει το δικαίωμα άσκησης Βέτο για τον τρόπο που θα διαμοιράζεται το φυσικό αερίου και του πετρελαίου του Ιράν με την Κίνα, με γνώμονα πάντα και τα στρατηγικά συμφέροντα κάθε χώρας στην εκάστοτε περιοχή.
Για τη συνεργασία Ρωσίας- Ιράν
Ο αναπληρωτής υπουργός πετρελαίου και διευθυντής της Εθνικής Ιρανικής Εταιρείας Αερίου (NIGC), Saeed Tavakoli δήλωσε πρόσφατα ότι ένα επιτυχές παράδειγμα με της συνεργασίας της χώρας του με την Ρωσία είναι το Φόρουμ Χωρών Εξαγωγέων Αερίου (GECF). Αυτό, αρχικά, ξεκίνησε ως μια χαλαρή συμμαχία χωρών τύπου “Gas OPEC”. Το Δεκέμβρη του 2008, αυτό μετατράπηκε σε έναν επίσημο οργανισμό συμμαχίας χωρών με φυσικό αέριο, που εδρεύει στην Ντόχα του Κατάρ. Μέλη του είναι η Ρωσία, το Ιράν, το Κατάρ, η Αλγερία, η Βολιβία, η Αίγυπτος, η Ισημερινή Γουινέα, η Λιβύη, η Νιγηρία, το Τρινιντάντ, το Τομπάγκο και τη Βενεζουέλα.
Η Ρωσία, το Ιράν και το Κατάρ, αντιπροσωπεύουν περίπου το 60% των παγκόσμιων αποθεμάτων φυσικού αερίου, με την Ρωσία να κατέχει την πρώτη θέση με 1688 τρις κυβικά πόδια (tcf) αερίου. Την δεύτερη θέση έχει το Ιράν με 1200 tcf. Συνολικά, η GECF κατέχει το 71% των προμηθειών φυσικού αερίου, το 44% της εμπορευόμενης παραγωγής, το 53% των αγωγών φυσικού αερίου και το 57% των εξαγωγών LNG παγκοσμίως.
Πρόθεση της ενισχυμένης συνεργασίας μεταξύ Ρωσίας- Ιράν είναι μια σειρά συμφωνιών που θα εξυπηρετεί σκοπούς έρευνας, ανάπτυξης, παραγωγής και εμπορίας φυσικού αερίου. Αυτές πραγματώνονται από ένα συμβόλαιο συνεργασίας μεταξύ της Gazprom και της NIGC, αξίας περίπου 40 δις δολαρίων, που έχουν αρχίσει να συζητούνται ήδη από το 2022 με σκοπό να επιτευχθεί ο έλεγχος του αερίου που παρέχεται από την ξηρά μέσω αγωγών και του LNG που μεταφέρεται δια θαλάσσης. Ο πρόεδρος της Ιρανικής Ένωσης Εξαγωγέων Πετρελαίου, Αερίου και Πετροχημικών Προϊόντων ήδη από το 2022 δήλωνε ότι, η μετατόπιση αυτή της Ρωσίας οφείλεται στην τότε αυξητική τάση της αγοράς για LNG που η Ρωσία δεν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει από μόνη της.
Ένα ακόμα πλεονέκτημα της συνεργασίας των δύο αυτών χώρων θα είναι η στροφή της αγοράς στην χρήση τοπικών νομισμάτων σε όλες τις συναλλαγές, τόσο μεταξύ τους όσο και με σε παγκόσμιο επίπεδο και ιδιαίτερα με τον ενεργειακό εταίρο τους την Κίνα. Το θέμα αυτό συζητήθηκε εξονυχιστικά μεταξύ του Ρώσου πρωθυπουργού και του Ιρανού πρώτου Αντιπρόεδρου. Είναι ανάγκη, τόνισαν, να υπάρξει συνεργασία για την ενίσχυση και την ανάπτυξη της χρηματοπιστωτικής και τραπεζικέ τους συνεργασίας, μαζί με την τόνωση της κίνησης των διαφορετικών τοπικών νομισμάτων. Ρωσία, Ιράν και Κίνα γνωρίζουν ότι αυτός θα είναι ένα μοχλός πίεσης για το αμερικανικό δολάριο σε όλες τις αγορές και τις ενεργειακές. Την ιδέα αυτή, είχε αναπτύξει το 2022 ένας Κινέζος τραπεζίτης, λέγοντας ότι οι κυρώσεις στην Ρωσία μακροπρόθεσμα θα επιφέρουν ζημιά στο δολάριο. Πρότεινε τότε στην Κίνα να απαλλαγεί από αυτό όσο είναι νωρίς.
