Τις δυνατότητες προσέλκυσης σημαντικών ενεργειακών επενδύσεων, προσφέρει σύμφωνα με το Guardian, η πόλη Kalbarri στη Δυτική Αυστραλία, αποτελώντας μια τεράστια ευκαιρία για εξαγωγή ανανεώσιμου υδρογόνου 5.000 MW. Μια σειρά σημαντικών δυνατοτήτων μπορούν να καταστήσουν την Αυστραλία στην Σαουδική Αραβία των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, με την προσοχή να είναι στραμμένη στο ανανεώσιμο υδρογόνο.
Το υδρογόνο γίνεται πράσινο
Ένας από τους υποστηρικτές του εν λόγο έργου, Terry Kallis τονίζει ότι η ιδέα είναι να γίνει η πόλη ένα μέρος χαμηλού κόστους παραγωγής πράσινου, ανανεώσιμου υδρογόνου. Η τεχνολογία παραγωγής «πράσινου» υδρογόνου από το νερό υπάρχει από τη δεκαετία του 1970.
Σήμερα η ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας έχει προχωρήσει αρκετά ώστε ο άνθρακας ή το φυσικό αέριο δεν χρειάζονται πλέον για τη δημιουργία του ηλεκτρικού ρεύματος. Η όλη διαδικασία μπορεί αντ 'αυτού να τροφοδοτείται από αιολικό και ηλιακό - καθιστώντας δυνατό το πράσινο υδρογόνο.
Η συγκυρία
Για χρόνια, η τεχνολογική ανάπτυξη στον τομέα καθυστέρησε λόγω της έλλειψης ζήτησης, αλλά αυτό αλλάζει ραγδαία. Κάθε χρόνο ο κόσμος καταναλώνει 70 εκατομμύρια τόνους υδρογόνου για την παραγωγή γυαλιού, χάλυβα και λιπάσματος. Ο αριθμός αυτός προβλέπεται να αυξηθεί σε 90 εκατομμύρια τόνους έως το 2050 στο πλαίσιο των πιο συντηρητικών σεναρίων.
Αναφορικά με το Kalbarri, πρόκειται να «εκμεταλλευτεί» αυτή την ευκαιρία με την κατασκευή ενός συνδυασμένου αιολικού και ηλιακού σταθμού για να τροφοδοτήσει την εμπορική παραγωγή υδρογόνου από θαλασσινό νερό. Εάν όλα πάνε καλά, τότε το αέριο θα εξαχθεί σε χώρες όπως η Κορέα, η Ιαπωνία και η Σιγκαπούρη, χώρες που - χάρη στη γεωγραφία τους - δεν μπορούν να το κάνουν μόνες τους.
Ο Kallis και ο συνεργάτης του, Peter Sgardelis, έχουν ιστορικό ανανεώσιμων πηγών ενέργειας μεγάλης κλίμακας. Ο Kallis συμμετείχε στην κατασκευή του πρώτου εμπορικού αιολικού πάρκου στη Νότια Αυστραλία και ο Sgardelis εργάστηκε στο αιολικό πάρκο Star of the South στη Βικτώρια.
Αυτή η εμπειρία - μαζί με το αυξανόμενο παγκόσμιο ενδιαφέρον για ανανεώσιμο υδρογόνο - βοήθησε να προσελκύσει υποστήριξη από τον γερμανικό πολυεθνικό γίγαντα μηχανικής Siemens, ο οποίος τον Οκτώβριο του περασμένου έτους υπέγραψε για την κατασκευή των ηλεκτρολυτών για το έργο.
Το τοπίο προσφέρει τον σωστό τύπο ανέμου, καλή έκθεση στον ήλιο και βρίσκεται κοντά στον ωκεανό και τον αγωγό Dampier-to-Bunbury - τον μακρύτερο αγωγό φυσικού αερίου στην Αυστραλία.
Οι αντικειμενικές δυσκολίες
Όπως κάθε φιλόδοξο έργο που ωθεί τα όρια της τεχνολογικής και βιομηχανικής ανάπτυξης, είναι λογικό να υπάρχουν σημαντικά προβλήματα.
