Πρακτικοί τρόποι και τεχνικές για τη μείωση των θερμικών απωλειών του συστήματος θέρμανσης της κατοικίας, περιορίζοντας παράλληλα τη δαπάνη για πετρέλαιο και ρεύμα
Είναι δυνατόν να εξασφαλίσουμε καλύτερη θέρμανση για την κατοικία μας χωρίς να αλλάξουμε – αναβαθμίσουμε το υπάρχον σύστημα (είτε πρόκειται για κεντρικό είτε για αυτόνομο) και παράλληλα να περιορίσουμε τη δαπάνη με την οποία συνήθως επιβαρυνόμαστε τους χειμερινούς μήνες για την αγορά πετρελαίου;
Η απάντηση, όσο και αν οι περισσότεροι θα είχαν διαφορετική εκτίμηση, είναι απερίφραστα ναι.
Με την εφαρμογή ορισμένων «έξυπνων» πρακτικών, οι περισσότερες εκ των οποίων μάλιστα δεν απαιτούν κανένα επιπλέον ουσιαστικό έξοδο, είναι δυνατόν να βελτιωθεί η θέρμανση των χώρων ενός σπιτιού μέσω του περιορισμού των θερμικών απωλειών του συστήματος θέρμανσης.
Οι πρακτικές στις οποίες μπορεί να προβεί ο καθένας είναι:
• Να κλείνει τυχόν χαραμάδες, κυρίως σε παλαιές πόρτες και παράθυρα, με μονωτικό υλικό, αυτοκόλλητες ταινίες ή σιλικόνη
• Να αερίζει τους χώρους του σπιτιού κατά τις μεσημεριανές ώρες, με όλα τα παράθυρα τελείως ανοιχτά και για μικρό χρονικό διάστημα, περίπου 5 με 10 λεπτά. Κατά τη διάρκεια του αερισμού θα πρέπει το σύστημα θέρμανσης να είναι κλειστό
• Να κλείνει τα εξώφυλλα - παντζούρια από τα παράθυρα και τις μπαλκονόπορτες, καθώς επίσης και τις κουρτίνες κατά τις νυχτερινές ώρες, καθώς έτσι διατηρείται για περισσότερο διάστημα η ζέστη μέσα στο χώρο και μειώνονται οι θερμικές απώλειες μέσω αυτών
• Να αξιοποιεί στο μέγιστο την ηλιακή ενέργεια για να θερμαίνεται κατά το δυνατόν η κατοικία. Έτσι, τις ηλιόλουστες χειμωνιάτικες μέρες θα πρέπει να αφήνει τον ήλιο να μπαίνει μέσα στο σπίτι από τα νότια παράθυρα
• Αν υπάρχει αυτόνομη θέρμανση, να μη ρυθμίζει το θερμοστάτη πάνω από τους 20 °C. Για κάθε επιπλέον βαθμό γίνεται σπατάλη μέχρι και 7% περισσότερης ενέργειας χωρίς ουσιαστικό θερμικό αποτέλεσμα
• Να ελέγχει για την ύπαρξη αέρα στα θερμαντικά σώματα, να κάνει δηλαδή σε τακτά χρονικά διαστήματα εξαέρωση. Ο αέρας εντός του δικτύου μειώνει σημαντικά την απόδοση του συστήματος θέρμανσης
• Να μην καλύπτει τα θερμαντικά σώματα με καλύμματα, έπιπλα ή διακοσμητικά, γιατί έτσι μειώνεται σημαντικά η απόδοσή τους
• Να τοποθετεί μόνωση στα «γυμνά» τμήματα του δικτύου σωληνώσεων και να την αντικαθιστά στα τμήματα που αυτή έχει φθαρεί. Το ίδιο ισχύει και για τη μόνωση του λέβητα σε περίπτωση που έχει καταστραφεί. Σημειώνεται πως τις σχετικές εργασίες μπορεί να κάνει ακόμα και ο ίδιος ο ιδιοκτήτης. Εκτιμάται πως με τον τρόπο αυτό γίνεται εξοικονόμηση ενέργειας της τάξεως του 5%.
• Να φροντίζει για τη σωστή ρύθμιση και συντήρηση του καυστήρα και τον καθαρισμό του λέβητα κάθε καλοκαίρι από ειδικό συντηρητή. Είναι σημαντικό ο ιδιοκτήτης της κατοικίας να ζητήσει από τον τεχνικό να ρυθμίσει το σύστημα στην ελάχιστη θερμική ισχύ που μπορεί να λειτουργήσει με υψηλή απόδοση και εντός των ορίων εκπομπής αερίων ρύπων. Το κόστος αυτής της εργασίας κυμαίνεται περίπου στα 150 ευρώ, ενώ εξασφαλίζει εξοικονόμηση περί το 15% ανάλογα με την παλαιότητα και την κατάσταση του λέβητα.
