Η ΕΕ μπορεί να διατηρήσει τη δυναμική και να διατηρήσει τις φιλοδοξίες της για την Πράσινη Συμφωνία το 2023; - Αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα
Η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία δεν είχε εύκολη πορεία. Ξεκίνησε το 2019, το έτος πριν χτυπήσει η πανδημία του COVID-19 και τρία χρόνια πριν από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, υπήρξαν πολλές στιγμές που η πράσινη ατζέντα της Ευρώπης φαινόταν ότι κινδύνευε να πέσει στο περιθώριο μετά από μεγάλες εξωτερικές αναταραχές.
Το 2023 σηματοδοτεί τον τέταρτο χρόνο της Πράσινης Συμφωνίας και την τελευταία μεγάλη πολιτική ώθηση στην ΕΕ πριν από τις ευρωπαϊκές εκλογές την επόμενη χρονιά.
Είναι μακριά από την ολοκλήρωση η συμφωνία
Πολλά έχουν ήδη επιτευχθεί, αλλά η ΕΕ απέχει πολύ από το να ολοκληρώσει τον μαραθώνιο πράσινης πολιτικής της.
Ίσως το μεγαλύτερο επίτευγμα μέχρι στιγμής είναι η απόφαση της ΕΕ για το 2021 να επικαιροποιήσει τον κλιματικό στόχο της, ο οποίος κατοχυρώνει νομοθετικά τον στόχο της ΕΕ για επίτευξη καθαρών μηδενικών εκπομπών έως το 2050 και στοχεύει σε καθαρή μείωση κατά 55% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου έως το 2030.
Η ΕΕ έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο στη νομοθεσία που στηρίζει αυτούς τους στόχους, συμφωνώντας τον Δεκέμβριο να αναθεωρήσει την αγορά άνθρακα του μπλοκ, η οποία θεωρείται ευρέως ο ακρογωνιαίος λίθος της κλιματικής πολιτικής της ΕΕ.
Συμφώνησε επίσης να εισαγάγει τον πρώτο δασμό άνθρακα στον κόσμο και κανόνες που απαγορεύουν την πώληση νέων οχημάτων ορυκτών καυσίμων από το 2035.
Είναι μια επανάσταση
Η βαρυσήμαντη φύση αυτών των αποφάσεων δεν πρέπει να υποτιμάται, λέει ο Matthias Buck, διευθυντής Ευρώπης στην ομάδα προβληματισμού για το κλίμα και την ενέργεια Agora Energiewende στη Γερμανία.
«Είναι μια επανάσταση για την οποία μιλάμε», είπε ο Buck στην EURACTIV, λέγοντας ότι οι στόχοι δεν μπορούν να επιτευχθούν μέσω των συνηθισμένων εργασιών, αντίθετα απαιτούν σημαντικές αλλαγές όπως ο τριπλασιασμός της ανάπτυξης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας από έτος σε έτος.
Ωστόσο, δεν είναι όλοι ευχαριστημένοι με την πρόοδο που έχει σημειωθεί μέχρι τώρα.
Η Silvia Pastorelli από την Greenpeace λέει ότι η ΕΕ έχει σταθερά θέσει τον πήχη πολύ χαμηλά, όπως με τον συνολικό στόχο μείωσης των εκπομπών ρύπων, είτε όρισε μια ημερομηνία που έρχεται πολύ αργά, όπως με την απαγόρευση νέων πωλήσεων βενζινοκίνητων και πετρελαιοκίνητων αυτοκινήτων.
Βιομηχανίες που πλήττονται
Οι πληγείσες βιομηχανίες, από την άλλη πλευρά, εξακολουθούν να ανησυχούν για την ανταγωνιστικότητα της ΕΕ εν μέσω αυξανόμενου ενεργειακού κόστους, λέγοντας ότι πιο φιλόδοξη δράση για το κλίμα στην Ευρώπη πρέπει να συνδυαστεί με πρωτοβουλίες για τη στήριξη των εξαγωγέων της ΕΕ έναντι των ξένων ανταγωνιστών.
