Το πρώτο ναυάγιο ήταν το 2010 με την περιβόητη επένδυση του Αστακού, προϋπολογισμού 3 δισ. ευρώ
Αστακός, Ελληνικό, Οξειά και Ζάκυνθος είναι τέσσερις από τις μεγάλες επενδύσεις που είχε ανακοινωθεί ότι θα συμμετάσχει το Κατάρ, οι οποίες όμως ποτέ δεν προχώρησαν.
Κυβερνητική ολιγωρία και γραφειοκρατία ή το γεγονός ότι οι Άραβες δεν συνηθίζουν να πραγματοποιούν επενδύσεις μέσω διαγωνισμών καθώς το μεγαλύτερο μέρος των περιουσιακών στοιχείων του χαρτοφυλακίου τους προέρχεται από απευθείας συμφωνίες με τους πωλητές χωρίς να μεσολαβούν διαγωνισμοί;
Όπως και να έχει πάντως τα «πετροδόλαρα» δεν έφτασαν ποτέ στην Ελλάδα, ενώ με ανακοίνωση του το Κατάρ ανακοίνωσε ότι εγκαταλείπει τη χώρα.
Το πρώτο ναυάγιο ήταν το 2010 με την περιβόητη επένδυση του Αστακού προϋπολογισμού 3 δισ. ευρώ.
Ήταν ένα έργο το οποίο προέβλεπε την κατασκευή μονάδας ηλεκτροπαραγωγής (1.000 MW) και ενός γιγαντιαίου σταθμού που θα αποθήκευε πετρελαϊκό αέριο από το Κατάρ (LPG) για την τροφοδοσία του εργοστασίου.
Το ρεύμα εν συνεχεία θα εξαγόταν στην Ιταλία μέσω μιας υποβρύχιας διασύνδεσης 990 χιλιόμετρων που θα διέσχιζε την Αδριατική.
Την υλοποίηση θα αναλάμβανε η κοινοπραξία «Astakos Power Plan Concortium» αποτελούμενη από το Κατάρ, την λιβανέζικη εταιρεία CCC και την ελληνο-γερμανικών συμφερόντων Rosebud.
Τελικά, τον Οκτώβριο του 2010, το Κατάρ τα «έσπασε» με τους εταίρους του.
Έπειτα από παζάρια μαζί τους για την τιμή πώλησης του αερίου, όταν δεν πέτυχε το κατάλληλο τίμημα, αποσύρθηκε και επίσημα από το έργο. Εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι το έργο είχε σχεδιαστεί στο πόδι αφού υπάρχει τεχνολογία που να υποστηρίζει διεθνώς την κατασκευή τόσο μεγάλων μονάδων παραγωγής ηλεκτρισμού με καύσιμο το LPG.
Ακολούθησε το 2013 με το ναυάγιο του Ελληνικού, καθώς οι Καταριανοί αποχώρησαν από το διαγωνισμο.
Τα στελέχη του ΤΑΙΠΕΔ απέδωσαν την αποχώρηση στη μη αποδοχή των υπερβολικών όρων που έθετε το Κατάρ για τη διεκδίκηση του Ελληνικού, και που σχετίζονται με ειδικές φορολογικές ελαφρύνσεις, υψηλότερους συντελεστές δόμησης και άλλες εξαιρέσεις.
Και όπως ανέφεραν κύκλοι του Ταμείου, οι επενδυτές από το Κατάρ παρέμεναν τόσο καιρό στην κούρσα διεκδίκησης του Ελληνικού, εκτιμώντας ότι θα ικανοποιηθούν μια σειρά όρων με βάση το μνημόνιο που υπεγράφη το Σεπτέμβριο του 2010 στη Νέα Υόρκη μεταξύ Παπανδρέου- Αλ Θάνι. Όρους που ουδέποτε ήταν συμβατοί με τη διαγωνιστική διαδικασία.
Και αυτή η πόλυαναμενόμενη επένδυση οδηγήθηκε στα βράχια.
Το 2013 όμως η Καταριανοί κάνουν μία ακόμη εξαγορά. Την Οξειά, του νησιωτικό συμπλέγμα των Εχινάδων, κοντά στην τοποθεσία Νεοχώρι Μεσολογγίου έναντι 5,5 εκατ. ευρώ.
Το business plan προέβλεπε τη δημιουργία ενός πρότυπου τουριστικού θέρετρου που θα αποτελούσε διεθνή τουριστικό πόλο έλξης.
Όμως η επένδυση ναυγάγησε καθώς ουδέποτε υλοποιήθηκαν οι διαβεβαιώσεις που υποστήριζαν ότι έλαβαν οι Καταριανοί ότι το νησί θα αποχαρακτηρίζονταν ως ζώνη Natura και η υπόθεση οδηγήθηκε στις δικαστικές αίθουσες.
