Εξαίρεση στην τάση εθνικοποίησης, η Αργεντινή, που εξελίσσεται στον πιο πιθανό λατινοαμερικανικό προορισμό για νέα ιδιωτικά κεφάλαια για λίθιο, σύμφωνα με ανάλυση του Reuters
Το βήμα του Προέδρου της Χιλής Gabriel Boric την περασμένη εβδομάδα να εθνικοποιήσει την παραγωγή λιθίου, εμφανίζεται ως η τελευταία δοκιμασία για τον εθνικισμό των πόρων που αγκαλιάζει η ανερχόμενη αριστερά της Λατινικής Αμερικής, αλλά που, όπως επισημαίνει σε ανάλυσή του το Reuters, έχει αποδειχθεί δύσκολο να εφαρμοστεί στην πράξη.
Τι δείχνει η εθνικοποίηση
Ενώ η πρόταση Boric να έχει η κυβέρνηση το πλειοψηφικό μερίδιο σε όλα τα μελλοντικά έργα λιθίου, δεν είναι σίγουρο ότι θα εγκριθεί από το Κογκρέσο, και μόνο η εισαγωγή της, ταρακούνησε μια από τις πιο προσοδοφόρες γωνιές της εξορυκτικής βιομηχανίας.
Υπογραμμίζει επίσης, τη μακροχρόνια ανάγκη των κυβερνήσεων για έλεγχο των πολυπόθητων εμπορευμάτων και των μελλοντικών κερδών, έναντι της συνεχιζόμενης ανάγκης τους για κεφάλαια και τεχνογνωσία του ιδιωτικού τομέα.
"Η Χιλή, πιθανότατα θα είναι η πιο σημαντική περίπτωση", δήλωσε ο Carlos Pascual, κορυφαίο στέλεχος ενέργειας της IHS Markit, αναφερόμενος σε άλλες περιφερειακές προσπάθειες να ασκηθεί περισσότερος κυβερνητικός έλεγχος στο ορυκτό που θεωρείται κλειδί για ένα πιο πράσινο μέλλον και αναφέροντας το μεγάλο μέγεθος της Χιλής και τον ρόλο της στην παγκόσμια αγορά μετάλλων ως κορυφαίος παραγωγός χαλκού στον κόσμο και Νο. 2 σε λίθιο.
«Αυτό θεωρείται μια ευκαιρία να διασφαλιστούν άμεσα έσοδα στο κράτος, όπως πολλές χώρες αποφάσισαν να πάρουν την απόφαση να εθνικοποιήσουν το πετρέλαιο σε μια διαφορετική εποχή», πρόσθεσε.
Το παράδειγμα του Μεξικού
Πέρυσι, ο Πρόεδρος του Μεξικού Andres Manuel Lopez Obrador, θέσπισε μια σαρωτική εθνικοποίηση του λιθίου και αργότερα διέταξε τη δημιουργία μιας νέας κρατικής εταιρείας λιθίου, της LitioMx, παρόλο που η χώρα απέχει ακόμη πολύ από την πώληση του πρώτου φορτίου του εξαιρετικά ελαφρού μετάλλου.
Το λίθιο έχει μεγάλη ζήτηση για επαναφορτιζόμενες μπαταρίες για μελλοντικούς στόλους ηλεκτρικών οχημάτων στην παγκόσμια μετάβαση στην πράσινη ενέργεια.
Ο Lopez Obrador, ο οποίος ακολούθησε την εθνικοποίηση - ορόσημο του πετρελαίου της χώρας το 1938, δικαιολόγησε την πολιτική του ως λογική προέκτασή της.
Επικαλέστηκε προηγούμενες καταχρήσεις στα χέρια αποικιοκρατών και πιο πρόσφατων εταιρικών τιτάνων, υποστηρίζοντας ότι μόνο η κυβέρνηση μπορεί να αποτρέψει την εκμετάλλευση και να εξασφαλίσει ευρέως κατανεμημένα οφέλη.