Αξίζει να αναφερθεί, επίσης, πως είναι προτιμότερη η συνεχής λειτουργία του συστήματος θέρμανσης, σε πιο χαμηλές όμως θερμοκρασίες, παρά το «άνοιξε – κλείσε» της θέρμανσης ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
Μικρές παρεμβάσεις για ακόμη μεγαλύτερη εξοικονόμηση
Σε συνδυασμό με τις παραπάνω πρακτικές και για ακόμη μεγαλύτερη οικονομία, οι ιδιοκτήτες δύνανται να προβούν σε ορισμένες, μικρής κυρίως κλίμακας, παρεμβάσεις μέσω των οποίων μπορούν να περιορίσουν το κόστος για τη θέρμανση της κατοικίας τους μέχρι και 40%.
Οι παρεμβάσεις αυτές έχουν να κάνουν με τη μόνωση και τα κουφώματα του ακινήτου και συγκεκριμένα:
• Με την αντικατάσταση των παραθύρων σε περίπτωση που έχουν μονά τζάμια με νέα θερμομονωτικά παράθυρα με διπλά τζάμια
• Με τη τοποθέτηση θερμομόνωσης στην οροφή του κτιρίου, σε περίπτωση που δεν υπάρχει
• Με την μόνωση των τοίχων της κατοικίας αν το σπίτι είναι παλαιό και δεν είναι μονωμένο. Σημειώνεται ότι η εξωτερική μόνωση έχει καλύτερη απόδοση από τη αντίστοιχη εσωτερική
Σε περίπτωση που το ακίνητο έχει μεν μόνωση, αλλά κάποια δομικά στοιχεία του κτιρίου δεν διαθέτουν καλή μόνωση (όπως π.χ. οι πλάκες, τα δοκάρια, οι κολώνες από μπετόν), τότε δημιουργούνται οι λεγόμενες «θερμογέφυρες» και μπορεί να παρουσιαστεί υγρασία στο εσωτερικό τους λόγω συμπύκνωσης των υδρατμών του αέρα του χώρου.
Επισημαίνεται πως οι «θερμογέφυρες» εμφανίζουν µείωση της θερµικής αντίστασης των δοµικών στοιχείων σε σχέση µε τις υπόλοιπες επιφάνειες με αποτέλεσμα να αποτελούν σημαντική πηγή θερµικών απωλειών.
Το φαινόμενο αυτό μπορεί να παρατηρηθεί και σε κουφώματα αλουμινίου που δεν έχουν μονωτικές ιδιότητες.
Αν υπάρχει το συγκεκριμένο πρόβλημα και παράλληλα είναι δύσκολο να γίνουν οι αναγκαίες κατασκευαστικές εργασίες για την αποκατάστασή του, τότε ως πρόχειρη λύση προτείνεται ο καλός αερισμός του χώρου.
Ζεστό νερό που όμως δεν… ζεματάει τη τσέπη
Εκτός από την θέρμανση του χώρου, σημαντικό στην εύρυθμη λειτουργία της κατοικίας το Χειμώνα είναι και η εξασφάλιση ζεστού νερού χρήσης.
Τις ημέρες με ηλιοφάνεια, εφόσον υπάρχει ηλιακός θερμοσίφωνας, το κόστος για την παραγωγή του ζεστού νερού είναι αμελητέο.
Όταν όμως δεν είναι δυνατή η εξασφάλιση ζεστού νερού χρήσης από τον ηλιακό, τότε ο ιδιοκτήτης είναι αναγκασμένος να κάνει χρήση της ηλεκτρικής ενέργειας για τη θέρμανση του νερού.
Για να περιορίσει κατά το δυνατόν την κατανάλωση ρεύματος, χωρίς να στερηθεί την ποσότητα του ζεστού νερού που επιθυμεί, ο καθένας μπορεί να εφαρμόσει τέσσερις απλές τεχνικές:
• Να ρυθμίσει το θερμοστάτη στο θερμοσίφωνα μέχρι τους 50 °C
• Να ανάβει το θερμοσίφωνα όταν και για όσο διάστημα χρειάζεται, ανάλογα με τις ανάγκες για ζεστό νερό και σε καμία περίπτωση να μην τον ξεχνά αναμμένο χωρίς λόγο
• Να προτιμάει το ντους από το μπάνιο στη μπανιέρα. Έτσι θα ξοδεύει τρεις φορές λιγότερο ρεύμα και νερό
Τέλος, να μην αφήνει τις βρύσες να στάζουν, όπως επίσης και το ζεστό νερό να «τρέχει» άσκοπα.
www.worldenergynews.gr
Η απάντηση, όσο και αν οι περισσότεροι θα είχαν διαφορετική εκτίμηση, είναι απερίφραστα ναι.