Εν τω μεταξύ, άλλα βασικά μέρη της πράσινης νομοθεσίας της ΕΕ εξακολουθούν να βρίσκονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, συμπεριλαμβανομένων των αναθεωρημένων στόχων για την ενίσχυση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και της ενεργειακής απόδοσης που κατατέθηκαν πέρυσι ως απάντηση στον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Ωστόσο, οι χώρες της ΕΕ μπορούν να συμφωνήσουν μόνο στους αυξημένους στόχους με αντάλλαγμα την ευελιξία στα μέτρα για να φτάσουν εκεί, προειδοποίησε ο Buck.
«Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία τόσο για το κλίμα όσο και για την ενεργειακή ασφάλεια είναι να επιταχύνουμε αυτές τις κρίσιμες επενδύσεις στην αιολική, την ηλιακή ενέργεια, τα δίκτυα και την ενεργειακή απόδοση από τώρα», πρόσθεσε.
Έλλειψη τεχνολογιών
Η Πολωνία είναι μία από τις χώρες που αμφιβάλλουν για τον υψηλότερο στόχο ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
«Όταν εξετάζουμε τον στόχο σε επίπεδο ΕΕ, δεν μιλάμε μόνο για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, μιλάμε επίσης για θερμότητα και μεταφορές», δήλωσε ο Πολωνός υφυπουργός Εξωτερικών Adam Guibourgé-Czetwertyński.
«Σήμερα, μας λείπουν τεχνολογίες», είπε στην EURACTIV στη συνέλευση του Διεθνούς Οργανισμού Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (IRENA) στο Άμπου Ντάμπι, υπογραμμίζοντας τις προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας.
Το 2023 θα είναι επίσης μια αποφασιστική χρονιά για την Ευρώπη, καθώς θα ξεπεράσει τη συνεχιζόμενη ενεργειακή κρίση.
Μέχρι στιγμής, η ΕΕ τα κατάφερε χάρη στις κρατικές επιταγές, μια δαπανηρή ώθηση για γρήγορη πλήρωση της αποθήκης φυσικού αερίου το καλοκαίρι και έναν ήπιο χειμώνα που βοήθησε στη διατήρηση της ζήτησης αερίου υπό έλεγχο.
Ωστόσο, οι χώρες της ΕΕ δεν μπορούν να διατηρήσουν την υποστήριξη για πάντα και οι τιμές του φυσικού αερίου είναι πιθανό να παραμείνουν υψηλές για μερικά χρόνια, προειδοποίησε η Lisa Fischer από την κλιματική ομάδα σκέψης E3G. Επιπλέον, η ΕΕ βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στο ρωσικό αέριο για να γεμίσει τις αποθήκες της το 2022 – κάτι που είναι απίθανο να επαναληφθεί φέτος.
Νέες μακροπρόθεσμες λύσεις
«Τώρα η ΕΕ χρειάζεται πραγματικά να αλλάξει ταχύτητα», είπε η Fischer, λέγοντας ότι η ΕΕ πρέπει να επικεντρωθεί σε πιο μακροπρόθεσμες λύσεις, όπως η ενίσχυση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, η εξοικονόμηση ενέργειας και η ευελιξία από την πλευρά της ζήτησης.
Για να υποστηρίξει την αύξηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, η ΕΕ πρέπει επίσης να αντιμετωπίσει ζητήματα της εφοδιαστικής αλυσίδας και να διασφαλίσει ότι διαθέτει τις κρίσιμες πρώτες ύλες που απαιτούνται για την ενεργειακή μετάβαση – κάτι που αναμένεται να αντιμετωπίσει η Επιτροπή το πρώτο τρίμηνο του 2023.
Ένας άλλος τομέας όπου θα δοκιμαστεί η ικανότητα της Ευρώπης να απορρίπτει ορυκτά καύσιμα είναι η συζήτηση γύρω από το πακέτο φυσικού αερίου, που κατατέθηκε τον Δεκέμβριο του 2021.
