Σκληρό πόκερ για τον διάδοχο του Juncker στην προεδρία της Κομισιόν
Σε τροχιά σύγκρουσης με τους άλλους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ιδιαίτερα με την καγκελάριο της Γερμανίας Angela Merkel για την εκλογή του νέου προέδρου της Κομισιόν που θα διαδεχθεί τον Jean Calude Juncker βρίσκεται ο πρόεδρος της Γαλλίας Emmanuel Macron.
Προσερχόμενος στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο πρόεδρος της Γαλλίας επανέλαβε την αντίθεσή του στο σύστημα Spitzenkandidat (επικεφαλής υποψήφιος) για την επιλογή του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Όπως υποστήριξε, η επιλογή υποψηφίων δεν αποτελεί τη σωστή προσέγγιση για τον ορισμό του διαδόχου του Juncker.
«Ήμουν ξεκάθαρος από την αρχή», τόνισε ο Macron, υποστηρίζοντας ότι το σύστημα αυτό δεν βγάζει νόημα, δεδομένης της εικόνας που αναμένεται να επικρατήσει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μετά τις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου 2019.
Oι διαπραγματεύσεις για τον νέο πρόεδρο της Κομισιόν θα εξαρτηθούν σε μεγάλο βαθμό από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.
Η κόντρα Γερμανίας - Γαλλίας για την πρωτοκαθεδρία της ΕΕ καθώς και η διαφαινόμενη ενίσχυση των εθνικιστικών και ευρωσκεπιστικιστικών κομμάτων, περιπλέκουν τη διαδικασία, καθώς η παντοκρατορία ΕΛΚ και σοσιαλδημοκρατών φτάνει στο τέλος της.
Σημειώνεται εδώ ότι το κόμμα του προέδρου της Γαλλίας Emmanuel Macron είναι ανεξάρτητο, ήτοι δεν ανήκει σε κάποια από τις πολιτικές ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου.
Άρα με βάση το Spitzerkandidat δεν έχει λόγο στην επιλογή του νέου προέδρου της ΕΕ.
Κατά του συστήματος Spitzerkandidat έχει ταχθεί και η πολιτική ομάδα του ALDE (Φιλελεύθεροι).
Τι είναι το σύστημα Spitzerkandidat
Μολονότι ο εκλεκτός του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Manfred Weber θεωρείται φαβορί για την προεδρία της Κομισιόν, η εκλογή του δεν θα είναι και τόσο απλή υπόθεση.
Η εκλογή του προέδρου της Κομισιόν είναι άμεσα συνδεδεμένη με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και με βάση τις συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να αντανακλά τη σύνθεσή του.
Υπό αυτό το πρίσμα τα 2014, η Κομισιόν υιοθέτησε το σύστημα Spitzerkandidat (επικεφαλής υποψήφιος στα γερμανικά), για να διευκολύνει την τοποθέτηση του Juncker στην ηγεσία της Ε.Ε.
Με βάση αυτή τη διαδικασία, ο υποψήφιος του κόμματος που καταλαμβάνει τις περισσότερες έδρες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι και ο νέος πρόεδρος της Κομισιόν, όπως εξηγεί το Stratfor.
Ωστόσο, το Spitzerkandidat δεν συμπεριλαμβάνεται στις συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ως εκ τούτου τα κράτη μέλη δεν είναι υποχρεωμένα να τo τηρήσουν.
Αυτό σημαίνει ότι τα κράτη μέλη της ΕΕ έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν την εκλογή του προέδρου της Κομισιόν με το σύστημα τις ειδικής πλειοψηφίας, το οποίο αποτελεί και την επίσημη διαδικασία.
Ισχυρό αουτσάιντερ ο Barnier
O διεθνής Τύπος αναφέρεται εκτενώς στην ανεπίσημη υποψηφιότητα του Michel Barnier για την προεδρία της Κομισιόν, στην τελική ευθεία για τις κρίσιμες ευρωεκλογές της 26ης Μαϊου 2019, με τον πρόεδρο Macron να αποτελεί το πρόσωπο «κλειδί», καθώς φιλοδοξεί να κλείσει τον δρόμο του Manfred Weber προς την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Θεωρείται βετεράνος της γαλλικής πολιτικής σκηνής, αλλά είναι περισσότερο Ευρωπαίος παρά Γάλλος.
