Στην ΕΕ βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η διαπραγμάτευση για το ποιοι είναι υπόχρεοι συλλογής και πως θα καλύπτονται τα κόστη.
Την ίδια ώρα τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης προωθούνται επενδυτικά σχέδια συγκέντρωσης μεταφοράς και αποθήκευσης του CO2 ως μέσου για την μείωση του ανθρακικού αποτυπώματος των εταιριών, αλλά και για την κάλυψη της επερχόμενης υποχρεωτικότητας.
Είναι ενδεικτικό ότι στην Ελλάδα ο ΔΕΣΦΑ η Energean, η HelleniQ Energy, η Motor Oil αλλά και τσιμεντοβιομηχανίες όπως ο Τιτάνας, σχεδιάζουν τη δημιουργία μιας αλυσίδας CCS. Μάλιστα το σχέδιο της Energean για αποθήκευση CO2 στο υπό εξάντληση κοίτασμα του Πρίνου έχει ενταχθεί στα έργα Κοινού Ευρωπαϊκού Ενδιαφέροντος, ενώ ο ΔΕΣΦΑ μελετά τον τρόπο συλλογής του CO2 από μεγάλα βιομηχανικά κέντρα όπως η Αττική ίσως και η Θεσσαλονίκη και για το λόγο αυτό βρίσκεται σε συζητήσεις με παραγωγούς CO2 όπως τα διυλιστήρια και οι τσιμεντοβιομηχανίες ή άλλες βιομηχανίες. Σύμφωνα με το σχέδιο αυτό, το CO2 θα ψύχεται σε εγκαταστάσεις που θα δημιουργήσει ο ΔΕΣΦΑ και θα μεταφέρεται με πλοία στην αποθήκη του Πρίνου.
Οι στόχοι μέχρι το 2030
Πάντως το όλο ζήτημα έχει άμεση σχέση με το κόστος των επενδύσεων και για το λόγο αυτό στην ΕΕ βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η διαπραγμάτευση για το ποιοι είναι υπόχρεοι συλλογής και πως θα καλύπτονται τα κόστη.
Πρέπει να σημειωθεί ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει ήδη εγκρίνει τη θέση της Κομισιόν για στόχο αποθήκευσης στα 50 εκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα ετησίως ως το 2030. Ταυτόχρονα επεκτείνει την πρόταση της Επιτροπής, προκειμένου η υποχρέωση για την ανάπτυξη σχετικών υποδομών να συμπεριλάβει και τους προμηθευτές πετρελαίου και αερίου της ΕΕ και όχι μόνον του παραγωγούς, όπως ήταν η αρχική πρόταση της Κομισιόν.
Πρόκειται για το άρθρο 18 της «Πράξης για το Καθαρό Μηδέν της Βιομηχανίας» (Net-Zero Industry Act-ΝΖΙΑ), το οποίοι βρίσκεται στην τελευταία φάση της διαπραγμάτευσης και μέσα στην εβδομάδα ξεκινά ο τριμερής διάλογος, ανάμεσα στην Επιτροπή, το Ευρωκοινοβούλιο και το Συμβούλιο για την οριστικοποίησή του.
Σημειώνεται ότι το άρθρο 18 με βάση την πρόταση της Κομισιόν θέτει την ευθύνη για την ανάπτυξη των υποδομών αποθήκευσης στους παραγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου που εδρεύουν στην ΕΕ σύμφωνα με τα αντίστοιχα επίπεδα παραγωγής τους μεταξύ 2020-2023. Με τις προσθήκες του Ευρωκοινοβουλίου, η υποχρέωση μεταφέρεται και στους προμηθευτές και παράλληλα εισάγεται η δυνατότητα επιβολής αποτρεπτικών κυρώσεων ή προστίμων σε περίπτωση μη συμμόρφωσης.
Χώρες όπως η Δανία, η Ολλανδία και η Ρουμανία, ζήτησαν κατ΄αρχήν την πλήρη απόρριψη του άρθρου 18. Κατόπιν ζήτησαν εξαιρέσεις που πρέπει να προστεθούν στο κείμενο.
Εν αναμονή διευκρινίσεων
Πάντως λόγω του υψηλού κόστους των έργων αυτών και της υποχρεωτικότητας που εισάγεται με το νέο κανονισμό, τόσο οι εταιρίες πετρελαίου και αερίου όσο και οι κυβερνήσεις χωρών- μελών θεωρούν ότι πρέπει να δοθούν περαιτέρω διευκρινίσεις πριν οριστικοποιηθεί ο νέος κανονισμός.
Στόχος του νέου κανονισμού, του NZIA, που προτάθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον Μάρτιο του 2023, είναι η κλιμάκωση της παραγωγής καθαρών τεχνολογιών στην ΕΕ, μεταξύ των οποίων η επιτάχυνση των έργων διαχείρισης του διοξειδίου του άνθρακα. Η εν λόγω τεχνολογία, που κάποτε ήταν ταμπού για την Ευρώπη, σήμερα θεωρείται απαραίτητη τόσο για την επίτευξη των στόχων για το Κλίμα, όσο και για την προώθηση καινοτόμων τεχνολογιών , όπως η αφαίρεση διοξειδίου του άνθρακα (CDR) και η δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα (CCS).
www.worldenergynews.gr