Ήδη, ορισμένοι το θεωρούν ξεπερασμένο υπό το πρίσμα της ενεργειακής κρίσης.
Ο σχεδιασμός ενεργειακής πολιτικής
Εάν η ΕΕ σχεδίαζε το πακέτο φυσικού αερίου από την αρχή τώρα, πιθανότατα θα λάμβανε υπόψη την ανάγκη για μαζική μείωση της κατανάλωσης φυσικού αερίου – 50% σε 10 χρόνια βάσει του σχεδίου REPowerEU της Επιτροπής που κατατέθηκε μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, δήλωσε η Fischer .
Για να το αντισταθμίσει αυτό, υποστηρίζει ότι η Ευρώπη πρέπει να διασφαλίσει ότι το δίκτυο φυσικού αερίου της δεν θα διογκωθεί και ότι τα μελλοντικά έργα υδρογόνου σχεδιάζονται προσεκτικότερα.
Επιπλέον, η ΕΕ το 2023 θα δει επίσης μια μεταρρύθμιση στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία ήδη κάνει πολλούς παρατηρητές να κρατούν την ανάσα τους.
Αλλά δεν είναι μόνο η ενεργειακή πολιτική που θα βρεθεί στο επίκεντρο το 2023.
Φέτος θα είναι επίσης κομβικό για την ψήφιση άλλων κομματιών του παζλ της Πράσινης Συμφωνίας, συμπεριλαμβανομένης της νομοθεσίας για τα απορρίμματα συσκευασιών, την ποιότητα του αέρα, την αφαίρεση άνθρακα και την αποκατάσταση της φύσης, που είναι ευαίσθητα για τα κράτ - μέλη της ΕΕ.
Η αναθεώρηση της πολιτικής για τα χημικά, REACH, που έχει προγραμματιστεί για τα τέλη του 2023, θα μπορούσε επίσης να αποδειχτεί μη δημοφιλής, με επιχειρηματικούς ομίλους να ζητούν ήδη ένα «μορατόριουμ» στους πράσινους νόμους.
Το μέλλον της ευρωπαϊκής βιομηχανίας ενόψει της επιτακτικής απαλλαγής από τις ανθρακούχες εκπομπές, καθώς και του σκληρού ανταγωνισμού από την Κίνα και τις ΗΠΑ, είναι ένα άλλο ερωτηματικό που κρέμεται σαν Δαμόκλεια σπάθη πάνω από τις Βρυξέλλες.
«Η Ευρώπη, η οποία αντιμετωπίζει ταυτόχρονα έναν πόλεμο και μια σοβαρή ενεργειακή κρίση που προκαλεί οξεία ζημιά στη μεταποίηση, τις αλυσίδες αξίας και τις εμπορικές ροές μας, δεν έχει μέχρι στιγμής ένα κατάλληλο καθεστώς απαλλαγής από τις ανθρακούχες εκπομπές υπέρ της βιομηχανίας και των επενδύσεων», δήλωσε η Inès Van Lierde, πρόεδρος του βιομηχανικού ομίλου AEGIS Europe.
Αναμόρφωση της βιομηχανικής πολιτικής
Μια συνεκτική βιομηχανική πολιτική έχει καθυστερήσει, υποστηρίζει ο Buck, ιδιαίτερα μετά τον νόμο των ΗΠΑ για τη μείωση του πληθωρισμού, ο οποίος έχει εγείρει ανησυχίες για αθέμιτο ανταγωνισμό μεταξύ των κυβερνήσεων της ΕΕ.
«Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία τόσο για το κλίμα όσο και για την ενεργειακή ασφάλεια είναι να επιταχύνουμε αυτές τις κρίσιμες επενδύσεις στην αιολική, την ηλιακή ενέργεια, τα δίκτυα και την ενεργειακή απόδοση από τώρα», πρόσθεσε.
Αλλά οποιαδήποτε σημαντική αναμόρφωση της βιομηχανικής πολιτικής είναι απίθανο να συμβεί υπό αυτήν την Επιτροπή.
