Έρευνα του Κοινού Κέντρου Ερευνών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δείχνει ότι η «Μαύρη» ήπειρος μπορεί να αποτελέσει για την Ευρώπη, νέα και εναλλακτική αγορά Η2 (CleanTechnica)
Η υπηρεσία επιστήμης και γνώσης που απασχολεί επιστήμονες για τη διεξαγωγή έρευνας προκειμένου να παρέχουν ανεξάρτητες επιστημονικές συμβουλές και υποστήριξη στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διαπίστωσε ότι η Βόρεια Αφρική μπορεί να παράγει πράσινο Η2 και να το πουλάει φθηνά.
Έχει επικρατήσει η άποψη ότι το πράσινο υδρογόνο θα μπορούσε να κατασκευαστεί και να διοχετευθεί από την Ουκρανία ή τη Βόρεια Αφρική με συνδυασμένο κόστος ανά κιλό ίσως 3 ευρώ.
Με προσεκτική ανάγνωση, χρήση ρεαλιστικών υποθέσεων και συγκρίσεις με πολύ πιο αξιόπιστες αναφορές γίνεται σαφές ότι η παράδοση βιομηχανικού υδρογόνου θα κοστίζει πιο κοντά στα 8 € / kg προ φόρων ή κερδών και το υδρογόνο μεταφοράς θα κόστιζε περίπου € 14 / kg προ φόρων ή κερδών.
Οι περιλήψεις της έκθεσης παρουσιάζουν μόνο τα πιο ευχάριστα τμήματα μιας μελέτης που μείωσε σκόπιμα τις υποθέσεις πρωτογενούς κόστους για να καταλήξει σε φθηνό εισαγόμενο υδρογόνο. 
Σύγκριση JRC με άλλους ερευνητικούς οργανισμούς
Το JRC δεν είναι ένας οργανισμός όπως ο DNV, όπου η ευρωπαϊκή ένωση διαχειριστών αγωγών μπορεί να τους πληρώσει για να συντάξει μια έκθεση που δείχνει ότι το πράσινο υδρογόνο κατασκευάζεται στην ανοικτή θάλασσα και διοχετεύεται με σωλήνες στους βιομηχανικούς τομείς της Ευρώπης.
Ο RMI (οργανισμός στις ΗΠΑ αφιερωμένος στην έρευνα στον τομέα της βιωσιμότητας, με εστίαση σε κερδοφόρες καινοτομίες για την ενεργειακή απόδοση και τους πόρους) αν και έχει επιρροή, δεν είναι μέλος της κυβέρνησης ή ακαδημαϊκός οργανισμός.
Δεν είναι το Διεθνές Συμβούλιο για τις Καθαρές Μεταφορές, ένας οργανισμός που ιδρύθηκε για να καταλάβει τι θα λειτουργούσε και τι όχι.
Αντίθετα δεσμεύτηκε στο υδρογόνο για μεταφορά τα τελευταία χρόνια και παραμόρφωσε την πραγματικότητα για να προσπαθήσει να κάνει την οικονομία να λειτουργήσει όταν δεν το κάνουν, διαπράττοντας προφανή λάθη.
Αυτός ο οργανισμός είναι μια ΜΚΟ που χρηματοδοτείται από καλούς και πλούσιους δωρητές στις ΗΠΑ, δεν κάνει εξωτερική αξιολόγηση από ομοτίμους και δεν παρέχει άμεση πολιτική καθοδήγηση στο Κογκρέσο των ΗΠΑ.
Το JRC μοιάζει πολύ περισσότερο με το PIK Potsdam Institute for Climate Impact Research το οποίο χρηματοδοτήθηκε πριν από δεκαετίες από 2 επίπεδα γερμανικής κυβέρνησης για να καταλάβει τι συνέβαινε.
Διατηρεί 2 μεγάλα μοντέλα (REMIND και LIME-EU) τα οποία χρησιμοποιεί η ίδια και άλλοι για να μοντελοποιήσουν εναλλακτικές λύσεις για την ενέργεια και την απαλλαγή από τις ανθρακούχες εκπομπές στην Ευρώπη και δημοσιεύει υλικό με κριτικές σε καλά περιοδικά.