Η αποστολή του στην ηγεσία των διαπραγματεύσεων για το Brexit ενίσχυσε το κύρος του και του έδωσε την αίγλη του πολιτικού που ήξερε πώς να οδηγήσει ενωμένους τους 27 μέσα από τον λαβύρινθο των συνομιλιών για την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Ο Michel Barnier, μέλος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, έχει τις προδιαγραφές για να είναι ένας ισχυρός υποψήφιος για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ικανός να εκπροσωπήσει την συμβιβαστική λύση ή καλύτερα το πρόσωπο που μπορεί να δημιουργήσει συναίνεση.
Όπως γράφει το Politico, ο Barnier, που έχει κάνει επανειλημμένως τον γύρο των 27 πρωτευουσών, αλλά και του Λονδίνου, στο πλαίσιο της διετούς διαπραγματευτικής διαδικασίας του Brexit, δεν διαπραγματεύεται πλέον κάτι, αφού η αποστολή του έχει ολοκληρωθεί.
Όμως, συνεχίζει την ανά την Ευρώπη περιοδεία του, κάνοντας ομιλίες για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ενωσης και συναντώντας ευρωπαίους ηγέτες, μέλη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, το οποίο μετά τις ευρωεκλογές θα κληθεί να ορίσει τον επόμενο πρόεδρο της Κομισιόν, σε μία άτυπη εκστρατεία για το ανώτατο πόστο της ΕΕ.
Το θέμα του, στις πρόσφατες ομιλίες που έδωσε στο Technical University του Μονάχου, στο προπύργιο του Μάνφρεντ Βέμπερ, του υποψήφιου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος για την προεδρία της Κομισιόν, και στο Καθολικό Πανεπιστήμιο του Λέβεν στο Βέλγιο, ήταν το Brexit.
Όμως, πολύ γρήγορα απεγκλωβίσθηκε για να εστιάσει στο ευρωπαϊκό του μανιφέστο, επικεντρώνοντας στους τέσσερις άξονες που θεωρούνται κρίσιμοι για το μέλλον της Ευρώπης: την νέα «πράσινη» συμφωνία, την μετανάστευση, την οικονομία, την άμυνα και την ασφάλεια.
Οι προβλέψεις των δημοσκοπήσεων προδιαγράφουν κατακερματισμό των πολιτικών δυνάμεων στην σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου που θα προκύψει από τις επερχόμενες εκλογές.
Αυτό το δεδομένο οδηγεί σε εικασίες ότι οι 28 μπορεί να παρακάμψουν την διαδικασία του συστήματος του Spitzenkandidat και να αναζητήσουν έναν περισσότερο συναινετικό υποψήφιο.
Τότε, ο Michel Barnier, θα είναι ο άνθρωπός τους.
Aντιδράσεις για τον Spitzenkandidat
Αλλωστε, το σύστημα της επιλογής του «κορυφαίου υποψηφίου» του μεγαλύτερου σε δύναμη κόμματος του Ευρωκοινοβουλίου (Spitzenkandidat) δεν είναι κοινής αποδοχής. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Donald Tusk έχει προειδοποιήσει ότι «στη διαδικασία αυτή δεν υπάρχει αυτοματισμός».
Αντίθετη με την διαδικασία των Spitzenkandidaten είναι η Συμμαχία Φιλελεύθερων και Δημοκρατών για την Ευρώπη, που δεν έχει προτείνει Spitzenkandidat και θεωρεί ότι το σύστημα ευνοεί υπερβολικά το ΕΛΚ.
Ευρωπαίοι ηγέτες και αρχηγοί κομμάτων αναγνωρίζουν στο πρόσωπο του Barnier έναν άνθρωπο με τον οποίο μπορούν να συνεργασθούν σε βάση ισοτιμίας.
Αντίθετα με τον Manfred Weber, ο Barnier έχει εμπειρία από την υπηρεσία του σε κυβερνητικές θέσεις, ως ευρωπαίος επίτροπος ως υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, ως υπεύθυνου για την οργάνωση των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1992 στο Αλμπερτβιλ.
O παράγοντας Brexit
Στους απρόβλεπτους παράγοντες στο σενάριο που θέλει τον Michel Barnier άτυπο υποψήφιο για την ηγεσία της Κομισιόν είναι, σύμφωνα με το Politico, το Brexit και ο ρόλος του Ηνωμένου Βασιλείου.
