Η εταιρία διερευνά το ενδεχόμενο νομικής αντίδρασης στην απόφαση, έτσι ώστε προς ώρας να κερδίσει χρόνο και να σχεδιάζει τα επόμενα βήματά της με στόχο την αποτροπή της πτώχευσης
Κυριολεκτικά σε μία κλωστή κρέμεται η βιωσιμότητα της ΛΑΡΚΟ, μετά τη ετυμηγορία του Ευρωπαϊκού Γενικού Δικαστηρίου, με την οποία απορρίπτει την προσφυγή της βιομηχανίας εναντίον της απόφασης της Κομισιόν, να χαρακτηρίσει ως παράνομες κρατικές ενισχύσεις τα μέτρα στήριξης ύψους 135,8 εκατ. ευρώ που έλαβε το ελληνικό Δημόσιο την περίοδο 2008 - 2011, απαιτώντας την επιστροφή τους.
Όπως αναφέρουν αναλυτές, το πλέον απευκταίο σενάριο είναι η Κομισιόν να ακολουθήσει το γράμμα του νόμου, υποστηρίζοντας πως το ποσό είναι άμεσα απαιτητό.
Σε μία τέτοια περίπτωση, όπως συμπληρώνουν, με δεδομένο ότι η ρευστότητα της επιχείρησης βρίσκεται στο «κόκκινο» και ότι έχει «γράψει» ένα συνεχές ζημιογόνο σερί τα τελευταία χρόνια, θεωρούν πως θα είναι εξαιρετικά δύσκολο (αν όχι απίθανο) να γλιτώσει το λουκέτο μέσα σε αυτές τις συνθήκες οικονομικού αδιεξόδου.
Η συγκεκριμένη εξέλιξη έρχεται λίγες ημέρες πριν από την ανακοίνωση του 10ετούς στρατηγικού πλάνου ανάπτυξης, που είχε αναθέσει η διοίκηση σε εξωτερική εταιρεία.
Πάντως, μία ακόμη ανησυχητική ένδειξη είναι πως το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας δεν θέλησε να τοποθετηθεί επισήμως (αλλά και ανεπίσημα) για την απόφαση, παραπέμποντας στο υπουργείο Οικονομικών παρόλο που από το καλοκαίρι είχε δεσμευτεί για την εκπόνηση ενός σχεδίου διάσωσης, το οποίο θα απαντούσε στο συγκεκριμένο πρόβλημα, όπως και στα υπόλοιπα ζητήματα που απειλούσαν το μέλλον της ΛΑΡΚΟ.
Σωτήρια μία τμηματική καταβολή των 135,8 εκατ. ευρώ
Από την άλλη πλευρά, σύμφωνα με πληροφορίες η νομική ομάδα της επιχείρησης μελετά προς ώρας την απόφαση, για να διαπιστώσει αν το σκεπτικό αφήνει περιθώρια νομικής αντίδρασης – η οποία, ακόμη κι αν θα είχε λίγες πιθανότητες για αίσια κατάληξη, τουλάχιστον θα βοηθούσε την εταιρεία να κερδίσει χρόνο.
Παράλληλα, μία αχτίδα φωτός στις ζοφερές προοπτικές της εταιρείας θα μπορούσε να διαφανεί μέσα από μία πολιτική διαπραγμάτευση της ελληνικής κυβέρνησης με την Κομισιόν, ώστε η καταβολή του ποσού να γίνει τμηματικά και σε σχετικά μεγάλο βάθος του χρόνου.
Αν κλείδωνε μία τέτοια συμφωνία, τότε ενδεχομένως η βιομηχανία θα είχε μία τελευταία αμυδρή ελπίδα να αποφύγει την πτώχευση, υπό την προϋπόθεση βέβαια το στρατηγικό πλάνο να την έβαζε γρήγορα σε τροχιά κερδοφορίας, ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει και σε αυτό το νέο οικονομικό βάρος που της προστέθηκε.