Εφικτή η παραγωγή Η2 σε Αφρική ή Ουκρανία; - Σενάρια
Για την εφαρμογή της ευρωπαϊκής στρατηγικής για το υδρογόνο είναι σημαντικό να κατανοήσουμε εάν η μεταφορά υδρογόνου είναι οικονομικά αποδοτική ή εάν το υδρογόνο πρέπει να παράγεται εκεί όπου χρησιμοποιείται.
Μπορεί να κατασκευαστεί πράσινο υδρογόνο στη Βόρεια Αφρική ή την Ουκρανία και να μεταφερθεί στη δυτική Ευρώπη οικονομικά;
Αν ναι, ποιοι δρόμοι μεταφοράς είναι πιο οικονομικοί;
Οι συντάκτες της μελέτης έκαναν τα εξής:
1ον, δημιούργησαν ένα μοντέλο κόστους για 2 μεγάλα σενάρια και τέσσερις μεγάλες επιλογές παράδοσης.
Το σενάριο Α ήταν η παράδοση υδρογόνου με αγωγό μεταφοράς ή πλοίο 2.500 χιλιομέτρων σε μεγάλους βιομηχανικούς καταναλωτές.
Το σενάριο Β ήταν να ληφθεί το υδρογόνο από το τέλος του αγωγού και να διανεμηθεί σε 270 σταθμούς ανεφοδιασμού υδρογόνου σε όλη την Ευρώπη.
Δημιούργησαν σενάρια χαμηλού και υψηλού κόστους και η περίληψη ήταν όπου το ραντάρ μου άρχισε να στέλνει συναγερμούς.
(1) Χαμηλή τιμή (Lo), με κόστος ηλεκτρικής ενέργειας εργοταξίου παραγωγής 10 EUR/MWh και κόστος ηλεκτρικής ενέργειας εγκατάστασης κατανάλωσης 50 EUR/MWh.
(2) Υψηλή τιμή (Hi), με κόστος ηλεκτρικής ενέργειας εργοταξίου παραγωγής 50 ευρώ/MWh και κόστος ηλεκτρικής ενέργειας εγκατάστασης κατανάλωσης 130 ευρώ/MWh.
Για την περίπτωση Α (βιομηχανική χρήση υδρογόνου), η απόβλητη θερμότητα στους 300°C θεωρείται επίσης διαθέσιμη, με κόστος 20 ευρώ/MWh.
Για το Lo, το εκτιμώμενο κόστος υδρογόνου είναι 1,5 EUR/kg H2, ενώ στο Hi είναι 3,5 EUR/kg H2
Το σενάριο χαμηλής τιμής υποθέτει ότι η ηλεκτρική ενέργεια θα είναι διαθέσιμη για 0,01 € ανά kWh από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας στην Αφρική ή την Ουκρανία και οι Ευρωπαίοι καταναλωτές θα λαμβάνουν βιομηχανικές τιμές ηλεκτρικής ενέργειας στα 0,05 € ανά kW. Κανένας από αυτούς τους αριθμούς δεν είναι εξ αποστάσεως αξιόπιστος.
Η μέση τιμή της βιομηχανικής ηλεκτρικής ενέργειας στην Ευρώπη είναι από 0,21 € έως 0,24 €, όπως διαπίστωσα όταν εξέτασα το υλικό ICCT στα τέλη του 2023.
Το υδρογόνο θα παράγεται πιο ακριβά απ’ ό,τι ισχυρίζεται το JRC
Οι συσκευές ηλεκτρόλυσης θεωρείται ότι λειτουργούν με χωρητικότητα 35%.