Το προηγούμενο της εθνικοποίησης της παραγωγής πετρελαίου
Σε όλο τον κόσμο, η εθνικοποίηση των βιομηχανιών πετρελαίου έχει αποδειχθεί ελκυστική ως μέσο εξαργύρωσης πολύτιμων πρώτων υλών και τόνωσης της ανάπτυξης, ακόμη και όταν οι ανταγωνιστικές αγορές βασικών εμπορευμάτων είχαν περισσότερη παραγωγή και καινοτομία.
Αναδεικνύοντας τις προκλήσεις της εκκίνησης από το μηδέν, ένας Μεξικανός αξιωματούχος που γνωρίζει τα κυβερνητικά σχέδια για εξόρυξη, υποβάθμισε την πιθανότητα ο νέος κρατικός εξορύκτης λιθίου να επιτύχει παραγωγή σύντομα.
«Η LitioMx θα μπορούσε να οδηγήσει την αλυσίδα αξίας εισάγοντας λίθιο», δήλωσε ο αξιωματούχος στο Reuters.
Ερωτηθείς για σχόλιο, εκπρόσωπος του υπουργείου Ενέργειας του Μεξικού τόνισε ότι η LitioMx παραμένει επικεντρωμένη στην εύρεση και εξόρυξη λιθίου, ενώ οι μελλοντικές εισαγωγές θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως πολύ πρώιμες.
Δεν αποτελεί έκπληξη ότι οι εταιρείες εξόρυξης είναι λιγότερο εκστατικές με την εθνικοποιητικές τάσεις των Lopez Obrador και Boric, οι οποίοι τόνισαν ότι βάσει του σχεδίου του οι ιδιωτικές εταιρίες εξόρυξης θα μπορούν να συνεργάζονται με έναν κρατικό παραγωγό που δεν έχει δημιουργηθεί ακόμη, αλλά μόνο ως μειοψηφικά ενδιαφερόμενα μέρη.
«Είναι γενναίο στοίχημα να ζητάς από έναν επενδυτή να προτιμήσει έναν "αβέβαιο γάμο" με μια κρατική εταιρεία και ένα μειοψηφικό μερίδιο που διακινδυνεύει κεφάλαια και τεχνολογία, σε αντίθεση με το να δουλεύεις μόνος», δήλωσε ο Armando Ortega, ο οποίος προεδρεύει της εκτελεστικής επιτροπής της Baramin, του μεγαλύτερου παραγωγού βαρίτη του Μεξικού, ενός ορυκτούπου χρησιμοποιείται στις γεωτρήσεις πετρελαίου.
Στατιστική τάση
Η Χιλή και οι γειτονικές χώρες Βολιβία και Αργεντινή πιστεύεται ότι συγκρατούν περισσότερο από το μισό του εξαγόμενου λιθίου στον κόσμο σε αλυκές όπου χρησιμοποιούν δεξαμενές εξάτμισης για τη συγκέντρωση του μετάλλου, αν και αναπτύσσονται επίσης νέες τεχνολογίες.
Οι κυβερνώντες σοσιαλιστές της Βολιβίας επέμειναν επίσης να ηγηθεί το κράτος στην διαχείριση των τεράστιων αλλά ανεκμετάλλευτων αποθεμάτων του, αν και υπολογίζει στη βοήθεια εταίρων όπως ο κινεζικός γίγαντας μπαταριών CATL για να το κάνει.
Το Περού, θα μπορούσε να είχε ακολουθήσει μια παρόμοια προσέγγιση με το Boric για να ενισχύσει την ανάπτυξή του λιθίου, αν ο πρώην πρόεδρος Pedro Castillo δεν είχε ανατραπεί στα τέλη του 2022.
Ο αριστερός Castillo κέρδισε μια οριακή νίκη το 2021, δεσμευόμενος να εθνικοποιήσει το εξαιρετικά ελαφρύ μέταλλο μαζί με άλλα ορυκτά, συμπεριλαμβανομένου του χαλκού, αλλά άφησε την υπόσχεση ανεκπλήρωτη.
Ο Ivan Merino, ο οποίος ήταν ο πρώτος υπουργός ενέργειας και εξόρυξης τουCastillo, είπε σε συνέντευξή του τη Δευτέρα ότι το Περού παρακολουθεί την τάση του εθνικισμού των πόρων να δυναμώνει.
«Είναι πλέον σχεδόν συνηθισμένο», είπε.