Όποιος θα ακολουθήσει την Ursula von der Leyen στο τιμόνι της Επιτροπής θα χρειαστεί να παρουσιάσει ένα σχέδιο σταδιακής κατάργησης των ορυκτών καυσίμων, ενσωματωμένο στην οικονομική στρατηγική, για να δώσει στην Ευρώπη την πιο ενεργειακά αποδοτική βιομηχανία στον κόσμο, είπε η Fischer.
Πράσινη Συμφωνία και Εξωτερικές Σχέσεις
Σύμφωνα με τον Buck, η επόμενη Επιτροπή θα πρέπει επίσης να καθορίσει τον ρόλο της Πράσινης Συμφωνίας στις εξωτερικές σχέσεις της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων των προτεραιοτήτων του μπλοκ σχετικά με τη βιωσιμότητα των αλυσίδων αξίας καθαρής τεχνολογίας και τη στρατηγική αυτονομία.
Μεταξύ όλων αυτών, η ΕΕ έχει ίσως το μεγαλύτερο καθήκον από όλα: να διασφαλίσει ότι κανείς δεν θα μείνει πίσω στη μετάβαση.
Αυτή είναι μια ισχυρή αφήγηση στις Βρυξέλλες, είπε η Clotilde Clark-Foulquier από την FEANTSA, την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Εθνικών Οργανισμών που εργάζονται με τους Άστεγους.
«Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ήδη μείνει πίσω και είναι απίθανο να βελτιωθεί» με την τρέχουσα δέσμη της νομοθεσίας για το κλίμα, προειδοποίησε, λέγοντας ότι το ταμείο για το κοινωνικό κλίμα της ΕΕ που συμφωνήθηκε πρόσφατα δεν είναι αρκετά μεγάλο για να αμβλύνει αυτές τις ανησυχίες.
Σε γενικές γραμμές, πολλοί είναι εντυπωσιασμένοι με την ταχύτητα της ΕΕ στην προώθηση της Πράσινης Συμφωνίας, ιδίως δεδομένων των πολλαπλών κρίσεων που τη βομβαρδίζουν.
Το ερώτημα τώρα είναι εάν η ΕΕ μπορεί να διατηρήσει τη δυναμική και να διατηρήσει τις φιλοδοξίες το 2023.
www.worldenergynews.gr
Το 2023 σηματοδοτεί τον τέταρτο χρόνο της Πράσινης Συμφωνίας και την τελευταία μεγάλη πολιτική ώθηση στην ΕΕ πριν από τις ευρωπαϊκές εκλογές την επόμενη χρονιά.
Είναι μακριά από την ολοκλήρωση η συμφωνία
Πολλά έχουν ήδη επιτευχθεί, αλλά η ΕΕ απέχει πολύ από το να ολοκληρώσει τον μαραθώνιο πράσινης πολιτικής της.
Ίσως το μεγαλύτερο επίτευγμα μέχρι στιγμής είναι η απόφαση της ΕΕ για το 2021 να επικαιροποιήσει τον κλιματικό στόχο της, ο οποίος κατοχυρώνει νομοθετικά τον στόχο της ΕΕ για επίτευξη καθαρών μηδενικών εκπομπών έως το 2050 και στοχεύει σε καθαρή μείωση κατά 55% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου έως το 2030.
Η ΕΕ έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο στη νομοθεσία που στηρίζει αυτούς τους στόχους, συμφωνώντας τον Δεκέμβριο να αναθεωρήσει την αγορά άνθρακα του μπλοκ, η οποία θεωρείται ευρέως ο ακρογωνιαίος λίθος της κλιματικής πολιτικής της ΕΕ.
Συμφώνησε επίσης να εισαγάγει τον πρώτο δασμό άνθρακα στον κόσμο και κανόνες που απαγορεύουν την πώληση νέων οχημάτων ορυκτών καυσίμων από το 2035.
