Δεν αποκλείεται ορισμένοι από τους συμμετέχοντες να προσφύγουν νομικά εναντίον της ΡΑΕ για την ακύρωση του διαγωνισμού
Σύμφωνα με παράγοντες του κλάδου των ΑΠΕ, αν και παραμένει προς διερεύνηση το κατά πόσο η ΡΑΕ είχε όντως τη δικαιοδοσία να ακυρώσει την πρόσφατη δημοπρασία για τα «μεγάλα» φωτοβολταϊκά, το θέμα που ανέκυψε στη διαδικασία αναδεικνύει τη βαθύτερη αδυναμία από την οποία «πάσχουν» οι διαγωνισμοί.
Έτσι, το βαθύτερο πρόβλημα είναι πως η εγχώρια αγορά είναι «ρηχή», με συνέπεια εκ των πραγμάτων ορισμένοι επενδυτές να έχουν δεσπόζουσα θέση, δίνοντας το «παρών» στις διαδικασίες με μεγάλα χαρτοφυλάκια έργων.
Έτσι, αυτοί οι επενδυτές μπορούν αν το θελήσουν να προσπαθήσουν να «φέρουν» τη διαδικασία στα μέτρα τους, αξιοποιώντας κάποιο «παράθυρο» στην προκήρυξη.
«Παράθυρο» που είναι μάλλον ανέφικτο να μην υπάρξει, με δεδομένο ότι ο ανταγωνισμός στις δημοπρασίες είναι ουσιαστικά τεχνητός, μέσα από ασφαλιστικές δικλείδες της ΡΑΕ (όπως το επίπεδο ανταγωνισμού), οι οποίες όπως λέει η λογική θα υπάρχει πάντοτε τρόπος να παρακαμφθούν.
Εξάλλου, όπως σημειώνουν οι ίδιοι παράγοντες, αυτή η βαθύτερη αδυναμία είναι ουσιαστικά ο κοινός παρονομαστής στις «παραφωνίες» που ανέκυψαν στους δύο «γύρους» διαγωνισμών που έχουν γίνει έως τώρα, με πιο πρόσφατη τη μη υποβολή προσφορών για 13 έργα στην πρόσφατη δημοπρασία των «μεγάλων» φωτοβολταϊκών, η οποία οδήγησε τη ΡΑΕ στην απόφαση για ακύρωση της διαδικασίας.
Μία «παραφωνία» που διαδέχθηκε την κατάτμηση έργων στον πρώτο «γύρο», στην κατηγορία των μικρών φωτοβολταϊκών.
Απουσία πραγματικού ανταγωνισμού
Σύμφωνα με τους ίδιους ανθρώπους του κλάδου των ΑΠΕ, και οι δύο αυτές στρατηγικές δεν θα είχαν αποτέλεσμα στην έκβαση των δημοπρασιών, αν υπήρχε πραγματικός ανταγωνισμός – δηλαδή πολλά υποψήφια έργα, τα οποία θα διεκδικούσαν σημαντικά μεγαλύτερη ισχύ από αυτήν που δημοπρατείται τώρα.
Σε μία τέτοια περίπτωση, η ίδια η αγορά θα διασφάλιζε πως ένας μόνο επενδυτής δεν θα μπορούσε να επηρεάσει καταλυτικά όλη τη διαδικασία.
Για να συμβεί αυτό, τα στελέχη της αγοράς υποστηρίζουν πως ο μόνος τρόπος είναι να επιταχυνθεί και να απλοποιηθεί η αδειοδοτική διαδικασία, ώστε να διευρυνθεί ουσιωδώς η «δεξαμενή» των υποψήφιων έργων.
Επίσης, υποστηρίζουν πως ο πρώτος διαγωνισμός για το 2019 θα πρέπει να γίνει το φθινόπωρο, όταν θα μπορεί να εξασφαλισθεί ο ανταγωνισμός με όρους αγοράς.
Όσον αφορά το ζήτημα με τη μη υποβολή προσφορών για 13 έργα στην πρόσφατη δημοπρασία, τα ίδια στελέχη επισημαίνουν πως η συγκεκριμένη τακτική δεν ήταν παράτυπη, από τη στιγμή που δεν προέβλεπε κάτι σχετικό η προκήρυξη του διαγωνισμού.
Σε αυτό το πλαίσιο, παραμένει αντίθετα προς νομική διερεύνηση κατά πόσο η ΡΑΕ έχει όντως τη δικαιοδοσία να ακυρώσει τη διαδικασία, επικαλούμενη «λόγους δημοσίου συμφέροντος» και όχι την παραβίαση των όρων του διαγωνισμού.
Πέρα από τη νομική πτυχή της δικαιοδοσίας της Αρχής, όπως συμπληρώνουν υπάρχει και ζήτημα ουσίας, καθώς σε μία τέτοια περίπτωση η ΡΑΕ θα μπορεί να ανατρέπει κατά το δοκούν το πρόγραμμα των διαγωνισμών και επομένως τον προγραμματισμό των επενδυτών.
Επίσης, ειδικά στην κατάργηση των δημοπρασίας των «μεγάλων» φωτοβολταϊκών, η απόφαση αυτή είναι άδικη για τους επενδυτές που κατακύρωσαν έργα, και μάλιστα με προσφορές αρκετά χαμηλότερες από την τιμή εκκίνησης, βλέποντας στην πορεία να ανατρέπεται η υλοποίηση των έργων τους που προκρίθηκαν.
Μάλιστα, στην περίπτωση που δεν «περάσουν» τα έργα τους στη νέα δημοπρασία, αυτό θα σημαίνει πολύμηνη καθυστέρηση στα επενδυτικά τους σχέδια.
Έτσι, οι ίδιοι παράγοντες εκτιμούν πως δεν είναι απίθανο ορισμένοι από τους συμμετέχοντες να προσφύγουν νομικά εναντίον της ακύρωσης της ΡΑΕ.
www.worldenergynews.gr