Το ίδιο θέμα τέθηκε και σε συζήτηση στον Shanghai Cooperation Organisation (SCO), όπου Κίνα και Ρωσία κατέχουν τη μερίδα του λέοντος, ανάμεσα σε άλλες χώρες με παρόμοιους στόχους. Ο SCO μπορεί να μαζέψει ακόμα περισσότερες χώρες, αφού αποτελεί τον μεγαλύτερο περιφερειακό πολιτικό, οικονομικό κι αμυντικό οργανισμό στον κόσμο, γεωγραφικά και πληθυσμιακά, συγκεντρώνοντας το 60% της Ευρασίας, το 40% του πληθυσμού της Γης και πάνω από το 20% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Παράλληλα, ο SCO πιστεύει στην πρακτική του «πολυπολικού κόσμου» όπου αναμένεται να κυριαρχήσει η Κίνα ως το 2030.
Σχέδιο Γέφυρα
Η Ρωσία έχει, στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, ιδιαίτερα γεωπολιτικά συμφέροντα τα οποία επιθυμεί να εισχύσει μέσα από τις συνεργασίες της με το Ιράν. Επιθυμεί να δημιουργήσει έναν ενεργειακό διάδρομο που θα την συνδέει με το Ιράν, και θα διευκολύνει την μεταφορά φυσικού αερίου και πετρελαίου. Γι’ αυτό δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην ανάγκη τήρησης των ήδη υπαρχουσών συμφωνιών με το Ιράν. Το σχέδιο αυτό με την κωδική ονομασία «Χερσαία Γέφυρα» εντάσσεται σε μια προσπάθεια του Ιράν να «ενώσει» την χώρα μέσω του Ιράκ με τις ακτές τις Μεσογείου στην πλευρά της Συρίας που ελέγχεται από τις ρωσικές δυνάμεις, δημιουργώντας, ταυτόχρονα, διεθνής διαδρόμους μεταφοράς, που θα παρέχουν την δυνατότητα δημιουργίας ενός ενεργειακού διαδρόμου Ρωσίας- Ιράν. Το Ιράν προσπαθεί ήδη από το 1979 να αναδειχθεί σε μια παγκόσμια δύναμη στον Ισλαμικό κόσμο.
Η Χερσαία Γέφυρα που οραματίζεται η χώρα, θα δώσει το πλεονέκτημα στις δύο χώρες να αυξήσουν την παροχή όπλων στον Λίβανο και στην περιοχή των Υψωμάτων Γκολάν της Συρίας, για χρήση εναντίον του Ισραήλ, που προσπαθεί να αποσταθεροποιήσει γεωπολιτικά την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Η Ρωσία έχει, βέβαια, ήδη αυξημένη παρουσία στην περιοχή μέσω των βάσεων σε Tartus (ναυτική) , Ηmeimim (αεροπορική) και στη Latakia (σταθμός ακρόασης).
Συν τοις άλλοις τα ενεργειακά συμβόλαια που υπάρχουν στην περιοχή μοιράζονται ανάμεσα στην Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν και συσχετίζονται με την δυνατότητα που παρέχει το Ιράκ να παίξει τον ρόλο του μεσάζοντα στην σύνδεση Ιράν Συρίας.
Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, οι εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου έχουν δικαίωμα να τοποθετούν προσωπικό ασφαλείας στους χώρους υψηλής αξίας, όπως και στα συστήματα μεταφοράς. Στην επίτευξη του στόχου της Γέφυρας, θα συμβάλουν και οι συμφωνίες του Ιράκ με την Κίνα, για κατασκευή «Δρόμου Στρατηγικής Ανάπτυξης» αξίας 17 δις δολαρίων και θα ανοίγει τον δρόμο για την σύνδεση της Βασόρας με τη νότια Τουρκία, σε τοποθεσίες όμορες με την Συρία . ο σχεδιασμός αυτός εντάσσεται και στα πλάνα της Κίνας για δημιουργία της πρωτοβουλίας «Belt and Road».
Ο πρόεδρος Πούτιν συναντήθηκε στις 11 Οκτωβρίου με τον πρόεδρο του Ιράν Masoud Pezeshkian στο Τουρκμενιστάν και λίγες μέρες αργότερα, συναντήθηκαν ξανά στη σύνοδο κορυφής των BRICS (22-24 Οκτωβρίου) που αποτελούνται από τις Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική. Στο επίκεντρο των συνομιλιών τους βρίσκεται η εικοσαετής συμφωνία με τίτλο: «Συμφωνία αμοιβαίων σχέσεων και αρχών συνεργασίας μεταξύ Ιράν και Ρωσίας» που είχε εγκριθεί από τον Αλί Χαμενεΐ τον προηγούμενο Γενάρη.