Ανάλογη ήταν και η εξέλιξη στο project της Ζακύνθου, που προέβλεπε την δημιουργία σύνθετης τουριστικής επένδυσης στη βορειοδυτική πλευρά του νησιού, σε έκταση 15.000 κοντά στην περιοχή "Ναυάγιο”.
Πηγή:www.bankingnews.gr
www.worldenergynews.gr
Κυβερνητική ολιγωρία και γραφειοκρατία ή το γεγονός ότι οι Άραβες δεν συνηθίζουν να πραγματοποιούν επενδύσεις μέσω διαγωνισμών καθώς το μεγαλύτερο μέρος των περιουσιακών στοιχείων του χαρτοφυλακίου τους προέρχεται από απευθείας συμφωνίες με τους πωλητές χωρίς να μεσολαβούν διαγωνισμοί;
Όπως και να έχει πάντως τα «πετροδόλαρα» δεν έφτασαν ποτέ στην Ελλάδα, ενώ με ανακοίνωση του το Κατάρ ανακοίνωσε ότι εγκαταλείπει τη χώρα.
Το πρώτο ναυάγιο ήταν το 2010 με την περιβόητη επένδυση του Αστακού προϋπολογισμού 3 δισ. ευρώ.
Ήταν ένα έργο το οποίο προέβλεπε την κατασκευή μονάδας ηλεκτροπαραγωγής (1.000 MW) και ενός γιγαντιαίου σταθμού που θα αποθήκευε πετρελαϊκό αέριο από το Κατάρ (LPG) για την τροφοδοσία του εργοστασίου.
Το ρεύμα εν συνεχεία θα εξαγόταν στην Ιταλία μέσω μιας υποβρύχιας διασύνδεσης 990 χιλιόμετρων που θα διέσχιζε την Αδριατική.
Την υλοποίηση θα αναλάμβανε η κοινοπραξία «Astakos Power Plan Concortium» αποτελούμενη από το Κατάρ, την λιβανέζικη εταιρεία CCC και την ελληνο-γερμανικών συμφερόντων Rosebud.
Τελικά, τον Οκτώβριο του 2010, το Κατάρ τα «έσπασε» με τους εταίρους του.
Έπειτα από παζάρια μαζί τους για την τιμή πώλησης του αερίου, όταν δεν πέτυχε το κατάλληλο τίμημα, αποσύρθηκε και επίσημα από το έργο. Εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι το έργο είχε σχεδιαστεί στο πόδι αφού υπάρχει τεχνολογία που να υποστηρίζει διεθνώς την κατασκευή τόσο μεγάλων μονάδων παραγωγής ηλεκτρισμού με καύσιμο το LPG.
Ακολούθησε το 2013 με το ναυάγιο του Ελληνικού, καθώς οι Καταριανοί αποχώρησαν από το διαγωνισμο.
Τα στελέχη του ΤΑΙΠΕΔ απέδωσαν την αποχώρηση στη μη αποδοχή των υπερβολικών όρων που έθετε το Κατάρ για τη διεκδίκηση του Ελληνικού, και που σχετίζονται με ειδικές φορολογικές ελαφρύνσεις, υψηλότερους συντελεστές δόμησης και άλλες εξαιρέσεις.
Και όπως ανέφεραν κύκλοι του Ταμείου, οι επενδυτές από το Κατάρ παρέμεναν τόσο καιρό στην κούρσα διεκδίκησης του Ελληνικού, εκτιμώντας ότι θα ικανοποιηθούν μια σειρά όρων με βάση το μνημόνιο που υπεγράφη το Σεπτέμβριο του 2010 στη Νέα Υόρκη μεταξύ Παπανδρέου- Αλ Θάνι. Όρους που ουδέποτε ήταν συμβατοί με τη διαγωνιστική διαδικασία.
Και αυτή η πόλυαναμενόμενη επένδυση οδηγήθηκε στα βράχια.
Το 2013 όμως η Καταριανοί κάνουν μία ακόμη εξαγορά. Την Οξειά, του νησιωτικό συμπλέγμα των Εχινάδων, κοντά στην τοποθεσία Νεοχώρι Μεσολογγίου έναντι 5,5 εκατ. ευρώ.
Το business plan προέβλεπε τη δημιουργία ενός πρότυπου τουριστικού θέρετρου που θα αποτελούσε διεθνή τουριστικό πόλο έλξης.
Όμως η επένδυση ναυγάγησε καθώς ουδέποτε υλοποιήθηκαν οι διαβεβαιώσεις που υποστήριζαν ότι έλαβαν οι Καταριανοί ότι το νησί θα αποχαρακτηρίζονταν ως ζώνη Natura και η υπόθεση οδηγήθηκε στις δικαστικές αίθουσες.
Ανάλογη ήταν και η εξέλιξη στο project της Ζακύνθου, που προέβλεπε την δημιουργία σύνθετης τουριστικής επένδυσης στη βορειοδυτική πλευρά του νησιού, σε έκταση 15.000 κοντά στην περιοχή "Ναυάγιο”.
Πηγή:www.bankingnews.gr
www.worldenergynews.gr