Με την εφαρμογή ορισμένων «έξυπνων» πρακτικών, οι περισσότερες εκ των οποίων μάλιστα δεν απαιτούν κανένα επιπλέον ουσιαστικό έξοδο, είναι δυνατόν να βελτιωθεί η θέρμανση των χώρων ενός σπιτιού μέσω του περιορισμού των θερμικών απωλειών του συστήματος θέρμανσης.
Οι πρακτικές στις οποίες μπορεί να προβεί ο καθένας είναι:
• Να κλείνει τυχόν χαραμάδες, κυρίως σε παλαιές πόρτες και παράθυρα, με μονωτικό υλικό, αυτοκόλλητες ταινίες ή σιλικόνη
• Να αερίζει τους χώρους του σπιτιού κατά τις μεσημεριανές ώρες, με όλα τα παράθυρα τελείως ανοιχτά και για μικρό χρονικό διάστημα, περίπου 5 με 10 λεπτά. Κατά τη διάρκεια του αερισμού θα πρέπει το σύστημα θέρμανσης να είναι κλειστό
• Να κλείνει τα εξώφυλλα - παντζούρια από τα παράθυρα και τις μπαλκονόπορτες, καθώς επίσης και τις κουρτίνες κατά τις νυχτερινές ώρες, καθώς έτσι διατηρείται για περισσότερο διάστημα η ζέστη μέσα στο χώρο και μειώνονται οι θερμικές απώλειες μέσω αυτών
• Να αξιοποιεί στο μέγιστο την ηλιακή ενέργεια για να θερμαίνεται κατά το δυνατόν η κατοικία. Έτσι, τις ηλιόλουστες χειμωνιάτικες μέρες θα πρέπει να αφήνει τον ήλιο να μπαίνει μέσα στο σπίτι από τα νότια παράθυρα
• Αν υπάρχει αυτόνομη θέρμανση, να μη ρυθμίζει το θερμοστάτη πάνω από τους 20 °C. Για κάθε επιπλέον βαθμό γίνεται σπατάλη μέχρι και 7% περισσότερης ενέργειας χωρίς ουσιαστικό θερμικό αποτέλεσμα
• Να ελέγχει για την ύπαρξη αέρα στα θερμαντικά σώματα, να κάνει δηλαδή σε τακτά χρονικά διαστήματα εξαέρωση. Ο αέρας εντός του δικτύου μειώνει σημαντικά την απόδοση του συστήματος θέρμανσης
• Να μην καλύπτει τα θερμαντικά σώματα με καλύμματα, έπιπλα ή διακοσμητικά, γιατί έτσι μειώνεται σημαντικά η απόδοσή τους
• Να τοποθετεί μόνωση στα «γυμνά» τμήματα του δικτύου σωληνώσεων και να την αντικαθιστά στα τμήματα που αυτή έχει φθαρεί. Το ίδιο ισχύει και για τη μόνωση του λέβητα σε περίπτωση που έχει καταστραφεί. Σημειώνεται πως τις σχετικές εργασίες μπορεί να κάνει ακόμα και ο ίδιος ο ιδιοκτήτης. Εκτιμάται πως με τον τρόπο αυτό γίνεται εξοικονόμηση ενέργειας της τάξεως του 5%.
• Να φροντίζει για τη σωστή ρύθμιση και συντήρηση του καυστήρα και τον καθαρισμό του λέβητα κάθε καλοκαίρι από ειδικό συντηρητή. Είναι σημαντικό ο ιδιοκτήτης της κατοικίας να ζητήσει από τον τεχνικό να ρυθμίσει το σύστημα στην ελάχιστη θερμική ισχύ που μπορεί να λειτουργήσει με υψηλή απόδοση και εντός των ορίων εκπομπής αερίων ρύπων. Το κόστος αυτής της εργασίας κυμαίνεται περίπου στα 150 ευρώ, ενώ εξασφαλίζει εξοικονόμηση περί το 15% ανάλογα με την παλαιότητα και την κατάσταση του λέβητα.