Δεδομένου ότι το έργο αναπτύσσεται σταδιακά, οι πρώτες φάσεις θα δουν το υδρογόνο να αναμιγνύεται με την τροφοδοσία υγρού φυσικού αερίου προτού στη συνέχεια περιστραφεί να επικεντρωθεί στις εξαγωγές.
Ενώ η διαδικασία παραγωγής υδρογόνου από νερό είναι καλά κατανοητή, μέχρι πρόσφατα οι ηλεκτρολύτες που απαιτούνται για τη διαδικασία δεν ήταν αρκετά μεγάλοι και αποτελεσματικοί για παραγωγή σε εμπορικές ποσότητες. «Αυτές οι λεπτομέρειες δεν έχουν ακόμη καθοριστεί, καθώς θα εξαρτηθεί από το τι θέλει ο αγοραστής», λέει ο Kallis. «Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις και καθιστούμε σαφές ότι πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο έργο, κάτι που θα αναπτυχθεί σταδιακά με την πάροδο του χρόνου».
Οικονομικά οφέλη
Πολλοί πιστεύουν ότι το υδρογόνο θα μπορούσε να διαδραματίσει ρόλο στη μετατροπή της Αυστραλίας στην Σαουδική Αραβία των ΑΠΕ.
«Χώρες όπως η Ιαπωνία, η Κορέα και η Γερμανία έχουν ήδη έρθει στην Αυστραλία, ζητώντας μας να εξάγουμε ανανεώσιμο υδρογόνο για την εγχώρια κατανάλωση ενέργειας», λέει ο Ken Baldwin, διευθυντής του Ινστιτούτου Ενεργειακής Αλλαγής στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας. «Έχουμε τεράστιες ευκαιρίες να δημιουργήσουμε πλούτο και] θέσεις εργασίας λόγω της ζήτησης για ενέργεια από αυτές τις χώρες».
Αυτή την στιγμή έχουν κατατεθεί 30 νέες προτάσεις για έργα ανανεώσιμου υδρογόνου μόνο στη Δυτική Αυστραλία. Παράλληλα με αυτό που προτείνεται για το Kalbarri, αυτά περιλαμβάνουν και άλλες μεγάλες επιχειρήσεις, όπως το έργο υδρογόνου 15.000 MW που αναπτύσσεται στο Pilbara ως μέρος του Ασιατικού Κόμβου Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.
Τα περί χάλυβα
Σε μια έκθεση που κυκλοφόρησε τον Μάιο, η ανεξάρτητη ομάδα σκέψης πρότεινε ότι αντί να επικεντρωθεί στην εξαγωγή ανανεώσιμου υδρογόνου ως καυσίμου, η χρήση του για την κατασκευή πράσινου χάλυβα μπορεί να αποδειχθεί ευκολότερη - και πιο επωφελής.
Δεδομένου ότι η παραγωγή χάλυβα αποτελεί το 7% των παγκόσμιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, ο Guy Dundas, οικονομολόγος και συν-συγγραφέας της μελέτης του Ινστιτούτου Grattan, αναφέρει ότι η ζήτηση θα αυξηθεί αναπόφευκτα για τον πράσινο χάλυβα καθώς οι χώρες μεταβαίνουν σε άνθρακα.
«Η εκτίμησή μας ήταν ότι θα χρειαστούν 500 εκατομμύρια δολάρια σε κυβερνητικές επενδύσεις για να ξεκινήσει αυτό. Κάναμε την υπόθεση ότι για τον πράσινο χάλυβα, αυτό θα άξιζε μακροπρόθεσμα».
Ενδεικτικά τα λόγια της υπουργού Alannah MacTiernan: «Εάν μπορούμε να παράγουμε πράσινο υδρογόνο ή πράσινο χάλυβα, πιστεύουμε ότι μπορούμε να έχουμε καλύτερη ισορροπία για μια μετασχηματισμένη οικονομία στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής».Σύμφωνα με αυτό το όραμα, η κρατική κυβέρνηση έχει στοχεύσει το υδρογόνο για επενδύσεις ως μέρος της οικονομικής της αντίδρασης στην πανδημία.
www.worldenergynews.gr