«Θα δούμε την ιστορία να γράφεται, αλλά χωρίς να συμμετέχουμε σε αυτήν».
Αυτό αφήνει ως εξαίρεση στην τάση, την Αργεντινή, ως έναν όλο και πιο πιθανό λατινοαμερικανικό προορισμό για νέα ιδιωτικά κεφάλαια για λίθιο.
www.worldenergynews.gr
Τι δείχνει η εθνικοποίηση
Ενώ η πρόταση Boric να έχει η κυβέρνηση το πλειοψηφικό μερίδιο σε όλα τα μελλοντικά έργα λιθίου, δεν είναι σίγουρο ότι θα εγκριθεί από το Κογκρέσο, και μόνο η εισαγωγή της, ταρακούνησε μια από τις πιο προσοδοφόρες γωνιές της εξορυκτικής βιομηχανίας.
Υπογραμμίζει επίσης, τη μακροχρόνια ανάγκη των κυβερνήσεων για έλεγχο των πολυπόθητων εμπορευμάτων και των μελλοντικών κερδών, έναντι της συνεχιζόμενης ανάγκης τους για κεφάλαια και τεχνογνωσία του ιδιωτικού τομέα.
"Η Χιλή, πιθανότατα θα είναι η πιο σημαντική περίπτωση", δήλωσε ο Carlos Pascual, κορυφαίο στέλεχος ενέργειας της IHS Markit, αναφερόμενος σε άλλες περιφερειακές προσπάθειες να ασκηθεί περισσότερος κυβερνητικός έλεγχος στο ορυκτό που θεωρείται κλειδί για ένα πιο πράσινο μέλλον και αναφέροντας το μεγάλο μέγεθος της Χιλής και τον ρόλο της στην παγκόσμια αγορά μετάλλων ως κορυφαίος παραγωγός χαλκού στον κόσμο και Νο. 2 σε λίθιο.
«Αυτό θεωρείται μια ευκαιρία να διασφαλιστούν άμεσα έσοδα στο κράτος, όπως πολλές χώρες αποφάσισαν να πάρουν την απόφαση να εθνικοποιήσουν το πετρέλαιο σε μια διαφορετική εποχή», πρόσθεσε.
Το παράδειγμα του Μεξικού
Πέρυσι, ο Πρόεδρος του Μεξικού Andres Manuel Lopez Obrador, θέσπισε μια σαρωτική εθνικοποίηση του λιθίου και αργότερα διέταξε τη δημιουργία μιας νέας κρατικής εταιρείας λιθίου, της LitioMx, παρόλο που η χώρα απέχει ακόμη πολύ από την πώληση του πρώτου φορτίου του εξαιρετικά ελαφρού μετάλλου.
Το λίθιο έχει μεγάλη ζήτηση για επαναφορτιζόμενες μπαταρίες για μελλοντικούς στόλους ηλεκτρικών οχημάτων στην παγκόσμια μετάβαση στην πράσινη ενέργεια.
Ο Lopez Obrador, ο οποίος ακολούθησε την εθνικοποίηση - ορόσημο του πετρελαίου της χώρας το 1938, δικαιολόγησε την πολιτική του ως λογική προέκτασή της.
Επικαλέστηκε προηγούμενες καταχρήσεις στα χέρια αποικιοκρατών και πιο πρόσφατων εταιρικών τιτάνων, υποστηρίζοντας ότι μόνο η κυβέρνηση μπορεί να αποτρέψει την εκμετάλλευση και να εξασφαλίσει ευρέως κατανεμημένα οφέλη.
Το προηγούμενο της εθνικοποίησης της παραγωγής πετρελαίου
Σε όλο τον κόσμο, η εθνικοποίηση των βιομηχανιών πετρελαίου έχει αποδειχθεί ελκυστική ως μέσο εξαργύρωσης πολύτιμων πρώτων υλών και τόνωσης της ανάπτυξης, ακόμη και όταν οι ανταγωνιστικές αγορές βασικών εμπορευμάτων είχαν περισσότερη παραγωγή και καινοτομία.