Αν υποτεθεί ότι το Ηνωμένο Βασίλειο, καθηλωμένο στην Ευρωπαϊκή Ενωση από τις εσωτερικές πολιτικές του διαιρέσεις, δεν θα απόσχει στην διαδικασία εκλογής του προέδρου της Κομισιόν, θα βαρύνει σημαντικά, ως τρίτη μεγαλύτερη χώρα της Ενωσης.
Σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, η ανάληψη της προεδρίας της Κομισιόν από τον Barnier είναι για το Λονδίνο η μεγαλύτερη εγγύηση ότι η Ενωση θα τηρήσει στο ακέραιο τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει στο πλαίσιο της Συμφωνίας Αποχώρησης, της οποίας είναι ο αρχιτέκτονας.
Ο Barnier έχει κερδίσει την εκτίμηση των ευρωπαίων ηγετών για τον ήρεμο και αποφασιστικό τρόπο με τον οποίο οδήγησε τις διαπραγματεύσεις για το Brexit μέχρι την ολοκλήρωσή τους.
Στις επανειλημμένες επισκέψεις του στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες φρόντισε να αρθεί πάνω από τις ευρωπαϊκές διαιρέσεις που κινούνται επάνω σε άξονες ανατολής-δύσης, βορρά-νότου εντός του ευρωπαϊκού μπλοκ, γεγονός που ενισχύει το ατού του αουτσάιντερ που μπορεί να εξασφαλίσει συναίνεση.
Στην πρόσφατη επίσκεψή του στο Βερολίνο φρόντισε να έχει μία σύντομη συνάντηση με την γενική γραμματέα της Χριστιανοδημοκρατικής Ενωσης (CDU), την Annegret Kramp - Karrenbauer που θεωρείται η διάδοχος της Angela Merkel στην καγκελαρία.
Όμως, ο Michel Barnier δεν χρειάζεται ακόμη την AKK. Αυτό που θα χρειασθεί είναι κάτι που έχει επιδιώξει, αλλά δεν έχει λάβει: την υποστήριξη της Angela Merkel, η οποία έδωσε τέλος το 2014 στις βλέψεις του για την προεδρία της Κομισιόν υποστηρίζοντας τον Jean Claude Juncker στη θέση του.
www.worldenergynews.gr
Προσερχόμενος στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο πρόεδρος της Γαλλίας επανέλαβε την αντίθεσή του στο σύστημα Spitzenkandidat (επικεφαλής υποψήφιος) για την επιλογή του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Όπως υποστήριξε, η επιλογή υποψηφίων δεν αποτελεί τη σωστή προσέγγιση για τον ορισμό του διαδόχου του Juncker.
«Ήμουν ξεκάθαρος από την αρχή», τόνισε ο Macron, υποστηρίζοντας ότι το σύστημα αυτό δεν βγάζει νόημα, δεδομένης της εικόνας που αναμένεται να επικρατήσει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μετά τις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου 2019.
Oι διαπραγματεύσεις για τον νέο πρόεδρο της Κομισιόν θα εξαρτηθούν σε μεγάλο βαθμό από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.
Η κόντρα Γερμανίας - Γαλλίας για την πρωτοκαθεδρία της ΕΕ καθώς και η διαφαινόμενη ενίσχυση των εθνικιστικών και ευρωσκεπιστικιστικών κομμάτων, περιπλέκουν τη διαδικασία, καθώς η παντοκρατορία ΕΛΚ και σοσιαλδημοκρατών φτάνει στο τέλος της.
Σημειώνεται εδώ ότι το κόμμα του προέδρου της Γαλλίας Emmanuel Macron είναι ανεξάρτητο, ήτοι δεν ανήκει σε κάποια από τις πολιτικές ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου.
Άρα με βάση το Spitzerkandidat δεν έχει λόγο στην επιλογή του νέου προέδρου της ΕΕ.
Κατά του συστήματος Spitzerkandidat έχει ταχθεί και η πολιτική ομάδα του ALDE (Φιλελεύθεροι).
Τι είναι το σύστημα Spitzerkandidat
Μολονότι ο εκλεκτός του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Manfred Weber θεωρείται φαβορί για την προεδρία της Κομισιόν, η εκλογή του δεν θα είναι και τόσο απλή υπόθεση.