Είναι μια επανάσταση
Η βαρυσήμαντη φύση αυτών των αποφάσεων δεν πρέπει να υποτιμάται, λέει ο Matthias Buck, διευθυντής Ευρώπης στην ομάδα προβληματισμού για το κλίμα και την ενέργεια Agora Energiewende στη Γερμανία.
«Είναι μια επανάσταση για την οποία μιλάμε», είπε ο Buck στην EURACTIV, λέγοντας ότι οι στόχοι δεν μπορούν να επιτευχθούν μέσω των συνηθισμένων εργασιών, αντίθετα απαιτούν σημαντικές αλλαγές όπως ο τριπλασιασμός της ανάπτυξης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας από έτος σε έτος.
Ωστόσο, δεν είναι όλοι ευχαριστημένοι με την πρόοδο που έχει σημειωθεί μέχρι τώρα.
Η Silvia Pastorelli από την Greenpeace λέει ότι η ΕΕ έχει σταθερά θέσει τον πήχη πολύ χαμηλά, όπως με τον συνολικό στόχο μείωσης των εκπομπών ρύπων, είτε όρισε μια ημερομηνία που έρχεται πολύ αργά, όπως με την απαγόρευση νέων πωλήσεων βενζινοκίνητων και πετρελαιοκίνητων αυτοκινήτων.
Βιομηχανίες που πλήττονται
Οι πληγείσες βιομηχανίες, από την άλλη πλευρά, εξακολουθούν να ανησυχούν για την ανταγωνιστικότητα της ΕΕ εν μέσω αυξανόμενου ενεργειακού κόστους, λέγοντας ότι πιο φιλόδοξη δράση για το κλίμα στην Ευρώπη πρέπει να συνδυαστεί με πρωτοβουλίες για τη στήριξη των εξαγωγέων της ΕΕ έναντι των ξένων ανταγωνιστών.
Εν τω μεταξύ, άλλα βασικά μέρη της πράσινης νομοθεσίας της ΕΕ εξακολουθούν να βρίσκονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, συμπεριλαμβανομένων των αναθεωρημένων στόχων για την ενίσχυση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και της ενεργειακής απόδοσης που κατατέθηκαν πέρυσι ως απάντηση στον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Ωστόσο, οι χώρες της ΕΕ μπορούν να συμφωνήσουν μόνο στους αυξημένους στόχους με αντάλλαγμα την ευελιξία στα μέτρα για να φτάσουν εκεί, προειδοποίησε ο Buck.
«Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία τόσο για το κλίμα όσο και για την ενεργειακή ασφάλεια είναι να επιταχύνουμε αυτές τις κρίσιμες επενδύσεις στην αιολική, την ηλιακή ενέργεια, τα δίκτυα και την ενεργειακή απόδοση από τώρα», πρόσθεσε.
Έλλειψη τεχνολογιών
Η Πολωνία είναι μία από τις χώρες που αμφιβάλλουν για τον υψηλότερο στόχο ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
«Όταν εξετάζουμε τον στόχο σε επίπεδο ΕΕ, δεν μιλάμε μόνο για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, μιλάμε επίσης για θερμότητα και μεταφορές», δήλωσε ο Πολωνός υφυπουργός Εξωτερικών Adam Guibourgé-Czetwertyński.
«Σήμερα, μας λείπουν τεχνολογίες», είπε στην EURACTIV στη συνέλευση του Διεθνούς Οργανισμού Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (IRENA) στο Άμπου Ντάμπι, υπογραμμίζοντας τις προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας.
Το 2023 θα είναι επίσης μια αποφασιστική χρονιά για την Ευρώπη, καθώς θα ξεπεράσει τη συνεχιζόμενη ενεργειακή κρίση.
Μέχρι στιγμής, η ΕΕ τα κατάφερε χάρη στις κρατικές επιταγές, μια δαπανηρή ώθηση για γρήγορη πλήρωση της αποθήκης φυσικού αερίου το καλοκαίρι και έναν ήπιο χειμώνα που βοήθησε στη διατήρηση της ζήτησης αερίου υπό έλεγχο.