Αναδεικνύοντας τις προκλήσεις της εκκίνησης από το μηδέν, ένας Μεξικανός αξιωματούχος που γνωρίζει τα κυβερνητικά σχέδια για εξόρυξη, υποβάθμισε την πιθανότητα ο νέος κρατικός εξορύκτης λιθίου να επιτύχει παραγωγή σύντομα.
«Η LitioMx θα μπορούσε να οδηγήσει την αλυσίδα αξίας εισάγοντας λίθιο», δήλωσε ο αξιωματούχος στο Reuters.
Ερωτηθείς για σχόλιο, εκπρόσωπος του υπουργείου Ενέργειας του Μεξικού τόνισε ότι η LitioMx παραμένει επικεντρωμένη στην εύρεση και εξόρυξη λιθίου, ενώ οι μελλοντικές εισαγωγές θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως πολύ πρώιμες.
Δεν αποτελεί έκπληξη ότι οι εταιρείες εξόρυξης είναι λιγότερο εκστατικές με την εθνικοποιητικές τάσεις των Lopez Obrador και Boric, οι οποίοι τόνισαν ότι βάσει του σχεδίου του οι ιδιωτικές εταιρίες εξόρυξης θα μπορούν να συνεργάζονται με έναν κρατικό παραγωγό που δεν έχει δημιουργηθεί ακόμη, αλλά μόνο ως μειοψηφικά ενδιαφερόμενα μέρη.
«Είναι γενναίο στοίχημα να ζητάς από έναν επενδυτή να προτιμήσει έναν "αβέβαιο γάμο" με μια κρατική εταιρεία και ένα μειοψηφικό μερίδιο που διακινδυνεύει κεφάλαια και τεχνολογία, σε αντίθεση με το να δουλεύεις μόνος», δήλωσε ο Armando Ortega, ο οποίος προεδρεύει της εκτελεστικής επιτροπής της Baramin, του μεγαλύτερου παραγωγού βαρίτη του Μεξικού, ενός ορυκτούπου χρησιμοποιείται στις γεωτρήσεις πετρελαίου.
Στατιστική τάση
Η Χιλή και οι γειτονικές χώρες Βολιβία και Αργεντινή πιστεύεται ότι συγκρατούν περισσότερο από το μισό του εξαγόμενου λιθίου στον κόσμο σε αλυκές όπου χρησιμοποιούν δεξαμενές εξάτμισης για τη συγκέντρωση του μετάλλου, αν και αναπτύσσονται επίσης νέες τεχνολογίες.
Οι κυβερνώντες σοσιαλιστές της Βολιβίας επέμειναν επίσης να ηγηθεί το κράτος στην διαχείριση των τεράστιων αλλά ανεκμετάλλευτων αποθεμάτων του, αν και υπολογίζει στη βοήθεια εταίρων όπως ο κινεζικός γίγαντας μπαταριών CATL για να το κάνει.
Το Περού, θα μπορούσε να είχε ακολουθήσει μια παρόμοια προσέγγιση με το Boric για να ενισχύσει την ανάπτυξή του λιθίου, αν ο πρώην πρόεδρος Pedro Castillo δεν είχε ανατραπεί στα τέλη του 2022.
Ο αριστερός Castillo κέρδισε μια οριακή νίκη το 2021, δεσμευόμενος να εθνικοποιήσει το εξαιρετικά ελαφρύ μέταλλο μαζί με άλλα ορυκτά, συμπεριλαμβανομένου του χαλκού, αλλά άφησε την υπόσχεση ανεκπλήρωτη.
Ο Ivan Merino, ο οποίος ήταν ο πρώτος υπουργός ενέργειας και εξόρυξης τουCastillo, είπε σε συνέντευξή του τη Δευτέρα ότι το Περού παρακολουθεί την τάση του εθνικισμού των πόρων να δυναμώνει.
«Είναι πλέον σχεδόν συνηθισμένο», είπε.
«Θα δούμε την ιστορία να γράφεται, αλλά χωρίς να συμμετέχουμε σε αυτήν».
Αυτό αφήνει ως εξαίρεση στην τάση, την Αργεντινή, ως έναν όλο και πιο πιθανό λατινοαμερικανικό προορισμό για νέα ιδιωτικά κεφάλαια για λίθιο.
www.worldenergynews.gr