Αξίζει να αναφερθεί, επίσης, πως είναι προτιμότερη η συνεχής λειτουργία του συστήματος θέρμανσης, σε πιο χαμηλές όμως θερμοκρασίες, παρά το «άνοιξε – κλείσε» της θέρμανσης ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
Μικρές παρεμβάσεις για ακόμη μεγαλύτερη εξοικονόμηση
Σε συνδυασμό με τις παραπάνω πρακτικές και για ακόμη μεγαλύτερη οικονομία, οι ιδιοκτήτες δύνανται να προβούν σε ορισμένες, μικρής κυρίως κλίμακας, παρεμβάσεις μέσω των οποίων μπορούν να περιορίσουν το κόστος για τη θέρμανση της κατοικίας τους μέχρι και 40%.
Οι παρεμβάσεις αυτές έχουν να κάνουν με τη μόνωση και τα κουφώματα του ακινήτου και συγκεκριμένα:
• Με την αντικατάσταση των παραθύρων σε περίπτωση που έχουν μονά τζάμια με νέα θερμομονωτικά παράθυρα με διπλά τζάμια
• Με τη τοποθέτηση θερμομόνωσης στην οροφή του κτιρίου, σε περίπτωση που δεν υπάρχει
• Με την μόνωση των τοίχων της κατοικίας αν το σπίτι είναι παλαιό και δεν είναι μονωμένο. Σημειώνεται ότι η εξωτερική μόνωση έχει καλύτερη απόδοση από τη αντίστοιχη εσωτερική
Σε περίπτωση που το ακίνητο έχει μεν μόνωση, αλλά κάποια δομικά στοιχεία του κτιρίου δεν διαθέτουν καλή μόνωση (όπως π.χ. οι πλάκες, τα δοκάρια, οι κολώνες από μπετόν), τότε δημιουργούνται οι λεγόμενες «θερμογέφυρες» και μπορεί να παρουσιαστεί υγρασία στο εσωτερικό τους λόγω συμπύκνωσης των υδρατμών του αέρα του χώρου.
Επισημαίνεται πως οι «θερμογέφυρες» εμφανίζουν µείωση της θερµικής αντίστασης των δοµικών στοιχείων σε σχέση µε τις υπόλοιπες επιφάνειες με αποτέλεσμα να αποτελούν σημαντική πηγή θερµικών απωλειών.
Το φαινόμενο αυτό μπορεί να παρατηρηθεί και σε κουφώματα αλουμινίου που δεν έχουν μονωτικές ιδιότητες.
Αν υπάρχει το συγκεκριμένο πρόβλημα και παράλληλα είναι δύσκολο να γίνουν οι αναγκαίες κατασκευαστικές εργασίες για την αποκατάστασή του, τότε ως πρόχειρη λύση προτείνεται ο καλός αερισμός του χώρου.
Ζεστό νερό που όμως δεν… ζεματάει τη τσέπη
Εκτός από την θέρμανση του χώρου, σημαντικό στην εύρυθμη λειτουργία της κατοικίας το Χειμώνα είναι και η εξασφάλιση ζεστού νερού χρήσης.
Τις ημέρες με ηλιοφάνεια, εφόσον υπάρχει ηλιακός θερμοσίφωνας, το κόστος για την παραγωγή του ζεστού νερού είναι αμελητέο.
Όταν όμως δεν είναι δυνατή η εξασφάλιση ζεστού νερού χρήσης από τον ηλιακό, τότε ο ιδιοκτήτης είναι αναγκασμένος να κάνει χρήση της ηλεκτρικής ενέργειας για τη θέρμανση του νερού.
Για να περιορίσει κατά το δυνατόν την κατανάλωση ρεύματος, χωρίς να στερηθεί την ποσότητα του ζεστού νερού που επιθυμεί, ο καθένας μπορεί να εφαρμόσει τέσσερις απλές τεχνικές:
• Να ρυθμίσει το θερμοστάτη στο θερμοσίφωνα μέχρι τους 50 °C
• Να ανάβει το θερμοσίφωνα όταν και για όσο διάστημα χρειάζεται, ανάλογα με τις ανάγκες για ζεστό νερό και σε καμία περίπτωση να μην τον ξεχνά αναμμένο χωρίς λόγο
• Να προτιμάει το ντους από το μπάνιο στη μπανιέρα. Έτσι θα ξοδεύει τρεις φορές λιγότερο ρεύμα και νερό
Τέλος, να μην αφήνει τις βρύσες να στάζουν, όπως επίσης και το ζεστό νερό να «τρέχει» άσκοπα.
www.worldenergynews.gr