Ωστόσο, οι χώρες της ΕΕ δεν μπορούν να διατηρήσουν την υποστήριξη για πάντα και οι τιμές του φυσικού αερίου είναι πιθανό να παραμείνουν υψηλές για μερικά χρόνια, προειδοποίησε η Lisa Fischer από την κλιματική ομάδα σκέψης E3G. Επιπλέον, η ΕΕ βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στο ρωσικό αέριο για να γεμίσει τις αποθήκες της το 2022 – κάτι που είναι απίθανο να επαναληφθεί φέτος.
Νέες μακροπρόθεσμες λύσεις
«Τώρα η ΕΕ χρειάζεται πραγματικά να αλλάξει ταχύτητα», είπε η Fischer, λέγοντας ότι η ΕΕ πρέπει να επικεντρωθεί σε πιο μακροπρόθεσμες λύσεις, όπως η ενίσχυση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, η εξοικονόμηση ενέργειας και η ευελιξία από την πλευρά της ζήτησης.
Για να υποστηρίξει την αύξηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, η ΕΕ πρέπει επίσης να αντιμετωπίσει ζητήματα της εφοδιαστικής αλυσίδας και να διασφαλίσει ότι διαθέτει τις κρίσιμες πρώτες ύλες που απαιτούνται για την ενεργειακή μετάβαση – κάτι που αναμένεται να αντιμετωπίσει η Επιτροπή το πρώτο τρίμηνο του 2023.
Ένας άλλος τομέας όπου θα δοκιμαστεί η ικανότητα της Ευρώπης να απορρίπτει ορυκτά καύσιμα είναι η συζήτηση γύρω από το πακέτο φυσικού αερίου, που κατατέθηκε τον Δεκέμβριο του 2021.
Ήδη, ορισμένοι το θεωρούν ξεπερασμένο υπό το πρίσμα της ενεργειακής κρίσης.
Ο σχεδιασμός ενεργειακής πολιτικής
Εάν η ΕΕ σχεδίαζε το πακέτο φυσικού αερίου από την αρχή τώρα, πιθανότατα θα λάμβανε υπόψη την ανάγκη για μαζική μείωση της κατανάλωσης φυσικού αερίου – 50% σε 10 χρόνια βάσει του σχεδίου REPowerEU της Επιτροπής που κατατέθηκε μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, δήλωσε η Fischer .
Για να το αντισταθμίσει αυτό, υποστηρίζει ότι η Ευρώπη πρέπει να διασφαλίσει ότι το δίκτυο φυσικού αερίου της δεν θα διογκωθεί και ότι τα μελλοντικά έργα υδρογόνου σχεδιάζονται προσεκτικότερα.
Επιπλέον, η ΕΕ το 2023 θα δει επίσης μια μεταρρύθμιση στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία ήδη κάνει πολλούς παρατηρητές να κρατούν την ανάσα τους.
Αλλά δεν είναι μόνο η ενεργειακή πολιτική που θα βρεθεί στο επίκεντρο το 2023.
Φέτος θα είναι επίσης κομβικό για την ψήφιση άλλων κομματιών του παζλ της Πράσινης Συμφωνίας, συμπεριλαμβανομένης της νομοθεσίας για τα απορρίμματα συσκευασιών, την ποιότητα του αέρα, την αφαίρεση άνθρακα και την αποκατάσταση της φύσης, που είναι ευαίσθητα για τα κράτ - μέλη της ΕΕ.
Η αναθεώρηση της πολιτικής για τα χημικά, REACH, που έχει προγραμματιστεί για τα τέλη του 2023, θα μπορούσε επίσης να αποδειχτεί μη δημοφιλής, με επιχειρηματικούς ομίλους να ζητούν ήδη ένα «μορατόριουμ» στους πράσινους νόμους.
Το μέλλον της ευρωπαϊκής βιομηχανίας ενόψει της επιτακτικής απαλλαγής από τις ανθρακούχες εκπομπές, καθώς και του σκληρού ανταγωνισμού από την Κίνα και τις ΗΠΑ, είναι ένα άλλο ερωτηματικό που κρέμεται σαν Δαμόκλεια σπάθη πάνω από τις Βρυξέλλες.