Η εκλογή του προέδρου της Κομισιόν είναι άμεσα συνδεδεμένη με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και με βάση τις συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να αντανακλά τη σύνθεσή του.
Υπό αυτό το πρίσμα τα 2014, η Κομισιόν υιοθέτησε το σύστημα Spitzerkandidat (επικεφαλής υποψήφιος στα γερμανικά), για να διευκολύνει την τοποθέτηση του Juncker στην ηγεσία της Ε.Ε.
Με βάση αυτή τη διαδικασία, ο υποψήφιος του κόμματος που καταλαμβάνει τις περισσότερες έδρες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι και ο νέος πρόεδρος της Κομισιόν, όπως εξηγεί το Stratfor.
Ωστόσο, το Spitzerkandidat δεν συμπεριλαμβάνεται στις συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ως εκ τούτου τα κράτη μέλη δεν είναι υποχρεωμένα να τo τηρήσουν.
Αυτό σημαίνει ότι τα κράτη μέλη της ΕΕ έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν την εκλογή του προέδρου της Κομισιόν με το σύστημα τις ειδικής πλειοψηφίας, το οποίο αποτελεί και την επίσημη διαδικασία.
Ισχυρό αουτσάιντερ ο Barnier
O διεθνής Τύπος αναφέρεται εκτενώς στην ανεπίσημη υποψηφιότητα του Michel Barnier για την προεδρία της Κομισιόν, στην τελική ευθεία για τις κρίσιμες ευρωεκλογές της 26ης Μαϊου 2019, με τον πρόεδρο Macron να αποτελεί το πρόσωπο «κλειδί», καθώς φιλοδοξεί να κλείσει τον δρόμο του Manfred Weber προς την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Θεωρείται βετεράνος της γαλλικής πολιτικής σκηνής, αλλά είναι περισσότερο Ευρωπαίος παρά Γάλλος.
Η αποστολή του στην ηγεσία των διαπραγματεύσεων για το Brexit ενίσχυσε το κύρος του και του έδωσε την αίγλη του πολιτικού που ήξερε πώς να οδηγήσει ενωμένους τους 27 μέσα από τον λαβύρινθο των συνομιλιών για την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Ο Michel Barnier, μέλος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, έχει τις προδιαγραφές για να είναι ένας ισχυρός υποψήφιος για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ικανός να εκπροσωπήσει την συμβιβαστική λύση ή καλύτερα το πρόσωπο που μπορεί να δημιουργήσει συναίνεση.
Όπως γράφει το Politico, ο Barnier, που έχει κάνει επανειλημμένως τον γύρο των 27 πρωτευουσών, αλλά και του Λονδίνου, στο πλαίσιο της διετούς διαπραγματευτικής διαδικασίας του Brexit, δεν διαπραγματεύεται πλέον κάτι, αφού η αποστολή του έχει ολοκληρωθεί.
Όμως, συνεχίζει την ανά την Ευρώπη περιοδεία του, κάνοντας ομιλίες για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ενωσης και συναντώντας ευρωπαίους ηγέτες, μέλη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, το οποίο μετά τις ευρωεκλογές θα κληθεί να ορίσει τον επόμενο πρόεδρο της Κομισιόν, σε μία άτυπη εκστρατεία για το ανώτατο πόστο της ΕΕ.
Το θέμα του, στις πρόσφατες ομιλίες που έδωσε στο Technical University του Μονάχου, στο προπύργιο του Μάνφρεντ Βέμπερ, του υποψήφιου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος για την προεδρία της Κομισιόν, και στο Καθολικό Πανεπιστήμιο του Λέβεν στο Βέλγιο, ήταν το Brexit.
Όμως, πολύ γρήγορα απεγκλωβίσθηκε για να εστιάσει στο ευρωπαϊκό του μανιφέστο, επικεντρώνοντας στους τέσσερις άξονες που θεωρούνται κρίσιμοι για το μέλλον της Ευρώπης: την νέα «πράσινη» συμφωνία, την μετανάστευση, την οικονομία, την άμυνα και την ασφάλεια.
Οι προβλέψεις των δημοσκοπήσεων προδιαγράφουν κατακερματισμό των πολιτικών δυνάμεων στην σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου που θα προκύψει από τις επερχόμενες εκλογές.
