Η πολιτική Biden επαναφέρει σε πρώτο πλάνο το δόγμα του νεοκεϋνσιανισμού με παράλληλη αύξηση φορολογίας.
Το νέο πακέτο των 3 τρις δολ για τις υποδομές που ετοιμάζεται ανάγει πλέον την επεκτατική δημοσιονομική πολιτική από άμυνα απέναντι στον COVID σε επιθετικό πρωταγωνιστή της οικονομικής πολιτικής.
Είχε και ο Trump αντίστοιχα σχέδια κατά νου αλλά εδώ τα νούμερα ξεφεύγουν. Στο 1,9 τρις είναι το πρώτο stimulus και έρχεται και δεύτερο.
Ο πληθωρισμός είναι η επίπτωση που περιμένουν οι αγορές σε συνάρτηση με το άνοιγμα της οικονομίας, ενώ την ίδια ώρα ο Powell, πρόεδρος της FED, προσπαθεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και πιθανώς αυτός να γνωρίζει καλύτερα.
Τα ερωτήματα που μπαίνουν είναι αν χρειάζονται στην οικονομία, όλες αυτές οι κρατικές δαπάνες οι οποίες μεταφράζονται σε χρέος, έλλειμμα και πληθωρισμό.
Ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Λάρυ Σάμερς χαρακτήρισε την πολιτική αυτή ανεύθυνη.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν,ότι η πλειοδοσία αυτή των Δημοκρατικών σε αναπτυξιακές δαπάνες δημόσιου χαρακτήρα, ενέχει πολλά ρίσκα για την μακροχρόνια σταθερότητα της οικονομίας.
Η Φορολογία επανέρχεται
Φόροι στα μεγάλα εισοδήματα, στα κεφαλαιακά κέρδη και στα ακίνητα αναμένεται να θεσπισθούν στις ΗΠΑ για να χρηματοδοτήσουν και να αντισταθμίσουν προφανώς τα μεγάλα αυτά κόστη.
Όπως και να έχει η πολιτική Biden στέλνει το μήνυμα της εδραίωσης ενός υπερ – νεοκεϋνσιανού μοντέλου που υπόσχεται εντυπωσιακούς ρυθμούς ανάκαμψης των ΗΠΑ από την ύφεση της πανδημίας στο 6%.
Με τα επιτόκια στην δευτερογενή αγορά υψηλότερα κατά 60 μονάδες βάσης έναντι του προηγούμενου τριμήνου στο 1,6% και το δολάριο στο +3,5% από την αρχή του έτους, το αμερικανικό δημόσιο διαθέτει ελκυστικούς όρους δανεισμού απέναντι στην αύξηση ου χρέους που σταδιακά κλιμακώνεται.
Οι αγορές προς το παρόν επικροτούν λελογισμένα αλλά στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό, αν και μπορεί να δούμε την Wall πολύ υψηλότερα.
Η Ευρώπη σε θολό τοπίο
Τι κάνει απέναντι σε αυτήν την στρατηγική έντονου αναπτυξιακού σοκ και λελογισμένης αντιμετώπισης του ρίσκου η Ευρώπη;
Καθυστερεί χαρακτηριστικά να ρίξει κεφάλαια στις οικονομίες της.
Επιβαρύνει τον ισολογισμό της ΕΚΤ με ομόλογα υπερτιμημένα όπως είναι αυτά των χωρών της Νοτίου Ευρώπης που δεν αντικατοπτρίζουν τα δεδομένα των οικονομιών τους.
Τι θα κάνουν αυτές οι οικονομίες όταν ο πληθωρισμός θα ανέβει και θα πάψει να αγοράζει η ΕΚΤ τα ομόλογά τους; Θα έχουν στο μεταξύ ανακάμψει και θα έχουν επανέλθει δημοσιονομικά ώστε να πείθουν τις αγορές ότι όλα καλά; Μακάρι αν και δύσκολο να επιτευχθεί.
Συμπερασματικά θα έλεγε κανείς και σε συνδυασμό με την ανεπαρκή αντιμετώπιση του COVID ότι, η Ευρώπη παίρνει μεγάλα ρίσκα για το μέλλον.
Ειδικά αν αναλογιστεί τις απότομες αντιδράσεις των Γερμανών στις περιόδους μετά τις κρίσεις, όπως έγινε και το 2010 μετά την κρίση της Lehman, αντιλαμβάνεται, ότι η πολιτική της κάθε ευρωπαϊκής κυβέρνησης θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από υψηλό βαθμό αποτελεσματικότητας στον τομέα της οικονομίας από τώρα και στο εξής για να κάνει έναν ρεαλιστικό απολογισμό το 2023 και να αποφύγει νέες πιέσεις.
Ο νέο- κεϋνσιανισμός είναι μια πολιτική συνταγή καλή για τις μεγάλες κρίσεις, η υπερβολή του όμως ενέχει κινδύνους. Ο χρόνος θα δείξει πως θα ισορροπήσουν οι οικονομίες αλλά ο χρόνος πιέζει για αποτελεσματικές και κινήσεις εύστοχες και έγκαιρες την κάθε χώρα, που θέλει η οικονομία της, να μην εμπλακεί σε περιπέτεια.
www.worldenergynews.gr