«Η Ευρώπη, η οποία αντιμετωπίζει ταυτόχρονα έναν πόλεμο και μια σοβαρή ενεργειακή κρίση που προκαλεί οξεία ζημιά στη μεταποίηση, τις αλυσίδες αξίας και τις εμπορικές ροές μας, δεν έχει μέχρι στιγμής ένα κατάλληλο καθεστώς απαλλαγής από τις ανθρακούχες εκπομπές υπέρ της βιομηχανίας και των επενδύσεων», δήλωσε η Inès Van Lierde, πρόεδρος του βιομηχανικού ομίλου AEGIS Europe.
Αναμόρφωση της βιομηχανικής πολιτικής
Μια συνεκτική βιομηχανική πολιτική έχει καθυστερήσει, υποστηρίζει ο Buck, ιδιαίτερα μετά τον νόμο των ΗΠΑ για τη μείωση του πληθωρισμού, ο οποίος έχει εγείρει ανησυχίες για αθέμιτο ανταγωνισμό μεταξύ των κυβερνήσεων της ΕΕ.
«Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία τόσο για το κλίμα όσο και για την ενεργειακή ασφάλεια είναι να επιταχύνουμε αυτές τις κρίσιμες επενδύσεις στην αιολική, την ηλιακή ενέργεια, τα δίκτυα και την ενεργειακή απόδοση από τώρα», πρόσθεσε.
Αλλά οποιαδήποτε σημαντική αναμόρφωση της βιομηχανικής πολιτικής είναι απίθανο να συμβεί υπό αυτήν την Επιτροπή.
Όποιος θα ακολουθήσει την Ursula von der Leyen στο τιμόνι της Επιτροπής θα χρειαστεί να παρουσιάσει ένα σχέδιο σταδιακής κατάργησης των ορυκτών καυσίμων, ενσωματωμένο στην οικονομική στρατηγική, για να δώσει στην Ευρώπη την πιο ενεργειακά αποδοτική βιομηχανία στον κόσμο, είπε η Fischer.
Πράσινη Συμφωνία και Εξωτερικές Σχέσεις
Σύμφωνα με τον Buck, η επόμενη Επιτροπή θα πρέπει επίσης να καθορίσει τον ρόλο της Πράσινης Συμφωνίας στις εξωτερικές σχέσεις της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων των προτεραιοτήτων του μπλοκ σχετικά με τη βιωσιμότητα των αλυσίδων αξίας καθαρής τεχνολογίας και τη στρατηγική αυτονομία.
Μεταξύ όλων αυτών, η ΕΕ έχει ίσως το μεγαλύτερο καθήκον από όλα: να διασφαλίσει ότι κανείς δεν θα μείνει πίσω στη μετάβαση.
Αυτή είναι μια ισχυρή αφήγηση στις Βρυξέλλες, είπε η Clotilde Clark-Foulquier από την FEANTSA, την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Εθνικών Οργανισμών που εργάζονται με τους Άστεγους.
«Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ήδη μείνει πίσω και είναι απίθανο να βελτιωθεί» με την τρέχουσα δέσμη της νομοθεσίας για το κλίμα, προειδοποίησε, λέγοντας ότι το ταμείο για το κοινωνικό κλίμα της ΕΕ που συμφωνήθηκε πρόσφατα δεν είναι αρκετά μεγάλο για να αμβλύνει αυτές τις ανησυχίες.
Σε γενικές γραμμές, πολλοί είναι εντυπωσιασμένοι με την ταχύτητα της ΕΕ στην προώθηση της Πράσινης Συμφωνίας, ιδίως δεδομένων των πολλαπλών κρίσεων που τη βομβαρδίζουν.
Το ερώτημα τώρα είναι εάν η ΕΕ μπορεί να διατηρήσει τη δυναμική και να διατηρήσει τις φιλοδοξίες το 2023.
www.worldenergynews.gr