Στη Συνθήκη αυτή αναπτύσσονται βασικές πολιτικές ενισχυμένης συνεργασίας, όπως αυτές ορίζονται στην 25ετή συμφωνία συνεργασίας μεταξύ Ιράν και Κίνας, όπως αυτό είδε το φως της δημοσιότητας τον Σεπτέμβρη του 2019. Στόχος όλων αυτών των συμφωνιών είναι η περαιτέρω εμβάθυνση των ήδη στενών σχέσεων συνεργασίας Ιράν- Ρωσίας- Κίνας σε θέματα όπως τα ενεργειακά, το εμπόριο, η χρηματοδότηση τραπεζών και σε αμυντικά ζητήματα.
Ως μέρος αυτής της προσπάθειας, έχουν πραγματοποιηθεί μια σειρά από συμφωνίες για των συντονισμό των δύο μεγάλων παρόχων φυσικού αερίου για την ανάπτυξη, την παραγωγή και την εμπορία της ενεργειακής αυτής πηγής, όπως προέρχεται από τους περιφερειακούς αγωγούς και ιδιαίτερα στη μορφή του LNG. Η Ρωσία θα συνεχίσει να κατέχει το δικαίωμα άσκησης Βέτο για τον τρόπο που θα διαμοιράζεται το φυσικό αερίου και του πετρελαίου του Ιράν με την Κίνα, με γνώμονα πάντα και τα στρατηγικά συμφέροντα κάθε χώρας στην εκάστοτε περιοχή.
Για τη συνεργασία Ρωσίας- Ιράν
Ο αναπληρωτής υπουργός πετρελαίου και διευθυντής της Εθνικής Ιρανικής Εταιρείας Αερίου (NIGC), Saeed Tavakoli δήλωσε πρόσφατα ότι ένα επιτυχές παράδειγμα με της συνεργασίας της χώρας του με την Ρωσία είναι το Φόρουμ Χωρών Εξαγωγέων Αερίου (GECF). Αυτό, αρχικά, ξεκίνησε ως μια χαλαρή συμμαχία χωρών τύπου “Gas OPEC”. Το Δεκέμβρη του 2008, αυτό μετατράπηκε σε έναν επίσημο οργανισμό συμμαχίας χωρών με φυσικό αέριο, που εδρεύει στην Ντόχα του Κατάρ. Μέλη του είναι η Ρωσία, το Ιράν, το Κατάρ, η Αλγερία, η Βολιβία, η Αίγυπτος, η Ισημερινή Γουινέα, η Λιβύη, η Νιγηρία, το Τρινιντάντ, το Τομπάγκο και τη Βενεζουέλα.
Η Ρωσία, το Ιράν και το Κατάρ, αντιπροσωπεύουν περίπου το 60% των παγκόσμιων αποθεμάτων φυσικού αερίου, με την Ρωσία να κατέχει την πρώτη θέση με 1688 τρις κυβικά πόδια (tcf) αερίου. Την δεύτερη θέση έχει το Ιράν με 1200 tcf. Συνολικά, η GECF κατέχει το 71% των προμηθειών φυσικού αερίου, το 44% της εμπορευόμενης παραγωγής, το 53% των αγωγών φυσικού αερίου και το 57% των εξαγωγών LNG παγκοσμίως.
Πρόθεση της ενισχυμένης συνεργασίας μεταξύ Ρωσίας- Ιράν είναι μια σειρά συμφωνιών που θα εξυπηρετεί σκοπούς έρευνας, ανάπτυξης, παραγωγής και εμπορίας φυσικού αερίου. Αυτές πραγματώνονται από ένα συμβόλαιο συνεργασίας μεταξύ της Gazprom και της NIGC, αξίας περίπου 40 δις δολαρίων, που έχουν αρχίσει να συζητούνται ήδη από το 2022 με σκοπό να επιτευχθεί ο έλεγχος του αερίου που παρέχεται από την ξηρά μέσω αγωγών και του LNG που μεταφέρεται δια θαλάσσης. Ο πρόεδρος της Ιρανικής Ένωσης Εξαγωγέων Πετρελαίου, Αερίου και Πετροχημικών Προϊόντων ήδη από το 2022 δήλωνε ότι, η μετατόπιση αυτή της Ρωσίας οφείλεται στην τότε αυξητική τάση της αγοράς για LNG που η Ρωσία δεν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει από μόνη της.