Ωστόσο, το πλάνο αυτό θα έπρεπε να λειτουργήσει χωρίς φρέσκο χρήμα, που θα επέτρεπε να εκσυγχρονίσει τον εξοπλισμό της και έτσι να μειώσει τα κόστη παραγωγής, αφού είναι δύσκολο να δει κανείς στον ορίζοντα με ποιον τρόπο θα μπορούσε να αποκτήσει πρόσβαση σε επενδυτικά κεφάλαια.
www.worldenergynews.gr
Όπως αναφέρουν αναλυτές, το πλέον απευκταίο σενάριο είναι η Κομισιόν να ακολουθήσει το γράμμα του νόμου, υποστηρίζοντας πως το ποσό είναι άμεσα απαιτητό.
Σε μία τέτοια περίπτωση, όπως συμπληρώνουν, με δεδομένο ότι η ρευστότητα της επιχείρησης βρίσκεται στο «κόκκινο» και ότι έχει «γράψει» ένα συνεχές ζημιογόνο σερί τα τελευταία χρόνια, θεωρούν πως θα είναι εξαιρετικά δύσκολο (αν όχι απίθανο) να γλιτώσει το λουκέτο μέσα σε αυτές τις συνθήκες οικονομικού αδιεξόδου.
Η συγκεκριμένη εξέλιξη έρχεται λίγες ημέρες πριν από την ανακοίνωση του 10ετούς στρατηγικού πλάνου ανάπτυξης, που είχε αναθέσει η διοίκηση σε εξωτερική εταιρεία.
Πάντως, μία ακόμη ανησυχητική ένδειξη είναι πως το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας δεν θέλησε να τοποθετηθεί επισήμως (αλλά και ανεπίσημα) για την απόφαση, παραπέμποντας στο υπουργείο Οικονομικών παρόλο που από το καλοκαίρι είχε δεσμευτεί για την εκπόνηση ενός σχεδίου διάσωσης, το οποίο θα απαντούσε στο συγκεκριμένο πρόβλημα, όπως και στα υπόλοιπα ζητήματα που απειλούσαν το μέλλον της ΛΑΡΚΟ.
Σωτήρια μία τμηματική καταβολή των 135,8 εκατ. ευρώ
Από την άλλη πλευρά, σύμφωνα με πληροφορίες η νομική ομάδα της επιχείρησης μελετά προς ώρας την απόφαση, για να διαπιστώσει αν το σκεπτικό αφήνει περιθώρια νομικής αντίδρασης – η οποία, ακόμη κι αν θα είχε λίγες πιθανότητες για αίσια κατάληξη, τουλάχιστον θα βοηθούσε την εταιρεία να κερδίσει χρόνο.
Παράλληλα, μία αχτίδα φωτός στις ζοφερές προοπτικές της εταιρείας θα μπορούσε να διαφανεί μέσα από μία πολιτική διαπραγμάτευση της ελληνικής κυβέρνησης με την Κομισιόν, ώστε η καταβολή του ποσού να γίνει τμηματικά και σε σχετικά μεγάλο βάθος του χρόνου.
Αν κλείδωνε μία τέτοια συμφωνία, τότε ενδεχομένως η βιομηχανία θα είχε μία τελευταία αμυδρή ελπίδα να αποφύγει την πτώχευση, υπό την προϋπόθεση βέβαια το στρατηγικό πλάνο να την έβαζε γρήγορα σε τροχιά κερδοφορίας, ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει και σε αυτό το νέο οικονομικό βάρος που της προστέθηκε.
Ωστόσο, το πλάνο αυτό θα έπρεπε να λειτουργήσει χωρίς φρέσκο χρήμα, που θα επέτρεπε να εκσυγχρονίσει τον εξοπλισμό της και έτσι να μειώσει τα κόστη παραγωγής, αφού είναι δύσκολο να δει κανείς στον ορίζοντα με ποιον τρόπο θα μπορούσε να αποκτήσει πρόσβαση σε επενδυτικά κεφάλαια.
www.worldenergynews.gr