Αυτό το δεδομένο οδηγεί σε εικασίες ότι οι 28 μπορεί να παρακάμψουν την διαδικασία του συστήματος του Spitzenkandidat και να αναζητήσουν έναν περισσότερο συναινετικό υποψήφιο.
Τότε, ο Michel Barnier, θα είναι ο άνθρωπός τους.
Aντιδράσεις για τον Spitzenkandidat
Αλλωστε, το σύστημα της επιλογής του «κορυφαίου υποψηφίου» του μεγαλύτερου σε δύναμη κόμματος του Ευρωκοινοβουλίου (Spitzenkandidat) δεν είναι κοινής αποδοχής. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Donald Tusk έχει προειδοποιήσει ότι «στη διαδικασία αυτή δεν υπάρχει αυτοματισμός».
Αντίθετη με την διαδικασία των Spitzenkandidaten είναι η Συμμαχία Φιλελεύθερων και Δημοκρατών για την Ευρώπη, που δεν έχει προτείνει Spitzenkandidat και θεωρεί ότι το σύστημα ευνοεί υπερβολικά το ΕΛΚ.
Ευρωπαίοι ηγέτες και αρχηγοί κομμάτων αναγνωρίζουν στο πρόσωπο του Barnier έναν άνθρωπο με τον οποίο μπορούν να συνεργασθούν σε βάση ισοτιμίας.
Αντίθετα με τον Manfred Weber, ο Barnier έχει εμπειρία από την υπηρεσία του σε κυβερνητικές θέσεις, ως ευρωπαίος επίτροπος ως υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, ως υπεύθυνου για την οργάνωση των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1992 στο Αλμπερτβιλ.
O παράγοντας Brexit
Στους απρόβλεπτους παράγοντες στο σενάριο που θέλει τον Michel Barnier άτυπο υποψήφιο για την ηγεσία της Κομισιόν είναι, σύμφωνα με το Politico, το Brexit και ο ρόλος του Ηνωμένου Βασιλείου.
Αν υποτεθεί ότι το Ηνωμένο Βασίλειο, καθηλωμένο στην Ευρωπαϊκή Ενωση από τις εσωτερικές πολιτικές του διαιρέσεις, δεν θα απόσχει στην διαδικασία εκλογής του προέδρου της Κομισιόν, θα βαρύνει σημαντικά, ως τρίτη μεγαλύτερη χώρα της Ενωσης.
Σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, η ανάληψη της προεδρίας της Κομισιόν από τον Barnier είναι για το Λονδίνο η μεγαλύτερη εγγύηση ότι η Ενωση θα τηρήσει στο ακέραιο τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει στο πλαίσιο της Συμφωνίας Αποχώρησης, της οποίας είναι ο αρχιτέκτονας.
Ο Barnier έχει κερδίσει την εκτίμηση των ευρωπαίων ηγετών για τον ήρεμο και αποφασιστικό τρόπο με τον οποίο οδήγησε τις διαπραγματεύσεις για το Brexit μέχρι την ολοκλήρωσή τους.
Στις επανειλημμένες επισκέψεις του στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες φρόντισε να αρθεί πάνω από τις ευρωπαϊκές διαιρέσεις που κινούνται επάνω σε άξονες ανατολής-δύσης, βορρά-νότου εντός του ευρωπαϊκού μπλοκ, γεγονός που ενισχύει το ατού του αουτσάιντερ που μπορεί να εξασφαλίσει συναίνεση.
Στην πρόσφατη επίσκεψή του στο Βερολίνο φρόντισε να έχει μία σύντομη συνάντηση με την γενική γραμματέα της Χριστιανοδημοκρατικής Ενωσης (CDU), την Annegret Kramp - Karrenbauer που θεωρείται η διάδοχος της Angela Merkel στην καγκελαρία.
Όμως, ο Michel Barnier δεν χρειάζεται ακόμη την AKK. Αυτό που θα χρειασθεί είναι κάτι που έχει επιδιώξει, αλλά δεν έχει λάβει: την υποστήριξη της Angela Merkel, η οποία έδωσε τέλος το 2014 στις βλέψεις του για την προεδρία της Κομισιόν υποστηρίζοντας τον Jean Claude Juncker στη θέση του.
www.worldenergynews.gr