Ένα ακόμα πλεονέκτημα της συνεργασίας των δύο αυτών χώρων θα είναι η στροφή της αγοράς στην χρήση τοπικών νομισμάτων σε όλες τις συναλλαγές, τόσο μεταξύ τους όσο και με σε παγκόσμιο επίπεδο και ιδιαίτερα με τον ενεργειακό εταίρο τους την Κίνα. Το θέμα αυτό συζητήθηκε εξονυχιστικά μεταξύ του Ρώσου πρωθυπουργού και του Ιρανού πρώτου Αντιπρόεδρου. Είναι ανάγκη, τόνισαν, να υπάρξει συνεργασία για την ενίσχυση και την ανάπτυξη της χρηματοπιστωτικής και τραπεζικέ τους συνεργασίας, μαζί με την τόνωση της κίνησης των διαφορετικών τοπικών νομισμάτων. Ρωσία, Ιράν και Κίνα γνωρίζουν ότι αυτός θα είναι ένα μοχλός πίεσης για το αμερικανικό δολάριο σε όλες τις αγορές και τις ενεργειακές. Την ιδέα αυτή, είχε αναπτύξει το 2022 ένας Κινέζος τραπεζίτης, λέγοντας ότι οι κυρώσεις στην Ρωσία μακροπρόθεσμα θα επιφέρουν ζημιά στο δολάριο. Πρότεινε τότε στην Κίνα να απαλλαγεί από αυτό όσο είναι νωρίς.
Το ίδιο θέμα τέθηκε και σε συζήτηση στον Shanghai Cooperation Organisation (SCO), όπου Κίνα και Ρωσία κατέχουν τη μερίδα του λέοντος, ανάμεσα σε άλλες χώρες με παρόμοιους στόχους. Ο SCO μπορεί να μαζέψει ακόμα περισσότερες χώρες, αφού αποτελεί τον μεγαλύτερο περιφερειακό πολιτικό, οικονομικό κι αμυντικό οργανισμό στον κόσμο, γεωγραφικά και πληθυσμιακά, συγκεντρώνοντας το 60% της Ευρασίας, το 40% του πληθυσμού της Γης και πάνω από το 20% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Παράλληλα, ο SCO πιστεύει στην πρακτική του «πολυπολικού κόσμου» όπου αναμένεται να κυριαρχήσει η Κίνα ως το 2030.
Σχέδιο Γέφυρα
Η Ρωσία έχει, στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, ιδιαίτερα γεωπολιτικά συμφέροντα τα οποία επιθυμεί να εισχύσει μέσα από τις συνεργασίες της με το Ιράν. Επιθυμεί να δημιουργήσει έναν ενεργειακό διάδρομο που θα την συνδέει με το Ιράν, και θα διευκολύνει την μεταφορά φυσικού αερίου και πετρελαίου. Γι’ αυτό δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην ανάγκη τήρησης των ήδη υπαρχουσών συμφωνιών με το Ιράν. Το σχέδιο αυτό με την κωδική ονομασία «Χερσαία Γέφυρα» εντάσσεται σε μια προσπάθεια του Ιράν να «ενώσει» την χώρα μέσω του Ιράκ με τις ακτές τις Μεσογείου στην πλευρά της Συρίας που ελέγχεται από τις ρωσικές δυνάμεις, δημιουργώντας, ταυτόχρονα, διεθνής διαδρόμους μεταφοράς, που θα παρέχουν την δυνατότητα δημιουργίας ενός ενεργειακού διαδρόμου Ρωσίας- Ιράν. Το Ιράν προσπαθεί ήδη από το 1979 να αναδειχθεί σε μια παγκόσμια δύναμη στον Ισλαμικό κόσμο.
Η Χερσαία Γέφυρα που οραματίζεται η χώρα, θα δώσει το πλεονέκτημα στις δύο χώρες να αυξήσουν την παροχή όπλων στον Λίβανο και στην περιοχή των Υψωμάτων Γκολάν της Συρίας, για χρήση εναντίον του Ισραήλ, που προσπαθεί να αποσταθεροποιήσει γεωπολιτικά την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Η Ρωσία έχει, βέβαια, ήδη αυξημένη παρουσία στην περιοχή μέσω των βάσεων σε Tartus (ναυτική) , Ηmeimim (αεροπορική) και στη Latakia (σταθμός ακρόασης).
Συν τοις άλλοις τα ενεργειακά συμβόλαια που υπάρχουν στην περιοχή μοιράζονται ανάμεσα στην Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν και συσχετίζονται με την δυνατότητα που παρέχει το Ιράκ να παίξει τον ρόλο του μεσάζοντα στην σύνδεση Ιράν Συρίας.
Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, οι εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου έχουν δικαίωμα να τοποθετούν προσωπικό ασφαλείας στους χώρους υψηλής αξίας, όπως και στα συστήματα μεταφοράς. Στην επίτευξη του στόχου της Γέφυρας, θα συμβάλουν και οι συμφωνίες του Ιράκ με την Κίνα, για κατασκευή «Δρόμου Στρατηγικής Ανάπτυξης» αξίας 17 δις δολαρίων και θα ανοίγει τον δρόμο για την σύνδεση της Βασόρας με τη νότια Τουρκία, σε τοποθεσίες όμορες με την Συρία . ο σχεδιασμός αυτός εντάσσεται και στα πλάνα της Κίνας για δημιουργία της πρωτοβουλίας «Belt and Road».
www.worldenergynews.gr