Αυτό είναι ρεαλιστικό σε μια απομακρυσμένη περιοχή όπου κατασκευάζεται η αιολική ή η ηλιακή ενέργεια που είναι αφιερωμένη στην παραγωγή υδρογόνου, αλλά ισχυρίζονται ότι θα χρησιμοποιούν αλκαλικούς ηλεκτρολύτες όπως αυτό, όταν οι αλκαλικοί ηλεκτρολύτες απλώς δεν σβήνουν και ανάβουν εύκολα ή καλά. Ακόμη και οι ηλεκτρολύτες PEM δυσκολεύονται πολύ να αντιμετωπίσουν τις διαλείψεις στον πραγματικό κόσμο σε αντίθεση με το Model Land.
Λαμβάνουν τους φθηνότερους αλκαλικούς και ακριβότερους ηλεκτρολύτες PEM και υπολογίζουν κατά μέσο όρο το κόστος κατασκευής, παρόλο που οι υποθέσεις τους αποκλείουν τη χρήση αλκαλικών ηλεκτρολυτών.
Οι ηλεκτρολύτες διαρκούν μόνο μια δεκαετία προτού απαιτήσουν αντικατάσταση.
Οι συζητήσεις με γνώστες σε θέματα επιχειρήσεων συμπιεσμένου φυσικού αερίου και υδρογόνου, επιβεβαίωσαν ότι οι βλάβες του συμπιεστή είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα σε όλο το χώρο.
Αυτή η μελέτη του Εθνικού Εργαστηρίου Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας των ΗΠΑ του 2016 βρήκε έναν μέσο χρόνο μεταξύ των βλαβών μόνο 49 ημερών για έναν συμπιεστή 400 bar.
Οι εκτιμήσεις του συνολικού κόστους ιδιοκτησίας για τους σταθμούς ανεφοδιασμού υδρογόνου τείνουν να χρησιμοποιούν εξωπραγματικά χαμηλό 3% έως 4% του capex καθώς το κόστος συντήρησης ετησίως για τους σταθμούς και τους συμπιεστές είναι η κυρίαρχη πηγή αστοχίας.
Μελέτη του 2022 για το κόστος παραγωγής της Β. Αφρικής
Μια πολύ πιο ρεαλιστική μελέτη παραγωγής και μεταφοράς υδρογόνου πραγματοποιήθηκε το 2022 από ερευνητές στο Technische Universität Berlin, (Βερολίνο), με τίτλο «Καθορισμός του κόστους παραγωγής και μεταφοράς για το H2 σε παγκόσμια κλίμακα».
Το κόστος παραγωγής κυμαίνεται από 6,7-11,4 €/kg H2 (μέση τυπική απόκλιση 0,37 €/kg H2), με τις περιοχές με το χαμηλότερο κόστος να είναι η Βόρεια Αφρική και η Μέση Ανατολή (7,0-7,5 €/kg)
Αυτή είναι σαφώς μια περίπτωση όπου οι ερευνητές ή ο οργανισμός τους χρειάστηκε να φτάσουν σε μια συγκεκριμένη τιμή για το παραδοθέν υδρογόνο, δημιούργησαν αυτό που φαίνεται να είναι ένα σχεδόν πλήρες και χρήσιμο μοντέλο και στη συνέχεια προσάρμοσαν το υποτιθέμενο κόστος κάθε φορά προς τα κάτω μέχρι να φτάσουν σε αυτό που ήταν αποδεκτό κόστος.
Δεν υπάρχει κόσμος στον οποίο το πράσινο υδρογόνο θα κοστίζει 1,5 € /kg H2 για την κατασκευή.
Τα 3,5 €/kg H2 δεν υποστηρίζονται επίσης, καθώς για να μειωθεί το κόστος σε αυτό το επίπεδο με χρήση 35%, έπρεπε να εξαλειφθεί η ισορροπία της εγκατάστασης, να γίνουν οι ηλεκτρολύτες PEM πολύ φθηνότεροι (ο μέσος όρος του κόστους για τους αλκαλικούς ηλεκτρολύτες που δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν), απόσβεση των ηλεκτρολυτών με διπλάσια διάρκεια ζωής και στη συνέχεια μείωση του ετήσιου κόστους συντήρησης του συμπιεστή κατά 10.
www.worldenergynews.gr
